Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ondanks alles, begon ze te glimlachen. Hij zag er fantastisch uit in pak, ook al leek het net een beetje te strak. Na de plechtigheid moest dat bovenste knoopje maar los, zodat hij wat kon ontspannen besloot Lea. Bovendien was zijn gestotter en gestaar ontzettend schattig.
"Mattias," groette ze zachtjes en kwam naast hem staan. Haar blik gleed over hem heen en keek hem tot slotte weer recht aan. Oké, hij was knap. Ze haalde even diep adem om haar zenuwen te bezweren en legde haar hand op zijn arm. "Klaar voor?"

De rest van de familie stond in de grote kamer te wachten. Ze zouden eerst met z'n allen eten, dan een wandeling maken naar de kerk en na de kerk zou het ontspannen zijn.

[varden]

Nu werd zijn blik een beetje verlegen en even keek hij haar met een glimlach aan. Ze waren alleen, voor een halve minuut, en hij wilde dat even benutten voor een momentje eerlijkheid. "Eigenlijk ben ik bloednerveus," bekende hij dan ook met een glimlach, maar daarna knikte hij. Lunch, goed, dat zou wel moeten lukken, toch?
Want de hele familie was er! Inclusief oma Carmen en oom Diego, die zowaar uit Spanje waren overgekomen. Inclusief al zijn familie, en de belangrijkste zakenpartners van beide families. De balzaal werd nu gebruikt voor deze lunch, want het was de enige mogelijkheid geweest om ruimte te hebben voor iedereen. Martijn en zijn familie waren er ook, net als Hans, en beide jongens konden het niet helpen nog jaloerser te kijken toen ze Mattias en Lea binnen zagen komen, en plaats nemen aan het hoofd van één van de tafels. Mattias glimlachte naar Lea en drukte, toen hij galant haar stoel naar achter had geschoven zodat ze plaats kon nemen en hij naast haar zat, een zachte kus op haar hand.

[Ravief]

"Ik ook," reageerde ze zacht, maar met een lachje.
Lea probeerde het allemaal zo positief mogelijk te zien. De lunch kwamen ze moeiteloos door. Ze stelde Mattias voor aan vrienden en familie en het enige wat haar pijn deed was dat haar opa er niet was. Maar ze had het fijn met oma Carmen en had het eigenlijk best naar haar zin. Ze was veel naast Mattias, leerde zijn familie kennen -die stuk voor stuk stijve pipo's waren en ingewisseld konden worden voor iedere edele en ze zou het niet merken.

Ze kreeg pas weer de bibbers toen ze in de kerk stonden en ze haar arm door die van haar vader haakte. Ze knuffelde hem eerst, voor zover haar jurk het toeliet en had een momentje nodig voordat ze samen naar voren liepen. Ze liepen langzaam en het leek eeuwig te duren voor ze bij Mattias stond. Het was maar goed dat hij er zo knap uit zag in zijn pak, anders was dit nooit goed gekomen. Maar toen Lea hem aankeek zag ze ook bij hem de zenuwen en de aarzeling in zijn ogen. Eigenlijk was juist dat hetgene wat haar gerust stelde. Het betekende dat ze dit samen konden doen. Samen een weg konden zoeken naar hoe dit moest en werkte en.. alles.

[varden]

Mano glimlachte warm naar zijn dochter. "Het komt goed lieverd," zei hij zacht, liefdevol. "En anders zijn je moeder en ik hier zo snel als je maar kan willen." Waarna hij het zwaarste van zijn leven moest doen, de hand van zijn dochter 'weggeven'. Even kleurden zijn ogen geel, werd zijn houding kort dreigend, iets dat Mattias (op wie die blik gericht was) kort deed slikken. Maar toen glimlachte Mano nog een keer naar Lea, en ging naast Avyanna zitten. Zacht pakte hij haar hand vast. Zijn wolf had het nu nodig dat hij zijn lief aanraakte, dat hij er een beetje bij bleef.

De geloftes waren uitgebreid, en totaal tegen de 'tradities' in had Mattias de zijne zelf geschreven en kwamen ze echt uit zijn hart. Hij sprak over emoties, liefde, waken over Lea als ze dat nodig had. Zijn grootvader en een serie ooms fronsten wat afkeurend. Die vonden het niet gepast dat een man iets emotioneels zelf had geschreven, in plaats van gewoon een wat standaard praatje afratelen. Maar voor Mattias was het belangrijk dat hij het zelf deed, dat hij Lea duidelijk maakte dat ze dit samen deden en dat hij altijd voor haar klaar zou staan. Dat ze bij hem altijd een vriend, een luisterend oor, een schouder om uit te halen, steun, en ook (als ze dat wilde) een geliefde zou hebben.

[Ravief]

Ze had zacht in haar vaders arm geknepen en zich afgevraagd waarom ze haar gevoelens verborgen hield als ze wist dat haar ouders haar begrepen en van haar hielden.

Maar toen stond ze tegenover Mattias en kon het haar niet meer schelen wat iedereen vond. Zijn beloftes herkende ze als zelfgeschreven en dat was mooi, want zij had het ook gedaan. Ze glimlachte zacht naar hem en werd er zowaar wat emotioneel van. Toen het haar beurt was, moest ze even slikken. Lea sprak over hun band, hun vriendschap. Hoe ze hem had leren kennen en welke fantastische eigenschappen hij had. Ze beloofde hem trouw te zijn, er voor hem te zijn, hem te steunen in alles -ook in zijn dromen. Dat ze samen hun weg zouden zoeken als het moeilijk werd en ze hoopte op een mooie toekomst voor hen beiden.
Hun kus was zacht, kort maar liefdevol en Lea moest daarna even een traan wegvegen voor ze klaar was om de rest van het gezelschap te trotseren.

[varden]

Ook dat doorstonden ze samen, want Mattias stond Lea enkel af tijdens het feest voor een dans met haar eigen vader, en toen met de zijne omdat dat traditie was. Maar verder bleef hij bij haar, danste met haar, leidde haar af, zorgde ervoor dat ze af en toe een luchtje konden scheppen omdat het binnen vol stond met mensen. Op één zo'n moment, waarbij ze eindelijk even rust vonden op een balkon, keek hij glimlachend naar haar. "Lea, je ziet er echt beeldschoon uit." Hè hè, eindelijk kwam er uit zijn mond wat hij die middag al tegen haar had willen zeggen!

[Ravief]

Ze glimlachte warm naar hem, hoewel de vermoeidheid van haar af te lezen was. Ze was nooit fan geweest van grote feesten en hoewel ze in Wenen daar anders over was gaan denken, was dit anders omdat ze in het middelpunt stond. Lea hield niet van in het middelpunt staan.
"Dank je," antwoordde ze zachtjes en overbrugde de laatste stappen tussen hen. Met vaardige vingers maakte ze zijn stropdas wat losser en opende het bovenste knoopje van zijn witte overhemd. De neiging om met haar vingers door zijn halflange haar te gaan -wat veel te netjes zat naar haar mening- wist Lea nog net te weerstaan. "Jij ziet eruit alsof je heel graag iets informelers aan wil," wist ze te plagen. Maar haar lichte ogen namen hem met een zachte blik op. "Je ziet er goed uit, Mattias," vervolgde Lea dan ook, ietsje daarna.

[varden]

Hij keek haar dankbaar aan toen ze hem eindelijk bevrijdde van die strakke kraag en hij sloeg zacht zijn armen om haar middel om haar dicht bij hem te houden. "Ik kan niet wachten om ons leven samen te beginnen lieve Lea. Maar als dat iets minder formele kleding zou bevatten, zou ik inderdaad heel gelukkig worden," grapte hij aan het einde, terwijl hij haar licht plagend aankeek. Maar daarna werd zijn blik weer liefdevol en streek hij zacht een ontsnapte lok haar achter haar oor. "Wat zeg je ervan als we naar huis gaan? Dit feest kan nog wel uren doorgaan en je ziet er moe uit lieverd." En het was al ongeveer middernacht inmiddels... Het was de eerste keer dat hij haar 'lieverd' noemde.

[Ravief]

Daar begonnen toch stiekem de zenuwen weer op te spelen. Hij kon niet wachten op hun leven samen? Of kon hij niet wachten op vanavond...? Maar zijn lieve handelingen en woorden duwden haar gedachten weg en Lea leunde lichtjes tegen hem aan. "Nog even en ik val staand in slaap, denk ik," mompelde ze met een lachje en knikte toen. "Laten we maar gaan. Ik heb het idee dat iedereen zich wel vermaakt zonder ons."
Lea was dankbaar dat zijn familie de taak op zich had genomen om het avondfeest te organiseren en een deel van de familie en vrienden zou hier logeren. Anderen zouden gewoon na het feest terug gaan naar het landgoed Zeresh en daar hun logeerkamers opzoeken.

Het duurde even voordat ze bij hun koets konden komen en tijdens het schommelende ritje viel Lea een paar keer bijna in slaap. Ze glimlachte dankbaar toen Mattias haar hielp met haar jurk en het uitstappen. Om eerlijk te zijn kon ze niet wachten tot ze uit haar torselet kon en de hoepelrok ook opgeborgen kon worden. My goodness, wat een gewicht zat er in een bruidsjurk!

[varden]

Zoals het hoorde, en ook omdat hij het idee had dat ze doodmoe was, droeg hij haar over de drempel van huize Zeresh. Maar daarna moest ze toch echt zelf lopen, puur omdat Mattias geen flauw idee waar haar slaapkamer was. Of.. de slaapkamer die inmiddels door haar was ingericht als hun echtelijke slaapkamer. Want de afgelopen weken waren niet alleen gebruikt om de bruiloft voor te bereiden, maar ook om het huis anders in te richten. Nozomi had haar eigen vertrekken gekregen in één van de gastenvleugels, waar zij in alle rust kon wonen, en het oude gedeelte waar Nozomi en Lusio hadden gewoond was opnieuw ingericht voor het kersverse echtpaar zodat ze er konden wonen en de zaken over konden nemen. En dat was een gedeelte waar Mattias nog nooit geweest was.