Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Ze was wel even verrast om dat te horen. En tegelijk ook opgelucht. Ergens had Nova gedacht dat het nieuws compleet verkeerd zou vallen omdat ze het nog maar amper hadden bijgelegd en zij ineens niet meer ging helpen in de lessen. "Dank je.." Ondanks haar gaven met planten en kruiden, had ze toch het idee dat ze eindelijk had gevonden waar haar kracht lag en waar ze moest zijn op Eldon.
_____________

Laat om hulp vragen nou niet echt Destans sterke kant zijn, maar hij knikte en glimlachte dankbaar. Het was heerlijk om zijn broer hier te hebben en wat hij Aya eerder had verteld, was nu al duidelijk: Collin straalde een soort rust uit wat een goede uitwerking op hem had. Er waren echter al maanden verstreken sinds de epidemie en hij had heus wel het idee dat het goed zou komen. Maar tegelijk had hij het idee dat hij vast zat in het proces en niet verder kwam dan waar hij nu was. "Heb je al een slaapplek?" Had Kaspar hem een gastenkamer aangeboden, of zou hij ergens anders verblijven? Anders moesten ze dat maar even regelen, want Destan had zo het idee dat zijn broer niet met een week al naar huis ging.

[varden]

Themis zou het niet ontkennen dat ze het jammer vond dat ze nu niet meer met Nova in de kassen zou staan, met haar lessen zou voorbereiden, met haar nieuwe planten zou bedenken om aan te schaffen en te onderhouden. Maar tegelijk begreep ze dat de jonge vrouw haar eigen ding wilde doen, vinden, en zelf een toekomst op wilde bouwen. Dus accepteerde Themis het, en steunde ze haar waar ze maar zou kunnen. Dat werd allemaal echter niet uitgesproken, omdat het niet nodig was. Nova hoefde alleen maar te weten dat haar adoptie-ouders trots op haar waren en haar steunden.
Ze zaten nog even rustig op de bank, en was het Themis die als eerste opstond en de twee een fijne avond wenste. Zij was na vandaag, na alle stress over het feit dat ze het ongeboren kind besloot te houden, redelijk gesloopt en besloot het voor gezien te houden vandaag. Morgen was er weer genoeg te doen, ze had een behoorlijk pakket lessen voor te bereiden. Dat was er een beetje bij ingeschoten in Italie.
_________________

Collin knikte. " Ik heb een kamer in die verblijven buiten. Maar stoppen jullie de vampieren daar ook bij toeval?" Even rimpelde zijn neus. Toen hij zijn spullen had achtergelaten was de geur hem al opgevallen, en zijn wolf vond het niet echt prettig. Collin was niet echt gewend aan vampieren. Hij wist van een vrij hooggeplaatst echtpaar dat ergens in Griekenland woonde en dat de boel een beetje onder controle hield, maar verder had hij weinig ervaring met de wezens.

[Ravief]

Nova bleef nog even op om Edmond te plagen met dat hij nog een keer vader ging worden. Maar ze volgde al snel Themis en ging naar bed. Voor haar waren de dagen ook lang genoeg en zaten ze vol genoeg met van alles en nog wat wat ze wilde doen.

Destan moest een beetje erom lachen. "Ik zal morgen met je meelopen naar Kaspar. Ik moet toch de kleintjes wegbrengen en dan kun je nog eens kennis maken." Hij glimlachte en legde uit dat Kaspar hem ongeveer had geadopteerd. "Misschien is er een kans dat je daar kunt verblijven. Ze kunnen wel wat hulp gebruiken met de keuken ook, trouwens." Die moest nodig verlaagd worden zodat Boaz zijn ding kon doen. Of in elk geval een deel van de keuken, want Kaspar bleef natuurlijk gewoon normale hoogte. Al wist hij niet precies of Collin nog steeds zijn twee rechtse handjes liet wapperen voor anderen, maar het kon geen kwaad. "Ik kom je morgen wel ophalen."

De volgende dag liepen ze gevieren richting het andere kasteel. Kaspar junior en Kiran vonden hun oom maar al te leuk en waren hem een beetje aan het testen. Maar zo gauw Kaspar senior in beeld was, deed niks er meer toe. "Opaaaaaa!" En even daarna was Senna aan de beurt voor een knuffel en waren de drie al snel met Lilian door de tuinen aan het rauzen. Nova zag het met een glimlachje aan en keek even naar Destan en Collin. Jep, duidelijk broers. Al vond ze het verrassend om Destan hier te zien. Hij was niet naar het huis van Kaspar en Boaz gegaan sinds... sinds lang. Duidelijk de confrontatie met Boaz uit de weg gaande.

[varden]

De confrontatie bleef nu enkel iets langer uitgesteld omdat Boaz een slechte nacht achter de rug had. Hoewel die steeds zeldzamer werden, waren er nachten dat hij het idee had dat zijn benen vreselijk pijn deden. Het zat allemaal in zijn hoofd, dat wist hij ook wel. Zijn benen waren niet meer in staat iets te voelen. Maar dat soort nachten maakten hem knorrig en moe, en meestal trok hij zich de ochtend erna even terug om in alle rust weer tot zichzelf te komen. Om weer te worden wie hij was, zonder zich te laten verteren door het zelfmedelijden omdat hij nooit meer zou kunnen lopen. Net als andere dagen besteedde hij dat soort ochtenden ook nu in de bibliotheek, waar hij nog altijd bezig was met het monsterproject om de vleugel in ere te herstellen nadat Destan hem in stukjes had geslagen tijdens diens afkicken in klein-Eldon.
Maar dat wilde niet zeggen dat de broers minder hartelijk ontvangen werden. Kaspar stelde zichzelf voor aan Collin en grijnsde even naar de tweeling die duidelijk even alleen maar aandacht hadden voor Senna, tot ook Lilian tevoorschijn kwam en bij hun speurtocht betrokken werd. Collin zag het glimlachend aan, en keek op toen hij Nova spotte. Hij glimlachte vriendelijk naar haar. "Jouw dochter?" vroeg hij terwijl hij naar Senna knikte. Toen hij Nova immers had ontmoet, die hele minuut van de poort naar de vertrekken van Aya en Destan, was Senna immers bij Lilian en Tamira gebleven. Maar het meisje leek veel te veel op haar moeder om niet aan elkaar gelinkt te kunnen worden.

__________

Terwijl Collin met Des en Nova bij Kasper en Boaz waren, hadden Aya en Themis net bij Amiel aangeklopt. Sinds de verdwijning van Mel had niemand de man meer gezien, en ook Aran en Lisse hadden er niet goed uitgezien. Bleek, duidelijk moe en verdrietig. De twee maakten zich zorgen om de man en om het gezin.

[Ravief]

Daar had Destan dan maar weer geluk mee. Hij zou later weer komen en alles uitpraten met Boaz en Kaspar, beloofde hij zijn adoptieve vader. Maar daarna betrok hij Kaspar in wat zaken van Eldon waar hij gewoon kennis en ervaring in mistte. Ondertussen hielden beide mannen een half oog op de koters, maar die wisten ondertussen wel waar de grenzen van de tuin lagen en gingen daar gelukkig niet overheen.

Nova veegde haar handen eens af en kwam op Collin af. Ze glimlachte warm toen hij haar dochter noemde en ze knikte. "Dat is Senna." Waarna ze haar blik weer op hem richtte. "Volgens mij heb ik me helemaal nog niet voorgesteld.. Ik was wat verbaasd toen ik je zag." Ze stak haar hand naar hem uit. "Nova." Om daarna hem te vertellen over toen Destan net aankwam en dat hij het hart van danig wat vrouwen had gebroken toen hij voor Aya was gegaan. "Pas maar op.. voor je het weet heb je een hele schare achter je aan, zodra de roddel rondgaat dat er een soort van tweede Destan is."
____________

Het was een soort van schoon in huis. Amiel zag er echter niet uit als zijn gebruikelijke zelf. Duidelijk moe en zijn ogen misten de sprankel en twinkeling die altijd tevoorschijn kwam bij deze twee speciale vrouwen. Daarnaast had hij een duidelijke baard, terwijl de man normaal altijd goed verzorgd voor de dag kwam. Hij knikte hen even toe. "Kom erin." Hij was bezig geweest met de afwas en een deel van het huishouden. Maar ja, drie kinderen lieten altijd genoeg slingeren en naast zijn gewone werk -wat hij langzaamaan weer overnam van Gaëlla- was het gewoon teveel.

[varden]

Collin grijnsde even naar zijn broertje. "Dat zien ze dan toch echt verkeerd, hij is eerder een tweede Collin," plaagde de man goedmoedig, maar aan zijn blik was te zien dat hij tegelijk bezorgd was om Destan. Dus keek hij met een zachtere glimlach weer terug. "Ik ben hier niet om een schare vrouwen achter me aan te krijgen, ik ben er om zeker te weten dat het goed met hem gaat. En met zijn familie." Ongeacht hoever het concept van 'familie' nu spreidde voor Destan, want Collin had al wel door dat Kaspar als een vader was voor Destan, dus als de man en diens partner ook hulp nodig hadden dan zou Collin dat zonder enige twijfel aanbieden. "Maar hoe hebben jullie elkaar dan ontmoet?" Hij keek van Nova naar Destan en terug. Had Nova ook achter Destan aangezeten? Nova had een kind, dus Collin vermoedde ergens van niet.
____________

Aya schrok zichtbaar, Themis wist haar emoties iets meer in toom te houden, maar haar blik werd wel steeds zorgelijker toen ze binnen stapten. "Het spijt ons van Mel, Amiel." Zacht legde ze haar hand op de schouder van de man die ze zag als haar mentor en één van haar oudste vrienden. Aya en zij keken elkaar kort aan, waarna de jongste vrouw de keuken in verdween om thee te zetten, en terwijl ze daar toch was begon ze de boel ook schoon te maken. Ondertussen dwong Themis Amiel om op de bank te gaan zitten. "Hoe gaat het met jullie?" vroeg ze bezorgd.

[Ravief]

Ze lachte bij zijn grapje en schudde zijn hoofd. "Nee, jullie wolven voelen heel anders aan." Destan had ergens nog de wilde energie alsof hij een tiener was. Collin voelde... stevig, betrouwbaar. Alsof hij wist wat hij wilde in het leven en dacht over dingen en dan een keuze maakte. De energie die van hem af kwam, vond Nova heel prettig. Normaal zou ze niet direct staan te springen bij een wildvreemde zo dicht bij haar grut, ook al was het familie, maar nu was ze ontspannen.
"Houd je maar bij dat voornemen dan, want je zult het lastig genoeg krijgen." Waarna ze even Faye en Senna tot orde riep en dat de net aangelegde moestuin niet was om in te spelen. "Het is fijn dat je er bent. Ik denk dat het nog weleens precies kon zijn wat Destan nodig heeft nu." Maar bij de vraag hoe zij hadden ontmoet, kreeg ze een vage glimlach en iets weemoedigs in haar ogen. "Aya en ik zijn al beste vriendinnen sinds mijn twaalfde denk ik... Ik ben twee keer met Destan uit geweest, maar ik had wel door dat hij alleen maar oog had voor haar en dat zij even door moest laten dringen dat hij perfect was voor haar." Ze keek even naar Collin maar keek toen weg. Wat was het leven vreemd gelopen... Zij, veel meer een flirt, was nu moeder van twee (en groeiend). Aya, de stille, had een mate en had uiteindelijk ook het geluk van een gezin mogen krijgen.
____________

Amiel haalde een hand door zijn verwilderde krullen en zakte op de bank. Het duurde een poos voordat er überhaupt reactie kwam. Hij zat voorover gebogen en er brandden tranen. "Ze is weg," klonk er uiteindelijk zacht en duidelijk verstikt. "Ze.. ze komt niet terug." Waarop zijn schouders schokten. Hoe kon dit nou? Hij had in liefde voor haar gezorgd, was altijd haar nabij geweest, had zoveel van zichzelf gegeven in die 16 jaar en nu was ze weg.

[varden]

Daar wist ze Collin echter mee te verrassen. "Je voelt onze wolven aan?" Hij had wel eens gehoord dat nimfen een heftig effect hadden op dieren, en ook op weerbeesten, maar dit was nieuw voor hem. Verbaasd, en tegelijk wat nieuwsgierig keek hij even naar Nova. Dat was iets wat de broers wel deelden, ze waren altijd nieuwsgierig en leerden graag nieuwe dingen.
Even keek hij naar Destan, die verderop over werk zat te praten met Kaspar. "Ik hoop het maar, we maken ons allemaal zorgen om hem maar Alec en Brenn hebben gezinnen thuis dus die konden niet zomaar weg. Bovendien vragen we ons al jaren af wat hem hier nou eigenlijk houdt. Nu weet ik het." Moeizaam of niet, het was niet te missen dat Aya en Destan mates waren, niet voor andere wolven tenminste. En je mate liet je niet in de steek, ook al was het nog zo moeilijk om bij elkaar te blijven. "Aah, ik weet niet zoveel over Aya. Destan heeft veel geschreven maar volgens mij heeft hij veel over haar stil gehouden." Zijn schoonzus was een mysterie voor Collin, en ook voor de andere Coin's. Ze kenden haar geschiedenis niet, nog haar broer, of haar roedel. Dat ze hartelijk was, zorgzaam, dat had hij wel doorgekregen, maar verder was er niets gaande. "En ondanks dat jullie beiden voor hem vielen hebben jullie nu toch allebei je eigen gezin." Collin had geen idee wat voor stomme opmerking dat was tegen Nova...
____________

Themis sloeg haar arm stevig om de man heen, wist even niets te zeggen. Ze kende Mel eigenlijk niet zo ontzettend goed, maar ze wist ergens ook wel dat hij gelijk had. Mel was weg... Was vertrokken zonder haar kinderen, zonder haar man... Themis wist dat er geen woorden voor troost waren, dat er niets was wat deze pijn kon wegnemen en dat alles wat ze kon bedenken bovendien vals zou klinken. "Aran, Lisse, en Aneya kunnen vanavond bij ons slapen Amiel. Geef jezelf minstens één avond voor je verdriet." De zorg over de drie putte hem uit, omdat ook zij drie gebukt gingen onder het vertrek van hun moeder. Hoewel de roddels wat getemperd werden door de aankomst van Collin, werden vooral de oudste twee wel nagekeken. Iedereen wist wat er gebeurd was, dat hun moeder hen in de steek had gelaten.

[Ravief]

Ze hield haar hoofd een beetje scheef. "Zoiets. Ik heb me erin getraind om energie aan te voelen. Iedere Shanea straalt het uit, maar wolven nog een heel stuk krachtiger. Zo kan ik het verschil voelen in Alfa's en Bèta's en nu, een paar jaar later, kan ik het beter aanvoelen. Destan's wolf was altijd heel speels.. en ik merk dat deel er nog zit en dat komt ook wel weer terug.." Nu keek ze hem weer aan. "Jij voelt rustiger, standvastig, volwassen.." Nova glimlachte licht. Het was nogal wat om te zeggen over iemand die ze net kende.
"Ik kan je alles vertellen over Aya wat je maar wilt weten en meer," lachte ze. Een lach die heel snel weg was bij de opmerking daarna. Een gezin.. ja. Met maar één ouder. "Zoiets," mompelde ze dan ook. Sammy... pijn trok door haar heen.
_________

Hij greep zich vast aan haar shirt, zijn hoofd op haar schouder. Hun vriendschap was in al die jaren alleen maar sterker geworden en als er iemand was bij wie Amiel zich genoeg op zijn gemak voelde om zich te laten gaan, dan was het Themis. Voor Aya voelde hij zich toch nog te verantwoordelijk om haar alles te laten zien. Maar nu ontsnapten er wat tranen en snikte hij, tot hij zich bij elkaar wist te rapen en haar -een stuk zachter- vasthield voor een omhelzing. "Oké.." mompelde Amiel, zonder ook maar één protest. Hij moest ook nodig eens met de oudste twee praten over wat er was gebeurd, maar dat kon inderdaad als hijzelf een beetje uitgerust was.

[varden]

Dat was een aanbod wat Collin graag aan zou nemen, al was het maar om meer over de vrouw te weten te komen zonder zijn broer op dit moment lastig te vallen. Maar dat de lach zo snel verdween kon niemand missen, en het was nooit een goed teken. Zijn blik werd, net als eerder naar Destan, bezorgd. "Volgens mij heb ik iets pijnlijks gezegd," zei hij zacht. "Het spijt me. Ik wist niet dat dat een gevoelig onderwerp was." Was ze soms een kind verloren? Was haar partner vertrokken? Of was hij misschien.. overleden? Er waren meerdere opties bij het woord 'gezin' en de pijn die hij op Nova's gezicht dacht te zien, en Collin was niet van plan te graven al was het maar omdat dat vreselijk onbeleefd was.
_________

Aya kwam niet veel later binnen met thee en keek even naar de twee. Ze wist dat Amiel zich altijd groot hield met haar in de buurt, maar ze wilde blijven tot in ieder geval de kids terug waren van school. Zij kon Aneya wel opvangen, de tweeling zou haar misschien een beetje kunnen vermaken en afleiden. Ze glimlachte zacht, bemoedigend naar Amiel, terwijl Themis haar arm om hem heen hield geslagen. Beide vrouwen wisten echter niet goed wat ze konden of moesten zeggen. "Heeft... heeft ze nog iets gezegd voor ze wegging?" vroeg Themis uiteindelijk voorzichtig. Was er een indicatie geweest dat ze zou vertrekken? Een woord van afscheid? Iets. Ze wist dat Wystan het gevleugelde paard na een paar dagen weer had gevonden, het had behoorlijk wat moeite gekost en uiteindelijk de hulp van Sarah om alle mensen die het beest hadden zien rondlopen alles te doen vergeten... Maar er was geen teken van Mel geweest.