We find our own way

[Ravief]

"Ouders met een favoriet zijn misselijkmakend," gaf Nish nogal ongezouten zijn oordeel. Misschien een beetje hard, maar hij vond het een vreselijk iets om te zien. Hij glimlachte echter om haar verhaal daarna. "Ik zie je wel als baas. Het zou me niet verbazen als je de naam veranderd en een nieuwe trend gaat zetten met hoe een kroeg ook kan zijn." Tenslotte was het hem wel duidelijk dat Iriza ook degene was die de aankleding van het appartement had gedaan en ze had een goede smaak.
Bij haar vraag moest hij nadenken. Haar stelen klonk zo bezitterig dat hij er bijna een nare smaak van in zijn mond kreeg en Nish nam snel nog een slok van zijn frisdrank. "Ik moet over een paar dagen een presentatie voor werk geven, thuis. Maar ik zou het niet willen zien als stelen. Ik hoop nog steeds dat we deze band kunnen breken en dat ze vrij is om haar eigenlijk te leiden zoals ze maar wil." Hij aarzelde. "Maar de kans is groot dat dat een poos gaat duren.. Ik ben alleen het vervelende gesprek aan het uitstellen omdat we dan onder ogen moeten komen dat we aan elkaar vast zitten voor onbepaalde tijd en we serieus moeten gaan nadenken hierover." Nish gaf haar een vriendelijke blik. "Het is fijn dat we een regeling hebben kunnen treffen, maar als dit nog een aantal maanden duurt, dan is de huidige situatie niet zo relax meer." Het was nu al ontzettend duidelijk dat het appartement gewoonweg te klein was voor vier volwassenen en ze af en toe al op hun tenen liepen om elkaar niet teveel te storen.

Peros nam een slokje van zijn drinken en dacht na over haar vraag. Hij wist dat dit gevaarlijk terrein was, dat de vrouw tegenover hem waarschijnlijk niet zo menselijk was als hij dat was en dat hij heel erg moest oppassen met wat hij zei. "Ik vind het interessant om te zien dat de mensheid zo veelzijdig is," begon hij, nogal op neutraal terrein. "Dat sommige rassen kenmerken gaan vertonen van hun verre voorouders is soms misschien wat lastig.. ik denk dat er moet gekeken worden naar goede omgangsregels, maar is dat niet binnen elke cultuur van belang?" Hij had wel eens 'mensen' ontmoet die meer op hun dierlijke kant leken dan op een mens en dat was soms heel gevaarlijk. Hier moest op een juiste manier mee om gegaan worden, vond hij, maar dat betekende niet direct dat de mens zelf niet gevaarlijk was, of geen omgangsregels nodig had.

[varden]

Iriza knikte, haar blik werd wat donkerder, serieuzer, ze kauwde kort op haar lip. "Jullie hebben nog wel wat leuke gesprekken voor de boeg, zo te horen. Als jij terug moet, moet Moyra vrij krijgen." En ze wisten beiden wat voor probleem dat was. Maar het was niet alsof ze een keuze daarin hadden. 15 meter was niet veel, zelfs niet in een stad, en al helemaal niet tussen verschillende steden in. "En waar zit je verder over te denken? Appartementen liggen niet bepaald voor het oprapen" Iriza had het nooit gevraagd, maar had wel een beetje doorgekregen dat Nish een goedbetaalde baan had. Tot hoever dat ging, wist ze niet en zou ze ook niet vragen. Toch kende ze Moyra, die zou netjes de helft willen betalen, en met haar huidige werk en diploma zou ze dat hoogstwaarschijnlijk niet gaan halen.

Moyra luisterde oplettend, maar kon het niet helpen dat haar wenkbrauwen inderdaad iets naar beneden gingen. Haar hand streek kort door haar krullen, waardoor voor een seconde haar schubben in beeld kwamen. "En wat als die regels hen die juist uit hun eigen clan willen zien te raken in de weg gaan zitten?" Haar toon, haar blik, haar hele houding werd nu peilend. Ze was Ryuu, dat was één van de clans die hun menselijkheid steeds meer begon te verliezen. Ze had één neef die meer slang was dan mens, en hoewel zij goed met hem overweg kon, werd hij door de rest van de familie Palomer met de nek aangekeken.

[Ravief]

"Jep.. en dat was al een probleem toen ze een dag te laat kwam, dus dat wordt nog gezellig.." Nish kreeg meer en meer het idee dat hij haar leven aan het verkloten was en dat was niet iets waar hij zich prettig bij voelde. Hij zuchtte dan ook en gaf het glas terug aan Iriza. "Doe mij toch maar iets sterkers. Heb je Lentebries?" het was een likeur wat thuis veel gedronken werd en waar hij de smaak wel goed van kon waarderen. "Nee, de huizenmarkt is lastig hier.. en niet bepaald heel betaalbaar als je kijkt wat je ervoor terug krijgt. Daar komt nog bij dat Moyra het goed heeft waar ze nu zit en ik zit al zoveel in haar leven te snijden..." Al deed zij dat eigenlijk ook bij hem, want geen haar (of veer) op zijn hoofd zou eraan denken om vrijwillig hier te gaan wonen. Maar daar stond Nish niet echt bij stil.

Zoals gedacht: een nogal gevaarlijk onderwerp. "Er moet ruimte zijn om een clan te verlaten en te leven zoals je wil, natuurlijk. Maar ik doel meer op de algemene veiligheid, voor iedereen van welk ras dan ook. Je hebt een paar dagen geleden wel het nieuws gezien van de Berenstam?" vragend keek hij haar aan. "Er zijn behoorlijk wat gewonden gevallen en dat soort dingen moeten het liefst voorkomen worden, wat je achtergrond ook is." ze waren al bijna aan het ruzie maken en het eten was er nog niet eens! Lekkere eerste date...

[varden]

Daar moest Iriza even naar zoeken, maar uiteindelijk kon ze hem een glas inschenken. "Praat met haar Nish. Moyra is de beroerdste niet en ze ziet ook wel dat jij je niet echt lekker voelt in ons appartement." Maar ja, Iriza zou het ook niet echt prettig vinden als Moyra weg ging, ze was op de jonge vrouw gesteld geraakt. Bovendien zouden zij dan met een beetje pech op zoek moeten naar iemand anders als derde persoon en met Anná iemand vinden zou lastig worden. Het was een redelijk wonder dat dit al zo snel goed was gegaan. "Als jij mocht kiezen, zou je dan liever in Vexgarde blijven?" Zou hij dat van Moyra kunnen vragen? Of ze daar naartoe konden? En zou Moyra daar dan iets kunnen doen aan werk? Was dat wel mogelijk daar, met hun vloek? Iriza vroeg het zich wel af, want hoewel zij het niet zou willen omdat ze haar vriendin zou missen, was er nog iets anders: hoe meer kilometers er tussen Ramal en Moyra zaten, hoe beter het leek te zijn voor de jonge vrouw. Met Nish in de buurt begon ze inmiddels eindelijk eens niet elke minuut haast krampachtig haar schubben te bedekken met haar haar. Ze was voor de eerste keer de conditioner vergeten die haar krullen wat tammer liet hangen.

Ja, dat kon Moyra natuurlijk niet ontkenen "Het spijt me," zei ze dan ook meteen. "Het is... Ik ken iemand die net zoveel slang is als die persoon beer was. Dus het ligt wat gevoelig." Natuurlijk zou ze niet zeggen dat het familie van haar was, dat hoefde Peros helemaal niet te weten, zeker niet op de eerste date. "Maar wat denk je er dan van? Er zijn mensen die trots zijn op die achtergrond, hun connectie met hun voorouders." Nish bijvoorbeeld. En er waren ook steeds meer Ryuu die vonden dat de lagere klassen een kans moesten krijgen, in plaats van afgerekend te worden op hun afkomst en uiterlijk.

[Ravief]

Hij glimlachte. "Dat ga ik ook wel doen, maar nu nog niet. De maand is nog niet voorbij en wie weet wat er nog gebeurt?" Daarnaast zou het heel goed mogelijk zijn dat ze nog een bezoekje aan haar ouders moesten zien te overleven. Hij wist niet goed of ze een groot leugenachtig verhaal moesten bedenken, of de waarheid moesten vertellen over waarom hij mee was.
"Als ik kon kiezen zou ik terug gaan naar Vexgarde om dit project af te maken en daarna gaan kijken of er een plek is die er tussenin zit. Met iets meer frisse lucht en toch niet al te ver van haar werk. Maar dat zou ik niet van haar vragen." Het was hem een raadsel waarom iemand als Moyra zich krampachtig vasthield aan haar baan met die klootzak van een baas, maar het was duidelijk iets wat haar op de been hield. Dus nee, hij zou niet van haar vragen om dat op te zeggen, niet als hij zijn werk overal wel kon doen en alleen maar op en neer hoefde te reizen voor vergaderingen.
"Maar vertel me over de keuken hier.. wat is het lekkerste om te eten?" het was iets waar hij liever nog niet over nadacht en dus uitstelde, al stond Nish niet echt bekend om dat gedrag.

"Het blijft een lastig onderwerp," glimlachte hij haar toe, maar was opgelucht dat de lucht tussen hen een beetje begon te klaren en hij boog zich over de kaart, maar keek weer op bij haar vraag. "Ik denk niet dat dat slecht is.. je afkomst gaat gepaard met heel veel historie en dat is mooi om te bewaren, maar trots zijn is denk ik een goede vorm als het in balans is. Zolang het niet gedrag wordt van 'wij doen het beter dan jullie', zie ik daar zeker geen gevaar in. Iedereen heeft iets nodig om trots op te zijn, niet?"

[varden]

Iriza zette net het laatste glas weg en knoopte haar schort los. Ze was klaar voor de dag en nam plaats op de kruk naast die van Nish. "Ik ga altijd voor de hamburger. Ik weet werkelijk waar niet of onze kok in staat is iets anders te koken dan dat, maar we krijgen ook veel complimenten over de gebakken vis." Beiden niet echt speciaal, veilige keuzes vooral, maar er was niet veel wat een kok eraan kon verpesten en dat vond Iriza wel zo veilig. Er stonden ook een paar ingewikkelde, wat 'fancy' dingen op de kaart waarvan ze zeer betwijfelde of hun kok het wel echt klaar kon maken. Even blikte ze naar Peros en Moyra. Ze had het idee dat het goed ging, maar Moyra gaf geen hele hartelijke houding af. Iriza had haar wel eens zien flirten, en dat deed ze niet erg. Haar houding was niet uitdagend genoeg, niet prikkelend, die brutale grijns van haar die ook Nish al een keer te zien had gekregen zat niet op haar gezicht. Haar houding was haast tam, alsof ze een jongen ontmoette die haar ouders wel zagen zitten.

Moyra knikte. "Dat begrijp ik wel ja." Waarna ook zij weer naar de kaart keek en de vis bestelde, op eerder aanraden van Iriza. "Wat zou je willen doen na je studie?" Was er een beroep waar zijn onderzoek op aansloot? Of had hij iets anders in gedachten? Een familiebedrijf? Vrienden die iets voor hem konden regelen? Wat zag Peros voor zich als hij aan zijn eigen toekomst dacht? Nish en Iriza wisten van Moyra's wensen om te studeren en dat te gebruiken om de mogelijkheden van reizen te verbeteren, maar dat was een toekomstdroom die zelfs nog moest gaan starten. Peros leek meer mogelijkheden te hebben dan zij zelf.

[Ravief]

"Hamburger it is." Als de toekomstige eigenaresse dat aanraadde, dan zou dat wel goed zijn. Ze kletsten wat en dronken wat en Nish liet haar twee shotjes drinken van een sterke drank wat ze thuis hadden en lachten wat. Bovenal was het ontspannen nu de dikke vragen uit de weg waren en Iriza's nieuwsgierigheid voorlopig genoeg gevoed was.
Er gebeurde weinig die avond en ook tussen Peros en Moyra leek het ontspannen en fijn genoeg. Iriza hield goed in de gaten hoe het leek met het stel en toen ze na het eten en nog een toetje er wel genoeg van leken te hebben, kwam ze met Nish -alsof hij haar date was- bij hen staan. Ze had opgevangen met haar goede gehoor dat Moyra het een fijne avond vond en bood aan om met haar naar huis te lopen.
Nish vond het prima en mompelde iets over dat hij mee ging omdat hij toch die kant op moest. Zo was het afscheid niet al te ongemakkelijk en gingen ze met z'n drieën richting huis.

Met zijn handen in de zakken liep hij achter de vrouwen aan en bemoeide zich er niet mee en probeerde ook hun gesprek niet af te luisteren. Toch had vandaag hem aan het denken gezet en ging hij, eenmaal terug, met zijn tekenspullen aan het bureau zitten, zodat de dames de ruimte en tijd hadden om te praten. De map (waar 'CATHA' opstond) was nogal dik en beduimeld en het was te zien dat hij hier vaak in bladerde. De rest van de avond was hij aan het tekenen en kleine modellen van papier aan het maken en onderzoek aan het doen naar materialen. Het onderzoek schoot niet echt op en ook kon hij hier, zonder natuurlijke wind, het allemaal niet goed testen en daar raakte hij gefrustreerd van. Het was al heel laat toen hij in bed kroop en vroeg wakker werd door de wekker van Moyra.
De map bleef op haar bureau liggen terwijl Nish zich klaarmaakte en daarna de kamer aan haar gaf zodat ze in haar kledingkast kon neuzen of wat ze ook maar wilde doen. Hij smeerde lunch en probeerde een goed humeur ergens weg te peuteren uit de diepten van zijn ziel, maar het feit bleef dat hij de dagen lang en saai en eentonig begon te vinden en snakte naar natuur en zijn eigen vrienden en een uitdaging.

[varden]

Natuurlijk kon Moyra de map niet missen, als hij zo op haar bureau lag. De naam erop had ze eerder gehoord, maar ze had Nish er nooit naar gevraagd. Ze kon het niet helpen, haar vingers en nieuwsgierigheid jeukten en het kostte haar zowaar wat moeite om weg te lopen. Met een peilende blik bleef ze even in de deuropening staan, kijken naar Nish wiens slechte humeur ongeveer van hem afstraalde. Hij had eerder zacht gemopperd dat hij zijn modellen niet uit kon testen, en ze wist dat hij de wind miste en de vrijheid van Vexgarde. Het duurde een hele tijd voor ze op hem af stapte en zacht haar keel schraapte zodat hij opkeek. "Ik weet dat het mijn zaken niet zijn, maar Anná komt ook wel eens in mijn kamer. En ik denk niet dat het de bedoeling is dat iedereen die map ziet," zei ze zacht, om Iriza niet meteen helemaal te wekken, en om hem wel te attenderen op het gevaar van spullen op haar bureau laten liggen. Het huis was immers toch van hen allen.

In stilte at ze haar ontbijt, smeerde wat brood voor haar karige lunch, en zoals elke andere dag liepen ze naar haar werk. Er was een sleur gekomen in hun bestaan, een gewoonte waarin ze soms nauwelijks echt met elkaar praatten maar waarin ze toch in elkaars dagelijkse bestaan rond bewogen. Dat Nish niet gelukkig was hier, dat had ze echter wel opgepikt ook al had hij het nooit in zoveel woorden uitgesproken. "Nish?" Ze keek op naar de lange man, wachtend tot hij haar aan zou kijken. "Ik weet dat.. dat het hier niet zo open is als je gewend bent. En het einde van de maand komt eraan, en we zitten nog steeds aan elkaar vast. Dus.. wat dacht je ervan om naar Ramal te gaan?" De woestijnstad was open, het was ruim, er was lucht. En hij had haar zijn stad laten zien, dus het leek niet meer dan juist dat ze ook de hare zou tonen. Aan de andere kant was er natuurlijk haar familie die ze dan onder ogen zouden moeten komen. "Ik moet je wel alvast waarschuwen voor mijn ouders, maar ik denk dat je de wind er fascinerend zal vinden. En de bibliotheek natuurlijk." Hij zou er kunnen neuzen als zij het Zonneritueel bijwoonde. En de hete woestijnwind die zo plotseling en heftig de kop op kon steken zou hij misschien wel interessant vinden. Moyra bood hem dit ook aan omdat ze wist dat ze niet onder het bezoek uit zou kunnen komen, en ze kon hem natuurlijk onmogelijk hier laten. Tevens hoopte ze dat dit zijn onvrede een beetje zou sussen, want ze vreesde ergens een beetje dat hij binnenkort weer zou aandringen op het zoeken van een ander appartement. En Moyra wist niet of ze dat wel wilde, of ze wel weg kon zijn van Anná en Iriza ook al werkten ze soms op elkaars zenuwen. Vragend keek ze hem aan. Zou een bezoek aan de open zandstad zijn onrust een beetje kunnen sussen voor nu?

[Ravief]

Hij schrok er bijna van, maar knikte snel en propte het ding in zijn tas. In dat geval kon verder helemaal niemand eraan komen.
Hun ochtendroutine verliep vlotjes, maar vooral zwijgend. Nish was niet in de stemming om te praten en had niet echt een onderwerp in gedachten om het ergens over te hebben. Niet dat hij het erg vond. Ze waren vrij snel aan elkaar gewend geraakt en zwijgen konden ze inmiddels samen zonder dat het ongemakkelijk werd.

"Het is oké.. Ik wist wat ik zei toen ik voorstelde om hierheen te gaan." Zijn blik was vriendelijk, maar meer ook niet. Hij hoefde geen excuses van haar, zolang ze samen een rooster konden bedenken wat werkte zonder dat het heel erg invloed had op wie dan ook. "Maar Ramal klinkt interessant. Hoe gaan we jouw ouders overleven?" Nu was het Nish' beurt om vragend te kijken. "Wil je hen de waarheid vertellen of gaan we wat anders bedenken?" Hij kon zich voorstellen dat beide opties niet echt aanlokkelijk waren en hij was ergens bang dat haar ouders haar zouden dwingen om meer dan 15 meter bij hem weg te gaan zodat hij niet meer in de weg zat en ze haar konden koppelen aan een of andere suffe domkop. "En ja, ik zou heel graag naar de bibliotheek daar gaan." Nu sprankelden zijn ogen weer, voor het eerst sinds.. eventjes. Nish had al het een en ander over die bieb gelezen en alles wat hij had opgedaan aan kennis daarover was haast te mooi om te bevatten. Dus ja, hij was ontzettend nieuwsgierig naar die plek. Een tempel en een boekenparadijs ineen.. Misschien dat hij daar wel het ontbrekende puzzelstukje van zijn zoektocht kon vinden.
De tas, met map, voelde ineens extra zwaar. Belofte maakt schuld en dat was wel duidelijk omdat hij twee jaar na Catha nog steeds bezig was met dit project. Toen hij aan haar dacht werd zijn uitdrukking wat bedroefd, al had hij dat niet door.

[varden]

"Laten we eens gek doen en ze maar gewoon de waarheid vertellen. Kun je meteen de lollige soepjurken ontmoeten." Moyra's benamingen voor de priesters van Damballa bleven... creatief. Maar ze meende het wel. "Een vloek zullen ze vreselijk vinden, en ik zal er een scala aan verwijten door te horen krijgen, maar ik kan niets anders bedenken dat beter klinkt en dat ons beiden in leven houdt." De 15 meter was immers nogal cruciaal. Dus terwijl Nish over de bibliotheek nadacht, verzonk Moyra in haar eigen gedachtes. Over de reactie van haar ouders, over de preken van de priesters, over wat ze zou dragen naar het Zonneritueel. Bijna miste ze Nish' plotseling veranderende gezichtsuitdrukking, bijna. Maar toch niet helemaal. Ietwat peilend, maar ook ietwat bezorgd bestudeerde ze de man kort. Ze legde de link met de map, met de naam, met de modellen die over haar bureau verspreid lagen dit keer wel. Het was immers het enige van zijn werk waar ze het nog nooit over hadden gehad, terwijl hij er anders graag over praatte. "Nish. Wie was Catha?" Ze vroeg het voorzichtig. Het was een onderwerp dat ze anders nooit aanboorde, omdat het niet haar zaken waren en ook vanwege de halve waarschuwing van Anann, maar terwijl ze over straat naar de winkel liepen probeerde Moyra er nu toch over te beginnen. Ze kenden elkaar immers na bijna een maand nog steeds enkel op een zeer oppervlakkig niveau, en hoewel geen van hen het uitsprak wist ook de jonge vrouw wel dat de situatie tussen hen veel langer zou gaan duren dan beiden hadden gehoopt. Was het dan misschien toch niet eens tijd dat ze wat meer over elkaar te weten kwamen? En deze Catha leek een belangrijke factor in de vraag: Wie is Nish?

Niet dat Moyra die vraag over zichzelf makkelijk zou beantwoorden...