Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Lea was allang blij dat haar hand niet trilde en ze bewonderde de ring een beetje, maar was ook wel overdonderd door Frida. Man, wat kon die brullen! Dat was ze helemaal niet van haar gewend. Wat onzeker glimlachte ze naar Mattias toen ze werd geknuffeld door diens zusje. Oké, blijkbaar was dit niet echt nieuws voor haar.
Maar daarna liepen ze hand in hand terug naar het huis. Ze wist dat het voor haar ouders in elk geval ook geen verrassing was dat ze hier ja op zou zeggen. Ze was ook wel blij dat ze dit kon doen met haar ouders nog hier. Dan konden ze dit vieren, en als ze dan eens een keertje gingen trouwen, konden ze hier weer heen komen. Wat daas vroeg Lea zich af of ze ooit met Mattias naar Eldon zou gaan en ze hem alles kon laten zien.

[varden]

Mattias zou dat graag willen, gedeeltelijk omdat hij inmiddels nieuwsgierig was geworden door Lea's verhalen en naar andere Shanea, maar ook omdat hij wist dat de plek ontzettend belangrijk was voor haar. Toch had hij onbewust nu al door dat dat een onderwerp zou zijn dat zij moest voorstellen, en waar hij niet naartoe zou moeten pushen.
Toen ze binnenkwamen voelde hij meteen de blikken van zes volwassenen op hen gericht worden en Mattias kon het niet helpen zich even ongemakkelijk te voelen ondanks zijn rechte rug. Vooral toen de blikken van Nozomi, Maria, en zijn ouders direct naar hun handen gingen. Het was niet normaal voor een jongen en meisje hier om handen vast te houden, het was toch een intiem gebaar en hij zag dan ook meteen afkeurende fronsen. Totdat zijn moeder de ring om Lea's vinger herkende en ze een zachte kreet sloeg terwijl haar ogen groot werden. Betekende dat wat ze dacht dat het betekende?

[Ravief]

Avyanna had vooral aandacht voor haar dochter. Het kon haar niet zoveel schelen dat ze hand in hand liepen. Ze nam Lea op, alsof ze zelf een wolf was en haar pup inspecteerde. Hoewel Lea er een beetje overdonderd uitzag, leek ze wel blij te zijn. Dus ze glimlachte alleen maar naar haar dochter en leunde wat tegen haar man aan.

Lea kreeg een blos van alle aandacht. Vooral toen Frida er nogal een dramatisch aandachtspuntje van maakte en de ring wilde bewonderen. Zij had hem ook maar een paar keer gezien en had degene benijd met wie haar broer ging trouwen. Ze had hem zelf ook graag willen dragen. Lea begreep dat wel en ze liet het meisje het ding uitgebreid bekijken en oohtjes en aahtjes slaken. Wat ongemakkelijk staarde ze ook maar naar de ring, waardoor het langs haar heen ging dat de ouders elkaar feliciteerden en Nozomi helemaal gelukkig leek.

[varden]

Mano keek op dezelfde manier naar zijn dochter, en in zijn geval was het wel degelijk de blik van een wolf die keek hoe zijn pup eraan toe was. Het kostte de man bijna fysiek moeite om zijn ogen niet te laten verkleuren. Dus sloeg hij een arm om zijn vrouw heen en drukte een kus op diens kruin. Dat was ook zeker bedoeld om subtiel haar geur op te snuiven, die hem altijd wist te kalmeren. Maar voor Anna en Jakob du Tomás zou het er enkel uitzien als een liefdevol gebaar van een echtpaar die zonet hoorde dat hun dochter verloofd was.

Ook Mattias bloosde, maar wierp af en toe een bemoedigende glimlach naar Lea. Ze zouden dit avontuur samen ingaan, hij zou haar heus niet alleen zijn zusje, moeder, en de rest van zijn familie van zich af laten slaan. Nozomi straalde inderdaad. Het stelde haar oude hart zeer gerust dat Lea een goede partner had gevonden, een huwelijk dat veel voordelen zou hebben en dat het meisje een zekerheid in Wenen bood. Dat Mattias bovendien echt dol op haar leek te zijn was een heel groot pluspunt.
Toen alle felicitaties waren uitgedeeld, en er champagne was geschonken om deze gebeurtenis nu al kort te vieren, keek Mattias in een onbewaakt momentje even naar Lea. "Heb je anders zin om morgen naar de botanische tuinen te gaan?" Samen, even weg van al dit uitbundige gedoe. Nu konden ze gewoon samen afspreken, met enkel Maria in de buurt en die leek de laatste tijd niet bijzonder oplettend rond hen te zijn.

[Ravief]

Het was een gekke afsluiting van de avond en Lea had het idee dat ze deze jurk nooit meer aan zou kunnen trekken zonder hieraan te denken. Ze werd door meneer en mevrouw in elk geval warm en hartelijk welkom geheten in de familie, al was dat nog best een puntje. Lea speelde met het idee om de naam van haar moeder (en dus opa) aan te nemen als achternaam. Zodat ze uiteindelijk Du Tomás-Zeresh zou heten en het duidelijk zou zijn waarom ze ook de leiding had in het bedrijf. Maar daar wilde ze het nog even over hebben met haar vader, of hij het niet erg vond dat ze afstand zou doen van Torrez. Al zou ze eigenlijk altijd zijn kleine meid blijven.

Ze glimlachte dankbaar naar hem en sloot zich af voor het gesprek wat hun ouders aan het voeren waren over de verloving bekend maken en het vieren. "Dat klinkt goed. Vind je het erg als ik mijn schetsblok meeneem?" Dat zou immers kunnen betekenen dat ze lang gingen zitten op de bankjes en ze mogelijk iets minder zouden praten, maar Lea was nog niet zo vaak geweest en ze wilde haar tekenkunsten graag blijven onderhouden. Maar een dagje met z'n tweeën klonk haar heel goed in de oren. Zeker omdat ze wist hoe snel nieuwtjes gingen in dit circuit en ze er vrijwel zeker van was dat tegen maandag iedereen wist dat ze verloofd waren, al moest het nog groots en officieel gevierd worden.

[varden]

Grappig genoeg was dat nou iets waar Mano helemaal niet mee zou zitten. Zijn familie, een grote verzameling van mensen in wagens, gaf niet zoveel om achternamen. Ze was zijn pup en dat zou ze altijd blijven, ook als ze besloot haar moeders achternaam aan te nemen. En ergens had hij stiekem het idee dat Avyanna en Nozomi dat gebaar veel meer zouden waarderen dan Lea voor mogelijk hield. De naam Zeresh was immers 'uitgestorven' doordat er nooit een zoon was gekomen uit het huwelijk van Nozomi en Lusio.

Mattias schudde zijn hoofd en kneep even zacht in haar hand. "Geen probleem joh. Dan neem ik mijn schrijfblok mee." Hij had nog wel wat ideeën die hij rustig wilde uitwerken, en misschien waren de tuinen daar wel een geschikte plek voor. In tegenstelling tot de dierentuin was het er vaak rustig, en liepen er alleen een paar onderzoekers rond. Het was dan ook minder spectaculair om planten te zien, dan exotische dieren.
Bij dat gesprek over de viering had maar één van de volwassenen een totaal overdonderde blik in zijn ogen. Mano was niet onbekend met verlovingsfeesten, zijn familie had ze ook, maar die van hen waren wel heel anders dan hier in Wenen. Alles was anders hier en hij hield maar gewoon wijselijk zijn mond dicht terwijl Nozomi, Anna, en Avyanna planden en overlegden.

[Ravief]

De botanische tuinen was een fantastische plek. Veel natuur en niet al te veel mensen; dat zorgde er ook voor dat Lea's wolf helemaal tevreden en rustig werd. Ze kon hier echt wel uren verblijven en hoewel Maria inderdaad meeging op hun uitje, bleef de vrouw hen niet op de vingers kijken. Lea had het vreemd gevonden om met de ring te slapen en had hem die nacht op het nachtkastje gelegd. Ze was als de dood om het ding kwijt te raken, maar vandaag had ze hem toch wel weer om. Dat was tenslotte wel de bedoeling met zo'n ring, toch?

Ze vonden een mooi plekje om te zitten voor hen allebei en Lea zette direct een paar eerste lijnen op papier. Al ging haar aandacht ook snel weer naar Mattias. "Waar wil je over schrijven vandaag? Wat voor ideeën heb je allemaal?" Lea was oprecht nieuwsgierig, maar ook om dingen te lezen en aan te vullen en te verbeteren. In het schrijven had ze eigenlijk voor het eerst gemerkt hoe zo'n goed team ze vormden.

[varden]

"Ik zit een beetje te denken aan een thriller. Iets spannends, maar niet met allemaal lijken of zo. Misschien iets met een grote inbraak of zo." Mattias was er nog niet zo uit. Hij had nu vooral losse scenes in zijn hoofd en hoopte dat als hij die uitschreef, de rest vanzelf zou komen.
Net zo nieuwsgierig als Lea, keek hij nu op haar blad. Ze zaten dicht tegen elkaar aan op het bankje, van Maria was geen spoor te bekennen leek het gezien die bij het kleine cafeetje aan het begin van de tuinen was gebleven. "Wat ga je tekenen vandaag?'" Had ze een specifieke plant in gedachten of ging ze voor een totaal?

[Ravief]

"Je kunt er een detective van maken?" opperde Lea. "Een grote roof waarbij er drie partijen zijn die het gedaan kunnen hebben en dan iemand die half per ongeluk op het antwoord stuit? Zoiets?" Ze wist uiteraard niet wat hij allemaal al in zijn hoofd had, maar ze hield van zijn stijl van schrijven. Die was spannend en meeslepend. Als hij die een beetje wist aan te passen, of wat extra's aan wist te geven en wat onverwachte humor, dan had hij heus wel een goed verhaal liggen om uit te geven.
Ze keek naar haar eigen blad. "Ik wil oefenen met detailwerk." Ze tekende redelijk goed, goed genoeg om hier en daar vaag te blijven als het ging om een groter plaatje, maar details schoten er af en toe bij in. Ze had dan ook gekozen voor de structuur van de bladeren van de boom die vlakbij hen stond. Met haar scherpe ogen kon ze dat ragfijn zien.
Eigenlijk wilde ze helemaal niet tekenen. Ze wilde hier rennen, snuffelen, rollen en kriebels krijgen. Haar wolf wilde eruit bij het zien van zoveel natuur zonder de stank van de stad!

[varden]

Mattias knikte. "Aan zoiets zat ik ook te denken ja."
Hij had geen weet van haar verlangens, maar zou wel begrijpen dat ze er niet zomaar gehoor aan kon geven. Niet zo midden op de dag, met toch het risico dat er anderen langs zouden komen. Was het binnenkort niet weer volle maan? Zou hij dan mee mogen, of zou ze dat niet willen? Tot nu toe hield ze afstand tussen haar wolf op volle maan en hem, hij zag het dier alleen op andere dagen.
Een tijdje werkte ze in stilte, maar elke keer dat Mattias opkeek zag hij de onrust in Lea's ogen. Zag hij daar een glinstering van de oranje ogen van haar wolf? "Hé, gaat het?" Rustig keek hij haar aan, niet overbezorgd of iets dergelijks. Het was gewoon een vraag.