We find our own way

[Ravief]

Peros deed hem weer denken aan de boekenwinkel en hij wist ook al wat zijn volgende vraag zou zijn. Nish twijfelde echter of hij deze moest stellen. Moyra hechtte immers veel waarde aan haar baan daar en als Baaku -die fricking stommeling- haar zou ontslaan, zou ze dat toch wel erg vinden, ook al werd ze er niet goed behandeld. "Hmmn.. Nou ja, beter dat je daar nu achter komt dan pas na acht dates, toch?" Eigenlijk verbaasde het hem niets. Hoe meer hij van Moyra zag, hoe meer Nish wel door had dat ze helemaal niet bij zo'n saai type zou passen. Het was eigenlijk wel prima om te horen dat ze hem zou afwijzen als Peros nog een date zou willen.
Ambitieus, avontuurlijk, iemand om mee te lachen, iemand om bij thuis te zijn... Hij glimlachte. "Klinken als redelijke eisen," gaf hij als enkel commentaar. In elk geval kende ze zich goed genoeg om te weten wat ze nodig had.
Uiteraard had hij kunnen verwachten dat de vraag terug gekaatst zou worden, maar ook hij moest erover nadenken. Nish had wel wat gedatet, maar niet extreem veel en dus wist hij vooral wat hij helemaal niet zou willen in een vrouw. "Hmmn... een zelfstandige vrouw, maar wel eentje die mij er laat zijn voor haar." Zijn eerste vriendinnetje had hem als een hondje gevolgd overal naartoe en dat was vreselijk. Hij zocht iemand met eigen plannen en die daar over wist te vertellen, maar wel iemand die hem liet helpen als ze het moeilijk had met wat dan ook in haar leven. "Iemand die niet bang is om me op mijn kop te geven als ze denkt dat ik iets niet goed doe of een stomme gewoonte heb waar ik mee op moet houden." Nish knipoogde naar haar. Bij Morrigan, vrouwen die hun mond hielden over alles en waarbij je maar moest raden wat je nou weer fout had gedaan omdat ze altijd 'niks' antwoorden als je vroeg wat er was, waren misschien wel de ergste exemplaren die er waren. Hij haalde zijn schouders op. "Ik weet niet.. iemand bij wie het vanzelfsprekend goed voelt en bij wie je niet heel hard hoeft te proberen om het altijd maar leuk te hebben en de beste versie van jezelf te zijn. Maar ik heb er niet veel over nagedacht. Ik weet vooral wat ik níét zoek in vrouwen, ghehe.."

[varden]

"En dat in een wereld, waar de vrouwen zich nog net niet op je storten," zei Moyra op een licht spottende toon. "Serieus, ik heb iemand nog nooit zo veel aandacht zien trekken als jij in Vexgarde." En dan op de goede manier. Het was haar wel duidelijk dat er genoeg vrouwen waren die Nish graag als partner hadden, veel mannen ook had ze het idee... Nish had verteld dat hij wel eens de ouders van vrienden bij hen aan de ontbijttafel had zien zitten en dat vond ze toch een vreemd idee. Dat er zo makkelijk werd gedaan over seks, zij het met anderen of met meer dan alleen je eigen partner. Toch was ze daar echt nog niet, dat ze erover zou beginnen. Ondertussen trok ze weer een laagje uit, die ze allemaal die avond had aangetrokken. Het begon goed warm te worden in het wagentje en inmiddels zat ze enkel nog in haar broek en een hemdje. Man... Het moest echt niet nog warmer gaan worden... Ze bond haar haar weer omhoog, de gene van haar schubben nu toch langzaam voorbij bij Nish, en bedacht dat ze zo toch nog maar eens een trip naar de eersteklaswagon moest wagen. Ze hadden alles wat ze niet meteen nodig hadden daar gehouden, omdat het er nog net ietsjes koeler was dan in hun wagentje. Zouden ze daar niet bij toeval een koud, of lauw biertje hebben?

[Ravief]

"Dat komt vanwege onze aard. Fiach kunnen alleen kinderen krijgen met degene met wie ze trouwen, met wie ze een verbintenis aangaan. Er zijn genoeg vrouwen die mijn genen door willen geven aan kinderen, maar die mij verder helemaal niet kennen." Nish haalde zijn schouders op. "Ik heb thuis wel wat gedatet, maar nee... niet echt iemand die bij mij past daar. Of ik moet ze allemaal bij langs en dat stuit me nogal tegen de borst."
Nish had de katoenen kleding aan die hij had gekocht op de markt, maar ook hij had het warm. Maar misschien was dit aanhouden wel beter dan nog meer uit, want dat zou niet per se helpen.
"Ik wil niet vervelend doen.. maar Baako is niet echt een fijne werkgever. Wat voor werk zou je nog meer willen doen? Wat dan ook? Vijf dingen die als eerste in je opkomen." Hij kon zich niet voorstellen dat ze hier nog nooit over had gedacht en misschien was dit wel net zo persoonlijk als zeggen wat je zoekt in een partner, maar Nish was nieuwsgierig. Waar had ze nog meer naar gekeken? Waar had ze op gesolliciteerd voordat ze bij de boekwinkel terecht was gekomen?

[varden]

Moyra zuchtte. "Ik had wel gesolliciteerd naar andere dingen, en heb het wel geprobeerd terwijl ik daar werkte maar ik ben nooit ergens anders aangenomen. Het liefst zou ik bij de sterrenwacht werken, en anders misschien lesgeven. Maar daar heb ik de diploma's niet voor." En het geld niet voor de studies om die diploma's te behalen. Het was een vicieuze cirkel die je in Grimmere wel meer zag. Moyra werkte zich uit de naad om aan het einde van de maand tenminste een klein beetje geld in een spaarpotje te kunnen stoppen, in de hoop ooit haar dromen waar te kunnen maken. Van lesgeven had ze altijd het idee gehad dat ze het zou kunnen, en bovendien was het een beroep met voldoening. Aan de andere kant wist ze niet of ze het zou trekken, zeker als ze wist hoe sommige ouders in haar eigen klas waren geweest. Hoogstaande ouders die geen weerwoord van een docent pikten. Ze streek met een zucht door haar krullen. "Baako is alles behalve prettig om mee samen te werken, maar ik heb nooit durven te stoppen zonder de garantie iets anders te hebben. En met mijn werktijden heb je weinig mogelijkheid om naar iets anders te zoeken." Ze was immers elke dag van de week aan het werk. "Ik hoef jou niet te vragen naar je werk, je doet wat je leuk vindt. Maar zou er iets anders in je leven zijn dat je misschien anders zou willen?"

[Ravief]

"De sterrenwacht?" Bewaakten zij sterren? Nish had daar nog nooit van gehoord en dat klonk wel als iets voor Moyra. Maar hij begreep de rondjes waar ze maar in bleef draaien. Tenslotte had je daar diploma's voor nodig, voor diploma's had je geld nodig en hij had geen idee wat ze verdiende in de winkel maar naar zijn idee was het niet heel erg veel.
Hij glimlachte naar haar. "Lesgeven zie ik je ook wel doen. Of heel hard naar kindertjes roepen dat ze niet met hun vieze vingers aan de boeken mogen zitten en hoe je er dan wel mee om moet gaan." Hij gooide het grapje er maar tussen door om het iets luchtiger te maken. Het was een onderwerp dat hij had moeten laten liggen, begreep hij nu. Ze zaten met elkaar opgescheept in een kleine ruimte en zouden zeker nog wel deze hele dag en de komende nacht hier zijn. Elkaar boos of verdrietig maken was niet zo'n goed idee. Al deed hij het niet expres natuurlijk!
"Ik denk dat ik wel een winkel zou kunnen runnen. Zo'n rariteitenkabinet. Zoiets.. Allemaal vreemde dingen van over de hele wereld... Zodat iedereen cultuur kan komen snuiven en dan kan ik de meest wildste verhalen vertellen en mensen hebben je maar te geloven want jij bent degene die het verkoopt. En dan met markten mee reizen en onder het mom van het aanvullen van de voorraad of nieuwe voorwerpen vinden, lange reizen maken. Moet heerlijk zijn. Maar ik denk niet dat het echt zou werken. Alleen gekken als ikzelf zouden daar binnen stappen en willen rond neuzen en dingen kopen." Nish grijnsde. "Dus ik denk dat ik maar moet blijven doen wat ik doe."

[varden]

Hij wist de sfeer wat luchtiger te maken, dus beantwoordde ze zijn vragen wel. "De sterrenwacht houdt de sterrenhemel in de gaten. Wat daar gaande is, onderzoek naar het heelal, dat soort dingen. Maar ik kon er niet eens een stageplek krijgen, dus het zal voor de toekomst zijn." Ze had het geprobeerd, ook al zou de stage onbetaald zijn en was dat nogal problematisch. Maar toch, ze had gehoopt er op die manier te komen en niet de opleiding te hoeven betalen.

Ze grinnikte zacht. "We moeten maar eens vragen of Iriza binnenkort eens naar haar ouders gaat, dan kunnen we mee naar het hoge Noorden." Moyra was één keer mee geweest, een grote fout omdat het winter was geweest en zij de temperaturen van de woestijn gewend was. Ze had als een soort sneeuwpop rondgelopen, ingepakt in tien lagen kleren. Met een zucht liet ze haar hoofd tegen de wagen achter haar rusten. "Hoe komt het trouwens dat je zo moeilijk met je ouders door een deur kan? Alleen door wat ze hebben gedaan om jou te krijgen zoals je bent?" Zelf had ze geen hoogte kunnen krijgen van Iria. Moyra had niet in kunnen schatten of de vrouw gewoon zo naïef was, of dat er misschien meer met haar aan de hand was. Ze had het idee dat de vrouw niet helemaal goed bij haar hoofd was, maar dat kon ook komen door wat ze had gedaan en hoe Moyra daarover dacht.

[Ravief]

"Dat klinkt wel als helemaal iets voor jou, ja," beaamde Nish direct en glimlachte weer. Hij kon haar daar al zien rondlopen. Misschien wel in zo'n lang gewaad en dan een beetje gewichtig doen en met collega's discussiëren over wat de plaatsing van deze ster daar en daar te betekenen had. Hij moest grinniken om zijn eigen gedachten, maar vertelde er maar verder niets over.

Hij lachte. "Of niet en we jagen Anná ook weg en hebben het appartement voor onszelf, dat lijkt me misschien nog wel aantrekkelijker.. Hoewel.. Naar een wolvenclan.. Hmmn, keuzes, keuzes." Beiden waren ongeveer even aanlokkelijk, al had hij nog liever dat Anná een weekend -of langer- weg zou gaan en ze met Iriza achterbleven, dan andersom. De flirterige huisgenoot van Moyra was lastig te peilen en Nish wist nog altijd niet zo goed wat hij van haar moest vinden.
"Alleen om wat ze hebben...? Heb je niet goed geluisterd naar Anann? Offers zijn niet zomaar iets. Ik wil echt niet weten wat ze hebben opgegeven om de Ihigot te verkrijgen." Dat ze zo van het ene op het andere, net had hij nog moeten lachen om wat sufs, over zoiets serieus begon, zonder het voorzichtig te benaderen kon hij niet echt waarderen. "Wat ze hebben opgegeven om mij zo te krijgen, is waarschijnlijk de liefde die ze voor elkaar hebben gevoeld ooit, en misschien ook wel gewoon normaal verstand, anders hadden we niet in deze situatie gezeten. Daarnaast heeft het ervoor gezorgd dat ik niet voluit kan genieten van mijn gaven omdat ik anders door kan draaien en daar weer naast heeft het ervoor gezorgd dat Catha haar leven niet meer zag zitten en van de Klif dook. Hoe dankbaar denk je dat ik ze ben?" Hij ademde een paar keer diep in en schudde zijn hoofd. "Dus in een zekere manier... ja, alleen maar om wat ze hebben gedaan om mij zo te krijgen."

[varden]

Moyra zag haar fout te laat, veel te laat in. Ze had nooit zomaar over zo'n persoonlijk, zo'n pijnlijk onderwerp mogen beginnen. En dus luisterde ze in stilte naar zijn tirade. Pas toen hij klaar was wendde ze haar blik beschaamd af en bleef ze enige tijd stil. "Het spijt me Nish, ik.. ik bedoeld het niet zo," zei ze zacht. Ze had helemaal dat "alleen door..." niet zodanig bedoeld. Ze had geluisterd toen hij had verteld over Catha, wist hoe zwaar het verlies van zijn zusje hem viel, en hoe zwaar zijn eigen gaven voor hem waren. Moyra had haar vraag ondoordacht gesteld, haar woorden niet goed gekozen, en ze besefte dat ze een grens over was gegaan die ze niet had mogen overtreden. Dat ze vastzaten in dit karretje, en aan elkaar gaf hen niet het recht om zomaar in elkaars levens en lijden te gaan zitten graven. Het werd weer stil, de wind bleef loeien, de hitte was verstikkend. Voor de eerste keer voelde de stilte wel degelijk vreselijk ongemakkelijk, maar Moyra wist niet of ze die wel mocht verbreken. Het was immers haar schuld dat de ontspannen sfeer zo was omgeslagen. "Ik eh.. Ik ga eens kijken wat ze hiernaast nog hebben." En het maar gewoon meenemen. Ze kon zich niet voorstellen dat de andere coupe veel koeler zou zijn dan hier. Dus krabbelde ze overeind en vertrok.

Toen ze een tiental minuten later terugkwam had ze nog wat blikjes frisdrank, nog twee flesjes water, en zowaar een paar lauwe biertjes en twee flessen wijn gevonden. Alsof je je graag lam zoop als dit ding bewoog! Maar ze zou niet gaan klagen, niet na Nish' uitbarsting van daarnet, en ook niet gezien ze alle vloeistof konden gebruiken als het zo heet bleef. Wie wist immers wanneer ze hier weg konden? "Ik.. ik heb je vrienden trouwens helemaal niet ontmoet toen we in Vexgarde waren," begon ze weer zacht, voorzichtig, om te peilen of hij nog kwaad op haar was.

[Ravief]

Hij keek stuurs van haar weg. Uiteraard had het een keer moeten gebeuren dat een van hen zou uitvallen naar de ander, maar hij had niet verwacht dat het in dit soort situatie zou zijn. Dus hij zei niets op haar excuses en ook niet toen ze vertrok naar de andere kar. Het hielp hem echter wel om te kalmeren nu ze wegliep. Ze had het niet zo bedoelt. Nee, natuurlijk niet. Daarom deed het nog niet minder pijn.
Hij zuchtte toen ze weer binnen kwam en nam een van de biertjes van haar over. "Ik had niet zo moeten uitvallen. Het is gewoon een klotesituatie. Ik weet de helft van de tijd niet hoe ik ermee om moet gaan en probeer ze dan ook zoveel mogelijk te vermijden.." Nish zei het zacht en keek haar niet aan. Hij hield van zijn ouders, echt waar, maar soms wist hij gewoon niet hoe. Het hielp niet dat ze niet in leken te zien wat het met hem deed, hoe vaak hij dat ook voor hun neus hield en er was verder niemand om het erover te hebben. Hij wilde ze haten om wat ze Catha hadden aangedaan, om wat ze hem hadden aangedaan. Maar van Catha's dood gaf hij voor een groot deel zichzelf de schuld. Hij had het vermoeden dat ze na het ongeluk ook stemmen was gaan horen, maar had nooit genoeg zijn best gedaan om haar te helpen vechten. Anderzijds was hij klaar met wie dan ook de schuld geven. Het was Catha's schuld en niemand anders'. "Laten.. laten we het alsjeblieft niet over mijn ouders hebben."
Nu keek Nish haar pas weer aan. Zijn woede was duidelijk weg, maar wat ervoor in de plaats van was gekomen was een soort gelatenheid die niet per se beter was.
"Hmpf... ik heb je expres weggehouden bij Gennat. Hij zou direct met je gaan flirten en je proberen over te halen om een nachtje bij hem te blijven slapen. Verder is het een beste vent hoor, maar af en toe..." Nish schudde zijn hoofd. "En de rest werkt, of heeft vaderverlof." Hij trok vaak met hetzelfde groepje op. Gennat, Rhan en Emer. De één een flirt, de ander toegewijd aan zijn werk, de ander net vader geworden.

[varden]

Moyra ging dit keer naast hem zitten en draaide voor zichzelf ook een biertje open. Even wist ze niet wat ze moest doen, maar toen legde ze zacht haar hand op de zijne, waar ze kort in kneep. "Ik.. ik denk dat ik het begrijp. Het spijt me, ik had er niet zo luchtig over moeten doen." Ze begreep het uiteraard niet helemaal. Zij was nooit een dierbare verloren, haar ouders hadden geen offers gebracht om haar te krijgen, en ook geen offers om haar met iemand anders te zien eindigen. Dus ze kon alleen haar best doen om het te snappen.
Maar toen liet ze het onderwerp ergens anders naartoe sturen. Maar ze rolde met haar ogen bij de beschrijving van zijn vrienden. "Klinkt als Anná en Iriza eigenlijk. Behalve dat ouderschap dan." Beiden waren immers single. Moyra grijnsde voorzichtig naar Nish, om te peilen of hij weer een beetje kon ontspannen na zijn ontploffing van daarnet. "Anná ziet je anders wel zitten hoor. Weet je zeker dat je haar niet een avond haar zin wil geven?" Het was plagen, dat was aan Moyra's gezicht te zien. Nish had al duidelijk gemaakt dat hij niet goed wist wat hij van Anná en haar gedrag moest vinden en de jonge vrouw zette er ook niet echt toe aan bij haar vriendin. Anná had immers niet nog meer aanmoediging nodig om de grenzen van het toelaatbare op te zoeken... "En ik denk niet dat Gennat iets aan me zou vinden." Nish beschreef hem op die manier immers als een behoorlijke rokkenjager, en Moyra was.. nou ja, ze was nog net niet preuts eigenlijk.