Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

De wolf hield zijn kop een beetje schuin. Maar Claire dan? Weet ze dat je hier bent, of is dat...? Destan had genoeg gehoord over Claire om te weten dat die twee heel lang samen waren geweest. Hij kon zich niet voorstellen dat dat was stukgelopen. Collin? Wat is er gebeurd? De rest van de informatie verschoof hij even. Daar kon hij straks wel op reageren. Het was genoeg om te weten dat het goed met ze ging. Al was het idee dat Alec nóg een kind kreeg ook wel een bizar idee. Ja.. we zijn erg blij ermee. Het leek heel lang alsof het niet voor ons zou zijn dus Kaspar en Kiran zijn echt een bijzonder geschenk. Destan was niet heel gelovig, maar dat ze twee gezonde kids hadden, nadat ze het eigenlijk al hadden opgegeven, vond hij nog steeds een wonder. Hij porde nog even in zijn broer en ging toen eerst even liggen. Wisselend denk ik? De mens is een kluwen aan emoties. De ene dag is fantastisch, de andere dag komt alles terug.. het is lastig.
_________

Hij kneep terug en grijnsde warm naar hem. "Pas maar op jij, of je krijgt helemaal niets meer te eten tot die nieuwe keuken er is." Maar daarna trok hij Boaz naar zich toe voor een kus waar alleen maar liefde uit sprak. Het had even geduurd voor hij zijn hart helemaal voor hem had durven openstellen, maar het was een keuze waar hij nooit spijt van had gehad. "Kom.. laten we eens kijken of Nova en de kinderen al toe zijn aan lunch, wat dacht je daarvan?"

[varden]

De wolf bromde zacht, het was niet iets waar hij het graag over wilde hebben. Het werkte niet meer tussen ons, zei hij uiteindelijk, na wat omslachtig gesnuffel. We hebben het de laatste maanden echt nog geprobeerd, maar we wilden andere dingen in het leven denk ik. Zij zag het uiteindelijk niet meer zitten en we hebben onze relatie beeindigd. Er was niet echt een specifieke reden voor het einde geweest, meer een samenstelling van dingen. Collin was tevreden geweest met de rust van hun woonplaats. Was tevreden geweest met enkel hen twee. Claire wilde meer, wilde naar een grote stad, weg uit de roedel, een eigen gezin. Collin wilde heus wel een gezin, maar de drang was bij hem minder groot dan bij haar. En daarnaast had hij het niet zien zitten om als Omega's samen de wereld in te trekken. Zijn wolf hield van het roedel-gevoel, ook al had hij niet per se een goede relatie met hun Alfa's. Toch miste hij haar nog wel ergens. Ze hadden jarenlang lief en leed met elkaar gedeeld, dat ineens niet meer doen was erg vreemd.
Het komt wel goed Des, zei hij terwijl hij terug porde en weer ging zitten. We komen er wel doorheen. Net zoals ze door het verlies van hun ouders waren gekomen, zo ontzettend lang geleden. Ik blijf hier zolang als nodig is. Griekenland riep niet zo hard om terug te komen. Hij had ontslag genomen van zijn werk de week voordat hij vertrok, zijn relatie was voorbij, en zijn oudere broers zag hij weinig omdat ze hun eigen levens hadden. Alec met zijn gezin, Brenn met zijn relatie (waarvan de eerste pup vast binnenkort onderweg zou zijn). Collin had het idee dat hij zich hier op Eldon een stuk nuttiger kon maken.

_________

En het had Boaz na de epidemie moeite gekost Kaspar weer toe te laten, maar elke dag ging het ietsjes beter. Zijn benen deden het misschien niet meer, maar hij was gelukkig niet helemaal hulpeloos. Hij had geen hulp nodig om in en uit zijn stoel te komen, of om naar de wc te gaan, of bij wat dan ook. Met een glimlach kuste hij Kaspar terug, streek door diens haar. "Dat lijkt me een goed idee." Waarop hij achter Kaspar aanrolde naar de salon. De kids hadden zich al rond de tafel verzameld, een zicht dat Boaz opnieuw deed glimlachen. Hij rolde richting Nova en kneep zacht in haar arm. "He meisje, hoe gaat het met je?"

[Ravief]

Destan merkte zijn terughoudendheid wel op. Vaag vroeg hij zich af of dat kwam omdat zijn grote broer hem wilde beschermen tegen meer vervelend nieuws, of dat Collin het er gewoon niet over wilde hebben. Hij porde hem nog eens. Het is jammer dat het zo loopt. Maar ik ben blij dat je hier bent. Kom op, ik zal je eens de omgeving laten zien.
De wolven verkenden eventjes Kaspars gebied, maar waar de roedel normaal heen ging, was vertrouwder geworden en Destan nam zijn broer graag mee langs alle mooie plekjes en wees hem waar ze meestal gingen jagen en waar de kans het grootste was om ever te vinden. Ze speelden, raasden, wenden weer aan elkaar en keerden moe en tevreden terug.
Destan strekte zich uit. Zijn pols viel mee gelukkig en het was goed geweest om samen op stap te zijn. Hij schonk Collin dan ook een glimlachje. Rustig gingen ze terug richting Eldon.
______________

Ze schonk Boaz een glimlach en schoof wat op zodat hij naast haar kon zitten. Ze keek eens naar de kinderen aan de tafel en glimlachte warm. Het was een mooi gezicht zo. "Wel oké, denk ik. Het is fijn om dit op te zetten." Al was het pijnlijk geweest dat Collin naar het gezin had 'gevraagd' en hardop moeten zeggen hoe het zat. En dan had hij haar andere meisje nog niet eens gezien. In elk geval was zijn excuses gemeend geweest en hoewel Nova niet de behoefte had om het met wie dan ook uitgebreid over Sam te hebben, was het een soort van oké geweest.

[varden]

"Ik denk dat je hier hen een enorm plezier mee doet," zei Boaz met een glimlach.

Het was twee weken later dat de kinderen dan eindelijk in konden trekken. Nieuwsgierig kwam de groep klein-Eldon binnen, met de schamele bezittingen die ze hadden. Sommigen hadden een paar dingen bezeten, anderen hadden dingen gekregen van leerlingen of personeel op Eldon. Uiteindelijk bezat niemand meer dan één tas. Op het moment dat ze binnenkwamen en hun weg naar hun nieuwe kamers zochten, lag Collin half onder de gootsteen om de laatste dingen daar aan te passen. De helft van de keuken was verlaagd naar Boaz' niveau, de andere helft was hoger. Zo konden ook alle kinderen ergens aan werken mocht er iemand ooit kookles willen geven, zelfs de allerkleinsten konden er nu bij. Hij had Nova in de twee weken een paar keer gezien, maar niet veel gezien hij hard aan het werk was geweest en de tijd die hij niet aan werk besteedde bracht hij meestal door met Destan. Ze waren al meerdere keren als wolf gaan rennen, en hoewel Collin's aanwezigheid inmiddels welbekend was in Eldon en omstreken was hij nog niet mee gegaan met de roedel of op bezoek gegaan bij de Alfa's. Als ze niet als wolven gingen rennen, brachten ze hun tijd door met praten. Collin kwam vaak bij het gezin eten, leerde zijn neefjes kennen, en vertelde hen samen met Destan verhalen van hun jeugd. Het deed ook Aya zichtbaar goed dat er iemand was die haar zorgen om Destan kon delen, en die tot hem door leek te kunnen dringen. Voor de eerste keer in een half jaar sliep ze weer goed, zag ze er weer ontspannen uit, en ze leek meer op haarzelf dan ooit. De vermoeidheid en zorgen die haar extra jaren hadden gegeven waren een heel stuk verdwenen.

Collin kwam pas onder de gootsteen vandaan, gekleed in een losvallend t-shirt en een afgedragen spijkerbroek die onder de verf zaten en met stof in zijn haar, toen hij een paar kinderen binnen hoorde komen. Hij grijnsde naar hen, zwaaide kort, en verdween toen weer. Ze bleven niet lang hangen, Boaz joeg hen terug naar de salon zodat ze het nieuwe dag-programma uit konden leggen aan iedereen. Ze konden de meneer die al hun kamers had geschilderd en helpen opknappen later bedanken. Nu was het tijd voor een klein beetje uitleg, en Collin was bovendien nog hard bezig.

[Ravief]

Nova zorgde er wel altijd voor dat Collin rust nam en mee-at als zij 's avonds bleef hangen en ondertussen wist ze niet beter of ze kwam hem tegen, al hadden ze niet echt gesprekken gehad. Het was goed om te zien dat Destan er beter uit zag en vooral dat Aya weer op zichzelf begon te lijken, dat was mooi. Nova stond vaak van een afstandje naar het gezin te kijken met een vage glimlach om haar lippen.
Ze had haar handen vol aan de groep opvangen samen met Boaz en hoewel ze thuis was bij Edmond en Themis, was het toch anders. Ze was dankbaar dat ze opgevangen werd, maar haar verlangen naar het bos en een knuffel van Sam werd steeds sterker. Helemaal nu ze de kleine af en toe al kon voelen bewegen. Ergens wist ze wel waarom deze zwangerschap anders voelde, maar toch wilde ze daar niet teveel over nadenken. Niet nu ze 'moeder' werd van zo'n enorme groep en ze ondertussen ook nog op Nyah moest letten, die al begon te lopen!

Na drie anderen die geen vast thuis hadden gevonden, waren Jaïr en Aneya de oudsten met hun 7 á 8 jaar. Vervolgens had je natuurlijk nog Kaspar, Kiran, Senna en Lillian. Het kleine blonde meisje dat bij Tamira een thuis had gevonden, kwam ook steeds meer tot bloei en ze hadden ondertussen uitgevonden dat ze een Sirene was.
Ze gingen dan ook in twee klasjes uiteen: Tenos (10), Katha (8) en Evalyn (9) met Jaïr en Aneya gingen met de ene mee en de overigen gingen met de ander mee. Na zoveel tijd werd er gewisseld en de laatste lesjes gingen samen omdat ze wel moesten leren met elkaar om te gaan. Het was voor Nova en Boaz ook nog wat zoeken naar hoe ze dit gingen aanpakken, maar ze hadden diverse lessen en de kinderen konden zelf ook dingen inbrengen over wat ze wilden leren.

Voor Nova was juist deze rust wel juist lastig. Ze pakte een nieuw ritme op en ging verder en juist nu ging het minder met haar.

[varden]

Themis had ergens vaag door dat Nova meer en meer naar het bos begon te verlangen. Ze zag het in haar blik, die soms vaag werd als ze wind in de bomen te horen was. Het was een blik die de Duivelin herkende van de tijd net na Zephan's overlijden, en ze deed er alles aan om Nova op dat soort momenten af te leiden, met als gevolg dat ze veel tijd met de jonge vrouw doorbracht. Meer dan ze gepland had in het begin, omdat ze Nova graag haar ruimte gaf. Maar ze kon niet altijd over haar waken, ze hadden beiden hun eigen werk en verantwoordelijkheden. Dus maakte ze zich zorgen als Nova samen met Senna naar klein-Eldon was, zorgen die zich op de zorgen over het wezentje dat ze droeg stapelden.

Toen de keuken eenmaal klaar was besloot Collin zich zowaar bij het thee-uurtje in de salon te voegen. Hij zat nog altijd onder het stof en de verf, waardoor zijn haar op sommige plekken grijs leek in plaats van het vage rood waar de Coins bekend om waren. Met een zucht ging hij naast Senna zitten. "Heeft je mama de thee uitgezocht vandaag, of moeten we het doen met Kaspar's heksensoep?" Hij grijnsde een plagende grijns naar het meisje. Hij had nog niet veel met de andere kids gepraat, meestal bracht hij tijd door met zijn neefjes, maar hij wilde er wel een beetje verandering in brengen als hij ze straks misschien gymles zou geven als de vraag daartoe toenam. En Senna had hetzelfde effect op hem als haar moeder, haar nimfenkant maakte zijn wolf rustig en tevreden.

[Ravief]

En Nova was ook hele dagen weg, dus eigenlijk had ze tijd voor zichzelf nodig als ze 'vrij' was. Hoewel ze het fijn vond met Themis, wilde ze niet heel de tijd mensen om zich heen.

Ze keek met een glimlachje naar Senna en Collin en richtte zich juist op de wat oudere kinderen. Die hadden een heel stuk meer moeite met weer volwassenen toelaten in hun leven, terwijl ze tegelijk niet zonder hen konden.
Senna giechelde en keek hem met grote groene ogen aan. "Mama en ik hebben samen thee gemaakt. Vind je het lekker?" Waarna ze hem wat verlegen wees op het feit dat hij nog vies was. "Ga je zorgen dat Boaz weer kan koken? Ken je hen al lang? Kiran zegt dat je zijn oom bent, maar wat is dat dan? Kan je ook mijn oom zijn, ik heb er geen?" Ze zou niet snel uitgekwebbeld raken met hem. Ze vond deze man machtig interessant en vond het leuk dat ze aandacht van hem kreeg.

[varden]

Collin nam een slok en knikte toen. "Heel lekker, maar stiekem wil ik die koektrommel stelen. Maar dat is vast niet aardig voor de anderen," hij bleef het zeggen met een plagende blik. Hoewel zijn wolf altijd wel honger had en hij kon eten voor tien. "Ik ken hen nog niet zo lang, maar ik wil Boaz graag helpen. En Kiran heeft gelijk. Je bent iemand's oom als je familie bent van de papa of de mama, en ik ben de broer van Destan. Maar ik wil best jouw oom zijn hoor, maar misschien moet ik dan ook maar vrienden worden met je mama. Als jij dat goed vindt?" Vragend keek hij naar Senna, maar zijn houding was oprecht. Hij wilde best de oom van dit kleine meisje zijn, en van haar zusje als hij haar zou leren kennen want hij had Nyah nog altijd niet gezien. Het was tragisch hoe ze haar vader had verloren, en als Collin Nova en haar dochters kon helpen door een soort oom voor hen te zijn dan vond hij dat prima. "Wat zou je willen dat ik als oom voor je doe?"

[Ravief]

Er kwam weer een lachje uit Senna en ze schudde haar hoofd. "Nee, anders zijn er straks geen koekjes meer over!" Jong als ze was, had ze al heel best door dat wolven altijd konden eten en dat deze Collin ook een wolf was.
De rest was een beetje moeilijk voor haar en haar blik ging naar haar moeder en haalde toen haar schouders op. Dan had haar moeder zeker geen familie verder? "Wij wonen bij een wolf en een duivelin en ik zeg oma tegen haar, maar zij is niet mama's moeder. Maar we hebben wel een eigen plekje dus eigenlijk zijn het twee huizen in een.." Waarna er een heel groot verhaal volgde over de kamer van Senna, waar ze samen met Nyah sliep. Ze had haar thee ondertussen op en toen Collin vroeg wat zij dan wilde dat hij deed, werd ze pas even stil. Ze ging staan en boog naar zijn oor om te fluisteren. "Mag ik dan eens op je nek zitten, dat jij me draagt? En wil je een verhaaltje vertellen over wolf-zijn? Of een knuffel geven?" Ze doelde eigenlijk op papa-verhaaltjes, maar wolf-verhaaltjes waren ook goed. Maar dit waren dingen die ze miste van haar papa. Ze had heel vaak op zijn nek gezeten en was ontelbaar vaak in slaap gevallen in zijn armen en hoewel Collin heel anders was, was er toch iets waardoor ze een beetje dacht dat hij dat wel kon. Daarnaast had Senna hem natuurlijk met haar beste vriendjes gezien en dat wilde zij ook!

[varden]

Nee... haar mama had geen familie meer in die zin, maar wel een familie in de zin dat ze onderdeel was van een gezin, dat Themis en Ed haar echt hadden opgenomen als hun eigen dochter. En dat haar kinderen daarmee net zo goed hun kleinkinderen waren. Hoewel Themis het soms nog vreemd vond klinken om 'oma' genoemd te worden.
Collin pikte daardoor al snel op dat er nog een dochter was, een kleintje die nog erg jong moest zijn dat ze niet mee kwam naar klein-Eldon als Nova lesgaf. Even keek hij naar de nimf, met een bedachtzame blik op zijn gezicht. Die blik veranderde niet toen Senna haar verzoek in zijn oor fluisterde. Hij hoorde in die woorden het verlangen naar een vader-figuur, een rol waarvan Collin betwijfelde of hij hem kon spelen. Maar tegelijk hoorde hij de wanhoop van het kind, en zag hij hoe gebukt onder de zorgen haar moeder ging. Collin was niet gek, en ondanks dat hij zelf geen ouder was was hij zeker niet dom. Hij had zijn hulp aangeboden, aan Destan en diens gezin hoe groot dat ook mocht zijn door alle takken die eraan verbonden waren. Nova was de beste vriendin van de mate van zijn broer, en dat maakte haar zo goed als Destan's schoonzus. Dus was zij ook familie, of zo voelde zijn wolf dat aan. Dat de kleine Senna nu al zijn hart aan het stelen was, hielp ook bij deze redenering. Met een glimlach keek hij haar aan, sloeg zijn arm om haar heen en trok haar in een stevige knuffel tegen hem aan. "Jij mag zoveel knuffels en verhaaltjes als je wil." Het idee dat Nova en haar dochters dit verdriet moesten dragen bracht herinneringen bij hem naar boven die hij lang geleden begraven dacht te hebben. Herinneringen aan zijn ouders, aan hun dood. Hij was veel ouder geweest dan Senna en Nyah, maar Collin was er kapot van geweest. Ontroostbaar over het feit dat hij hen nooit meer zou zien, en gebroken door het idee dat Destan hun dood had aan moeten zien en dat alleen met zich meedroeg. Het had hem uiteindelijk gevormd tot wie hij nu was, een man die graag dingen repareerde en verbeterde, en die in rust te werk ging in plaats van overhaast en wild. Als hij die pijn en dat intense verdriet iets kon verlichten voor de kleine Senna, dan deed Collin dat graag ook al wist hij heus wel dat niemand ooit haar vader zou kunnen vervangen.