Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Bedachtzaam keek Nova opzij. Zou dit dan de eerste keer zijn dat ze hardop tegenover iemand anders moest erkennen dat Sam er niet meer was? Ze zuchtte en haalde een hand door haar lokken en wist amper de tranen weg te knipperen. "Het geeft niet," zei ze uiteindelijk. "Je kon het ook niet weten.. je bent hier nog maar net." Haar groene ogen bleven een poosje haar vrolijke dochtertje volgen, voor ze daaraan toevoegde: "Sam is een paar maanden geleden overleden." Nova was niet jaloers op Aya en zou ook niet met haar willen ruilen. Die twee hadden genoeg meegemaakt. Maar het was moeilijk, omdat iedereen om haar heen nog wel zijn/haar partner had en zij het alleen moest fixen.
____________

Amiel veegde zijn gezicht droog en haalde huiverig adem. Hij gaf Aya een dankbare blik voor de thee en warme zijn handen eraan, terwijl zijn been tegen Themis bleef leunen. "Nee... Na.. Na Maëlys is ze eigenlijk niet meer zichzelf geworden. Ze bleef maar in bed liggen, hield Aneya krampachtig bij zich en als ze al iets zei dan.." Amiel slikte. "Dan was het dat ik weg moest gaan of iets vaags in het Luchtelfs." Hij had de schuld gekregen dat hun mooie kindje er niet meer was. Al honderd keek had Amiel alles nog een keer doorlopen, maar hij wist ook wel dat het meer geluk was geweest dan kunde dat ze uiteindelijk het geneesmiddel hadden gevonden.
Hij zuchtte en wreef over zijn vermoeide gezicht. "Ik kreeg vandaag een brief van haar vader. Mel is in Oleate en wat ze ook heeft gezegd, de man is mij er niet aardiger op gaan vinden." Zijn schoonvader had niet veel uit Mel kunnen krijgen, maar het was genoeg geweest voor een boze brief en dat hij er niet aan hoefde te denken om te proberen Mel terug te halen. Dat Mel hem de schuld gaf, was nog tot daaraan toe.. Maar wat moest hij de kinderen vertellen?

[varden]

Even bleef het stil, terwijl Collin zocht naar woorden, terwijl hij Nova's blik naar Senna volgde. "Gecondoleerd," zei hij uiteindelijk zacht. "Des heeft niet veel verteld over wat er hier is gebeurd, maar we hadden wel begrepen dat er iets ernstigs aan de hand was geweest. Het spijt me om te horen dat je je partner bent verloren." Hij keek haar met een medelevende blik aan, maar niet met medelijden net zoals hij niet voor een knuffel ging. Ze kenden elkaar niet, maar het was Collin wel duidelijk dat Nova veel zorgen en verdriet met zich meedroeg. Als moeder alleen was het niet makkelijk, ook niet als je een familie om je heen had om je op te vangen. De pijn was duidelijk nog vers, de wonden nog diep en rauw. Dus bleef Collin nog even stil, luisterden ze enkel naar het geruis van de wind in de bomen en naar het gelach van de kinderen verderop. "Als je mee eens wat meer wil vertellen over Aya, dan zou ik dat aanbod graag een keer aannemen." Niet nu, niet hier, maar ooit een keer. Collin had het idee dat hij hier nog wel even zou zijn, en dat hij Nova nog wel een keer zou tegenkomen, zeker als hij hier zou kunnen slapen in plaats van in de gastenverblijven met de vampierlucht. Even blikte Collin weer naar Destan en Kaspar. "En misschien ook over de andere bewoners van dit huis." Hij wist het een en ander over Kaspar senior, maar Boaz had hij nog niet eens ontmoet, alleen gehoord dat hij hier woonde.
____________

Themis beet op haar lip. Mel was terug naar Oleate... Ze wist niet veel over de Luchtelfen, maar aan Aya's gezicht te zien was dat geen goed teken. De jonge vrouw wist, door de vele uren in de bibliotheek en haar tijd die ze had gespendeerd met Mel en Amiel en diens gezin, dat de luchtsteden goed waren in luchtelfen binnen houden, en de rest van de wereld erbuiten. De kans dat Mel terug zou komen, of in ieder geval snel terug zou komen, was vrij klein als dat was waar ze was. Themis wreef zacht over Amiel's rug. "Het komt goed Amiel," zei ze zacht, al wist ze niet helemaal hoe. "Je hebt de kids nog, en wij zijn er om je te helpen." Om te voorkomen dat de rest van het gezin ook uit zou vallen. Als de vrouwen zouden horen wat voor verwijten Mel Amiel had gemaakt, zouden ze waarschijnlijk een stuk minder meelevend tegenover de Luchtelf zijn. Ook zij hadden offers gebracht, zij het minder groot, tijdens de epidemie en beiden droegen daar nog steeds de littekens van. Dat ze Amiel de dood van Maelys verweet was niet eerlijk.

[Ravief]

Nova wist een glimlachje voor elkaar te krijgen en knikte hem even toe. "Dank je wel." Waarna ze zijn blik volgde naar Kaspar en Destan. "Ik weet niet wat je precies is verteld en wat je weet, maar kom gerust eens langs met je vragen. Ik kan me voorstellen dat het voor Destan en Aya niet altijd even makkelijk is om het erover te hebben en dat is het voor mij toch net even een beetje anders. Ik kan je een tijdlijn geven van de meeste dingen en uiteraard zal ik je alles vertellen over Aya." Daarna keek ze hem weer aan en fronste lichtjes. "En over de bewoners... Daar kan Kaspar je beter over vertellen. Maar we zullen elkaar nog wel vaak genoeg zien denk ik." Ze glimlachte lichtjes. "Je logeert naast Vampieren.. ik kan me voorstellen dat je vraagt of er een andere slaapplek te vinden is. En ik werk nu hier om de kinderen op te vangen en te voorzien van een dagprogramma."
____________

Hij knikte dapper en dronk zijn thee op. Ook omdat hij de blik van Aya wel kende en wist dat als hij het niet deed, ze niet eerder zou vertrekken dan dat de kop leeg was. Hij liep met hen mee om de kinderen op te vangen en uit te leggen dat ze voor één nachtje uit logeren zouden gaan. Morgen kwam hij hen echt weer ophalen. Waarna ze allemaal een knuffel kregen en Aneya met Aya mee ging en de tweeling gebaarde dat ze alvast richting Armell zouden gaan. Het was uitgestorven op de gangen nu en Amiel keek even naar Themis. Ondanks dat hij beter wist, kwelde het hem en hij wilde dat iemand hem de waarheid zou zeggen. "Themis..." Aarzelend zocht zijn blik de hare. "Ik.. ik heb alles gedaan wat ik kon doen.. toch? Niet.. niet alleen voor Maëlys, maar voor iedereen?"

[varden]

Collin nam dat aanbod dankbaar aan. "Ja, het is niet heel erg prettig." Even rimpelde hij met zijn neus. "Destan zei dat ik kon vragen of ik hier misschien kon logeren. Dus als je nog hulp nodig hebt met de tuin of andere projecten voor dat kleine grut dan moet je het maar zeggen." Opnieuw glimlachte hij rustig naar haar, maar het aanbod stond. Collin had inderdaad twee rechterhanden en hij was graag bezig. Misschien kon hij die kids nog wel het één en ander leren als het ging over sporten of klussen, twee dingen waar hij redelijk goed in was. "En trouwens... Waarom zetten jullie de vampieren in een verblijf zo ver buiten de muren van het gewone kasteel?" Was daar een specifieke reden voor? Collin had er drie geroken, en vage geuren van vampieren die er eerder hadden geleefd en nog niet al te lang weg waren.
____________

Hij kende Aya goed, zo bleek maar weer. Zacht glimlachte ze naar Aneya en nam haar handje in de hare terwijl ze met het meisje naar haar vertrekken liep. Ze nam de angst van het meisje, die er diep inzat door de actie van haar moeder waarbij ze zelf bijna ontvoerd was, een beetje weg door verhaaltjes en warme chocomelk te beloven.

Themis zuchtte diep, streek met haar hand door haar lokken. "Ik stel mezelf die vragen elke dag Amiel," zei ze zacht. "Of er niet meer was wat we hadden kunnen doen. Maar hoe ik er ook naar terugkijk, we hebben alles gedaan wat we konden. Er was niets wat we niet geprobeerd hebben." Ze keek hem aan, verdriet en pijn zichtbaar in haar ogen. Haar hand ging even zacht over haar buik, waar nog niets te zien was en waar ze nog niemand behalve haar eigen gezin over had verteld. "Je hebt alles gedaan wat je kon Amiel. Voor Maëlys, voor Sam, voor Imre, voor Aya, voor Destan, voor je gezin. Maar... we zijn geen goden. We kunnen het onmogelijke niet mogelijk maken." Ze hadden dierbaren verloren, zouden hun littekens moeten dragen, maar ze hadden het alles gegeven.

[Ravief]

"Senna, Kaspar, Kiran, Faye.. we gaan zo beginnen!" Ze zette haar handen in de zij en haar jurk trok strak om haar fijne lichaam. Nova glimlachte verontschuldigend naar Collin. "Er is ooit iets gebeurd.. Een vampierenaanval, en later was er een paar keer een student die zich niet kon beheersen. Sindsdien voelt iedereen zich beter dat ze niet bij hen op de slaapzalen lagen. En voor de vampieren ook wel handiger, gezien hun voorkeuren om toch een nachtje te kunnen slapen." Ze tilde haar dochtertje op die op haar afkwam rennen en gaf haar een kus op haar kruin.
"En je hulp ga ik zeker nog wel eens inschakelen. Iets van beweging is wel goed voor ze. Of gewoon eens een ander gezicht zien." Waarna ze hem een fijne dag toewenste en op de kinderen afstapte. Ze verzamelden zich automatisch om haar heen en vonden het helemaal niet vervelend om te beginnen met het programma.

Kaspar kwam op Collin af, toen hij zag dat ze gingen beginnen en groette de man vriendelijk. "Collin Coin, hallo.. Welkom." Hij stak nog eens zijn hand uit en glimlachte. "Des had het er al over dat je niet graag bij de Vampieren sliep.. Je bent welkom om hier een kamer uit te kiezen, de meesten zijn nog vrij."
____________

Dus hij was niet de enige die zichzelf dat afvroeg? Hij glimlachte een kleine, verdrietige glimlach naar haar en knikte eens. "Jij net zo goed, Themis... Er was niets wat we nog meer konden doen." Hij legde even zijn hand op haar schouder. "Bedankt voor de tweeling even op je nemen. Ik kom ze morgen halen."

[varden]

Collin keek de groep kinderen en de nimf nog even glimlachend na. Nova's rust leek op iedereen effect te hebben, ook al had hij heus wel gezien dat ze nog rouwde om haar verloren man. Hij had ook gezien dat ze haar ring nog droeg, wat hem deed concluderen dat ze hem mistte. Wat natuurlijk niet vreemd was. Collin schrok op uit zijn gedachten en observaties toen Kaspar op hem afstapte. Glimlachend schudde hij de man de hand. "Dank je. Het zal fijn zijn te slapen zonder dat een gedeelte van mij de school van een paar leerlingen wil ontdoen." Hij zei het met een toon die een grap formuleerde, maar tegelijk wisten alle wolven hier dat hij ergens wel serieus was. Het zou heel veel gewenning vragen voor een wolf niet spontaan defensief was bij vampieren in de buurt. Het leek erop dat alleen Von dat instinct een beetje kon onderdrukken. "Als er iets is wat ik kan doen hoor ik het graag." Klussen, helpen in huis, helpen met praten met hen die niet over de epidemie heen te leken komen. Collin had wel door dat veel mensen in de school nog diepe wonden hadden door wat er gebeurd was. Zijn broertje, schoonzus, en Nova waren vast niet de enigen...
____________

Themis zuchtte. "Soms voelt het niet zo," zei ze zacht. Maar ze moesten positief blijven denken, anders werden ze gek. Themis moest zich focussen om de relatie met haar dochters die ze aan het herstellen was. En de komst van twee nieuwe kleintjes in hun gezin, waarvan ze er zelf één droeg (een idee dat ze nog altijd te absurd vond voor woorden). "Ze kunnen zolang als nodig is bij ons blijven Amiel. Vergeet niet ook af en toe aan jezelf te denken." Streng keek ze hem aan. Het moederschap straalde bij dit soort teksten van haar af.

[Ravief]

Het was een mooi aanbod. Destan leek inderdaad op zijn broer en Kaspar glimlachte warm naar hem. "Ik kan je eerst het beste bijpraten en een rondleiding door het huis geven?" Hij knikte nog even naar Destan, die zijn broer een schouderklopje gaf en terug ging naar Eldon om te kijken naar welke bergen met werk er nog lagen.
Kaspar liet ondertussen Collin het huis zien, hij groette Boaz kort, maar liet de man met rust, wetende dat hij een slechte nacht had gehad. Hij liet de gang zien waar Collin een kamer kon kiezen en wees hem op eentje met het beste uitzicht. Daarna ging hij weer met hem naar beneden en maakte wat drinken klaar, terwijl Nova buiten met de kinderen was. Onder het genot van drinken, bracht hij Collin op de hoogte. Eerst van de eerste jaren dat Destan hier was, vervolgens over het laatste -ontzettend moeilijke- jaar. Dat Destan met anderen op patrouille was, dat hij gevangen werd genomen, dat ze hem pas na een half jaar weer zagen. Daarna voor een gedeelte over de moeiten van Destan, maar dat liet hij vaag en gaf alleen een indruk van hoe het was geweest. De rest was voor Destan om te vertellen.
Maar toen kwam het op de epidemie. "Het was een ontzettend zware tijd. Voor velen was het kantje boord, ook voor mezelf.. en ik denk dat Destan zich voor een deel verantwoordelijk voelt voor wat er is gebeurd. Helemaal omdat Sam zijn beste vriend was.. Nova's man voor 2 dagen..." Kaspar schudde zijn hoofd en blikte in de richting van de kamer waar Boaz was. "Dat zijn dingen waar Destan vrede mee moet krijgen.. misschien iets waar je mee kunt helpen." Hij moest de man ook zeker vertellen over zijn relatie, maar dat hoefde niet per se nu.
_____________

"Zal ik doen.." Hij gaf Themis een knuffel en hield haar even tegen zich aan. "We komen er wel. Aelia lijkt weer een beetje op zichzelf en Nova... Nou ja, Nova is in elk geval hier en niet aan het wegkwijnen in het bos." Het was niet veel, maar het was het enige wat ze hadden.

[varden]

Collin voelde aan dat Kaspar hem niet alles vertelde over wat Destan had doorgemaakt toen die terug was gekomen op Eldon, na diens ontvoering, en ergens vreesde hij een beetje voor de mogelijkheden. Het begon wel duidelijker te worden waarom het stel een beetje vreemd had gevoeld tegenover elkaar. Dat ze mates waren en van elkaar hielden, dat was duidelijk, maar er had iets vaags tussen hen gehangen wat Collin niet had kunnen verklaren. En nu wist hij nog niet hoe dat precies zat, maar was er wel bevestigd dat het best wel eens ingewikkeld en pijnlijk kon zijn. Hij zuchtte even. "Ik ga mijn best doen," zei hij zacht, als antwoord op dat Destan vrede moest krijgen met wat er gebeurd was. Een ander muntje viel later pas. "Zei je Nova's man voor twee dagen?" Nova en haar man waren twee dagen getrouwd geweest? Zo kort voor zijn dood hadden ze dat gedaan? Dan was dat verlies misschien nog wel veel pijnlijker dan hij al had gedacht... "En de man bij de piano. Was dat.. was dat een rolstoel?" Collin had, op basis van het huis, de keuken, en de rest, niet het idee gehad dat er iemand woonde die in een rolstoel zat.
_____________

Dat was waar... Hoewel Themis zich kon voorstellen dat dat bos vreselijk aan Nova trok, na het verlies van Sam. Nu waren er immers twee stemmen die ze in de bomen kon horen... "Jullie moeten sowieso vaker langskomen voor eten." Ze vond het heerlijk om te koken en dan kwam het gezin ook nog eens buiten. Goed, het verlies van hun zusje en hun moeder was natuurlijk nog vreselijk vers en pijnlijk, maar ze konden zich niet laten verzwelgen door dat verdriet. Er moest ook gewoon geleefd worden.

[Ravief]

Hij glimlachte zacht en pakte nog wat drinken en ook wat eten voor hen beiden. Ze waren tenslotte wolven; ze konden altijd wel eten. "Je hoeft niet te gaan porren. Het is mooi dat je er bent, ik denk Destan thuis veel meer mist dan hij laat merken, omdat hij nu een tweede thuis erbij heeft. Iets ouds en vertrouwds van voor al deze ellende zal hem sowieso al goed doen. Er is geen druk voor jou, wees gewoon op bezoek en wees de broer die hij nodig heeft."
Kaspar knikte lichtjes. "Ze hadden plannen voor dit alles.. Nova wist dat hij het niet ging halen, maar ze wilden dat beiden heel graag." Zijn blik ging naar buiten. "Ik kan me niet voorstellen waar ze nu door moet gaan." Hij had zijn eigen demonen uit het verleden, maar die waren anders en hoewel verdrietig, waren die niet op hetzelfde vlak als dit. "Hmmn? Ja.. Dat is Boaz. Het geneesmiddel kwam voor hem op tijd, maar het gevoel in zijn benen zal nooit weer terug komen." Wat voor hun relatie ook moeilijk genoeg was, al had Kaspar het idee dat ze een middenweg hadden gevonden en het beter ging, ook al waren er zeker terugvallen. Nu ze het toch over Boaz hadden... "Het is.. misschien niet heel gebruikelijk, maar als je hier leeft kom je er toch vroeg of laat achter... Boaz is mijn partner." Zijn lichtbruine ogen namen Collin op. Hoe zou hij daarop reageren?
_____________

"Eerst maar eens een beetje orde in de chaos scheppen." Hij schonk Themis nog een glimlachje. "Ik zie je morgen." Waarna ze 'afscheid' namen. Thuis ging Amiel eerst in huis aan de slag. Ramen open, schoon maken, opruimen, was klaar zetten voor de schoonmaaksters, daarna de moeilijke taak van de echtelijke slaapkamer en daarna gunde hij zichzelf rust. Het rook lekker in huis, het zag er weer netjes uit en nu zichzelf nog. Hij gunde zichzelf een goede huilbui onder de douche en raapte zichzelf daarna bij elkaar. Zijn baard er weer af, zijn haar in een staartje en schone kleren aan. Het was vreemd om alleen te eten, maar hij vond toch een beetje rust. Mel was bij haar vader en zou daar wel vinden wat ze nodig had. Als ze ooit nog wat van zich zou laten horen, zou hij zich daar dan wel druk over maken. Voor nu duwde hij dat in een hoekje en zette er een slot op. Zijn kinderen hadden hem nodig en hij was nodig op Eldon. Blijven rouwen bracht hem niet verder. Gaf hem Maëlys niet terug en maakte niet alles weer goed. Voor nu deed het pijn, maar hij zou de beste vader zijn die zijn kinderen nodig hadden.

[varden]

Plannen... Toch trouwen ook al wist ze dat hij het niet zou gaan redden... Collin's mond werd kort een harde streep. Die vrouw moest nog veel sterker zijn dan hij al dacht, dat ze ondanks dit alles nog uit bed wist te komen elke ochtend...
Kort fronste hij zijn wenkbrauwen, terwijl hij alles in zich opnam. De situatie van zijn broertje, Nova's verdriet, dat Kaspar en Boaz samen waren en dat Boaz in een rolstoel zat door de epidemie. Lange tijd bleef Collin stil, terwijl hij een beetje om zich heen keek, alles heel rustig een plekje aan het gevend in zijn hoofd. Dit was waarom Destan hem de rots in de branding van het gezin Coin had genoemd, de middelste broer reageerde zelden overhaast of heel erg emotioneel. Hij dacht liever even een minuutje langer na om dan tot een betere conclusie te komen. En dat deed hij uiteindelijk door te knikken. "Oké," zei hij rustig. "Het is niet iets wat ik eerder gehoord heb, maar oké." Hij zou de mannen niet veroordelen, ook al gaf hij ook niet duidelijk aan of hij dit "gewoon" vond. "Niets in het huis is op Boaz' nieuwe hoogte, heb ik het idee," ging hij rustig verder. "Ik zou mezelf graag nuttig willen maken terwijl ik hier ben. Is er iets wat hij graag doet wat nu niet meer kan?" Was er iets waarbij Collin kon helpen dat aan te passen voor de man? Want dat Kaspar het al druk genoeg had, dat snapte Collin, en dat Boaz niet alles zelf meer kon doen was ook wel logisch.
_____________

Themis besteedde nog wat tijd in de kassen, aan werk, aan de verzorging van planten, en nam een paar van de theeën die Nova hier nog had mee naar huis. Daar konden ze vanavond dan met z'n allen van genieten. Hoewel ze niet helemaal wist welke het beste waren voor wat, onder andere om haar hoofdpijn te onderdrukken, en ze er daarom een paar had meegenomen. Themis had nooit Nova's talent voor thee gehad, en maakte zich daar ook geen enkele illusie over. Ze was voornamelijk al blij dat ze niet constant aan het overgeven was, hoewel het bonzende gevoel achter haar ogen niet veel beter was.
Onderweg pikte ze Aelia op en vertelde haar dat Aran en Lisse een avondje bij hen zouden logeren. "Gaan jullie aan je huiswerk, dan zorg ik dat er voor daarna lekkers is." Met een glimlach keek ze naar de drie waarna ze zelf de keuken in liep. Het was lang geleden dat ze een taart had gebakken, heel lang geleden, maar voor de eerste keer in lange tijd had ze daar weer zin in.