We find our own way

[Ravief]

Haar antwoord ontlokte gegrinnik. "Dat zal me leren.. dit is gewoon om mij terug te pakken omdat ik niets wilde vertellen over het track en het plateau om sterren te kijken, of niet soms?" Zijn ogen twinkelden net zo vrolijk als sterren in de nachtelijke hemel en Nish rolde weer lui op zijn rug. Hij was al nieuwsgierig geweest, maar nu werd het alleen maar meer. Wat zou ze hebben bedacht? Alles waar ze het over hadden gehad als Ramal het gespreksonderwerp was, hadden ze ondertussen bekeken, dacht Nish en hoe hij ook nadacht en hun gesprekken langs liep, hij kon niets verzinnen.

Hij had zich lui uitgerekt tot de groep dichterbij kwam en nu kwam hij overeind. Eerst zittend, maar daarna ging hij staan. Nish was een beetje langer dan degene die hen had aangesproken en keek de jongeman aan, om daarna zijn blik over de groep te laten gaan. "Nee, dat is duidelijk. Jullie kunnen nog wel het een en ander leren over vriendelijkheid, gastvrijheid en zelfacceptatie." Hij bleef rustig, maar het was duidelijk dat dit niet zonder confrontatie zou gaan. Waarschijnlijk werd het ofwel vechten, of konden ze beter nu vertrekken. Dat laatste vond Nish niet echt een optie, want hij was hier echt niet van gediend. "En het kan me niet zoveel schelen wat je over mij en tegen mij zegt, maar je beledigd Moyra. Wat dacht je van excuses? Dat lijkt me wel zo gepast." Zijn blik stond op storm nu en als deze gast nog zoiets zou zeggen, kon hij een klap tegen zijn muil verwachten. Nish spande zijn spieren wat en zette dreigend een stap dichterbij, ondanks dat hij maar alleen was. "Komt er nog wat van?"

[varden]

"Ik ga mijn excuses niet aanbieden aan een alwahsh," snauwde de jongen terug. Moyra's gezicht verbleekte bij het woord, dat half-beest betekende. Het was een vreselijke belediging, een naam die was bedacht voor de middenklassen die duidelijk niet volledig mens meer waren maar die ook nog niet terug waren gevormd naar hun dierlijke kant. Een soort wezen dat tussen de rangen bewoog. Ook Carwyn en Hide stonden nu te kijken, keken geschokt toen ze het woord hoorden gebruiken over hun zus. Goed, ze keken ook een klein beetje neer op Moyra, maar dit ging honderd stappen te ver.
De jonge vrouw kwam langzaam overeind, om naast Nish te gaan staan. In haar ogen was te zien dat de drang haar schubben weer te verbergen fenomenaal groot was, als een soort misselijkmakende angst. Voor ze echter iets kon zeggen of doen ging de jongen nog net een stapje verder. "En die zogenaamde vloek kwam jullie ook wel heel goed uit hè? Nu hadden we dat wel van je kunnen verwachten Moyra. Indra dumpte je gelukkig net op tijd." Als er alweer een beetje kleur in het gezicht van de jonge vrouw had gezeten, was dat nu allemaal weggetrokken. Zelfs de menigte die zich om hen heen had verzameld haalde geschokt adem. De verloving tussen Indra en Moyra was iets geweest waar iedereen van had geweten, en toen het uit was gegaan had iedereen er over gepraat. Toch was het iets dat bedoeld was voor gefluisterde roddels, niet voor zo'n openlijke klap in Moyra's gezicht. Ze beet op haar lip, haar groene ogen half verdrietig en half fel. Een fractie van een seconde leken haar pupillen nog iets smaller te worden, als werkelijk die van een slang. Dat had een waarschuwing moeten zijn, maar kennelijk zag niemand die, want het volgende moment (een seconde na de opmerking) vloog ze op de jongen af. Hoewel ze niet bepaald de handigste outfit aanhad voor een knokpartij...

[Ravief]

Nish had geen idee wat een .. wattes? was, maar te zien aan hoe geschokt Moyra was, was het niet erg complimenteus. Zijn ogen vernauwden zich even en hij maakte zich klaar om deze vent een vuistslag te geven, toen hij verder ging. Indra had haar net op tijd gedumpt? Pardon?!
Voor hij zelf ook maar iets kon doen, vloog Moyra op hem af en kreeg hij een aantal meppen. Maar Nish had al snel door dat deze jongeman, wie hij ook mocht zijn, er geen bezwaar tegen had om vrouwen te slaan. Voor dat hij haar echter wat aan kon doen trok hij Moyra van hem af. Zijn armen om haar middel tilden haar weg en daarna zijn handen zwaar op haar schouders vroegen haar woordeloos om te blijven waar ze was. Vervolgens deed Nish een stap naar voren en gaf hem een kaakslag waardoor de jongen een paar stappen naar achteren wankelde en moeite had om te blijven staan. Nish wachtte niet en kwam direct achter hem aan en greep hem bij zijn haar. "Ik heb geen idee wat dat betekende, maar je neemt het terug," siste hij de man toe. Toen hij geen antwoord kreeg, schopte hij hem tegen zijn knie en sleurde hem een paar stappen terug richting Moyra. "Ze wacht nog steeds op een excuus, jij fucking idioot."

Een paar andere meisjes waren aan het grinniken om Moyra. Om hoe ze zich gedroeg en dat ze zich niet eens beschaafd kon blijven kleden. Dat hun 'leider' nu op zijn knieën voor het lijdend voorwerp zat, deed hen niets. Ze hadden hun punt gemaakt. Hadden haar de kakken gezet, hadden haar een alwahsh genoemd en dat was genoeg voor hen.

[varden]

Moyra spartelde behoorlijk, tot ze doorkreeg wie haar optilde en dat ze daar echt niet aan ging ontsnappen. Grommend bleef ze staan, duidelijk nog altijd woest en bovendien diep gekwetst. Haar vurige blik ging dan ook kort naar de grinnikende meiden. Veel van hen hadden aanzienlijk kleinere stukjes stof aan dan zijzelf, maar ze hadden geen schubben en dus maakte het niet uit hoeveel huid ze toonden. In Ramal waren er weinig regels over hoe je je "hoorde te kleden", alleen die onuitgesproken sociale druk op het verbergen van alles dat niet menselijk was. "majmueat sa likod*...," siste ze kwaad, de tweede helft van de zin verging in een gemompel.
De jongen stribbelde tegen, even leek het erop dat de twee mannen alsnog zouden gaan vechten, maar dat bleef uit toen hij mompelend en duidelijk ongemeend zijn excuses aanbood. Het was amper te verstaan, hoewel de boodschap duidelijk was, maar Moyra kalmeerde nauwelijks. Haar blik, gevuld met minachting, ging kort naar de jongen en toen naar de mensen achter hem. Het stel meelopers, het stel rijkeluiskinderen die nog nooit ergens waren weggestuurd om hoe ze eruit zagen.

Achter Nish en Moyra waren inmiddels ook een stel jongeren verzameld waaronder Carwyn en Hide. Het leek erop dat Ramal over dit onderwerp, het bestaan van de zogenaamde alwahsh , tot op het bot verdeeld was. Aan de ene kant de middenklasse en de paar menselijke Ryuu die zichzelf boven alles zagen staan en dat beschermden, aan de andere kant de jongeren die meer verbinding voelden met de toenemende beweging die streed voor gelijkere kansen tussen alle klassen. Een beweging die Moyra in Grimmere van tijd tot tijd zag demonstreren bij de universiteit. Carwyn en Hide kozen voornamelijk de kant van hun zus omdat een belediging aan Moyra's adres indirect ook jegens hen en hun ouders gericht was. In de massa stond ook Ariadne, die het geheel rustig en peilend opnam.


*"Stelletje achterlijke..."

[Ravief]

Nish gaf hem een flinke zet toen hij hem los liet en bleef boos staan kijken tot de menigte uiteindelijk afdroop. Bezorgd draaide hij zich om naar Moyra. Alsnog was hij veel te woest om wat er was gebeurd en kon hij een poosje niets uitbrengen. "Moyra?" Zijn zilveren ogen namen haar op en heel even gleed zijn blik over haar lichaam om te zien of ze geen klappen had gekregen en verder lichamelijk in elk geval in orde was. "Hé.. gaat het?"
Wat het antwoord ook was, natuurlijk wist Nish wel dat het niet echt ging. Dit soort dingen gingen veel te diep daarvoor en woorden waren niet echt terug te nemen zodra ze uitgesproken waren. Bovendien had verder het niemand voor hen opgenomen en hadden zelfs Carwyn en Hide verder niets gedaan, behalve staan kijken. Nish maakte een gebaar naar ze dat ze weg konden gaan en snel genoeg was 'hun' plekje verlaten. Zolang hij niet van haar zou horen dat hij zich er niet mee moest bemoeien, kon dit alsnog een goede avond worden. Al zou het wel even duren voordat Nish dit voorval zou kunnen vergeten. Serieus, wat was er mis met deze mensen?
Hij ging vlakbij haar zitten op hun handdoeken en vroeg verder niets, maar nam haar alleen maar op. Ze zou vanzelf wel gaan praten.

[varden]

Moyra's blik vertoonde onweer, verdriet, pijn, een heel scala aan emoties waar de jonge vrouw moeilijk gehoor aan kon geven. Op zijn vraag zei ze dan ook niets, ze kon hem nauwelijks recht aankijken en draaide zich om naar de handdoeken. Langzaam verspreidde de menigte zich weer, langs hen heen zodat ze terug konden naar hun plekje. Moyra trok zo onopvallend mogelijk haar bikini goed. Het had heel weinig gescheeld of haar top was volledig los getrokken, en ook nu was er aanzienlijk meer van haar borsten te zien geweest dan ze had gewild. Het was bijna alsof de jongen er expres aan had getrokken tijdens de worstelpartij, het was maar net goed gegaan en waarschijnlijk nog alleen omdat Nish haar weg had getrokken voor het echt uit de hand was gelopen.

Lange tijd zat ze alleen maar op de handdoek, ze had de omslagdoek die eerder om haar schouders had gelegen als onderdeel van haar gewaad weer over haar schouders geslagen waardoor een gedeelte van haar schubben wat minder opviel. Maar waar ze het eerder uit automatisme had gedaan, was ze zich nu bewuster dan ooit dat ze ze verborg. Wegstopte omdat anderen dat van haar verlangden. "Dank je dat je het voor me opnam," kwam er na een hele tijd zacht over haar lippen. Ze wist niet of zijn actie meer kwaad dan goed zou doen, maar ze waardeerde het wel. Waar ze hem eerder had toegesnauwd afstand te nemen in de confrontatie met haar vader, was ze nu dankbaar dat hij dat niet had gedaan. Dat ze zich zo uit de tent had laten lokken dat ze iemand was aangevlogen, had nog veel naarder kunnen eindigen als Nish niet tussen beiden was gekomen. Als hij niet haar kant had gekozen had ze er alleen voor gestaan. Het was fijn om eens niet alleen te zijn in dit eeuwige gevecht. Ze zuchtte, staarde naar het water. "Het ergste is misschien nog wel dat wat hij zegt klopt," zei ze. "Indra heeft me gedumpt vanwege mijn schubben. Omdat.. Omdat ik een alwahsh ben, als enige thuis." Volgens de Ramalaanse maatstaven voor de term, waren haar ouders en broers het net niet, hoewel Hide en Carwyn het woord duidelijk een stap te ver vonden gaan.

[Ravief]

Het was haast alsof ze de omslagdoek gebruikte als een schild. Het was het enige wapen wat ze had tegen de opmerkingen en blikken, maar tegelijk was het een wapen dat schadelijk was voor haarzelf. Nish nam haar op en zweeg tot ze klaar was om te praten en ondertussen gingen zijn gedachten alle kanten op. Wat betekende dat? Ahswas? Dinges.. hoe je het maar uitsprak. Het had alvast niet erg vriendelijk geklonken.
Zijn gezicht betrok bij het horen van haar stem. Ze klonk.. verslagen in zijn oren. "Moyra.." Nish schudde zijn hoofd en schoof naar haar toe en hief haar gezicht. Hij keek haar ernstig aan en liet haar weer los. "Indra ziet niet in wat voor vrouw je bent en kan niet verder kijken dan het uiterlijk. En dat is dan zijn verlies." Hij glimlachte naar haar. "Ik weet niet wat dat woord betekend en misschien is dat wat je bent hier, maar buiten deze stad ben je een hele mooie vrouw en dat kan elke man beamen. En het is doodzonde dat er door je strot wordt geramd dat je dat niet bent." Ergernis sloop duidelijk in zijn stem, al had Nish haar willen opbeuren. "Je bent meer dan je schubben of niet schubben." Bij de goden, zou hij dat ooit aan haar verstand gepeuterd krijgen?

[varden]

Een korte, humorloze lach kwam uit haar keel. Ze keek hem met een glimlach aan, maar eentje die haar ogen niet bereikte. "Het is lief van je om dat te zeggen Nish, maar ook in de boekwinkel weet ik hoe het is om anders benaderd te worden door mijn schubben. Ik ben een Palomer, een slang. Er zijn veel mensen die ons niet vertrouwen puur door onze verbintenis met hen." Haar baas hoorde daar ook bij, het maakte werk niet altijd even makkelijk. Haar gezicht betrok weer. "Ik weet dat ik meer ben dan mijn schubben. Ik zou ze ook niet laten verwijderen als ik er het geld voor had, maar... maar soms zou ik willen dat er minder schubben waren. Of dat ze een minder opvallende kleur hadden." Het bruin van haar moeder en Carwyn, of de geringe hoeveelheid van haar vader en Hide. Die van haar vielen ronduit op met hun rood en zwart. Maar toch, ze zei wel dat ze ze niet zou willen verwijderen. Dat waren hoopvolle woorden over haar acceptatie van zichzelf, van hoe ze was. Wat ook goed was, want dergelijke behandelingen gingen zelden goed... "Ik ben af en toe best jaloers op je. Dat mensen jou juist nakijken omdat ze je veren zo bewonderen. In plaats van veroordelend omdat je ze toont." In Vexgarde tenminste, Ramal was een heel ander verhaal. Moyra wist absoluut niet dat toen Nish haar voor het eerst had gezien hij haar schubben als exotisch had gezien.

[Ravief]

Dat was goed om te horen inderdaad. Nish wist van dat soort behandelingen. Bij hem in de stam waren er juist genoeg jongelingen die het andersom wilden. Het opwekken van 'mutaties' was echter nog gevaarlijker dan ze laten weghalen. Dat Moyra zo'n operatie niet eens overwoog -al was het met haar financiële situatie ook niet mogelijk- was voor hem wel een geruststelling.
"Dat komt omdat ze je niet kennen," wierp hij tegen. "Maar tegelijk hebben we beiden van dat soort vooroordelen die tegen ons werken. Bij jou is het je stam en dan nemen ze de moeite niet om je te leren kennen, maar bij mij werkt dat ook wel zo. Mijn... gaven... kwamen niet natuurlijk, ik kan ze niet echt verstoppen en overal waar ik kom trek ik de aandacht. Het heeft wel even geduurd voor ik er vrede mee had dat ik ben zoals ik ben, zeker nadat ik leerde hoe het in elkaar stak." Nish schokschouderde. "Ja, thuis kijken ze bewonderend, maar dat komt omdat ze de waarheid niet weten. De rest van de wereld denkt dat ik met iedereen in bed duik omdat ik Fiach ben en daar de helft van denkt ook nog eens dat de veren niet echt zijn. Ik weet niet of dat zo'n lekker beeld is."
Hij zweeg even en veegde haar haar achter haar oor en keek naar de schubben die een fijn patroon weefden over haar slapen. "Het past bij je.. I kinde like it." Nish sprak het zachtjes uit. Natuurlijk kende hij Moyra niet anders, maar hij had er oprecht geen moeite mee hoe ze eruit zag. Het sierde haar.

[varden]

Daar had hij natuurlijk gelijk in. Nish ging gebukt onder de kennis hoe hij aan zijn gaven gekomen was, wat het een ander gekost had. Iemand die hij nog altijd liefhad, zoveel was Moyra wel duidelijk geworden toen hij Catha's verhaal had verteld. Dus knikte ze alleen maar, als teken dat ze snapte wat hij bedoelde.
Bij zijn zachte woorden keek ze echter verbaasd op, waarna een lichte blos zich over haar kaken verspreidde. Wacht... Wat? Ze was duidelijk niet gewend aan complimenten om haar schubben, of haar uiterlijk. Hoewel Peros haar half-geslaagde complimenten had gegeven tijdens hun date, had niemand het echt meer gedaan sinds het uit was gegaan met Indra. En dat was inmiddels drie jaar geleden dus ze was het behoorlijk ontwend. Ze had dan ook niet zo snel een antwoord klaar, en besloot daarom het onderwerp maar te veranderen. "Je.. Je had het over je.. gaven," stamelde ze, in een wanhopige poging om zichzelf haar houding weer terug te geven. "Anann zei.. zei dat je ook gaven had die zich niet zo duidelijk tonen. Ze wilde niet meer vertellen, en ik wilde niet meer vragen. Maar.. maar mag ik.. Wat zijn de gaven van een Fiach?" Wat hadden zijn ouders voor hem weten te bemachtigen? Moyra zei er bewust niet bij dat Anann's woorden waren geweest dat Nish gaven had die voor hemzelf en anderen een gevaar konden zijn, wilde niet zeggen dat de sjamaan die hij duidelijk respecteerde en waar hij tegenop zag zo over hem had gesproken.

Elke Clan leek zo zijn eigen kundes te hebben. De Ryuu, waaronder ook de familie Palomer, waren vrijwel immuun voor de immense hitte van de Ramalaanse woestijn (ook al hadden zij natuurlijk ook een grens van wat ze konden hebben), en een goed zicht in de donkere nachten. Het was hen meegegeven vanuit de reptielen waar de losse families van de Clan vanaf stamden. De Palomers hadden verder van de slangen hun lenigheid meegekregen, waardoor er een paar beroemde acrobaten in de familie rondliepen. Maar verder kon Moyra niets bedenken wat uniek was aan slangen. Wat hadden de Fiach van hun 'voorouders' overgehouden op dat vlak? Behalve Nish' band met wind kende ze immers niets over dergelijke gaven van de Ravenclan.