Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Lea keek haar vader wat verbaasd aan. Meende hij dit serieus? Maar tegelijk kreeg ze een beetje een blos. Haar wolf wist wat goed was, wat dat wat hij zei? Dus als wolf-Lea vond dat dit prima was en dat dit kon, dan kon mens-Lea het al helemaal laten werken?
Ze wist eigenlijk ook niet goed wat haar precies tegenhield. Misschien dat Mattias haar ook nog niet had gevraagd?

Avyanna glimlachte naar haar dochter en stond op om haar eens te knuffelen. Ze drukte een kus op haar blonde lokken. "Lieverd, als jij denkt dat het goed is, staan wij achter je. Zelf denk ik dat je een hele goede keuze maakt hierin." Stiekem vond ze het ook wel een beetje grappig dat de geschiedenis zich herhaalde, maar dan andersom. Zij (adel en mens) met Mano (Weerwolf en totaal geen adel) en ging wonen in de Shaneawereld. Lea (niet helemaal adel en wolf) met Mattias (mens en zeker wel adel) en gingen wonen in de Mensenwereld.

Dat haar ouders zo reageerden was best een opluchting. Nu alleen nog zien wat Mattias ervan vond en of hij zelf eens zou vragen naar waar ze stond en of ze het met hem zag zitten. Als het dan toch doorging -en haar hart begon nerveus te razen bij deze gedachte- dan konden ze de verloving ook maar het beste vieren als haar ouders nog hier waren. Hoe spijtig het ook was, zij moesten binnenkort weer terug naar hun werk en de rest van het gezin/verantwoordelijkheden.

[varden]

Mano vond het ook niet prettig om Lea weer alleen te laten, maar de plicht riep thuis ook weer. Toch had hij het idee dat ze vaker heen en weer zouden gaan reizen dan ze tot nu toe hadden gedaan. Al was het maar om Nozomi af en toe ook te steunen nu die toch alleen was. Want de vrouw had het best moeilijk met het verlies van haar man, en haar rol als weduwe in deze samenleving.

Toen Lea in bed lag, Mano had haar op haar verzoek weer ingestopt met een verhaaltje, ging hij met een zucht naast zijn vrouw zitten en trok haar prompt op zijn schoot om zijn neus in haar haren te begraven. Het was iets dat hij deed als hij ergens weer eens met zijn hoofd niet bij kon, en zijn wolf daardoor even een momentje nodig had om alles weer op een rijtje te krijgen. Lea overwoog serieus om te gaan trouwen met Mattias? Om het aanzoek, dat de jongen inderdaad nooit had gedaan maar diens ouders, aan te nemen? Mano had altijd moeite gehad met dat systeem begrijpen, kon er niet helemaal over uit dat je niet gewoon kon trouwen uit liefde. Maar daar begon hij niet over, daar hadden Avyanna en hij het al vaak genoeg over gehad. "Als ze het doet," begon hij, zijn stem iets gedempt doordat hij zijn hoofd tegen Avy's schouder had rusten. "Moeten we eens gaan nadenken over een goed geschenk. En volgens mij heb ik Mattias nog lang niet bang genoeg gemaakt..." Dat laatste klonk dreigend. De jongen kon maar beter niets doen dat Lea zou schaden!

[Ravief]

Avy belandde met een gilletje bovenop haar man. Een kreet die al snel overging op lachen. Mano, haar steun en toeverlaat, knuffelbeer en huispapa en toch ook veel te stoer, moest hier duidelijk nog even over peinzen. Ze richtte zich wat op zodra hij haar dat toeliet en streek liefdevol door zijn weerbarstige haar dat ook steeds grijzer begon te worden.
"Lieverd, je moet die jongen niet wegjagen, maar juist aanmoedigen. Volgens mij wil Lea graag van hem horen hoeveel hij om haar geeft en hoe graag hij dit met haar wil. Ze is tenslotte gewend hoe het op Eldon ging." Haar zilverachtige ogen stonden zacht en ze kuste hem even. "Als je nu iets zegt waardoor Mattias niets meer met haar te maken wil hebben, vergeeft ze het je mogelijk niet. Bovendien kan Lea heel goed voor zichzelf zorgen, dat weet je best."
Haar vingers gingen langs zijn stoppeltjes baard en plagend drukte Avyanna op zijn neus. "Maar een goed cadeau is sowieso wel iets om over na te denken. Al kan ik je nu al zeggen dat we ons niet hoeven te haasten. Tussen verloven en trouwen kan soms wel drie jaar zitten, al verwacht ik dat dat bij hen niet het geval zal zijn." Avy gleed van hem af en drukte zich tegen zijn zij. "Ons meisje wordt groot," mijmerde ze mompelend.

[varden]

Grijze haren waar vooral hun jongste dochter hem graag mee plaagde. Mano mopperde dan altijd dramatisch dat hij die van haar kreeg, hoewel de eersten waren verschenen juist door Lea's geboorte en het bijna-verliezen van Avyanna. Een geheim dat nog altijd enkel zij twee wisten, net zoals dat Avyanna zeker eens per week zijn bloed nodig had om te blijven leven.
Hij bromde bij Avyanna's zachte berisping. "Oké oké," mopperde hij haast kinderlijk. "Maar wat is er nou leuk aan als ik hem niet eens een beetje bang mag maken?" volgde er gemaakt dramatisch. Maar toen werd hij weer wat serieuzer. Avy had wel een punt. Hij zou het Mattias niet te moeilijk maken. Ze moesten zijn ouders maar weer eens hier uitnodigen om te eten, als Lea haar keuze had gemaakt tenminste. Maar Mano had het idee dat dat niet lang meer ging duren.

"Waarom verwacht je dat niet?" Waarom zou er haast zijn om Lea en Mattias ook echt te trouwen? Hij ging bewust even niet in op dat Lea groot werd, daar was hij vanavond nog even niet aan toe.

[Ravief]

"Een heeel, heeel, heel klein beetje dan. Maar hij is al genoeg onder de indruk van je. Misschien kun je eerder eens gewoon met hem praten." Avyanna gaf een klein beetje toe, maar ze wist hoe Mano kon zijn en keek hem streng aan. Nare grapjes had hij mogen uithalen bij de kortstondige relaties van Lea, waar zelfs zij haar vraagtekens bij had, maar niet bij de jongens waar hun dochter serieus over was.

Ze haalde lichtjes haar schouders op bij die vraag. "Vanwege de zaak vooral. Het is gebruikelijk om een jaar te wachten, denk ik.. en die tijd zal Lea ook willen om helemaal vrede ermee te hebben, maar ze zal niet wachten tot ze klaar is met de universiteit." Dat was in elk geval het idee dat zij had, maar misschien zat ze er wel helemaal naast.
Het moment daarna kuste ze Mano echter gepassioneerd. "Wat dacht je van minder piekeren en wat meer genieten van dit heerlijke bed samen en dan lekker slapen?"

[varden]

Mano grijnsde breed toen Avy toegaf, ook al was het maar zo'n klein beetje dat je het nauwelijks in centimeters kon beschrijven. Hij zuchtte. Hij vond het duidelijk maar niets dat zijn dochters serieuze relaties aangingen en dat dat betekende dat hij oud werd. Gelukkig was er zijn fantastische vrouw om hem daarvan af te leiden, want bij de gepassioneerde zoen werd zijn houding alweer iets ontspannener. "Hmm... Wat zou ik toch zonder jou moeten mijn lief?" Ze wist hem altijd af te leiden, tot rede te laten komen, en na al die jaren was ook van hun liefde niets afgenomen. Dat was ook duidelijk in hun avonden samen hier. Het volgende moment lag ze onder hem, met zijn gespierde armen aan weerszijden van haar hoofd en hoewel zijn hele houding behoorlijk dominant en krachtig was, kuste hij haar liefdevol en teder.

[Ravief]

Het was een vraag waar Avyanna niet eens antwoord op ging geven. Ze kuste hem alleen maar nog eens en gaf weer een gilletje toen ze ineens onder hem lag.
Zoals altijd genoot ze ontzettend van haar man en vielen ze uitgeput in slaap. Haar laatste gedachte was dat de diensters wel zouden smullen van alle roddels als ze hun kamer gingen stoffen en het bed opnieuw gingen opmaken.

Maar in de ochtend had ze toch eerst wat minder nieuws voor Lea. Mano en zij moesten met een week echt weer terug naar Eldon. Ze waren hier bijna een maand geweest nu en hoewel dat relatief niet lang of kort was, hadden ze natuurlijk nog twee kinderen waar ze zorg voor droegen en hadden ze beiden werk waar ze toch wel weer werden verwacht binnenkort.
Lea keek direct sip, maar ze begreep het ook wel. Ondertussen had ze Seff al een poosje niets geschreven. Hoe kon ze haar beste vriend vertellen dat ze bezig was met haar hart verliezen en ze een verloving zou aangaan binnenkort? Hoewel ze vaak genoeg aan haar schrijftafel zat, wist ze gewoon echt niet hoe ze haar gevoelens moest verwoorden en tegelijk wilde ze hem niet kwetsen met het nieuws achterhouden.

[varden]

Terwijl Seff wel vaak schreef. Over zijn vorderingen, maar ook over hoe lastig het was om in een stad als München alleen te zijn. Elke keer dat hij naar een concert ging werd hij weggehoond en erop gewezen dat hij daar niet thuis hoorde. Zijn wolf jeukte op sommige dagen zo erg dat hij dacht gek te worden. Misschien was zijn keuze voor de stad toch niet zo verstandig geweest, hij had nooit nagedacht over de mogelijkheden om te transformeren. Dat hij echter niets terug hoorde op zijn brieven maakte hem ook bezorgd, en die toon nam ook zeker de overhand inmiddels. Wat was er aan de hand dat Lea hem niets meer schreef sinds die brief met één zin, waarin ze hem vertelde dat ze mogelijk gevoelens had voor Mattias?

Mano wilde zijn dochter ook niet alleen laten, maar het kon helaas niet anders. Op een middag dat Avyanna, Lea, en Nozomi met z'n drieën de stad in waren (Mano was gevlucht omdat hij echt niet nog een pak aankon en Avyanna had die blik alweer in haar ogen gehad) had Mano Mattias uitgenodigd voor een gesprek met z'n tweeën. Om de jongen nog een beetje een kans te geven had Mano een koffiesalon vlakbij de universiteit voorgesteld, wat neutraal terrein zou zijn. De weerwolf zat daar aan een tafel te wachten, zich afvragend of de jongen het aan zou durven om te komen.

[Ravief]

Zijn brieven stapelden zich op en Lea dwong zichzelf uiteindelijk tot een antwoord terug. Ze schreef niets over Mattias, maar ging uitgebreid in op zijn avonturen. Dat het vervelend was dat hij er niet bij hoorde volgens anderen, dat ze hoopte dat zijn wolf niet doordraaide omdat hij alleen met volle maan wolf was.. Ze vroeg hem naar welke stukken hij was geweest en wat voor instrumenten er allemaal waren en of hij dat ook zou willen leren maken. Hoe het ging op het werk, of hij nog steeds de ruimte kreeg en of het leven op de zolder nog te doen was.
Daarna ging het kort over oma en nog een stukje dat ze zo genoot van haar ouders bij zich hebben maar dat zij helaas alweer naar huis gingen aan het einde van de week.
Verder was ze dus vooral aan het reageren op zijn woorden. Lea wist niet wat ze over haar eigen situatie moest zeggen, zeker omdat deze nog niet helemaal zeker was maar wel steeds meer vorm kreeg.


Sterker nog, de koffiesalon was voor Mano onbekend en voor hem bekend terrein. Niet dat het hem gerust stelde. Mattias kwam inderdaad opdagen en gaf de man wat onwennig een hand en ging tegenover hem zitten. Hij kon het niet helpen om nerveus te zijn en dat werd erger toen hij zich herinnerde dat de weerwolf dat natuurlijk kon ruiken.

[varden]

Het duurde even maar uiteindelijk kreeg Seff wel door dat Lea voornamelijk alleen maar antwoordde op wat hij zei, en niets over haar eigen leven vertelde. En dat baarde hem mogelijk nog meer zorgen want dat betekende dat ze met iets zat, of dat ze hem iets niet wilde vertellen. Zat haar iets dwars? Zat ze in moeilijkheden? Wat was er aan de hand? Ze hadden nog nooit iets verzwegen voor elkaar, en dat Lea dat nu misschien wel deed zorgde ervoor dat Seff meer vaart achter zijn plan om langs te komen begon te zetten. En daarmee achter het geschenk dat hij voor haar had bedacht. Hij zou eens moeten weten wat ze hem niet vertelde...

Mano leek zich totaal niet ongemakkelijk te voelen in de koffiesalon. Voor zijn doen zag hij er onberispelijk uit, maar voor deze wereld was zijn outfit (zwart overhemd met de mouwen opgerold en het bovenste knoopje open, gestreken en schone spijkerbroek, en leren schoenen die glommen van het vet) behoorlijk informeel. Toen Mano Mattias rook kwam de man rustig overeind, schudde hem de hand en bestelde toen ontspannen twee espresso voor hen. Eerst nam hij de jongen eens rustig op. Hij kon diens zenuwen inderdaad ruiken en het deed de oudere weerwolf ergens glimlachen. Hij vond het goed dat Mattias een beetje nerveus werd van hem, hij vond dat dat erbij paste. Mattias zat hier immers als potentiële verloofde tegenover de vader van de mogelijke partner. "Ontspan Mattias, ik bijt niet," begon hij dan ook ietwat plagend. "Mijn dochter zou me wat aandoen als ik je niet ongeschonden weer laat verschijnen." Dat werd gezegd met een brede grijns, waarbij zijn tanden kort blonken. Een beetje op stang jagen mocht wel, zelfs van Avy. Maar Mano werd al snel weer serieus. "Vertel me nou eens van man tot man, hoe zie je je een toekomst met mijn dochter voor je?" Dat ze dit in een café bespraken, stelde wel dat een mogelijke verloving al een hele stap dichterbij was. En Mano viel behoorlijk met de deur in huis, maar dat was ook Lea's stijl. Beiden hielden niet van om de zaken heendraaien.