Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Drie maanden.. dat was al een aardig tijdje. Edmond kon er nog altijd niet bij. Al had hij dat eerst ook gehad toen ze met het nieuws van Aelia kwam, maar toen was hij voornamelijk heel blij geweest. Een gezinnetje was wel iets waar hij klaar voor was en hij had het idee van een pup of duiveltje met open armen verwelkomt. Dit scheurde hem ongeveer in tweeën.
Met een zucht liet hij haar even los om een pixie te sturen. Themis en hij konden de avond alleen wel gebruiken en Nyah en Senna en Nova waren toch al bij het kasteel. Er zou wel een oplossing voor komen. Daarna nam hij haar mee naar de bank, om haar daar weer beschermend vast te houden en zelfs op schoot te trekken. "Ik weet het... we zijn een stuk ouder dan toen met Aelia en gezien we beiden niet dachten dat het kon hebben we er verder ook niet aan gedacht.." Het was altijd al spannend, maar nu was het wel drie keer zo erg. Hij aarzelde wat, maar stelde toen toch maar de vraag: "We moeten hier goed over nadenken.. maar.. maar zou je het willen?" Zou ze nog eens moeder willen worden? Wilde ze het kind houden? Edmond zou haar nooit in een richting dwingen, maar hij wilde wel weten hoe ze erover dacht.
______________

Hij had zijn broer kort gegroet en was nog wat in gedachten over waarom Collin hier ineens was, maar kon het niet helpen om zich rustiger te voelen. "Hmmn," deed hij dan ook alleen maar. Maar hield haar even in zijn armen toen ze buiten waren. Misschien was een avondje samen niet eens zo'n gek idee. Samen een beetje racen, rustig wandelen en jagen en samen liggen, klonk hem wel goed in de oren.
Er was veel gebeurd tussen hen en hun wolven hadden daar soms ook onder te lijden, maar vanavond niet. Vanavond was Destan ontspannen, zag hij de toekomst weer voor zich zonder allemaal problemen en moeilijkheden en maakte hij zich voor een keertje geen zorgen.

[varden]

Nerveus beet Themis op een nagel. "Ik weet het niet," gaf ze zacht toe. "Ik.. Wat als het niet gezond is? Kunnen we het dat aandoen?" Maar tegelijk... Ze hadden het er nooit echt over gehad na Aelia, maar Themis had nooit gedacht dat ze een kind van haar en Ed weg zou laten halen. Nu was dat wel tien jaar geleden, toen zij een stuk jonger was en de risico's toch een stuk lager. Themis wist hoe fantastisch Edmond was geweest met hun dochter, en met Nova's dochters, dus daar maakte ze zich eigenlijk absoluut geen zorgen over. Maar de gezondheid van het ongeboren kind, dat was iets dat vreselijk aan haar knaagde. "Wil.. wil jij nog een keer vader worden?" Wat dacht hij er eigenlijk over? Vragend keek ze naar haar geliefde.
______________

Een avondje samen klonk haar eigenlijk ook wel goed in de oren. Dus ontmoetten ze de roedel, groetten ze hun Alfa's kort, maar al snel dwaalden ze af van de rest. Zacht ging Aya met haar snuit door Destan's vacht, beet ze speels in zijn oor en drukte toen haar kop weer tegen hem aan. Het was te lang geleden dat ze eens met z'n tweeën waren geweest, ze had hem gemist. Dus nu wilde ze alleen maar spelen, jagen, en een beetje ontspannen met hem. Hoewel de wolf zich natuurlijk ook afvroeg waar haar pups waren, maar dat was een gedachte die ze nooit helemaal uit kon zetten.

[Ravief]

Het was een gok. Edmond bleef een poos stil. Uiteraard was er een kans dat het niet gezond was, maar wat als het wel gezond was en ze zouden daar nooit achter komen omdat ze de zwangerschap afbraken? Maar ook omdat Themis aangaf dat ze het zelf niet wist, vond hij het moeilijker om zijn eigen mening bekend te maken. Tenslotte moest ze het zelf ook willen. "Ik had niet gedacht dat het nog zou gebeuren, maar ik sta er open voor. Een zoon of dochter erbij die iets van jou en iets van mij heeft..." Er klonk nu al genegenheid door in zijn stem, maar Edmond streelde over haar lokken en keek haar serieus aan. "Maar dit is iets wat we samen moeten beslissen en samen achter moeten staan. Zowel bij het houden, als bij het stoppen." Daarnaast was hij niet degene die het moest dragen en op de wereld moest zetten, dus lag een heel groot deel van de beslissing bij Themis. Maar Edmond wist nu al dat ze hier niet in één avond een besluit over konden nemen.
_________

Niet dat hun jongens al konden veranderen, maar hij begreep de gedachte. Ze zijn veilig. Destan streek liefdevol door haar vacht en stuurde zijn liefde en gevoelens naar haar toe zonder woorden. Hij bromde tevreden toen ze de tijd namen voor elkaar. Speels en liefdevol met elkaar omspringen tot hun wolven weer naar elkaar roken. Daarna kon er gespeeld, gejaagd en gegeten worden.

[varden]

Maar ze hoorde de genegenheid al in zijn stem, en dat nam iets van haar zorgen wel een beetje weg. Wat er ook zou gebeuren, ze zouden het samen doen. Met een zucht leunde Themis tegen Edmond aan, haar armen om hem heen. "Wat moet ik toch ook zonder jou?" Haar toon was half plagend, maar half ook bloedserieus. Nog een kindje... Het was iets waar ze inderdaad nog wel even over na zou moeten denken, maar het idee van het weg laten halen was iets wat er eigenlijk niet bij kon in haar hoofd. Dat kon ze Ed ook niet aan doen...
________

Waardoor haar grijze vacht uiteindelijk vol zat met bruine haren tegen de tijd dat ze naast elkaar tevreden op een verse vangst lagen te knagen. Aya's staart sloeg loom tegen Destan aan en toen ze vol zat draaide ze haar kop iets om haar snuit in zijn vacht te kunnen leggen. Hmm... Hij rook lekker... Maar Aya zou Aya niet zijn als die rust niet van korte duur zou zijn. Met een ruk schoot ze overeind, waarna ze half-hard en vooral heel erg plagend in zijn staart beet en er toen vandoor sprintte.

[Ravief]

Hij kon haar zorgen voelen en hield haar een hele tijd vast. "Lieverd.. ik denk wel dat we er een paar dagen over moeten denken, maar als we besluiten hier niet mee door te gaan, kunnen we daar niet heel lang mee wachten." Want dan waren er weer zoveel complicaties voor haar... Edmond legde haar verder geen druk op over wat ze wilde. Die avond legde hij haar in de watten, want het nieuws had haar duidelijk van haar sokken geblazen. Dus kookte hij, verzorgde de afwas en dat het huis aan kant was.
Hij hielp Nova met de kinderen naar bed brengen en vermaakte hun dochters tot ook zij naar bed gingen en schonk Themis nog maar eens wat drinken in. "Wat dacht je van een warme douche en daarna een massage?"
_________________

Destan liet dat niet op zich zitten en sprintte haar achterna. Waarna een wilde partij van spelletjes doen, elkaar plagen en vangen en gevangen houden volgde. Hij was ook als wolf, steeds weer een beetje meer zichzelf. Het rouwdouwen en elkaar uitdagen hadden ze in elk geval in geen tijden meer gedaan. Eenmaal weer mens, had Destan haar al snel in zijn armen om haar te kietelen en te kussen en haar plagend toe te fluisteren dat hij dit wilde voortzetten in bed.

[varden]

Themis keek op en glimlachte warm en dankbaar naar hem. "Je bent te lief voor me." Maar ze nam het aanbod maar al te graag aan, een massage van Ed sloeg ze nooit af.

Een paar dagen later was ze er echter nog niet uit en deed ze iets wat ze nog nooit had gedaan hiervoor. Toen ze wist dat de laatste les voor de pauze was afgelopen stond ze bij de deur van Avyanna's lokaal en toen de laatste student door de deur naar buiten was gegaan stak ze haar hoofd om de hoek. "Avyanne?" Ze had een goede relatie met haar 'schoonzus' maar ze waren niet heel erg close en Themis was zeker nog nooit voor een onderwerp als dit langsgekomen. Maar ze wist dat Avyanna ook voor een lastige keuze had gestaan toen men erachter was gekomen dat de zwangerschap van Lea wel eens levensbedreigend kon worden voor moeder en kind, dus ze was de enige die ze kende die haar misschien wat advies kon geven.
_________________

Met een grijns sloeg Aya haar armen om Destans nek. "Ooh ja joh? Nou, dan moeten we dat bed maar eens gaan opzoeken." Ze drukte zich plagerig tegen hem aan en drukte haar been zowaar iets naar boven, tussen de zijne om de druk nog iets te vergroten. Waar dit plotselinge verlangen vandaan kwam was haar een beetje onduidelijk, maar ze wilde haar lief vanavond.

[Ravief]

De wat jongere vrouw keek verbaasd naar de Duivelin. Ze kon heel prima met haar opschieten, maar ze zagen elkaar niet vaak zonder hun mannen. Tenslotte waren Mano en Edmond nog altijd dik bevriend en was het daardoor wel een gelukje dat hun vrouwen ook elkaar wel uit konden staan. Ze scheelden nogal wat in jaren en soms was dat wel lastig geweest. Zij was nog 'piep'jong geweest toen ze Mano leerde kennen en wat met hem begon, na heel wat ruzies.
"Themis! Hallo, kom erin.." Ze borg nog even wat papieren op. Nog altijd was Avyanna niet alleen docent van de etiquetteles, maar was ze aanspreekpunt over vertrouwelijke zaken en hielp ze meisjes met hun onzekerheden en bood ze een luisterend oor. "Er is nog thee, als je wilt? Kan ik wat voor je doen?" Ze gebaarde naar de luie bank en de pot en de koekjes op het schaaltje die op het tafeltje erbij stonden.
__________

Ze hadden geen excuus nodig om zin te hebben in elkaar, toch? Destan kon zich in elk geval maar moeilijk bedwingen en halverwege de reis hield hij halt om zijn geliefde eens flink te zoenen. Hierbij gleden zijn handen over haar hele lichaam en hield hij haar dicht tegen zich aan. Ooh, hij was dol op deze mooie, fijne vrouw!

[varden]

Dankbaar stapte Themis binnen, waarbij ze de deur achter zich dichtdeed. Ze wist niet zo goed waar ze moest beginnen, en terwijl ze ging zitten keek ze even om zich heen door het lokaal. Avyanna had er een warme, rustige plek van weten te maken, waar men zich duidelijk makkelijk thuis kon voelen. Het was vreemd om te bedenken dat Mano hier ook nog een jaar had gewoond, in een kleine nis in een hoek, toen Avyanna door complicaties van de bevalling haar geheugen was kwijtgeraakt. "Ik ehm... Ik had een beetje een persoonlijke vraag," begon ze. "Over.. over je zwangerschap van Lea." Waarna ze even slikte voor ze verder ging. "Hoe... Waarom heb je besloten het.. het te houden?" Het was natuurlijk een vreemde vraag, gezien ze allemaal direct dol waren geweest op het meisje. Maar de complicaties waren groot geweest. Nog altijd moest Avyanna elke week bloed van Mano drinken om te voorkomen dat haar organen het begaven, een mogelijkheid die alleen werkte door haar unieke gave.
__________

Aya voelde haar hartslag versnellen bij die zoen en een verlangend geluidje kwam over haar lippen terwijl haar handen onder zijn shirt gleden. Ooh, deze vurigheid was er al een tijdje niet meer tussen hen en Aya vroeg zich zowaar af of ze hun eigen bed wel zouden gaan halen... Want als hij zo doorging besprong ze hem voor die tijd.

[Ravief]

Nu keek ze zowaar een beetje bezorgd. Dit was een vraag die ze niet had verwacht en ze kwam bij haar op de bank zitten. Eén been trok ze onder zich en verschikte haar rok wat, zodat ze er netjes uit bleef zien en dacht hier even over na. Ze wist niet in hoeverre iedereen ervan op de hoogte was dat ze nog altijd niet hersteld was van Lea's geboorte. En eigenlijk zouden ze na Lea geen kinderen mee krijgen, omdat het risico dat ze eraan zou bezwijken gewoon te groot was. Hoewel ze ontzettend had kunnen genieten van zwanger zijn van Rosa, had ze in die tijd aardig wat bloedtransfusies nodig gehad.
"Poeh.. daar vraag je me wat." Vriendelijk nam ze Themis op. "In het begin dacht ik helemaal niet over de complicaties na. Ik was gelukkig met Mano en we hielden van elkaar, dus er viel niet echt na te denken over het kind houden of niet." Ze wierp even een blik op de deur, maar ze wist dat ze niet gestoord zouden worden als deze dicht was. Samen met Mano hadden ze besloten dat hun kinderen het nooit hoefden te weten en dat wilde ze zo houden. "Het was pas later dat het.. nou ja mis ging." Het was een enge periode geweest en soms, als ze eraan terugdacht, wist Avyanna nog steeds niet hoe ze het had overleefd. "Een wolfje dragen als mens is toch echt niet de bedoeling en ze vrat me eigenlijk van binnenuit op. Ik weet niet... ik was toen een maand of vijf zwanger en ze moest er gewoon komen. Ik denk niet dat ik het had getrokken als ik toen aan Mano's pleiten had toegegeven om het op te geven." Mano's gedachtegang was echter logisch en er was hem niets te verwijten. Er kon altijd wel nog een ander kind komen, maar als zij zou sterven zou ze ook het ongeboren kind meenemen. Avyanna zuchtte eens. "Ik weet het eigenlijk niet eens meer precies. Ik was er van overtuigd dat het goed zou komen en op dat moment was ik meer bezig met Lea dan met mijn eigen gezondheid. Pas later kreeg ik door dat het echt op het randje was voor mezelf." Het was een vreemde ontdekking geweest en ze had er veel meer respect en bewondering door gekregen voor Mano. "En zonder hem zou ik het nu alsnog geen maand uithouden," voegde ze er zachtjes aan toe. Maar ze schudde het van zich af en keek Themis vragend aan. "Hoe kom je hier ineens bij, Themis? Je had geen complicaties met Aelia, toch?"
______________________

Zijn hand gleed haar haren in en woelde door de blonde bos en hield haar dicht bij zich. Plagend kneep zijn andere hand in haar billen, voordat deze onder haar kleding gleed en haar naakte rug verkende. Destan bromde tevreden tegen haar lippen aan en trok haar daarna omhoog, een arm om haar middel en een hand onder haar billen zodat hij haar precies langs zijn kruis kon wrijven.

[varden]

Themis luisterde rustig, maar gespannen en dat was aan haar gezicht te zien. Ze begreep Avy's gedachtegang, begreep dat die de ernst er eigenlijk niet van in had gezien tot het misschien te laat was maar dat ze had gekozen voor haar kind. Of dat nou ongeboren was of niet. Terwijl ze luisterde speelde ze nerveus met een stukje papier, dat al snel veranderde in een propje, terug, en weer een propje, tot het praktisch uit zichzelf uit elkaar viel. Mano had een paar jaar geleden zich per ongeluk laten ontvallen dat door de complicaties Avyanna bloed nodig had om in leven te blijven, en dat dat van wolven schijnbaar het voedzaamste werkte. Waarop Themis had geconcludeerd dat wat er ook was gebruikt om haar leven te redden, het gelinkt kon worden aan vampieren. Maar meer wist ze niet en wilde ze ook niet vragen. Het waren haar zaken niet. Daarop ging ze ook niet in op Avyanna's laatste woorden, ze wilde niet graven in dingen die eigenlijk privé zaken tussen het stel waren. "Niet.. niet met Aelia nee," zei ze zacht, terwijl ze weer slikte om haar angst in toom te houden. Nee, met haar oudste was alles goed gegaan. Wat verrassend was eigenlijk, want hoewel Themis door een bloedtransfusie jaren geleden dan wel een klein beetje wolf in zich had, was ze verder een Duivel. En ook voor Duivels was een zwangerschap van een weerwolf extreem zwaar. Dat alles zo makkelijk en goed was gegaan was daarom een klein wonder te noemen. "Maar ehm..." Ze kon de woorden nog niet echt over haar lippen krijgen. Want Themis wist wel waarom ze dit gesprek aanging, ze wist dat haar keuze eigenlijk al gemaakt was op het moment dat ze het nieuws van Aya had gehoord. Maar kon ze het ongeboren kind dat risico wel aandoen? Onbewust liet ze de restjes van het propje liggen en ging één van haar handen wat meer richting haar buik.
______________________

Hijgend sloeg Aya haar benen om zijn middel, zodat hij voor haar ook precies langs de juiste plek schuurde. Met haar armen om zijn nek hing ze nu volledig tegen hem aan terwijl ze hem opnieuw vurig zoende. De geur van verlangen kwam meer en meer van hen beiden af, en dat van hem ruiken deed Aya's opwinding alleen maar toenemen.