Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Ze knikte stilletjes en kneep terug in haar handen en liet haar niet los toen ze haar rustig mee trok om een rondje te lopen. Ze vonden uiteindelijk een bankje waar ze konden zitten zonder gestoord te worden en Nova vouwde haar handen om haar buik. Bedenkelijk staarde ze voor zich uit en schudde tenslotte haar hoofd. "Nee. Ik zou niet zonder je kunnen en ik meemaken dat Kaspar en Kiran slagen en of ze nou uiteindelijk meer op jou of meer op Destan gaan lijken." Ze pakte haar blonde lokken en vlocht het snel om er geen last van te hebben. "Er is teveel gebeurd hier. Het valt niet weg te denken en er valt ook niet aan te ontsnappen. Bovendien ben ik alleen met kinderen.. ik zou in de vrede niet weten waar ik heen zou moeten." Nova glimlachte dapper naar Aya. "Het heeft tijd nodig. Het is klote, maar dat is eigenlijk gewoon hoe het is."
________

Amiel, de grote softie die hij eigenlijk was voor 70% van de tijd, ging op zijn knieën zitten en moedigde het kleine meisje aan om te stappen en nam haar met een zwier over van Themis om haar te kietelen en in de lucht te gooien, op te vangen en weer op de grond te zetten. "Lastig te zeggen. Voor de een is er veel meer gebeurd dan voor een ander, maar ik denk dat iedereen weer aan het opkrabbelen is. Von en Emil letten goed op de roedel en ik denk dat de band hechter is geworden." En de relatie van de Alfa's leek ook een stuk stabieler. "Gaëlla heeft mijn lessen voorlopig overgenomen en het is fantastisch om aan te zien." Hij schudde verbaasd zijn hoofd en had zijn aandacht bij Nyah die wiebeltjes door de kamer probeerde te lopen, maar uiteindelijk toch maar op kruipen overging.
Ja.. iedereen probeerde om te gaan met het verlies van deze of gene en het leven weer op te pakken. Met Mel daarentegen ging het nog altijd niet goed... Er zat geen fut in haar en als ze uit de slaapkamer kwam, dan was dat al heel wat. Amiel maakte zich zorgen en had de zorg van het gezin op zich genomen, omdat er anders niets op tafel zou staan en het gewoonweg niet goed ging komen. Daar zei hij echter (nog) niks over. "Hoe was het in Italië?"

[varden]

Aya glimlachte droevig terug. "Weet wel dat als je ooit besluit ergens anders heen te gaan, ik je achterna kom." Des had maar te volgen. Aya kon Nova niet kwijtraken, dat zou ze niet trekken. Maar ze begreep wat Nova bedoelde, een moeder met kleine kinderen was kwetsbaar en Nova had aangegeven niet meer naar haar familie in Afrika terug te willen. Sam had geen familie gehad waar ze heen zou kunnen, en dus bleven de opties beperkt. "Bovendien ben ik van plan op zijn minst één van mijn zonen aan Senna uit te huwelijken, dus ik zal wel moeten." Ze probeerde een grapje te maken, om de situatie iets te verlichten. Ze hadden beide zware tijden genoeg achter de rug.
_______

Terwijl hij Nyah vermaakte zette Themis thee voor hen en voor wie er dan ook binnen zou kunnen komen. Ze wist dat Edmond naar Eldon was met Aelia, en ze verwachtte hen nog niet meteen terug. Van Nova... Van Nova wist ze het niet zo goed op het moment, het meisje vertelde haar niets meer. Ze knikte hummend bij Amiel's verhaal. "En hoe gaat het met jullie?" Bezorgd keek ze naar de man die ze toch beschouwde als één van haar oudste vrienden. Een kind verliezen... Ze kon zich niet indenken hoe dat moest voelen. "Italië was goed voor ons, of tenminste voor iedereen los van elkaar. Maar... ik kan het niet helpen te denken dat het een stomme beslissing was om met je mee te gaan. Ik heb.. ik heb iets stukgemaakt in dit gezin Amiel. Nova praat nauwelijks meer met me en Aelia kijkt soms naar me alsof ik een vreemde ben." En hoewel Ed en zij heel wat tijd samen hadden besteed bij haar ouders, knaagde het aan haar of hij niet misschien ook aan haar twijfelde. Hij nam dat altijd weg als ze het vroeg, maar Themis kon het niet helpen als haar dochters zo afwijzend naar haar waren.

[Ravief]

Daar moest Nova toch wel oprecht om lachen. "Dat lijkt me een goed idee. Ik ben benieuwd voor wie ze gaat. Hoe dan ook gaat dat nogal wat worden.. Ze zijn nu al maatjes voor het leven en Senna is amper bij ze weg te houden." Het meisje had een grappige uitwerking op de donderstenen. Ze maakte hen rustiger, terwijl de jongens haar een beetje wilder maakten. Ze hielden elkaar in balans leek het wel. "Hoe is het hier gegaan? Zijn er nog sappige roddels? En hoe gaat het eigenlijk met de kinderen die zijn opgenomen door de Shanea hier?" De kans was groot dat Nova zich daarop zou gaan richten en Boaz' taak zou verlichten. Ze zou het heerlijk vinden om kleinere kinderen les te geven. Al was het wel iets wat ze moest aankaarten bij Themis. Tenslotte hielp ze haar nog altijd geregeld in de kassen en met de lessen. Maar misschien was het wel te combineren. Er moest wel geld in het laatje komen, immers?
_____________

Hij ontweek haar blik niet, maar gaf niet direct antwoord. Hij nam de thee dankbaar aan en schoof op de bank en dacht na over haar woorden. Had ze iets stukgemaakt? Hij wist het niet en daar was niet direct wat over te oordelen. "Daar denk ik af en toe ook nog over na. Maar het is iets wat ik niet terug kan draaien en uiteindelijk heb ik er geen spijt van. Daarnaast hebben we andere kinderen gered en dat houdt me wel genoeg op de been." Amiel roerde een beetje suiker door het goedje en nam haar bedachtzaam op. "Ik weet het niet Themis. Voor Nova... Ik denk dat er voor Nova nog meer druk op haar kwam, doordat ze alsnog voor zieken moest zorgen in plaats van dat ze kon rouwen. Het kan goed zijn dat dat proces nu pas gaat beginnen." Wat uiteraard zorgwekkend was, maar waar ze wel door zou komen. Iedereen was er voor haar en zou haar helpen waar het nodig was. "Voor Aelia... Misschien is dat wel hetzelfde wat ik nu met Aran heb. Ik heb lang met hem moeten praten over wat er is gebeurd en wat ik heb gedaan en hij is het absoluut niet eens met mijn ethische keuzes, maar hij begrijpt het nu meer. Heb je al met haar gezeten en gesproken over wat haar bezig houdt en hoe ze over je denkt? Het zijn tieners, maar ze hebben recht op uitleg en recht om gehoord te worden." Waarbij Amiel de vraag hoe het met hem en het gezin ging, helemaal oversloeg, omdat hij meer gericht was op een ander dan op zichzelf. In elk geval wel bij goede vriendschappen.

[varden]

"Ze beginnen nu wel langzaam eigen karakters te krijgen, dus wie weet..." Kaspar was, in tegenstelling tot de opa naar wie hij vernoemd was, een enorme dondersteen die net iets liever kattenkwaad uithaalde dan Kiran. Kaspar ging het liefst de hele dag voetballen met zijn vader, en probeerde keer op keer zijn ouders over te halen dat hij mee mocht als ze wolven waren. Tot nu toe was het niet meer gebeurd dat het stel beiden wolf waren met hun kinderen erbij, sterker nog, Aya's wolf had haar pups al maanden niet gezien en het beest werd er bijna vervelend door. "Faye heeft een goed huis gevonden bij Kaspar en Boaz, Lilian wordt door Tamira verzorgd en opgevoed, en Avyanna en Mano hebben Jaïr opgenomen in hun huis. Voor de rest zoeken we nog goede onderkomens bij Shanea niet te ver uit de buurt." Tot nu toe had die groep een eigen zaaltje gekregen waar ze konden herstellen en bijkomen. "Voor sommigen kwam Eldon maar net op tijd. Als ze nog iets langer bij die duivel waren geweest..." En dan bedoelde Aya het woord duivel een heel stuk anders dan Themis' ras... Ook zij had haar twijfels over de moord op Charles, maar tegelijk was het voor deze kinderen het beste wat Amiel had kunnen doen.
_______

Themis beet op een nagel. Zo had ze er nooit over nagedacht... Wat had ze Nova wel niet allemaal op haar schouders gelegd? De zorg over Edmond, over Aelia, samen met haar eigen kinderen, en het verdriet... Ze was verschrikkelijk onverantwoord bezig geweest! Met een zucht nam ze zich voor om vanavond eens goed te gaan zitten met haar oudste. En daarna met Aelia. Dat ging nog leuk worden... Maar Themis wist ook dat wat ze ook naar haar hoofd zou krijgen, ze het verdiend had. Ze glimlachte droef naar Amiel. "Je hebt gelijk, dank je." Maar daarna werd haar blik weer wat bezorgder, ze had wel door dat hij de vraag niet beantwoordde. "Amiel, hoe gaat het thuis?" Wat was er dat hij niet wilde vertellen?

[Ravief]

"Tamira als moeder, wie had dat ooit gedacht.." mijmerde Nova en ze bleef een poosje stil. Maar daarna begon ze Aya voorzichtig te vertellen over haar plannen. Ze had nog niets besproken met wie dan ook en zou ook eerst moeten kijken of het wel mogelijk was, maar het leek haar goed om weer een beetje wat te gaan doen. "Wat denk je van het idee dat ik misschien met Boaz de kinderen zou opvangen en les ga geven?" Dan konden ze liefde en aandacht krijgen. Zouden ze manieren leren en in een veilige omgeving leren fouten te maken en te groeien. Daarnaast spelletjes doen en de Shaneataal onder de knie krijgen. Het idee was begonnen in Italië en ze zou eerst met Boaz om tafel moeten, maar ze begon uit te leggen wat ze had bedacht.
____________

"Neem Edmond mee in het gesprek als het nodig is, maar wat één op één tijd kan nooit kwaad bij kids, hoe oud ze ook worden." Hij glimlachte wrang. Dat juist hij, die totaal geen goede band had met zijn ouders, nu advies aan het geven was... Het leven was nogal gek gelopen, bedacht Amiel zich.
Uiteraard had hij moeten weten dat Themis het onderwerp niet zou laten liggen en hij zuchtte. "Niet zo best." Waarop hij een paar slokken nam en haar aankeek, al was het duidelijk dat hij dit moeilijk vond. De dood van Maëlys had hem zichtbaar getekend en hem ouder gemaakt. "Lisse lijkt oké.. Ze trekt veel op met Tamira en heeft daar steun aan. Ze traint zich het leplazerus en dat is haar manier van verdriet uiten. Aran... is nogal het tegenovergestelde. Hij was al stil, maar nu nog meer. Het is... het is leeg in huis en om Aneya te zien zonder haar evenbeeld..." Amiel schudde zijn hoofd en viel stil. Er blonken tranen in zijn ogen die hij moest wegvegen en hij haalde trillerig lucht. "Maar dat is normaal. Dat hoort erbij, om het maar even hard uit te drukken.. Het is ook de reden dat ik Gaëlla heb geschreven. Ik wilde tijd door brengen met Mel en de kinderen en er thuis voor ze zijn." Zijn thee was ondertussen koud en er verscheen een frons in zijn voorhoofd terwijl hij naar zijn handen keek en zich voor de duizendste keer afvroeg waarom hij niet sneller was geweest met het medicijn vinden. "Ik denk.. ik denk dat ze wel herstellen, mogelijk sneller dan gedacht.. Maar Mel houdt hen.. ik weet niet. Haar lamlendigheid houdt iedereen in de greep van de pijn en verdriet." Waarop hij vertelde hoe moeizaam het ging thuis. Melenwyn kwam amper uit bed, keek hem niet aan, hield Aneya ten alle tijde in haar zicht en verviel af en toe in Luchtelfs wat echt niet te verstaan was. Het was beklemmend en het hield hen tegen om de volgende stap in het rouwproces te zetten. Daarnaast had hij het idee dat ze hem de schuld gaf en dat was iets wat hij pas na heel veel aandringen hardop kon zeggen. Themis moest hem vaak genoeg aansporen om alles te vertellen en niets achter te houden.

[varden]

Aya luisterde aandachtig naar Nova's plan, stelde hier en daar een vraag en uit alles aan haar houding bleek dat ze geïnteresseerd was maar ook kritisch na kon denken. Het werk op en aan Eldon had haar scherper gemaakt, ervaring gegeven die Nova ook had door haar lessen en waarmee ze elkaar soms aanvulden. "Het klinkt als een fantastisch idee," zei ze uiteindelijk. "Om eerlijk te zijn maakte ik me best een beetje zorgen om het onderwijs aan jongere kinderen. Kas doet het fantastisch maar we hebben er nu wel meer dan ooit en veel van hen hebben meer aandacht nodig." De littekens van Charles' handelen zaten bij sommigen heel diep. "Als je iets nodig hebt moet je het me laten weten, oké?" Dan zou ze kijken waar zij konden helpen en bijspringen. Maar toen kwam de arts in haar naar boven en zacht legde ze haar handen op Nova's buik. "En hoe gaat het met deze kleine en de moeder?" Streng keek ze Nova aan. Ze wilde geen praatjes om haar gerust te stellen. Hoe voelde Nova zich? Hoeveel stress was er? Waren er vragen of andere zorgen? Het was dan wel al haar derde, maar dat maakte Aya niets uit.
____________

Themis beet bezorgd op haar lip en luisterde zonder een woord te zeggen. Pas toen Amiel uitgesproken was pakte ze zacht zijn hand en kneep erin. "Het spijt me zo Amiel," zei ze zacht. "Als.. als er iets is wat we voor jullie kunnen doen, wat dan ook, laat het me dan alsjeblieft weten." Desnoods dat de kinderen kwamen logeren, zodat Mel en Amiel even een moment samen hadden. Natuurlijk moest Themis eerst haar eigen gezin weer bij elkaar brengen, maar daarna zou ze hem absoluut helpen als dat nodig was. Dat Mel in een neerwaartse spiraal zat kon ze zich uiteraard voorstellen, maar tegelijk was het zorgwekkend. Als ze de rest van het gezin er zo in meesleurde, dan was dat mogelijk alleen maar het begin van nog meer verdriet. Hoeveel mentaal kwaad zou het Lisse en Aran wel niet doen om hun moeder zo te zien? Dat ze Amiel bovendien onbewust de schuld leek te geven zou het alleen maar erger kunnen maken voor de kinderen. Iedereen zocht naar een zondebok, nog steeds, om het verdriet op bot te vieren. Amiel kon dat niet zijn, zeker niet in zijn eigen huis.

[Ravief]

"Ik wilde vanavond naar Kaspar en Boaz. Ik heb ook al in geen tijden gezien en ik verwacht eigenlijk dat het goed zal zijn om Boaz een doel te geven en hem gerichte invulling van de dag te geven." Ze had geen idee of Boaz ervoor open stond maar ze had hem wel eens gezien met de eerstejaars toen hij zijn benen nog kon gebruiken en ze had het idee dat er heel veel levenswijsheid en lessen in die man zaten. Tijd om daar wat mee te doen.
Maar toen Aya begon over haar zwangerschap wilde Nova het liefste wegrennen. Het was niet een onderwerp waar ze het echt over kon hebben. Zeker niet omdat ze het idee had dat er iets anders was. "Ik ben veel moe, maar dat hoort erbij. Er is alleen.. Ik weet het niet.. het voelt anders dan Nyah en Senna." Ze wist niet goed wat dat kon betekenen, maar wilde zich daar ook niet echt zorgen over maken. "Niet alsof er iets mis is, maar ik kan er niet echt de vinger opleggen." Uiteraard was er stres en hoezeer Nova ook verbonden was met de natuur en ze zich niet kon voorstellen om het weg te halen, vroeg ze zich elke dag nog af of dit een goede beslissing was. "Ik zit meer te denken aan de toekomst. Op den duur wil ik mijn eigen plek en niet bij Themis en Edmond in blijven wonen. Het zijn geweldige mensen en ik ben dol op ze, maar... het blijft aanvoelen alsof ik dingen moet overleggen en alsof ik daar logeer." Maar dat had niet echt haast. Voor nu was het fijn dat ze zo dichtbij waren.
____________

Zacht kneep hij terug, maar van zijn plagende blik en kleine lachjes die normaal zo vaak te zien waren -zeker in gezelschap van zijn oudste vriendin- was niets te bekennen. "Ik had niet willen klagen.. Ik weet dat je zo je eigen dingen hebt om uit te zoeken en ik kwam je alleen maar welkom thuis wensen.." Hij keek wat verontschuldigend en nu kwam er wel een glimlachje bij kijken. "Het is goed om je weer te zien en dank je, voor je aanbod." Eerst maar eens zien of hij Mel uit bed zou krijgen voor een gezinsmaaltijd. Die slaapkamer van hen begon ondertussen op een bedompte zolderkamer te lijken zonder ramen.
Waarna hij nog een poosje Nyah vermaakte, zodat Themis ongestoord kon koken en ze hadden het over wat luchtigere dingen. Zoals het heerlijke weer in Italië, de feesten daar en hoe Aelia het had gevonden om in zo'n gemeenschap rond te lopen en over gerechten van daar.

[varden]

Dat Nova ongeveer weg wilde rennen kon Aya wel zien, daar kende ze haar vriendin goed genoeg voor, maar dat die het niet over de zwangerschap wilde hebben zou de arts in de wolf niet tegenhouden. Ze luisterde naar haar woorden en voelde voorzichtig aan Nova's buik. Ze kon niets abnormaals vinden maar ze zou ook niet het gevoel van een Nimf in twijfel trekken dus humde ze kort, bedachtzaam. "Ik begrijp je denk ik wel," zei ze. "Het is hetzelfde dat ik kort overwoog om bij Von en Emil te gaan wonen toen Destan verdwenen was, maar dat wordt toch nooit helemaal van jou hoe hard je het ook probeert." Dus ze snapte Nova's toekomstplan heel goed. "Als we allemaal weer helemaal met beide benen op de grond staan wil ik je graag helpen om je toekomstplannen uit te voeren." Ze glimlachte bemoedigend naar Nova en keek toen even bedachtzaam. "Des en ik zitten te denken om, als het hier wat rustiger wordt, een tijdje naar zijn broers in Griekenland te gaan. Met de kids. Zou je... zou je met ons meewillen?" Aya had het vreselijk gevonden om niet bij Nova te zijn terwijl die in Italië was, maar ze wist ook dat de Nimf nog wat moeite had met Destan. Dus de vraag zou zijn of ze het beiden zouden zien zitten dat Aya met dit plan was gekomen. Het zou nog wel even duren, maar dan nog.

________

"Je klaagt niet Amiel, maar je bottelt het wel teveel op." Themis keek hem even kort streng aan. Hij moest niet zichzelf voorbij rennen in een poging zijn vrouw te ontzien van alles.

Aelia vond het dan ook vreemd toen ze bij thuiskomst Amiel zag zitten. Ze wist dat haar moeder en de docent bevriend waren, en ze kende hem goed als Lisse's vader, maar het bleef raar voor het meisje gezien ze in het normale leven les van hem had en hij heel streng en een beetje eng was. En dan zat hij nu hier, zo ontspannen en haast vriendelijk... Ze groette hem echter beleefd en nam toen Nyah van hem over om met de jongste telg van hun gezin te spelen.

[Ravief]

"Je zou het niet lang uithouden bij Von en Emil," wierp Nova tegen. Alleen al omdat ze gewoon al heel lang op zichzelf had gewoond. Nova had toch een beetje een andere band met haar 'ouders' dan Aya met Von had. "Maar het heeft geen haast. Ik denk dat het nog wel een jaartje kan duren, maar het is wel iets waar ik alvast over na moet gaan denken." Vooral omdat ze wist hoeveel moeite het had gekost om het huis van de Armell's groter te maken. Ze wilde dat niet teniet doen door nu al te beginnen over een eigen plekje. Bovendien, met nog een kleine erbij straks was het alleen maar fijn als er meer helpende handjes waren.
Ze dacht even na maar knikte toen. "Dat klinkt wel heel fijn. Vergeet niet dat je dat met Destan moet overleggen." Waarna ze even stilviel. "Zou je die tijd niet liever gebruiken om samen te zijn met Des?"
Ze moesten beiden eens weten.. Ondanks dat Destan en Kaspar niet echt hadden gesproken nog, wist Kaspar wel dat Destan hulp nodig had. En als hij dat niet kon bieden.. misschien moest dat dan van een andere hoek komen. En dus had de beste man naar Griekenland geschreven.
______

Zijn lach schoot door het huisje bij die strenge blik, waarop Amiel haar begon te plagen over de dagen dat ze net begon met lesgeven en Themis ook best goed was in opkroppen. Hij glimlachte even naar Aelia en overhandigde haar rustig Nyah. Nog even legde hij een hand op Themis' schouder. "Goed dat je er weer bent. We praten snel weer bij." Aelia kreeg een knipoog en toen ging hij naar huis.
Met heel veel moeite kreeg hij Mel uit bed gelokt en zaten ze voor het eerst in weken weer als gezin aan tafel. Aran en hij hadden gekookt en Lisse vertelde over haar lessen met de wachters, die haar opnamen en van alles leerden. Amiel vond het prima, maar herinnerde haar eraan dat ze ook haar gewone lessen had. Zodra ze haar diploma had, mocht ze de hele dag bij de wacht zijn van hem. Verder was het niet zo gezellig aan tafel. Melenwyn at amper wat. Maar hij kreeg Aneya in elk geval weer wat meer te zien en nam na het eten de tijd voor haar. Samen spelletjes doen, samen zingen, haar knuffelen bij haar stille bekentenis dat ze Maëlys zo miste. Amiel stond erop dat ze in haar eigen bed zou slapen en bracht toen nog wat tijd door met zijn tiener bengels. Pas toen die ook naar bed waren/bezig waren en ze hem niet zouden storen, ging hij naar zijn vrouw die zich had terug getrokken zodra het kon. Hij plaatste een geluidscherm en kwam naast haar op het bed zitten en pakte haar hand.
"Mel, liefje... Ik weet dat het pijn doet, maar dit kan niet zo doorgaan... Lisse en Aran weten niet wat ze met je aanmoeten.. en Aneya heeft ook gewoon haar ruimte nodig. Ze moet bij leeftijdsgenoten zijn." Hij kreeg amper een reactie en haalde wanhopig een hand door zijn haar. "Lieverd.. toe.."

[varden]

"Dat stel je verkeerd, ik zou het niet lang uithouden bij Von." Aya trok een gezicht. Ze was dol op haar (schoon)zus, en dat wist Von. Maar er waren een paar dingen waarin ze altijd zouden blijven verschillen als dag en nacht. Één daarvan was de comfort om het over seks te hebben en Von plaagde Aya daar net iets te graag mee. Aya wist daar nog altijd niet mee om te gaan, ook al wist ze dat Von het goed bedoelde en enkel om haar uit haar schulp te trekken maar toch ging het meisje er altijd voor op de vlucht. Maar daarna werd het weer wat serieuzer, en Aya zuchtte. "Ik.. ik weet het niet," zei ze zacht. "Ik hou van Des, hij is mijn mate dus ik zou niet zonder hem kunnen. Maar.. maar het is nog altijd niet hetzelfde. Het is alsof hij veranderd is, op een manier waarvan ik niet weet of ik hem erin kan volgen of zelfs maar kan bereiken." En dat zette hun relatie nog altijd onder grote druk.
______

Maar er kwam geen reactie uit Mel... Niet die dag, en niet die erna, of die daarna. Het enige dat er veranderde was dat ze zich bij het eten nog wel aan tafel liet zien, maar op wat daze blikken na ging ze nergens echt op in. Niet op haar oudste kinderen, niet op Amiel. De enige die reactie leek te krijgen was Aneya, in de vorm van dat ze het meisje angstig tegen zich aandrukte als die zich eens van haar los wist te maken. Het verdriet verteerde de vrouw van binnenuit, zo leek het.
Op een dag, net na het ontbijt, keek Mel daas naar buiten, de zon viel op haar gezicht en op haar vleugels. Zelfs die leken dof te zijn geworden, mogelijk door het gebrek aan zorg. Vragend keek ze naar de lucht, haar hoofd iets schuin, waarna haar blik kort naar Amiel ging en toen weer naar buiten.