Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Aelia begon te grijnzen bij dat 'bevel' en maakte er een wedstrijdje van met haar vader. Er was genoeg gekookt om een stel hongerige wolven voldaan te krijgen en dat was een uitdaging die ze graag aangingen. Nova daarentegen at met veel genoegen van de groentes en salades en hoefde Senna helemaal niet te helpen, want het meisje had gewoon zin in eten na een hele dag in de tuin. Ze had vriendjes gemaakt met Lilian, het geadopteerde meisje van Tamira en de twee konden het uitstekend met elkaar vinden.
Nyah daarentegen had inderdaad wat hulp nodig en Nova zuchtte toen het kind weer eens meer aan het kliederen was dan aan het eten. Ze was echt een heel ander kind dan Senna.
____________

Het was een verzoek dat hij nooit deed. Maar hij had de laatste maanden amper haar handen konden verdragen, dus nu had hij haar wel instructies moeten geven... Destan was er wat verlegen onder, maar toen hij haar mond voelde, kromde hij zijn rug en was al zijn gêne en moeite vergeten. "Ooh fuck, liefje..." Klonk het onduidelijk. Liefdevol, maar duidelijk van de wereld, woelden zijn handen door haar lokken, terwijl hij deze uit haar gezicht hield om haar wat te helpen. Zachtjes bewoog hij mee in haar ritme en groeide weer een klein beetje in haar mond.

[varden]

Het was een klein festijn, en na het eten volgde nog een toetje en toen thee op de bank. Nyah hing daar al half in slaap tegen haar moeder aan, Aelia en Senna deden een spelletje en Themis leunde tevreden tegen Edmond aan. Maar ze wist dat ze dit niet te lang kon uitstellen. Dus keek ze even naar haar lief op en ging toen iets rechter zitten terwijl ze haar keel schraapte. "Nova, Aelia. Er eh... er is iets wat we moeten jullie vertellen. Iets dat we zelf ook pas enkele dagen weten." Hoe gingen ze dit brengen?
_____

Dat was wel een reactie die wat zelfvertrouwen gaf, en dus stortte Aya zich volledig op haar 'taak'. Hoewel ze dit weinig deed wist ze wel hoe ze het moest doen om hem het meeste genot te geven. Dus deed ze dat, en toen ze een tempo had gevonden dat ze even vol kon houden, keek ze met grote ogen naar hem op terwijl ze haar tong warm langs zijn eikel liet glijden.

[Ravief]

Nova bracht Nyah nog even weg, haar thee was toch nog te heet om te drinken, maar daarna was het ook tijd voor Senna. Dus terwijl ze door hun bedtijdrituelen ging, vroeg ze zich af wat er kon zijn. Haar brein maakte het niet veel beter en toen ze terug de kamer in kwam, was ze oprecht bezorgd. Deze gevoelens drukte ze echter aan de kant en maakte het zich gemakkelijk op een stoel en genoot van de thee. Niet alleen Themis, maar ook zij had er baat bij. Inmiddels toonde ze redelijk en voelde ze zich bijna elke dag wel goed, maar bleef de vermoeidheid toeslaan en moest ze er goed aan denken dat ze haar rustmomenten pakte. Oplettend keek ze van Edmond naar Themis. Wat was er gaande?
Edmond kneep even in haar hand en glimlachte haar bemoedigend toe.
____________

Zijn bruine ogen drukten enkel lust en genot uit en verhit bleef hij haar een poosje aankijken. Zijn hoogtepunt bouwde zich snel op en Destan kreunde ongeremd. Hij liet haar haar gang gaan, tot hij echt niet meer kon. Vervolgens drukte hij haar zacht in het gras. Liefdevol streelde hij over haar wangen. "Ik houd van je." Waarna ze nog een ronde gingen en daarna toch maar weer zichzelf een beetje opfristen en aankleedden om naar huis te gaan. Hand in hand gingen ze het kasteel weer in. "Wat denk je, zou Collin al slapen?" vroeg Destan plagend en luchtig. Hij voelde zich beter dan in de afgelopen twee weken.

[varden]

Duidelijk nerveus keek Themis nog een keer naar Edmond, voor ze haar blik weer op hun twee dochters richtte. Ze kon het niet helpen, even bleef haar blik hangen op Nova's buik. Het idee dat de nimf op dit moment haar derde kind droeg, op hetzelfde moment dat Themis moest vertellen dat ook zij zwanger was, dat was bijna te raar voor woorden... "Ik ehm... Jullie... Jullie krijgen er een broertje of zusje bij." Het kostte haar duidelijk nog moeite om het te zeggen, om toe te geven dat ze zwanger was. Misschien vond ze het nog wel enger omdat ze pas zo kort weer aan haar relatie met Aelia en Nova kon werken, en nu moest ze dit vertellen... En het was nogal wat wat ze zei.
_____

"Ik ook van jou," fluisterde ze terug.
Uitgeput en daas bleef ze even tegen Destan aanliggen voordat Aya zichzelf zover kreeg dat ze kon opstaan en zich genoeg fatsoeneerde om terug naar huis te gaan. Ze hing al wat loom tegen Destan aan en glimlachte naar hem. "Vast wel. Onze twee wildebrassen hebben hem vast de hele avond uitgehoord. Ik mag hopen dat ze hem niet hebben overgehaald binnen te gaan voetballen..." Aya trok een gezicht. Één keer hadden ze de twee tijdens een hele dag regen een momentje alleen gelaten, nog geen vijf minuten waarin ze beiden nodig waren bij een vergadering, en toen ze terugkwamen was het een ravage geweest met een gebroken lamp, een botsing tussen een hoofd en een tafel, en een schilderij dat naar beneden was gekomen...

[Ravief]

Nova kon alleen maar naar haar staren. Was dit echt? Was dit een stomme grap? Omdat ze haar in Italië had geplaagd met wat ze zou doen als ze weer zwanger zou zijn? En waarom ze nooit voor een broertje of zusje waren gegaan? Dat Themis had gedacht: goh, ze heeft een punt, misschien maar gewoon ervoor gaan? Nova kreeg echt even niets over haar lippen en keek toen eens naar Aelia.

Het meisje keek hen bedenkelijk aan. "Waarom konden jullie dat niet eventjes een jaar of 13 geleden bedenken?" was het eerste wat ze zei. Ze had een broertje of zusje ontzettend leuk gevonden, maar het was er niet van gekomen en gezien ze niet wist hoe het werkte tot ze oud genoeg was om daar uitleg over te krijgen, had ze daar nooit naar gevraagd. Ze fronste. "Maar dat is wel leuk.. denk ik.. een beetje vreemd vooral." Haar moeder kreeg tegelijk met Nova een kind? Nou ja, ietsje daarna dan.. Dat was echt bizar.
__________________

Hij schoot in de lach bij haar woorden. "Collin is de... hoe noemen ze dat? rots van de familie. Hij heeft zo zijn eigen streken, maar is tegelijk degene die altijd voor rust zorgt en over dingen nadenkt. Ik denk dat ze in goede handen zijn." Waarna hij fronste. "Ik vraag me af waarom hij na al die jaren juist besluit om nu langs te komen."

[varden]

En dit was precies waarom Themis zo gruwelijk nerveus was om het hen te vertellen. Ook nu beet ze op haar nagel, bij het zien van Nova's ongelovige blik, bij het horen van Aelia's licht bekritiserende woorden. Nog een paar van dit soort weken en ze zou echt gaan nagelbijten! "Het.. het was niet echt gepland. Om eerlijk te zijn was ik ervan overtuigd dat het een afgesloten hoofdstuk was," weer keek ze naar Edmond. Wilde ze het hier echt over hebben met haar kinderen? Met hem? Het zag ernaar uit dat ze geen keuze had. "Ik dacht dat ik niet meer zwanger kon worden. Aya vertelde met een paar dagen geleden dat de buikpijn echter niets te maken had daarmee." Ze blikte van Nova naar Aelia en terug. "Ik weet dat dit nogal vreemd is, en ik weet zelf ook niet zo goed wat ik ermee moet. Maar... het is nu eenmaal zo gegaan?" Wauw, dat was nog eens een wanhopige poging om er een uitleg aan te geven... Haar blik zei zowaar "Het spijt me?" naar beide meiden. Wat had ze dan ook verwacht? Dat ze het leuk zouden vinden? Het was inderdaad bizar om straks tegelijk met Nova zwanger te zijn. En dan was 'bizar' nog het meest lichte woord dat ze ervoor kon bedenken.
__________________

Dat klonk wel goed, veilig, en Aya had wel een paar theorieën over waarom Collin nu kwam... "Hij zei dat hij een brief had gekregen van Kaspar, dat is alles wat ik weet. Anders gaan jullie straks nog even wat drinken met z'n tweeën?" Zij ging in ieder geval naar bed...

[Ravief]

Aelia stak direct haar handen op na haar woorden. "Ieeeuw... Ik hoef het ook allemaal niet te weten hoor, mam. Ik weet hoe het werkt, maar dat betekent niet dat ik er graag over nadenk dat jullie het doen."
Dat was zo'n heerlijke puberactie en uiting van gevoel, dat Nova in de lach schoot. De situatie was niet echt iets om over te lachen maar ze kon het niet helpen.
"Het is goed mam. Zorg jij nou maar goed voor jezelf en de kleine en dan ga ik elke dag hopen dat het een meisje is." Ze stak haar tong uit naar haar vader, maar die had er helemaal geen problemen mee als hij straks misschien de enige man in het huis zou zijn. Aelia gaf haar ouders een knuffel en ging toen naar bed en schudde nog eens haar hoofd en mompelde nog eens dat dit echt bizar was.

Nova bleef zitten en nam het stel wat bedachtzaam op. Tot nu toe had Edmond zich er niet mee bemoeid, maar ze kon wel zien dat hij het nieuws als iets goeds opvatte. Niet vreemd ook, want ze vond hem een typisch vaderfiguur en het was ook precies waarom ze het altijd gek had gevonden dat het gezin niet groter was. "Het is... nogal wat.." zei ze tenslotte en hoewel ze heus wel achter de beslissing stond, was zij zich veel meer bewust van alle risico's die de zwangerschap had, dan Aelia. Maar dat hoefde ze die twee echt niet te vertellen, dat wist Nova ook wel. "Gefeliciteerd, denk ik?" Het klonk alsof ze de beslissing ook pas vandaag hadden gemaakt en dat Themis nog niet zo goed wist wat ze ervan moest denken. Maar ze glimlachte warm naar het stel. "Jullie zijn geweldige ouders, dus dat zit wel goed." Ze ging alleen wel even tijd nodig hebben om aan dit idee te wennen.
______________

Aaah.. Kaspar. Uiteraard Kaspar.. wie anders? Maar hij glimlachte warm naar Aya. Het was wel een goed idee om nog even te gaan zitten en hij drukte een kus op haar slaap. Eenmaal in huis was Collin nog wakker en Destan liep nog even met Aya mee, maar kwam toen terug bij zijn broer en zette twee koude biertjes op tafel. Met een glimlachje keek hij hem aan. "Ik kan amper geloven dat je hier bent.." zijn stem klonk warm, terwijl hij ondertussen zijn pols insmeerde met de zalf van Aya. De wond van zoveel jaren terug was nooit goed geheeld en na het rouwdouwen van deze avond kon hij de pijn verlichtende zalf wel gebruiken.

[varden]

Ook Themis moest lachen om de reactie, die zo heerlijk puberaal was dat ze haar dochter alleen maar in een stevige knuffel trok. Soms miste ze dat pubergedrag wel bij Aelia, hoewel het meisje het een klein beetje had als Themis doorvroeg over Gaviro, die ze maar bleef schrijven en waar ze het maar niet over wilde hebben met haar. Ze hoopte maar dat ze dat soort dingen wel kwijt kon bij Nova.
"Dank je," zei ze zacht tegen Nova. "Ik... ik moet er zelf nog het meest aan wennen denk ik." Aan het idee. Themis had het idee dat ze hier wat opener met Nova over kon praten dan met Aelia. Dan zat er toch een wereld van verschil tussen de twee, en daarnaast was Nova zelf ook moeder van drie. "Het was eigenlijk wel het allerlaatste nieuws dat ik verwachtte."" Maar toen besloot ze dat het genoeg was geweest hierover. "Hoe gaan de voorbereidingen bij Kaspar en Boaz trouwens? Ik zag dat Senna en Lilian het wel met elkaar kunnen vinden." De meisjes waren even rustig en Themis vond het een goed teken dat Lilian nu ook tegen iemand anders praatte dan enkel Tamira. Tegen Wystan zei het meisje ook nog niet zoveel.
___________

Collin proostte met zijn broertje en nam een slok. "Het is goed om hier te zijn, maar je had eerder moeten laten weten dat het zo slecht met je ging Des. We maakten ons zorgen om je." De brieven waren immers alleen maar korter, en niet vrolijker van toon geworden in de laatste tijd. Collin nam Des bezorgd op en keek toe terwijl hij diens pols insmeerde. "Dus je privé arts heeft als eerste er wat tegen gevonden?" plaagde hij voorzichtig.

[Ravief]

Tja... in elk geval had ze Edmond nog, al begreep ze heel goed dat het niet echt nieuws was waar je direct van harte blij mee kon zijn. Maar het was wel beter dan haar eigen situatie. Nova kon het niet helpen om het te vergelijken. "Het komt vanzelf," reageerde ze nog zacht, maar was zelf ook wel opgelucht dat het daarna ergens anders over ging.
"De meisjes halen het beste in elkaar naar buiten. Ik heb Tamira horen zeggen dat ze Lilian in geen tijden zo sociaal en vrolijk had gezien." Nova glimlachte warm. "Dus ik denk dat we op de goede weg zitten. Het zal voor hen allemaal goed zijn om dagbesteding te hebben en leeftijdsgenootjes. Kaspar en Boaz hebben het ook erg naar hun zin, moet ik zeggen. Het is soms lastig te zeggen wie er meer aan het genieten is van de gezelligheid: de mannen of de kinderen."
______________

Zijn pols was de minste van zijn zorgen. Hoewel de nachtmerries minder werden, waren ze nog altijd even heftig als ze wel op kwamen zetten. Destan glimlachte vermoeid naar zijn broer, een glimlach die niet echt zijn ogen bereikte en hij nam een paar slokken van zijn bier voor hij hierover kon beginnen. "Hmm ja, Aya is geweldig." Maar daarna zuchtte hij en haalde een hand door zijn haar, wat een stuk donkerder was geworden door alle keren dat het was afgeschoren en weer had moeten terug groeien. "Er is zoveel gebeurd, Collin... ik wist niet wat ik moest schrijven. Ik kon niet eens schrijven eerst. Wat had ik moet zeggen? 'Ik ben een half jaar ontvoerd geweest en dacht dat ik doodging, maar hoera ik ben gered'?" Hij gaf er maar een toontje aan, want nog altijd was het moeilijk om erover te praten en waren er nog genoeg dingen die tijd en heling konden gebruiken. "En de tijd die volgde was volkomen klote omdat ik de weg terug niet kon vinden en toen het eindelijk een miniem beetje beter ging er een epidemie kwam die me bijna alsnog alleen achterliet?" Destan nam nog een paar grote teugen. "Ik kon het niet, Collin.. echt niet. Het is ontzettend fijn dat je hier nu bent, maar ik kon het toen niet aan."

[varden]

Themis moest zacht lachen daarom. "Ik zag Boaz al vrolijk rondrijden ja. Je plan geeft hem duidelijk nieuwe energie en nieuw leven, en de kleintjes nieuwe hoop." Ze pakte Nova's hand vast en kneep er zacht in. "Ik ben zo ontzettend trots op je Nova. Wat je doet, voor die kids, voor Kaspar en Boaz, voor je eigen dochters, het is fantastisch." En dan wist Themis dat ze er nog veel te weinig woorden aan gaf, maar de rest was meer een gevoel dat ze erbij kreeg en dat was niet goed te beschrijven in woorden. Heel misschien zou het haar nog eens lukken, maar voor nu glimlachte ze alleen warm naar Nova.
__________

Collin knikte en nam rustig een slok. "Ik begrijp het Des, het is ook klote." Hij begreep wel waarom Destan het niet had kunnen, of willen, schrijven. Dat hij blokkeerde en het niet had gedeeld met zijn broers als hij het niet eens kon delen met zijn partner. Hij droeg nog altijd veel pijn met zich mee, voelde Collin, en veel woede. "We hoeven het Alec en Brenn ook niet allemaal te laten weten, maar ik ben er nu dus als er iets is wat je nodig hebt hoef je het maar te zeggen. Oké?" Een luisterend oor, een babysitter, iemand waarmee Destan even echt kon rouwdouwen om frustratie kwijt te raken. Wat het ook was, het was niets dat Collin niet aan zou kunnen. "Je hebt een stabiel gezin hier Des, een thuis. Het komt wel goed." Waarop zijn blik even van vriendelijk en meelevend, naar streng veranderde. "Maar daarbij hou ik je in de gaten, begrepen?" Collin wist niet precies hoe ver de problemen van Destan waren gegaan, maar de brieven hadden hem wel duidelijk gemaakt dat zijn broertje uit een gigantisch duister gat was gekomen.