Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Dat was pijnlijk om te horen. Zouden juist mates niet elkaar moeten aanvullen en elkaar kunnen helpen door dit soort dingen? Nova pakte zacht Aya's handen vast en kneep erin. "Ik zou graag meegaan, lieverd. Maar het is goed dat het ondertussen wel beter gaat dan voor Italië." Maar teveel zorgen maken zou ook niet helpen en dus vond Nova dat het tijd was voor iets luchtigers. "Zullen we eens in de kassen kijken en zien of ik nog steeds goed ben in thee maken?" Eenmaal in de kassen stuurde ze een pixie naar Kaspar en Boaz of ze kon komen eten en toen bleek dat dat kon stuurde ze bericht naar Themis over haar plannen.
__________

Dat was wel meer reactie dan Amiel in tijden had gehad van haar en zacht legde hij zijn hand op haar knie. "Wil je naar buiten? Een kleine wandeling zal je goed doen, lieverd. De zon is nog heerlijk." Hoewel hij zijn best deed om voor haar te zorgen, liet ze hem zelden dichtbij genoeg om die zorg ook echt tot uiting te laten komen. Hij had al in geen tijden haar vleugels kunnen insmeren en hoe mager ze werd, was echt zorgwekkend.
_________

En dus was Aelia alleen met haar ouders tijdens het eten en dat vond het meisje toch wel vreemd. Ze was gewend geraakt aan de drukte en gezelligheid van meer mensen om zich heen en tegelijk had ze nog last van een beetje liefdesverdriet. Gaviro was haar eerste vriendje geweest en ze miste zijn luchtigheid en humor des te meer.

[varden]

Boaz wachtte Nova op bij de deur. Glimlachend keek hij naar de jonge vrouw. "Ik kan niet beloven dat je niet misselijk naar huis gaat. Faye en Kaspar stonden erop te koken." Hij trok een bedenkelijk gezicht, maar had geen keuze gehad dan het aanbod te accepteren. Tot ze de keuken hadden aangepast naar de hoogte van zijn rolstoel was koken erg lastig voor hem. Met een grote glimlach keek hij naar Senna en Nyah. "Nee maar, wat worden jullie al groot zeg." Boaz rolde naar hen toe en nam het kleintje glimlachend over van Nova, waarna hij naar de jonge vrouw opkeek. "Hoe gaat het met je?" Natuurlijk was hij bezorgd om haar, maar hij keek haar niet zo aan. Ze mocht het antwoord geven dat ze zelf wilde.
_______

Themis moest ook even wennen aan de rust, maar begreep tegelijk dat ze deze mogelijkheid moest grijpen, en dus aten ze in alle rust en vroeg ze daarna of Aelia haar even wilde helpen in de tuin. Maar eenmaal daar ging Themis enkel zitten op het bankje dat er stond en keek ze haar dochter aan. "Lieverd, we moeten praten." Ze gebaarde naast zich op het bankje, Aelia de ruimte gevend zelf de keuze te maken of ze wilde gaan zitten en of ze wel wilde praten.

______

Mel knikte, en met Aneya op de arm liep ze samen met Amiel naar buiten. Ze zei geen woord, het was een wonder dat ze het kind kon dragen met haar gestalte op het moment, maar het lukte.
Buiten werd nog eens benadrukt hoe bleek haar huid was, hoe donker de wallen onder haar ogen, en daas liet ze alles tot zich doordringen. Of niet helemaal eigenlijk. Stapje voor stapje liep ze weg van het kasteel, de leerlingen, de drukte, naar de velden van Magische Wezens. Het was een plek waar ze eigenlijk nooit kwam, maar nu leek ze daar perse heen te willen. Wystan keek dan ook verbaasd op toen hij het gezin, of een deel daarvan, over de velden van zijn kleine terrein zag lopen.

[Ravief]

Nova gaf hem een halve knuffel en zette inderdaad Nyah op zijn schoot. Ze moest lachen om zijn beweringen. "Ik zal zo eens gaan kijken, want ik heb gehoord dat Kaspar nog aardappels laat aanbranden." Waarop ze vanbinnen hoorde dat Kaspar daar het helemaal niet mee eens was. Het was ook niet waar, maar ze plaagden hem er graag mee, gezien zij en Boaz wel aardig van het koken waren. Kaspar kon heel prima koken, maar dat waren ook maar 5 recepten ofzo.
"Wat moe, maar verder..." ze haalde haar schouders op. "Eigenlijk wilde ik met jou en Kaspar wat bespreken, maar dat kan wel wachten tot na het eten en als Faye slaapt."
__________

Het voelde als een lokkertje toen bleek dat ze niet echt in de tuin gingen werken, ze had zich er zelfs voor omgekleed. Maar ze ging zitten en keek vragend naar haar moeder en beet op haar lip. Daarna wendde ze haar blik af want ze wist niet goed waar ze het over gingen hebben. En het was gek om weer thuis te zijn, al was het fijn dat haar vader weer beter was en ze gewoon weer thuis waren als gezin.
__________

Ook Amiel was verbaasd over de doelgerichtheid. Dat was nieuw. "Mel? Wat doe je..." Nu begon hij zich toch nog meer zorgen te maken dan dat zombie-achtige wat ze tot nu toe had laten zien. Aneya vond het ook niet fijn hoe hard ze werd vastgehouden en de zevenjarige spartelde aardig. "Papa..."

[varden]

Boaz knikte. "Eerst goed eten." Waarop hij voor hen uitrolde naar de salon, waar ze een tafel neer hadden gezet zodat Boaz makkelijker kon bewegen. De keuken was te klein voor makkelijke draaien met zijn wielen. En klem komen zitten was iets dat hem in een hele korte tijd kon terugduwen in een ellendige staat, een staat van verdriet, wanhoop, en woede over het verlies van zijn benen. Hoewel hij er wel beter mee om leerde te gaan had ook hij nog wel een weg te gaan. "Hoe was het in Italië?" Aan het gemak waarmee hij Nyah de lucht in hief en zelfs kort iets liet vliegen was te zien dat Boaz redelijk snel was hersteld, in ieder geval in zijn bovenlichaam.
__________

Zo had Themis het niet bedoeld, maar ze had wel meer goed te maken bij haar dochter, dus dat kon er ook nog wel bij. Bovendien moest ze zo echt wat in de, behoorlijk verwaarloosde, tuin doen. Dus als Aelia haar nog wilde aankijken straks...
Themis zuchtte. "Aelia, ik.. ik weet dat wat ik heb gedaan na de epidemie Nova en jou... Nou ja, dat jullie dat dwarszit, of dat jullie er in ieder geval mee zitten. En het is niet juist van me om het daar niet over te hebben, dus wil ik graag weten of er iets is dat je tegen me wilt zeggen of me zou willen vragen." Ze had immers nooit verteld waarom ze weg was gegaan, en wat ze echt had gedaan. Alleen dat ze het nodig had gevonden. En dat was waarschijnlijk een foute keuze gemaakt gezien geen van beide meiden haar nog echt recht aankeek.
__________

Maar Mel bleef doorlopen, langzaam snelheid opbouwend, tot ze het veld met de pegasussen op rende en één van de paarden greep. Het beest hinnikte geschrokken en steigerde kort waarna het de vleugels uitsloeg alsof het al op wilde stijgen.
Geschrokken door het plotselinge geluid kwam Wystan aansnellen. Wat was er aan de hand?

[Ravief]

"Het was heerlijk. Het was echt een goed idee om er even uit te zijn en het heeft Senna ook goed gedaan. Ze vond die warmte maar al te fijn.." Ze schudde haar hoofd. Waar haar meid dat vandaan had was haar een vraag, maar ze was er alleen maar blij mee. Waarna ze voorzichtig hem vroeg naar hoe het hier was. "Hoe is het met Faye in huis? Ik kan al zien dat ze haar hand heeft in sommige dingen.." Het was immers een vrouw in wording en dat kon je zien. Iets met aankleding en vrolijkheid en bloemen en de luchtigheid van een kind. Het was lastig om uit te drukken, maar het was niet meer alleen een huis van mannen.

Kaspar en Faye kwamen even later de tafel dekken en daarna kwam het eten op tafel. Ze waren samen aan het experimenten geweest, maar het ging best aardig. Er was in elk geval iets lekkers uitgekomen en Nova kreeg een warme knuffel van Kaspar.
___________

Ze friemelde met haar vingers. Ze had genoeg te vragen en te zeggen en wist niet goed wat ze voelde. "Ik.. ik begreep het niet. Ik had jullie net terug.." Haar stem klonk maar kleintjes en Aelia trok haar schouders wat op, alsof dat haar beschermde tegen wat dan ook. "Het was echt heel eng om pap zo te zien.. en ik wist niet.." Haar stem brak en ze keek vluchtig naar haar moeder en toen weer naar beneden. "Ik dacht dat hij ook.. en toen ging jij weg.. en ik wist niet waarom en of je weer.. of je weer terug zou komen.." Er gleden ondertussen tranen over haar wangen. Ze was ook nog maar een kind, al had ze in die maanden voor zichzelf moeten zorgen en dat was vreselijk eenzaam en eng geweest.
___________

"Mel!" Zijn stem schoot uit en Amiel rende haar achterna, een stukje voorzichtiger omdat hij geen hoefafdrukken op zijn lichaam wilde. "Stop! Melenwyn! Wat in de vrede doe je?!" Waarna hij gek werd van de gil die Aneya uitte. In plaats van dat ze zich prima voelde bij haar moeder, schreeuwde het kind om haar vader en was ze hysterisch aan het huilen.
"Mel, toe.. je doet haar pijn.. Mel.. laat Aneya los.." Amiel had haar nog nooit zo gezien, zelfs niet toen ze zo lethargisch terugkwam van vakantie waarin ze zelf was ontvoerd. Het was een wonder te noemen, maar hij wist dichtbij genoeg te komen om Aneya uit haar armen te wurmen en haar op de grond te zetten en een beschermend schild om haar heen te plaatsen. "Lieverd.. wat ben je aan het doen? Mel, Mel toe, praat met me.. alsjeblieft.."

[varden]

"Ik denk dat zij mij meer helpt dan ik haar," gaf Boaz eerlijk toe. "Het helpt om haar tomeloze energie hier te hebben. Ze gaat rennen met Kaspar's wolf, ze helpt mij met dingen waar ik niet bij kan. Dankzij haar is er weer leven in het huis." En kleur in zijn leven. Ook zijn relatie met Kaspar was beter nu Faye er was om hen op te beuren en aan het lachen te maken, ook al gaven ze het meisje ook de mogelijkheid om in hun armen weg te kruipen als ze 's avonds wakker werd door een nachtmerrie of omdat ze haar ouders mistte. Want dat dat gemis er nog zat was uiteraard logisch, Faye was immers oud genoeg om ze te herinneren ook al leken ze nu van de aardbodem verdwenen te zijn.
___________

Themis luisterde rustig naar Aelia, nam alleen na een tijdje diens handen in haar eigen en kneep er zacht in. Ze veegde de tranen niet weg, wilde niets van Aelia's verdriet en angst verminderen gezien het meisje alle recht had om dat te voelen. "Het spijt me zo lieverd," klonk er enkel zacht. Themis besefte nu pas ten volle wat ze had gedaan, wat ze had aangericht door zomaar te vertrekken zonder iets te zeggen. "Ik zal jullie nooit alleen laten, nooit." Maar dat was natuurlijk niet genoeg. "Ik had jullie nooit alleen mogen laten lieverd maar... maar na wat er gebeurd was.. Na Imre, en Sam, en alle anderen, ik.. ik kon het niet meer aanzien. Jaren geleden had die man Lisse en jou al bijna van ons afgenomen, en nu deed hij dit. Gebruikte hij Destan om ons die verschrikkelijke ziekte toe te brengen. Dat hij Sam van ons afnam, dat hij bijna je vader van ons afnam, ik kon het niet verkroppen. Ik wist zeker dat als we hem er weer mee weg zouden laten komen, hij weer terug zou komen." Themis zuchtte en liet één van Aelia's handen los om zacht haar tranen weg te vegen, haar eigen ogen waren ook vochtig en ze moest haar best doen om de tranen te verbijten. "Het praat niet goed dat ik weg ben gegaan toen Nova, jij, en papa me nodig hadden, maar ik zag geen andere uitweg. Ik moest ervoor zorgen dat die man ons nooit meer pijn kon doen."
___________

Maar Amiel moest al snel heel hard rennen om Mel bij te houden op het paard. Sterker nog, hij moest ook oppassen om niet onder diens hoeven terecht te komen. Toen dat dreigde te gebeuren schoot Wystan toe. De hoeven maakten een naar, schrapend geluid over zijn rug, hoewel de schade door de Gargoyle's stenen huid beperkt bleef, terwijl hij de Nachtelf wegtrok van diens vrouw. Het volgende moment sloeg de pegasus zijn vleugels uit en begon hij hoogte te maken. Mel had geen enkele reactie meer gegeven, had Amiel niet eens meer aangekeken nadat hij Aneya van haar los had getrokken. Verbijsterd staarde Wystan de vrouw na. Wat was hier aan de hand?

[Ravief]

Ze glimlachte zacht. "Jullie zijn goede ouders voor haar, vermoed ik zo." Natuurlijk was het heel wat anders dan haar echte ouders die ze niet meer terug zou zien, maar Faye had het goed getroffen met deze twee mannen.
Maar daarna had ze eerst een poos haar aandacht op Nyah die altijd de gewoonte had om haar eten overal te smeren en die er na het eten uitzag als een monstertje en wel een bad kon gebruiken. Nova moest er stilletjes om lachen en ging toen zelf eten.
Daarna was het tijd voor afwas en Nyah een bad geven. Ze legde het meisje te slapen op de bank en stopte haar goed in zodat ze niet van de bank af kon vallen. Ze maakte thee van gedroogde kruiden die ze kon vinden en zodra ze met z'n drieën waren, kon ze dan ook beginnen met haar voorstel. "Ik zat eigenlijk in Italië wat na te denken over Kiran, Kaspar, Senna en de andere kinderen die nog niet naar Eldon gaan." Ze keek naar Kaspar met een glimlach. "Ik weet dat jij een poos met veel plezier die taak van onderwijzen op je hebt genomen, maar ik denk dat jij je gaven op een andere plek moet inzetten." Waarna haar blik naar Boaz ging. "Ik vroeg me af of jij het zou zien zitten om met mij een programma te bedenken voor de kinderen. We zouden ze aandacht kunnen geven, de ruimte om te leren en verder natuurlijk gewoon spelletjes doen en leuke dingen. Maar het is van belang dat ze nu goed Duits en Shanea leren, zodat ze straks mee kunnen draaien op Eldon of in het dorp aan het werk kunnen als ze dat willen. Daarnaast kunnen wij hen helpen met dingen verwerken en een nieuwe basis van vertrouwen bouwen." Een heel concreet plan was er nog niet, maar het was een goed begin. "En jullie huis en tuin zijn groot genoeg om ze onder te brengen."
_______________

Aelia had helemaal niet genoeg aan een zacht kneepje. Huilend kroop ze tegen haar moeder aan en kroop nog net niet op schoot, maar tegen haar aan leunen was genoeg. "Ik wist helemaal niet waar je was en Nova was elke avond aan het huilen en ik was al die tijd alleen geweest.." Snikkend verborg ze haar gezicht. Het kon haar helemaal niet schelen wat er met die man was gebeurd. "Blijf je nu bij ons? Altijd?"
________________

Amiel merkte de pijn amper en rolde door. "MEL!" schreeuwde hij haar na en stond letterlijk met haar handen in het haar. Wanhopig keek hij naar Wystan. "Kun je haar terughalen? Kun je iets doen? Alsjeblieft.."

[varden]

Boaz dacht even na en keek toen naar Kaspar. "We gebruiken de hele bovenverdieping niet?" begon hij voorzichtig. Er was natuurlijk het dilemma van hun relatie, dat het uit zou komen en dat men daardoor van Eldon weg zou blijven. Maar dit waren jonge kinderen? Kon hen niet bijgebracht worden dat liefde voor iedereen was? Nova had een punt. De kids sliepen nu in een zaal op Eldon, wat prima was voor iets tijdelijks maar niet voor iets permanents. En ze wisten nu al wel dat ze ze niet allemaal ergens zouden kunnen gaan onderbrengen. Er zouden achterblijvers blijven en die hadden ook een kans op een toekomst nodig. Les zou kunnen in de bibliotheek, in de salon, in de tuin, plekken waar Boaz ook kon komen. Er waren opties genoeg.
_______________

Stevig sloot Themis haar armen om haar dochter en trok haar uiteindelijk wel degelijk bij haar op schoot. Toen ze Aelia zo hoorde huilen hield ze het zelf ook niet meer droog. De spijt die ze voelde sneed door haar ziel heen. "Ik ga nooit meer bij jullie weg lieverd, dat beloof ik," snifte ze zacht. "Zelfs als je me helemaal zat bent kom je nog niet van me af." Met een bibberige glimlach bij de zwakke poging tot een grapje keek ze naar haar dochter. "Ik had je moeten zeggen wat ik ging doen, waar ik heenging, dat ik terugkwam. Het spijt me lieverd, soms vergeet ik gewoon hoe volwassen je al bent." Dat Aelia dit soort dingen heus wel aan kon, dat ze dit soort dingen kon vertellen en delen met haar dochter.
________________

Wystan keek even naar Amiel en toen weer naar Mel, maar schudde uiteindelijk zijn hoofd. Natuurlijk kon hij zijn vleugels uitslaan, achter Mel aangaan, maar wat voor nu had het? De vrouw had duidelijk geen enkele behoefte aan omkeren, mogelijk zelfs aan terugkomen. Wat moest hij dan doen? Haar dwingen? "Ik.. Als dit haar keuze is is er niets dat ik kan doen Amiel. Het spijt me..." Wat natuurlijk het naarste moest zijn om te horen op dit moment. Aneya liep, nog altijd bevend van de schrik, naar de mannen toe tot ze met een hand haar vaders hand kon pakken en ze angstig naar hem opkeek. Haar ogen stelden de vraag die ze niet hardop kon stellen. Waar ging mama heen?

[Ravief]

"Ik weet niet hoe het moet met waar ze moeten slapen. Daar moeten jullie zelf ook over nadenken, maar ze hier lesgeven leek me wel een logische keuze. Als jij het ziet zitten in elk geval. Dan kom ik hier een paar keer om te kijken of we een programma kunnen bedenken en wat we allemaal nodig hebben."
Zouden ze beginnen in de ochtend, of alleen een middagprogramma doen? Wat zouden ze hen leren en hoe zouden ze de kinderen verdelen en opsplitsen? Hadden ze meer handen nodig? En daarnaast was er inderdaad de relatie van Boaz en Kaspar. Hoewel zij daar nooit uitleg over had gekregen, had Nova al wel veel eerder geweten hoe het zat. Haar instincten waren daar iets te goed voor.
Kaspar glimlachte naar zijn vent. "Ik denk dat het een goed idee is en ons huis is er inderdaad groot genoeg voor." Waarop hij even Boaz' hand vastpakte. "We kunnen het vanavond wel even hebben over de rest." Waarmee hij inderdaad doelde op hun relatie en dat dat naar buiten kon komen.
________

Zo bleven ze een poosje zitten. Toen Aelia helemaal was uitgehuild, begon ze iets meer te vertellen over hoe het was geweest zonder haar ouders en hoe het was toen pap thuis was gekomen en er zo eng uit zag. Dit alles onder het rustig aanmodderen in de tuin want dat was inderdaad hard nodig. Ze keek af en toe naar haar moeder. "Ik denk niet dat het goed gaat met Nova, mam. Haar energie voelt helemaal verkeerd.. Heel verdrietig." Nova had haar lesjes gegeven in magie en je instincten gebruiken om te zien hoe het met iemand ging. Dat dat nu tegen haar werd gebruikt, wist ze uiteraard niet.
_________

Verslagen en tegelijk boos keek hij hem aan. "Dat.. toe nou man, dat kun je niet menen.." Waarna zijn blik naar de lucht ging en hij haar telepathisch probeerde te bereiken, maar er was geen connectie te vinden. Hij wreef over zijn voorhoofd en keek naar zijn kleine uk. Ja.. waar was ze heen en zou ze weer terugkomen? Voorzichtig tilde hij Aneya op en drukte een kus op haar warrige krullen. "Kom maar liefje." Waarna hij verslagen wegliep en haar thuis grondig onderzocht. Ze had zowaar blauwe plekken die Amiel ging helen en daarna zuchtte hij diep. Wat in de fucking vrede nu?

[varden]

Boaz glimlachte terug naar Kaspar en kneep kort in diens hand, waarna hij zijn blik weer naar Nova wendde. "Ik vind het een goed plan. Laten we een schema op gaan zetten en dan de kids langzaam hierheen verhuizen. Dan kunnen ze wennen, zelf kamers kiezen, het hele proces van echt thuiskomen." Goed, er zouden nog steeds kamers gedeeld moeten worden, maar twee op één kamer was altijd beter dan met een hele bende. De oudere kinderen konden dan bovendien wat meer op zichzelf zijn als ze dat wilden, terwijl de kleinere kids hun eigen ruimte hadden om in alle rust te spelen. Ze konden de verschillende ruimtes gebruiken voor verschillende leeftijden en niveaus. Er waren zat opties.
________

Themis zuchtte en veegde haar haar uit haar gezicht, waardoor er een streep modder op haar voorhoofd verscheen. "Dat weet ik lieverd. Ik ga vanavond ook met je zus praten." Als Aelia in bed lag, want dat kon wel eens een veel heftiger gesprek worden dan daarnet plaats had gevonden. "Ik weet dat Nova boos op me is, ook al zegt ze het niet. En dat het gemis van Sam haar vreselijk veel pijn doet. We moeten vooral zorgen dat we samen blijven, als gezin." Die stabiliteit konden ze allemaal wel gebruiken op dit moment. "En voor deze tuin, want ik denk niet dat onze wortels uit zichzelf zijn weggelopen..." Themis keek even naar een afgeknaagd stompje. Konijnen... Dat kon je verwachten als je de twee wolven naar Italië afscheepte...
_________

Wystan probeerde zijn excuses nog aan te bieden, maar begreep ook wel dat Amiel die niet wilde horen. En dat de man nu wel iets anders aan zijn hoofd ging hebben. Het hele tafereel had hier en daar wat aandacht getrokken van leerlingen en wachters en de Gargoyle streek met een zucht door zijn lange zwarte haar, dat los was geraakt door de commotie van Amiel wegtrekken.

Aneya liet zich bedremmeld helen door haar vader en keek hem toen aan. "Is mama weg?" Al was ze nog zo jong, ook zij had begrepen dat er iets helemaal niet goed was met haar moeder, niet sinds de dood van haar zusje. Moest ze mama nu ook missen? Gingen Lisse, Aran, of papa ook ineens weg?