Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Uiteraard was dat een smeekbede waar hij graag gehoor aan gaf. Hij nam haar zoals hij wilde, nam haar zoals zij het wilde en liet haar genieten tot hij uitgeput was en daadwerkelijk echt niet meer kon.
Moe maar heel erg tevreden nam Edmond haar in zijn armen en kuste haar zacht. "Ik hoop dat je morgen spierpijn hebt," plaagde hij haar.
_______

Hij gromde zacht van genot en kuste haar wat passievoller. Wat moest hij toch met dit meisje? En zou ze hem stoppen als hij te ver ging? Want het laatste wat hij wilde was dat hij haar vertrouwen zou beschamen...
Gaviro trok haar nog maar eens tegen zich aan. De bobbel in zijn broek vertelde wel duidelijk wat ze met hem deed en zacht bewoog hij met zijn heupen om langs haar kruis te wrijven. Seks was veel te vroeg, besloot hij zelf maar, maar haar een beetje opwinden kon geen kwaad. Hij kneep weer in haar billen en liet daarna zijn handen over haar heupen glijden en nam een beetje afstand om zijn handen ruimte te geven. Over haar bovenbenen gleden ze naar boven en zacht over haar buik. Wat zou ze willen? Zou ze de leiding durven nemen en zijn handen sturen?
________

Alles was gericht op genieten. Samen genieten en elkaar verkennen. Destan verstijfde niet één keer in bed en bleef ontspannen en bleef haar strelen en beminnen. Uitgebreid nam hij de tijd voor haar, zette haar plezier voorop en kreunde hijgend haar naam in haar oor toen hij in haar kwam, lange tijd daarna.

Het was heerlijk geweest om een avond samen te hebben. Om elkaar weer lief te hebben op die manier en Destan had hoop. Hij werd wakker op een goede manier en hoewel hij inderdaad hoofdpijn had, was het lang niet zo heftig als hij had verwacht. Hij voelde zich goed en bracht zijn lief ontbijt op bed en deed wat werk nadat hij had gedoucht.
De gesprekken van gisteren zetten hem aan het denken en hij wist dat hij nog genoeg te verwerken had. Maar bovenal snakte hij nu naar een beetje vaderlijk advies en dat betekende een gesprek met Kaspar.. Maar naar Kaspar gaan, betekende ook Boaz onder ogen komen en hij wist niet zo goed hoe hij dat moest aanpakken.

[varden]

Themis kreunde zacht toen ze tegen hem aan kroop, en dit keer niet van genot maar van beginnende stijfheid. Wat brommerig keek ze hem aan. Ze zat onder de blauwe plekken en was behoorlijk gevoelig dankzij zijn ruwe behandeling. "Ik krijg jou morgen nog wel," bromde ze dan ook maar nestelde zich toen tegen hem aan. Het was immers wat ze zelf had gewild, en dat wist ze zelf heus wel.
Naarmate de opwinding van Saturnalia afnam, hoe meer hun band terug kwam, en de Duivel in Themis weer een beetje tot rust kwam. Maar toen ze de volgende ochtend wakker werd door de opkomende zon, ontdekte Themis dat ze inderdaad enorme spierpijn had. Vooral haar benen waren vreselijk stijf en bewegen was alles behalve prettig. Een getergd geluid kwam over haar lippen terwijl ze haar benen strekte. Auw...
_______

Nee, dat zou ze waarschijnlijk niet doen omdat ze het niet zou durven. En omdat ze niet wist wat ze met zijn handen aan zou moeten. Maar ze had wel enige kennis opgedaan uit boeken. Even twijfelde Aelia nog, beet ze op haar lip, maar toen liet ze haar hand over de bobbel in zijn broek strijken terwijl ze hem aankeek om te zien wat dat met hem deed. En toen nog een keer, en nog een keer. Tot haar hand weer aan de bovenrand van zijn broek was en ze zowaar iets met de knoop prutste. Zou ze het durven? Het was duidelijk dat hij het fijn zou vinden, ook al zei hij niets en dwong hij haar nergens toe. Ze was nieuwsgierig ingesteld, altijd al geweest, maar dit was behoorlijk onzeker terrein voor haar.
________

Het was de eerste avond in lange tijd dat Aya niet 's nachts werd gewekt door zijn nachtmerries, en dus nog ver onder zeil was toen Destan wakker werd en ontbijt ging maken. Hij moest haar zelfs zachtjes wekken. Slaperig keek ze hem aan en glimlachte toen zacht waarna ze hem een kus gaf en ze samen ontbeten. Terwijl hij die middag werkte, ze hadden redelijk een gat in de dag geslapen, ging zij hun koters ophalen bij Von. Ze was in lange tijd niet zo goed uitgerust, en ontspannen geweest als toen ze daar aanklopte. Zo te horen waren haar zoons de boel enigszins aan het verbouwen binnen...

Boaz' bouwproject om de piano in ere te herstellen, samen met de komst van Faye hadden de man weer een doel gegeven en hij was inmiddels zelfs redelijk behendig aan het worden in rondbewegen met de rolstoel die Kaspar voor hem had geregeld. Ook al kon de man het niet helpen om af en toe met pijn in zijn hart naar de trap naar de hoger gelegen verdiepingen te kijken. De kleine trap tussen de begane grond en de tuin hadden ze kunnen overbruggen met een helling, maar hij wist dat hij nooit meer de bovenste verdiepingen van het huis zou betreden. Dat de zolder en dat alles buiten zijn bereik lagen. Zijn armen en borst hadden zich snel hersteld, omdat hij die spieren nodig had om rond te kunnen bewegen, maar zijn benen zouden nooit meer spieren bevatten en met die aanblik had de man het van tijd tot tijd nog behoorlijk zwaar. Hij was dan ook blij dat Kaspar's wolf nu Faye had om mee door de tuin te banjeren, iets waar de half-Elf vaak glimlachend naar keek.

Hij wist echter niets van Destan's twijfels over elkaar weer zien. Boaz nam de jongen niets kwalijk, ook al had hij daar naartoe moeten werken in de afgelopen maanden. Hij had een zondebok gezocht, iemand om kwaad op te zijn, en dat dreigde Destan te worden. Kaspar en hij hadden daar uitgebreid over gesproken, maar het had lang gekost voor Boaz de innerlijke rust had gevonden waarin hij zijn lot leek te kunnen accepteren en daar niet perse een schuldige voor hoefde aan te wijzen. De vraag was of dat altijd goed zou gaan...

[Ravief]

Edmond hielp haar waar hij kon en na het aankleden nam hij haar maar gewoon in zijn armen en droeg haar naar huis. "Ga jij maar heet douchen, dan zorg ik voor ontbijt."
Gelukkig had Shani gekookt voor een heel weeshuis voor Saturnalia en was daar voldoende van over. Ed nam de vrijheid om de tafel te dekken en uit te zoeken wat geschikt was voor het ontbijt en of er ook iets warm moest.
Hij glimlachte naar zijn dochter toen deze binnen kwam met Senna en nam hen beide in een knuffel en drukte een kus op Aelia's hoofd. "He lieverd. Heb je het leuk gehad gisteren?"
___________

Even leek het alsof hij sterretjes zag. Gaviro kreunde bij het voelen van haar hand en moest zich eventjes aan haar vasthouden. Wat verbaasd keek hij haar aan toen haar vingers naar zijn knoop gingen en glimlachte zacht, al werd zijn blik daarna vragend. Was ze daar zeker van?
Hij liet haar prutsen en liet zijn handen over haar zijden omhoog glijden, om tot slot zacht haar borsten te omvatten. Rustig verkende hij haar en hield haar reacties goed in de gaten.
___________

Met een lachje deed Von open, nog aan het denken aan de tweeling en keek verrast op om Aya alweer te zien. Maar het moment daarna had ze Aya in een knuffel en moest stiekem grijnzen toen ze merkte hoe ze rook. Of meer, naar wie en naar wat ze rook. Kijk aan, dat werd hoog tijd! Misschien ging het dan eindelijk beter?
"Kom erin.. Hoe gaat het?" Zo'n normale vraag, maar als Von hem stelde kwam je er niet vanaf met een 'goed' en moest je alles uitleggen. Bovendien stelde Von die vraag altijd met belangstelling. Ze was begaan met haar 'zusje' en de worstelingen die ze doormaakte. Ze had haar gesteund waar ze kon en had vaak genoeg de tweeling op zich genomen, maar had zelf ook moeten herstellen en veel tijd met Emil moeten doorbrengen voor het weer goed ging. Als je haar nu zag zou je niet denken dat ze enkele maanden geleden op sterven had gelegen.

Hij merkte aan de band dat Aya bij de kinderen was en aarzelde nog een poosje. Ik wil Kaspar opzoeken. Houd me in de gaten? Mocht ze aanvoelen dat het niet goed ging over de band, dan wist hij zeker dat zij hem wel weer kon kalmeren. Ergens hoopte hij stiekem dat hij alleen Kaspar zou aantreffen, voornamelijk omdat hij gewoon nog steeds niet wist wat hij tegen Boaz zou moeten zeggen, maar hij wist ook wel dat die kans heel klein was.
Desalniettemin ging hij via de grote achtertuin en keek glimlachend naar Faye die door de tuin dartelde en in de weer was met een schoffel (op kind formaat).

[varden]

Themis bromde zacht, maar ging toen maar een bad laten vollopen. Dat zou uiteindelijk wel helpen om haar spieren ietsjes op gang te brengen, hoewel de echte spierpijn uiteindelijk gewoon tijd nodig had om weg te trekken.
Pas toen het ontbijt geserveerd werd, liet de Duivelin zich weer zien. Haar huid vertoonde niets meer van de vorige dag, op wat blauwe tandafdrukken van Edmond na. En hoewel ze vreselijk stijf en stram was, wist Themis dat allemaal redelijk te verbloemen door zichzelf te dwingen gewoon te bewegen en te gaan zitten samen met de rest van de familie.

Aelia had haar vader geholpen met het ontbijt, samen met Senna waardoor de tafel ook was versierd met wilde bloemen. Ze glimlachte naar Ed en knikte. "Gaviro heeft me het hele dorp wat ze hier allemaal doen voor Saturnalia laten zien. Het was leuk." Hoewel het meisje eigenlijk geen geheimen had voor haar ouders, hoefden ze echter niet te weten wat ze de rest van de avond had uitgespookt met de jongen. Gezien ze wist hoe gevoelig de neuzen van haar beiden ouders waren, had ze voor de zekerheid gisteravond al gedoucht en vanochtend ook. Ze had niet zo vreselijk veel gedaan, maar toch wilde ze liever niet dat iemand het van haar af rook.
___________

Bij het zien van zijn blik begon het meisje prompt weer te blozen, maar ondanks de zenuwen zette ze wel door. Ja, ze was er zeker van, en ze hoopte zo ook onuitgesproken haar eigen verlangen een beetje duidelijk te maken naar hem. Maar dat leek wel te lukken, want toen hij haar borsten in zijn handen nam, was het dit keer Aelia die een klein geluidje maakte terwijl ze weer op haar lip beet en haar ogen even groot werden. Toen lukte het haar zijn broek open te krijgen, waar ze haar hand na even dralen in liet glijden. Nog niet in zijn boxer, maar met die dunne stof ertussen voelde ze alsnog heel goed hoe groot hij was, en ook de vormen van zijn geslacht. Zacht omvatte ze hem, bewoog weer een kort, waarbij haar duim een beetje per ongeluk over de top streek.
___________

Aya volgde Von na de knuffel naar binnen en rolde even met haar ogen bij die vraag. Bij Von kwam ze er inderdaad nooit zomaar vanaf. "Iets beter," zei ze dan ook eerlijk. "Des.. Des is eindelijk aan het praten over wat er gebeurd is en.. en..." En ze hadden eindelijk weer eens een ontspannen, liefdevolle avond gehad die was geëindigd met seks. Maar hoe zei je dat precies als je nooit echt supercomfortabel was geworden met dat onderwerp aansnijden? Zeker gezien Von er juist gruwelijk makkelijk mee omging om erover te praten. Het hielp wel dat Emil niet thuis was. De grote wolf was sinds vorige maand weer aan het werk, het had inderdaad enige tijd gekost voor ze er met z'n tweeën volledig bovenop waren gekomen dat Von's hart wel degelijk een keer was gestopt met slaan. Aan Seff zag je in ieder geval niets terug van het hele gedoe. Die was nu met zijn neefjes aan het rauwdouwen. Aya keek er met een glimlach naar en stuurde dat beeld door naar Destan, samen met de belofte dat ze hem in de gaten zou houden en meteen zou komen als het mis dreigde te gaan.

Boaz was inderdaad thuis, hij was bezig in de keuken waar een paar dingen aan waren gepast aan zijn nieuwe 'hoogte'. Maar hij had niet door dat Destan de tuin in was gelopen, waar Faye bezig was en net een karaf limonade met broodjes op tafel was gezet voor lunch.

[Ravief]

Het was goed om haar kleine meisje weer vrolijk te zien. Nova hield Senna goed in de gaten en daarom kwamen haar eigen zorgen en verdriet op een tweede plaats. Toch kreeg ze wel de nodige rust hier in Italië, al miste ze Aya vreselijk en hoopte ze maar dat het goed ging met haar vriendin. Hoewel ze er niet voor klaar was om Destan al onder ogen te komen, hoopte ze toch wel dat die twee weer naar elkaar toe zouden groeien en dat Destan niet weer aan het drinken zou gaan.

Ze liet Themis en Edmond alleen, zij hadden ook genoeg om over te praten en om eerlijk te zijn had ze soms nog een beetje moeite met Themis. Ze had haar niet verteld over hoe Aelia haar een paar keer had gevraagd of mama wel weer terug kwam, noch over de vragende blikken van Edmond en de zorgen van hem terwijl hij amper iets kon en niet eens zelf kon eten omdat hij gewoon geen kracht meer had in zijn spieren. Ze had haar niet verteld over dat ze geen ruimte had gehad om te rouwen om Sam omdat ze de zorg van Edmond, Aelia, Senna en Nyah op zich moest nemen, terwijl ze zelf al zolang in de ziekenboeg had rond gelopen met veel te weinig slaap.
Maar vandaag dacht ze daar niet aan en ging ze met haar meisjes naar het strand. Nyah onder een parasol op het kleed met wat speelgoed en Senna wist heel goed dat ze niet te ver in de zee mocht lopen. Nova zat met Aelia bij Nyah en hoorde haar uit over haar avond met Gaviro. "Volgens mij was het lang niet zo braaf als je je ouders verteld.. Kom op zusje, je kunt mij vertrouwen.. dat weet je toch?"
____________

Von nam haar mee naar de keuken zodat ze rustig konden praten, maar nog dicht in de beurt van de kinderen waren, mocht er iets gebeuren. "En jullie hebben weer seks," vulde ze de zin van Aya aan. Haar zusje was nooit meer op haar gemak geworden met het onderwerp en soms vroeg ze zich wel eens af hoe dat ging tussen haar en Destan. Maar gelukkig had ze uit Aya weten te krijgen dat Destan geduld met haar had gehad en haar tempo had gevolgd, maar haar de ruimte gaf om te ontdekken en te genieten. Dat was nu al heel lang geleden, maar gezien wat er in het afgelopen jaar had gespeeld was het stel misschien wel weer terug bij af.
"Ging dat goed? Was het weer fijn?" ze maakte zich ontzettend veel zorgen over haar, al deed Von haar best om dat wat te temperen en daar niet teveel van te laten zien. "Hoe zijn die gesprekken? Kun je het een beetje aan? Hoe voel jij je eronder? Denk je dat het de goede kant op gaat nu?" Ze hadden beiden veel teveel werk en verantwoordelijkheden en als Alfa -en als zus- hield ze hun relatie goed in de gaten.

[varden]

Themis zou Nova's gedachten niet kunnen raden, wist niet wat voor verwijten er onder het oppervlakte schuil lagen. Maar ze wist wel dat er dingen waren die haar geadopteerde dochter haar niet vertelde, haar niet toevertrouwde, en Themis vreesde voor de dag dat het eruit zou komen. De dag dat Nova tegen haar zou ontploffen. De Duivelin wist dat die dag zou komen, en ze zou er niet tegen vechten, ze zou het niet opnieuw uit de weg gaan. Want ze wist dat Nova het recht had om tegen haar tekeer te gaan, om haar alle (terechte) verwijten te maken. Themis had spijt dat ze haar gezin in de steek had gelaten terwijl die haar zo hard nodig had gehad, maar tegelijk speet het haar niet. Ze had gedaan wat ze had moeten doen. Zij had de wraak genomen die Sam nooit had kunnen nemen, en die Destan niet uit had kunnen voeren. Ze had gezorgd dat ze eindelijk veilig waren voor die maniak van een Charles. Maar was de prijs dat allemaal wel waard geweest? Ze zou geen antwoord kunnen geven op die vraag.
Ze gaf Aelia en Nova een grote picknickmand mee, met genoeg eten voor hen en voor de twee kleintjes. Veel fruit, veel groenten, twee broodjes vlees voor Aelia. Ze knuffelde hen, keek hen glimlachend na, maar stelde niet eens voor om mee te gaan. Ze wist dat haar dat gevraagd zou worden als ze het hadden gewild, en dat beide meiden nog altijd wat moeite met hun moeder hadden was duidelijk doordat ze het niet vroegen. Themis rouwde er niet meer om, niet na de lange gesprekken die ze had gehad met Edmond erover. Dus hielp ze eerst haar moeder in het huis en zocht daarna haar man weer op. Ze trof hem aan in de bibliotheek, samen met haar vader die nogal een kater leek te hebben. Met een glimlach zette ze een tweetal koppen koffie voor de neuzen van de heren en drukte een kus op Edmond's kruin. "Waar ben je mee bezig lieverd?" Waren het voorbereidingen voor werk, of ter ontspanning wat hij zat te lezen?

__________

Aelia keek een beetje betrapt naar haar zus, haar kaken kleurden iets. Het was haar vaders genen die haar huid iets lichter hadden gekleurd dan die van haar moeder, en die haar in staat stelden om toch nog zichtbaar te blozen. "Nou.. Eh... We... we hebben wat gerotzooid." Het was een woord dat ze meisjes in haar klas wel eens had horen gebruiken, als die het hadden over dat ze dingen met een jongen hadden geprobeerd, maar niet wilden dat alle leraren het ook meteen wisten. Het hielp niet als er weerwolven met hun gevoelige oren langsliepen... Maar bij de gedachtes aan de avond ervoor begon Aelia prompt weer te blozen, terwijl ze kriebels voelde. Gaviro en zij waren niet heel ver gegaan, maar waren uiteindelijk heftig zoenend op het strand geëindigd. Zijn hand in haar broek had haar iets laten voelen dat ze nog nooit had ervaren, een gevoel van puur genot dat haast verslavend te noemen was. Aelia wist heus wel dat de meesten van haar ooms en tantes, en hoogstwaarschijnlijk haar ouders ook (maar daar dacht ze liever niet over na), een gezond liefdesleven hadden. En als dat net zo lekker voelde als wat Gaviro bij haar had los weten te krijgen de avond ervoor, dan begreep ze nu een stukje beter waarom dat liefdesleven zo gezond was. Ze hoopte maar dat het voor hem ook fijn was geweest, want ze had geen flauw idee wat ze had gedaan toen ze hem had afgetrokken.
____________

Aya kleurde dieprood, maar knikte met een glimlach toen Von haar zin afmaakte. Ja, ze hadden voor het eerst in een hele lange tijd weer een avond met elkaar doorgebracht. "Het was... zacht," zei ze terwijl ze een slok thee nam en ongeveer haar tong verbrandde. "Het voelde goed, bijna zoals voor... voor al dit.." Al dat gedoe, deze enorme puinhoop waar ze in beland waren sinds zijn ontvoering. "Het is ook fijn om.. Nou ja, de eerste keren dat ik het probeerde, toen hij een paar maanden terug was, kromp hij steeds in elkaar als ik hem aanraakte. Het voelde verschrikkelijk om hem niet aan te kunnen raken zonder dat hij daarvoor terugdeinsde. Dat dat nu misschien weer kan, dat maakt de gesprekken makkelijker." Bovendien was een avond zonder zijn nachtmerries ook erg fijn geweest. Want zelfs toen hij bij Boaz had gezeten, en ze het had proberen af te schermen, waren die vaak nog doorgesijpeld als ze sliep. Het waren heftige dromen, die haar lange, slapeloze nachten hadden bezorgd. En dat terwijl hun tweeling duidelijk niet doorhad wat er gaande was, en dus net zoveel energie en tijd vroeg als normaal. "We moeten kijken hoe het vanaf nu zal gaan." Of deze voortgang door zou zetten, de goede kant op zou gaan. Terwijl ze spraken hield Aya een scherp 'oog' op Destan, om te kijken hoe het ging bij Kaspar.

[Ravief]

Uiteindelijk bleven ze nog de rest van de maand. Nova kwam voor een deel tot rust en kreeg het tegelijk steeds moeilijker. Ze wist niet goed hoe ze dit moest uiten en was dan ook vooral veel op pad met Senna en Nyah. Senna leek haar papa hier niet zoveel te missen als thuis en daar was ze dankbaar voor. En hoewel ze ontzettend verlangde naar Eldon en Aya weer zien, vond ze het ook heel moeilijk om te denken aan de woning die ze nu had en dat ze bij Ed en Themis in was getrokken. Ondanks dat het wel een knusse plek was geworden, met bij de kinderkamer een heleboel zichtbare herinneringen aan Sam, voelde het nog niet als thuis.
Nyah leerde kruipen en staan in de tijd op Italië en Nova zag het met een gemengde glimlach aan.

Voor Gaviro was het geen fijn nieuws dat zijn zomervriendinnetje terug ging naar wat haar huis was. Hij nam afscheid van Aelia met een kus en vroeg haar om te schrijven. Ondanks de korte tijd, was de wolf in zijn hart geslopen.
_______

Destan was er uiteindelijk toch niet klaar voor en ging weer naar huis. Hij moest het ooit onder ogen zien, en hoewel hij Kaspar miste, was hij nog niet klaar voor de confrontatie met Boaz. Ondanks wat iedereen zei, en ondanks dat hij langzaam aan het helen was, gaf hij nog altijd zichzelf de schuld. En dat hij dit de man had aangedaan waar zijn vader zo op gesteld was.. Dat was op dit moment nog te moeilijk om onder ogen te zien, hoewel hij zich echt wel uitschold voor watje toen hij met ongedane zaken weer naar huis ging.
_______

Ze had niet gedacht dat het zo'n klap zou zijn om weer in vertrouwd gebied te zijn. Alles herinnerde haar pijnlijk aan Sam en dat hij er niet meer was. En aan het ongeboren kind dat ze droeg. Nova begon weer te twijfelen of ze dit wel kon en of ze hier wel goed aan deed. Desalniettemin was heerlijk om Aya weer te zien. Haar vriendin zag er een stuk beter uit dan toen ze vertrok en Nova had het idee dat het dan ook wat beter ging. Lange tijd zei ze gewoon niets, maar hield ze de wolvin vast. "Hé, lieverd... Hoe is het hier? Hoe gaat het met jou? En Destan? En jullie relatie?"

[varden]

Ook Aya zei niets, ze hield Nova alleen maar stevig vast. Of zo stevig als ze kon immers, met Nova's buik ertussen. Ze voelde zich inderdaad ook iets beter, hoewel Destan's schuldgevoel vaak nog aan haar knaagde en ze het verschrikkelijk vond dat ze hem daar niet echt uit leek te kunnen krijgen. Ze had met Boaz gepraat, als ze langsging met de kids, en de man had keer op keer benadrukt dat hij Destan nergens de schuld van gaf, maar dat hij ook niet in staat was om naar Eldon te gaan om hem dat zelf te zeggen. De rolstoel beperkte zijn bewegingen immers wel.
Daarnaast was er het feit dat Des misschien wel op de goede weg was, maar dat die tegelijk nog heel erg lang was, en dat er wel twee kleine druktemakers vermaakt moesten worden. En dat Aya zich daarnaast natuurlijk vreselijk zorgen maakte om Nova, voor wie ze er lang niet zoveel was geweest als ze had willen zijn. Dus glimlachte ze naar Nova toen ze elkaar eindelijk weer loslieten. "Ik zou dat soort bezorgde vragen aan jou moeten stellen," zei ze zacht lachend. "Maar het gaat beter, we werken eraan." Ze deden hun best meer tijd voor elkaar te hebben, opener naar elkaar te zijn. Dat hield voor Destan in dat hij moest praten over wat er in zijn hoofd omging, en voor Aya dat ze moest aangeven wanneer ze te moe was voor alles en dan dingen uit handen moest geven. Kortom, niet hun beider sterkste punten zo bleek. "Hier gaat het verder weer zoals normaal. Alsof.. alsof er niets gebeurd is." Het kostte ook Aya moeite om dat te zeggen. Om toe te geven dat de wereld door was gegaan, alsof het nooit was gebeurd dat Sam, of Imre, of wie dan ook was overleden. Bezorgd nam ze Nova op. "Hoe gaat het met jou lieverd? En met je dochters?" Waren ze bij Themis en Edmond? Aya had het idee dat het lichamelijk misschien beter ging met Nova, maar tegelijk had ze heus wel door dat de rouw zwaar op haar vriendin drukte.

[Ravief]

Nova lachte zachtjes en haalde haar schouders op. Ze kon het niet helpen. Ze wist in welke situatie ze was weggegaan en Aya was niet alleen haar beste vriendin, ze was ook haar zus met wie ze alles kon delen. Aya en zij hadden een band die niet te vertellen was. Die was gesmeed door allebei nieuw te zijn in een nieuwe omgeving en alleen elkaar te hebben. Door heel was leed heen, waren ze alleen maar dichter naar elkaar toegegroeid.
"Hoe pijnlijk dat ook is.. Ik denk dat het een goed teken is." Eldon kwam er weer op. De droom van Kaspar werd nu door zoveel gekoesterd en in leven gehouden dat er heel wat zou moeten gebeuren voor het uit elkaar zou vallen. En Aya en Destan waren waardige opvolgers. En wie weet wie daarna het stokje over zou nemen en hoe de toekomst eruit zou zien?
"Ik weet het niet. Het was goed om eruit te zijn en de ouders van Themis zijn echt.. fantastische personen. Senna heeft het heel veel goed gedaan. Nyah is al los aan het staan.. al is het wiebelig." Nova aarzelde wat. "Het voelt.. nogal dubbel om terug te komen. Ik dacht dat het zou helpen, maar alles is nog net zo vers en.." Ze kreeg een brok in haar keel en hield even op. "Het is nogal wat om hem niet meer te zien. Het is mijn thuis, maar tegelijk niet meer." Hoewel ze best had geweten dat Sam er niet meer was, was haar blik gewoontegetrouw naar de muur gegaan en over de wachters gegleden, op zoek naar haar beer van een vent. Ze had Mano ontdekt, maar haar roodharige lief was er uiteraard niet bij en dat had haar bijna ter plekke gebroken.
_______

Amiel was net terug van het graf bezoeken, hoewel hij wel wist dat daar niets te vinden was en zag de familie thuiskomen. Gezien hij nog altijd zijn band met Themis had, kon hij het niet laten om naar haar toe te gaan en even bij te praten. "Themis," begroette hij de Duivelin warm en glimlachte zacht naar haar. "Welkom terug."

[varden]

Zelfs Aya voelde een brok in haar keel toen ze dat Nova hoorde zeggen. Zacht kneep ze in diens handen. "Ik zou willen dat ik de tijd terug kon draaien," zei ze zacht. "Het spijt me zo lieverd." Dat ze er niet meer voor Nova was geweest, dat ze haar niet door de pijn en de rouw heen had kunnen helpen ook al merkte ze heus wel dat die rouw nog lang niet over was. "Als er iets is waarmee ik kan helpen, dan moet je het zeggen. Je bent altijd welkom bij ons, jullie allemaal." Maar ze kon geen woorden van troost bieden, of zelfs maar bedenken. Ze kon zeggen dat het heus wel nog haar thuis was, maar tegelijk wist ze heel goed wat Nova bedoelde. Toen zij had gedacht dat Destans dood was was ze bijna gek geworden van verdriet, en haar wolf was dat eigenlijk ook echt geworden, en had ze nauwelijks meer geweten hoe ze verder had gemoeten. Haar huis was in ieder geval niet meer het veilige thuis, en zelfs nu voelde het nog steeds niet helemaal als zodanig. Het was in ieder geval niet meer zoals vroeger, niet met Destan zoals hij nu was. Het was dat Charles al dood was maar anders... "Is.. Zou je... Zou je weg willen?" Van Eldon? Een leven ergens anders opbouwen? Weg uit het huis van de familie Armell? Wat zou Nova willen met haar toekomst, met haar kinderen?

__________

Themis glimlachte terug toen ze Amiel hoorde en zag. "Amiel," groette ze terug. "Dank je, hoe is het hier gegaan?" Was iedereen inmiddels aan de beterende hand? Ondertussen hield ze Nyah bij diens handjes vast, het meisje had net besloten zelf te willen gaan staan en lopen en dat ging nog niet altijd even goed en soepeltjes.