Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ze zag zijn blik wel en bloosde lichtjes. Toen zijn ouders niet meer keken gaf ze hem heel ondamesachtig een por.
De tafelzetting was klassiek: voor zover het kon man en vrouw om en om, al was dat wat lastig met meer vrouwen dan mannen. Maar het was redelijk informeel, voor deze klasse en tijdens het eten werd vooral veel gebabbeld. Uiteraard gingen Lea en Frida piano spelen en zingen tussen het eten en het toetje in. Het was duidelijk dat Frida steeds beter werd en de meisjes raakten al snel in gesprek over muziekinstrumenten.
Het was wel een onderwerp dat haar aan Seff deed denken. Ze vroeg zich af hoe het hem afging in München. Tenslotte was echt spreken zoveel anders dan een brief. Je kon daar niet alles in kwijt, dat wist Lea maar al te goed. Ze wist ook dat ze hem moest vertellen van de ontwikkelingen, al zou hij het niet begrijpen en zou het hem pijn doen. Want dat was de voornaamste reden waarom ze het hem nog niet had verteld. Ze was bang ermee haar beste vriend te verliezen.

[varden]

Een beste vriend die zich vreselijk veel zorgen om haar maakte en die niet zo goed begreep waarom ze zo zelden iets van zich liet horen, en hem dan ook eens nauwelijks iets over haarzelf vertelde...

Mano werd duidelijk beïnvloed door de muziek, iets dat Mattias wel grappig vond om te zien. Music calms the savage beast, kon hij helpen om te denken. Na een tijdje was het tijd voor thee in de salon, waarop Frida vroeg of ze Lea's kassen een keer mocht zien. Mattias sprak er elke keer zo ontzettend enthousiast over! Mattias keek op bij die vraag en glimlachte naar Lea. "Hoe gaat het met de zaadjes?" Ze had hem nog helemaal niet verteld of ze waren aangeslagen, en of ze een beetje wilden groeien. Mattias had geen verstand van planten, en hij wist dus ook eigenlijk niet zo goed wat hij Lea had gegeven.

[Ravief]

Ze lachte. "Denk je dat ik je dat ga vertellen als je het kunt zien? Kom op!" Ze haakte haar arm door die van Frida en wenkte Mattias mee. Onderweg babbelde ze met Frida -die vertelde nog altijd niets over wie ze nu weer interessant vond- en wees op de bloemen en zei dan dingen als 'mijn moeder heeft die nog geplant toen ze hier woonde'.
De tuin rook heerlijk. Het voorjaar kwam eraan en dat was te merken. Alles begon te bloeien en te groeien en Lea was duidelijk ontspannen hier. Vooral ook relaxed omdat er geen ouders mee gingen en zowaar ook Maria binnen was gebleven.
In de kassen was duidelijk dat de plantjes groeiden. Er waren groene sprietjes te zien en Lea begon enthousiast te vertellen over alles.

[varden]

Mattias en Frida, die beiden niet in staat zouden zijn hun ouders over te halen tot zoiets als dit, keken hun ogen uit. Frida werd zowaar even stil en dwaalde al snel af, zich vreselijk bewust van haar broers ogen in haar rug. Ze glimlachte even zonder dat de twee het konden zien. Mattias zou echt moeten leren beter dingen in het geheim te doen.
Toen Frida buiten gehoorsafstand was, draaide Mattias zich weer naar Lea, wachtte tot ze haar verhaal afmaakte en glimlachte toen warm naar haar. "Het is zo leuk om je hier te zien. Ontspannen, zonder volwassenen." Hij grijnsde even wat brutaler, vorige keer dat ze alleen waren geweest hadden ze immers gekust, maar al snel werd dat weer een zachte glimlach. Zijn hand gleed even zijn zak in. "Heeft... heeft je vader eigenlijk vertelt dat hij met me heeft gepraat?" Had Mano iets verteld van dat gesprek?

[Ravief]

Glimlachend keek ze terug en gaf een paar plantjes nog wat water, voordat ze zich met grote ogen naar hem toedraaide. "Oh my.. serieus?" Ze dacht even na. "Dus daar was hij heen... Maar heeft hij zich een beetje gedragen?" Lea was zowel bang voor het antwoord, als een beetje boos. Ze had nog zo gezegd tegen haar vader dat hij Mattias met rust moest laten!
Daarentegen was de houding van hem niet alarmerend. En hij stond nog levend en wel voor haar, dus dat was een goed teken? Even keek ze nog waar Frida was gebleven, maar die was verdwenen tussen al het groen.

[varden]

Mattias knikte. "Ik denk dat hij gewoon een beetje bezorgd is, en je mist." Dat gevoel had hij in ieder geval gekregen. "Maar het was een goed gesprek." En een hoopgevend gesprek. Mattias schraapte even zijn keel om zijn moed bij elkaar te rapen, keek even naar de planten, en pakte toen het doosje wat steviger vast. Hij wist dat Lea een aantal dingen in het leven wilde doen als haar ouders erbij waren, maar dat ze tegelijk niet bij alles op de vingers gekeken wilde worden. Dus dit was het beste moment dat hij waarschijnlijk zou krijgen. Privé, maar wel met haar familie hier in Wenen.
"Lea?" begon hij dan ook wat nerveus. "Ik eh... Ik besefte me door het gesprek met je vader dat.. dat iedereen het wel over onze toekomst heeft, maar dat ik de enige lijk te zijn die je dit nog niet heeft gevraagd." Waarop hij het doosje uit zijn zak pakte, en haar met een open blik aankeek. "Lea, wil je met me trouwen?" Ergens voelde het vreemd om het haar zelf te vragen, iets wat eigenlijk niet gebeurde in zijn kringen gezien het normaal door de ouders werd geregeld, maar Mattias had het idee dat Lea het wel zelf gevraagd wilde worden. Hij vergat als enige ding om op zijn knieën te gaan voor haar, het was al heel wat dat hij de tekst die hij had bedacht hiervoor niet volledig had verprutst.

[Ravief]

"Ik mis hen ook." Lea zei het maar zachtjes. Ze was heel snel opgegroeid in de tijd dat ze naar Wenen was gegaan en het idee dat ze straks echt volwassen was en een eigen gezin (want met twee was je dat eigenlijk ook) zou gaan vormen, vond ze ergens doodeng en ook wel heel erg vreemd. Het was niet leuk waarom ze hierheen waren gekomen, maar nu Lea hen hier had zou ze hen het liefste hier houden. Al was ze ondertussen -en dat had Mattias heel goed opgemerkt- ook te volwassen om haar ouders heel de tijd om zich heen te hebben. Daarvoor was ze nu te gewend geraakt aan 'op zichzelf wonen'.
Ze fronste lichtjes toen zijn geur veranderde. Haar neus rimpelde een beetje en haar blik ging nu ook even naar zijn hand. Oh jee, oh jee, oh jee.. Ze staarde naar het doosje en naar Mattias en weer naar het fluwelen doosje. Oh jee.
Natuurlijk hadden ze het hierover gehad. Dit was waar het allemaal om ging. Maar nu hij het haar vroeg en haar zo aankeek kreeg Lea toch wel de bibbers. "Ja," klonk er heel zacht. Ze gaf om hem. Kon zich het leven ook moeilijk meer zonder hem voorstellen en kende hem goed. Dit was goed.

[varden]

Een brede, stralende glimlach brak op Mattias' gezicht door toen hij dat ene woordje hoorde. 'Ja', hij was zo bang geweest dat ze alsnog nee zou zeggen, hem nu af zou wijzen. Maar vlak na die uitbarsting van warmte en dat gevoel van geluk, zag hij haar grote ogen en een blik die hij nog het beste kon beschrijven als 'angstig'. Ze twijfelde? Ze was bang? Ze stond nog net niet te beven. "Lea? Gaat het?" Mattias' blik werd meteen bezorgd. Zei ze alleen maar 'ja' omdat dat moest? Of wilde ze echt met hem trouwen? Mattias wist ineens niet meer wat hij moest doen, hoewel de ring zeker uitnodigde om die om Lea's vinger te schuiven.

[Ravief]

Haar ogen bleven gericht op de ring. "Huh?" Even keek ze weer naar hem. "Ja, ja jawel.. Het is gewoon... Het is anders om je dat echt te horen zeggen. Ik had het.. ik had het niet verwacht, maar wel.. wel gehoopt. Ik weet niet." Lea keek hem aan en haar blauwe ogen glinsteren terwijl ze hem opnam. "We hebben het er zoveel over gehad dat het gewoon wat gek is.. ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Heb jij dat niet?"

Achterin kwam ineens Frida weer tevoorschijn, ze had nog net Mattias iets horen zeggen als reactie op Lea. "AAAAAAAAH!! We worden zusjes!" Ze grijnsde en porde haar broer. "Toe dan! Doe de ring om!"

[varden]

De brede glimlach, die duidelijk totaal geluk uitstraalde, keerde weer terug toen ze haar gedachten verklaarde. Mattias knikte. "Ik snap wat je bedoelt, en ik heb het ook. Maar dat betekent niet dat ik niet heel blij ben dat ik het je zelf heb gevraagd." En dat ze hem zelf had kunnen zeggen dat ze het wilde.
Maar toen werd hij doof door Frida. Even wierp hij haar een giftige blik toe, maar nam toen de ring uit het doosje en schoof die haast teder om Lea's vinger. Met een warme glimlach keek hij weer naar haar. "Hij staat je prachtig."