Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

"Vanwege de risico's of..?" zou Themis dat echt.. dat echt kunnen?
Voor Nova was dat niet in te denken. Zelfs voor haarzelf wist ze dat er geen keuze was geweest. Ze kon niet beslissen over het leven wat ze had gemaakt met Sam, behalve het te houden en lief te hebben.
"Hmn. Aven Adanya voor een meisje. Voor een jongetje Ejiro." Ejiro was de naam die ze al achter de hand hielden sinds de geboorte van Senna. Al hoopte Nova ergens dat het geen jochie was. Een jongetje die op Sam zou lijken zou haar teveel pijn doen.
"Heb je trouwens al eens met Aelia gepraat over het hele jongens, zoenen, alleen seks als je het vertrouwt en voorzichtig bent gebeuren? Die Gaviro en zij zijn veel op stap samen."

[varden]

"De risico's, de impact op onze levens. Maar ook of ik er niet te oud voor ben. Stel ik zou nu zwanger zijn, als het kind dan 25 is, ben ik in de 60." Een leeftijd die zelfs met de levensstandaard van Eldon echt wel oud was. Kon ze een jong kind dat aandoen? Maar Themis was niet zwanger, dus het maakte niet uit.
"Mooie namen." Ook Themis hoopte in stilte dat het een meisje zou zijn. Nova hoefde niet uit te spreken dat een jongetje lastig zou worden door de constante herinnering aan Sam, dat vermoeden had Themis zelf ook wel. Maar toen ze terugkwamen op Aelia begon Themis te lachen. "De laatste keer dat ik het er met haar over wilde hebben deed ze heel dramatisch en dook ze nog net niet onder de tafel, dus ik heb haar helaas nog niet de voorlichting kunnen geven die ik graag zou willen geven. En gisteren leek ze ook niet echt bereidt te luisteren." Aelia was altijd een makkelijk kind geweest, maar ondanks dat was ze ook een puber en kon ze vreselijk dramatisch uit de hoek komen jegens haar moeder. Maar tegelijk was het Themis' plek om dit met haar te bespreken. Ze had haar taak als moeder al een keer laten schieten, dat zou ze niet weer doen. "Nova?" Haar stem klonk zacht, waar ze het ook over wilde hebben vanavond zou mogelijk niet zo makkelijk en luchtig gaan als de rest van de gesprekken.

[Ravief]

"Dat klinkt wel als Aelia." ze grinnikte. Het meisje was blijkbaar wel geïnteresseerd in jongens, maar nog niet in al het andere. Ze wist nog goed dat het meisje bij haar was komen zitten toen ze net ongesteld werd en vroeg of ze dat niet weg kon nemen. Nova hoopte alleen maar dat het een vluchtige vakantieliefde zou zijn, want anders werd dit pijnlijk. Ach wat, Aelia was een puber. Natuurlijk werd het pijnlijk en was het vluchtig. Ze zou wel weer iemand vinden.
"Niet doen." Nova stond op. "Niet nu. Ik heb het recht om tegen je te schreeuwen en verwijten naar je hoofd te gooien en op dit moment voel ik me eindelijk ontspannen." Dus ze moest niet beginnen over Sam. Of over waarom ze weg was gegaan.
Ze zuchtte. Nou ja, het moment samen was nu toch al weg. "Ik ga naar Senna en Nyah. Ga jij maar... met Edmond een romantische wandeling doen ofzo.."

[varden]

Themis viel stil bij die woorden, want Nova had meer dan gelijk. Ze had het verpest voor vanavond... Themis stond op en klopte het zand van haar kleren. "Ik begrijp het," zei ze zacht. "Je hebt ook gelijk. Laat... laat maar weten wanneer je het erover wilt hebben." Of niet natuurlijk. Zou Nova haar ooit haar beslissing kunnen vergeven? Zou Aelia dat ooit kunnen? Wat had ze gedaan?
"Ik loop met je mee." Ze had niet zo'n zin in een strandwandeling met Edmond, hoewel ze er normaal wel voor te porren was. Nova's woorden deden pijn, nog meer omdat ze waar waren. De wandeling terug naar het huis ging grotendeels in stilte, met af en toe een poging van Themis om de sfeer terug te krijgen maar dat was vanaf het begin gedoemd te mislukken. Dus eenmaal binnen ging ze maar gewoon naast Edmond op de bank zitten en kroop tegen hem aan. "Hoe was rennen met Aelia vanavond?" vroeg ze, om zichzelf een beetje af te leiden. Had het meisje hem iets verteld over die Gaviro? Want tegen haar moeder had ze nog niets gezegd erover (hoewel die ook niet blind was).

[Ravief]

Zodra ze thuis waren, trok Nova zich direct terug en Edmond keek wat verbaasd op. "Het ging prima schat. Het gaat goed met haar, je hoeft je geen zorgen om Aelia te maken." Waarna hij opstond en een kopje thee voor haar ging halen. Shani en Lonan waren bij vrienden en Aelia was ook weg. Wat bezorgd steek hij door Themis' lokken en kwam vlakbij haar zitten.
"Wat is er aan de hand, lieverd? Hoe ging het met Nani? Vals alarm of niet?" Edmond fronste lichtjes terwijl hij zijn hand op haar been liet rusten. Hij had het idee dat zij en Nova juist weer wat beter met elkaar omgingen, maar door hoe ze net binnen waren gekomen, verdween die goede hoop direct weer.

[varden]

"Ze is bevallen van een gezonde tweeling, een jongen en een meisje." Over het derde kindje hoefden ze het niet te hebben. Themis vouwde haar handen om de kop en het duurde even voor ze weer iets zei. "Ik heb het zo verpest Ed. Nova is nog steeds kwaad op me, ook al zegt ze het niet, en Aelia praat wel met jou en haar maar niet meer met mij. Ik had nooit weg moeten gaan, het was zo stom van me." Ze voelde hoe haar keel langzaam vernauwde maar probeerde krampachtig de tranen tegen te houden. Ze had hun woede verdiend, ze had het recht niet om te huilen. Ze was een vreselijke moeder geweest voor hen. Hoe had ze kunnen denken dat ze het gewoon goed kon maken? Nova moest wel denken dat de wandeling en het gesprek van vanavond een zwakke poging was om de boel weer te lijmen. En Aelia... Haar eigen dochter vertelde haar niet eens over de jongen met wie ze rondhing. Bibberig ademde ze scherp in, terwijl ze probeerde zichzelf te kalmeren. "Ik weet het gewoon niet meer Ed. Ik heb hen zo gekwetst dat ik niet meer weet hoe ik het goed moet maken." Ook met hem niet. Want ze geloofde nu niet meer dat Ed niet meer boos op haar zou zijn.

[Ravief]

Voor de verandering nam Edmond haar niet direct in zijn armen. Ze had ruimte nodig om te ademen, te praten en te bewegen en niet direct herinnerd worden aan zijn armen om haar heen. Hij luisterde dan ook aandachtig en bleef eventjes stil. Hij hoorde vaag achter zich hoe Nova murmelde tegen haar meisjes. Zacht gebrabbel van Nyah en giecheltjes van Senna kwamen als antwoord.
"Het gaat niet om goedmaken, Themis." Zijn stem was zacht. "Goedmaken is iets van kinderen als ze ruzie hebben gehad om speelgoed. Je bent niet Aelia's gelijke. Je moet stoppen met dat te willen en je opstellen als moeder, want dat ben je. Neem haar uit winkelen zoals je vaker doet en hoor haar zelf uit over de jongen." Edmond nam haar op. "Je bent niet afhankelijk van haar, zij is dat van jou. Dus niet twijfelen aan je positie. Ze voelt het aan dat je zelf niet lekker in je vel zit en zoekt daarom geen toenadering, net zoals ze dat lastig vindt bij klasgenootjes die zich niet goed voelen." Hij fronste lichtjes. "Volg je me nog? Stop met twijfelen aan je positie. Je bent Themis Armell-Althea, mijn mate en Aelia's moeder. Niet zoveel denken en dan komt er vanzelf een gesprek over wat dan ook. Dat soort dingen zijn niet te dwingen, liefste."

[varden]

Wat verbaasd keek Themis, door haar tranen heen, naar Edmond maar knikte af en toe ten teken dat ze nog luisterde en registreerde wat hij zei. Uiteindelijk snifte ze zacht, en knuffelde hem stevig. "Oké lieverd, dank je wel." Dat was precies wat ze moest horen. Hij had ook gelijk. Ze had de rol van moederfiguur bij haar eigen dochter, maar ook voor Nova en die zou ze moeten hanteren. Niet die van vriendin en gelijke. Hij had gelijk. Maar voor nu was Themis nog een klein beetje de kluts kwijt. Zacht kroop ze tegen Edmond aan. "Wat moet ik toch ook zonder je?" zei ze nadat ze een kus op zijn kaak had gedrukt.

[Ravief]

Edmond glimlachte zacht naar haar en trok haar tegen zich aan. Goed, ze had nog heel wat uit te spreken met Aelia en Nova, en voor een deel kon Edmond daar bij zijn. Tenslotte was hij ook verantwoordelijk voor zijn dochter en kon hij misschien helpen. Tegelijk wist hij prima dat een gesprek als dat niet te dwingen was. Want hij wilde graag dat Aelia naar hen toe kwam en uit zichzelf sprak over alles wat haar bezighield en dwarszat. Met Nova net zo goed, al had hij het idee dat dat er eerder uit zou komen in een vlaag van woede. Woede die hij niet wilde opwekken omdat ze eindelijk leek te ontspannen.
Zacht drukte hij een kus op haar voorhoofd. "Ik denk dat je dan wel een leuke Duivel tegen het lijf was gelopen," plaagde hij voorzichtig.

[varden]

"Hmm... Ik val niet op horens. Ik val op warme vachtjes," plaagde ze terug terwijl ze grijnzend naar hem opkeek en een kus op zijn lippen drukte. Deze avond met z'n tweetjes thuis wilde ze graag benutten voor een rustig momentje. Zacht streek ze met haar vingers door zijn baardje en toen door zijn haar, terwijl ze op zijn schoot kroop. "Vanaf het moment dat ik je zag was ik al verliefd op je Ed, dus geen Duivel had ooit tegen je op gekund."