Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Hij staarde haar verbijsterd aan. Zijn blik gleed van haar buik naar haar ogen en waar terug naar haar buik. Het leek erop dat iemand in staat was om hem de mond te snoeren... Maar even daarna glimlachte hij en leek hij weer op zichzelf. "Ja, natuurlijk. Wil je dat nu doen?" Er zou niemand zijn lokaal inkomen tenzij hij het toeliet, maar hij wist niet of zij ermee op haar gemak was om dat in een lokaal te doen. Amiel nam haar op. "Dat moest nogal een verrassing zijn?" porde hij voorzichtig. Hij bemoeide zich niet met haar seksleven met Edmond -behalve dan dat hij wist dat het wel goed zat met die twee- maar hij had zo'n vermoeden dat deze zwangerschap niet heel erg gepland was.
_______

Nee, dat zat niet in zijn hoofd. Nova was oprecht nerveus en ze wist niet of ze dit van hem mocht vragen. Tegelijk was hij de enige die niet direct bezorgd zou kijken bij haar voorstel. Tenslotte wist hij niet van Zephan en hoe ze bijna was verdwenen en wat het bos met haar kon doen. "Ik ehm... ik wil naar Sam's graf... Maar ik heb iemand nodig om me te gronden.." Nova beet nog net niet op haar lip, maar keek Collin vragend aan. Normaal zou ze dit aan Aya of Themis vragen, maar ze had het idee dat die zich al genoeg zorgen om haar maakten. Ze wilde even een momentje met Sam zonder zich bewust te zijn van iemand in de buurt die haar bijna angstig in de gaten hield. Het zou goed gaan, dacht ze. Als er maar iemand meeging.

[varden]

Ja, die blik was precies waar ze een beetje nerveus voor was. Amiel pakte het goed op, een ander zou haar de les lezen over de risico's waar ze het kind aan blootstelde. Nerveus glimlachte ze naar hem. "Nogal ja. Ik dacht dat ik niet meer zwanger kon worden eigenlijk." Bleek ze dat even fout te hebben... "Hier is prima." Hoewel ze voor de vorige twee controles wel naar Aya was geweest, was de ziekenboeg nog altijd niet haar meest favoriete plek op Eldon, iets dat enkel versterkt was door de epidemie en de vrienden en geliefden die ze daar hadden verloren. Vragend keek ze Amiel aan. Waar wilde hij dat ze ging zitten of staan?
_______

Ja, Aya en Themis zouden met alle liefde met haar mee gaan, maar ze zouden zich inderdaad elke minuut zorgen maken, haar elke minuut strak in de gaten houden en daarna op alle manieren checken of ze nog wel helemaal bij hen was. Collin daarentegen wist wel dat het zwaar zou zijn, maar hij wist verder van niets. Hij glimlachte geruststellend naar haar, hoewel hij het een klein beetje opvallend vond dat ze dit aan hem vroeg en niet aan iemand die haar langer kende, die Sam ook had gekend. Hij wist echter wel beter dan dat hardop te zeggen en dus knikte hij. Hij kon zich voorstellen dat ze er nog niet klaar voor was om daar in haar eentje te zijn, hoewel hij niet precies wist wat ze bedoelde met "gronden". Nova had hem immers nooit verteld hoe het bos aan haar kon trekken.
"Geen probleem. Wanneer wil je erheen?" Hij ging er even vanuit dat ze niet nu wilde, hoewel het nog niet zo ontzettend laat was, het eten was immers nog niet zo lang over.

[Ravief]

Losjes gebaarde hij naar zijn stoel, waarin je heerlijk achterover kon leunen en je het gevoel gaf alleen maar lui te zijn, in plaats van een doktersgevoel te geven. Amiel nam even de tijd om zijn handen op te warmen en een spreuk om het lokaal te leggen waardoor er niemand naar binnen kon komen. Rustig rolde hij haar trui en shirt omhoog en voelde voorzichtig aan haar buik. "Je bent inderdaad minder warm.. Doe je dat zelf?" Zijn blik week echter niet van haar buik en ondanks dat ze goede vrienden waren, was hij duidelijk bezig met zijn onderzoek en liet hij zich daar niet door afleiden. Hij bevoelde de ronding en lachte zachtjes toen hij het kind voelde bewegen. Kleine druktemaker. "Ik zou zeggen.. iets meer dan vijf maanden. Het voelt goed, je huid is nog soepel en je buik is niet hard. Ik voelde het kind bewegen, dus dat is goed." Nu keek hij zijn vriendin weer aan. "Wil je dat ik een magische check doe?" Daarmee kon hij iets meer zien.
____________

"Overmorgen?" stelde Nova direct voor. Nu ze hem had 'gestrikt' wilde ze doorpakken. Voor ze zelf niet meer durfde. Bovendien was het op vrijdag vaak wat rustiger voor iedereen en het was ook een dag waarop zij meestal bleef hangen. Ze deden dan iets langer spelletjes dan normaal en vaak hielp ze Kaspar en Boaz met het naar bed brengen van de kinderen en bleven de volwassenen nog even hangen om wat te drinken. Maar bovenal was het meestal een ontspannen en fijne dag.

[varden]

Themis schudde haar hoofd. "Het gaat automatisch, bij Aelia gebeurde het ook. Ik denk dat het anders te warm voor de kleine is." Haar bloed kon immers bijna 80 graden worden als ze er wat moeite voor deed, dat kon voor een ongeboren kind alles behalve prettig zijn als het geen volle Duivel was. "En ja, volgens mij wordt dit een grote bal energie. Ze houdt me nu al halve nachten wakker." 'Ze', het was een betekenisloos woord. De ene week noemde Themis het kind 'ze', de andere week 'hij'. Bij Aelia had ze een sterk vermoeden gehad dat het een meisje was maar dit keer leek ze het nog niet te kunnen ontdekken. "Graag. Ik heb meer last van rugpijn dan bij Aelia en ik denk dat het gewoon met mijn leeftijd te maken heeft, maar ze maken zich thuis volgens mij toch een beetje zorgen." Als Amiel die zorgen weg kon nemen, dan zou ze daar dankbaar om zijn. "Hoe gaat het bij jullie thuis inmiddels? Lisse ziet er alweer een beetje beter uit." Ze had het meisje kort gezien voor ze naar Amiel was gegaan, toen die binnen was gekomen voor de wekelijkse huiswerkmiddag bij Aelia. Er zat weer wat meer van haar oude vrolijkheid in haar ogen, maar Themis kon het natuurlijk niet zeker weten.
____________

Die ontspanning had ze na het bezoek mogelijk ook nodig, Collin kon zich voorstellen dat het een zwaar "bezoek" zou worden ondanks dat hij zelf geen ervaring had met graven bezoeken. Ze hadden destijds besloten zijn ouders geen graf te geven, er was immers niets geweest dat ze nog hadden kunnen begraven en lege kisten hadden niet juist gevoeld. "Is goed, ik zorg dat ik 's middags neits te doen heb." Dan kon ze alle tijd nemen die ze nodig had. Waarop hij naar haar glimlachte. "Hoe gaat het verder met je? En met de kleine?" Hij knikte richting haar buik. "Heb je stiekem een vermoeden of het een jongen of meisje wordt?" Een iets luchtiger onderwerp, haar verzoek was al geladen genoeg.

[Ravief]

De man die altijd nieuwe kennis op wilde doen, vond dit maar wat interessant en sloeg het zeker op. "Dan zal het ook inderdaad wel weer een wolfje worden, anders zou je temperatuur niet zo veranderen," mompelde hij nadenkend. Amiel hield zijn hoofd een beetje schuin. "Het hoeft niet per se met leeftijd te maken te hebben. Je draagt een ander ras en heel officieel is dat vroeger niet echt de bedoeling geweest. Met Aelia heb je waarschijnlijk heel veel geluk gehad. Deze hier ga je zeker voelen en dat is wel iets om in de gaten te houden. Het kan zijn dat het daardoor veel vroeger komt dan normaal." Amiel wist hoe ze dacht over rustig aan doen, maar dat was toch wel iets waar ze nu al rekening mee moest gaan houden. "Je kunt het beste nu alvast gaan nadenken over uren minderen en wat je vanuit thuis op de bank kunt doen. Goed, ik ga nu eens kijken.. dat kan wat gek voelen en tintelen." Hij legde beide handen op haar buik en tastte met zijn magie naar het kind. "De groei is goed.. Het reageert goed op de magische prikkels, dus inderdaad Shanea. Ik zie geen aanleg voor horens, dus het zal een wolfje zijn. Neusje, oortjes, ogen, handjes, voetjes.. alles zit erop en eraan." Hij haalde zijn handen weg, kleedde haar weer aan en keek haar met een glimlach aan. "Alles lijkt in orde. Wil je weten of het een meisje of een jongetje wordt?"

"Hmmn," deed Amiel. Thuis deed hem denken aan zijn slippertje en hij wist niet goed hoe hij ermee om moest gaan. Hij leunde met zijn achterste tegen zijn bureau. "Aran is nog erg stil, maar Lisse heeft een uitlaatklep gevonden bij de trainingen van Tamira. Ze neemt het beter op dan gedacht." Hij ontweek haar blik nu, niet wetende wat hij met zijn gevoelens moest over gisteren.
_______________

Ze glimlachte dankbaar, waarna ze zijn blik volgde en automatisch gingen haar handen naar haar buik. Nova schudde haar hoofd. "Nee, bij Senna voelde ik het aan, maar nu... Ik.. ik voel dat het een wolfje wordt." Een zachte bekentenis en ze wist niet waarom ze hem deed. Wat was het toch aan Collin, dat ze zo op haar gemak was dat ze dingen zei die ze tegen niemand anders zei? Het was verwarrend.

[varden]

Rust houden, last gaan krijgen, het klonk alsof het toch zou worden wat ze al vreesde. Ze was dol op weerwolven, ze was immers mates met zo'n haarbal, maar dit was dan toch wel een beetje minder aan het ras. Met een zucht kwam ze overeind en trok ze haar kleren weer recht. De doek liet ze nog even liggen. "Verras me, mogelijk neem je een lange discussie met Ed over namen weg," zei ze grinnikend. Het hoorde er wel een beetje bij om die discussie te hebben, maar dan nog. Ze had zelf geen idee dit keer.
Toen hij stil werd keek ze hem echter bezorgd aan. "Amiel, is er iets aan de hand?" Wegkijken was niets voor hem, en het was haar wel duidelijk dat hij haar blik ontweek. Was er iets gebeurd thuis? Het enige wat ze kon bedenken was dat hij een van zijn kids een draai om hun oren had gegeven, maar dat was toch niet zo ernstig dat hij zich zo duidelijk schaamde?
_______________

Collin keek verrast op. Een wolfje? Terwijl haar andere twee kids zo overduidelijk Nimf waren? Dat was verrassend, hij had vermoedt dat haar genen sterker waren daarin. "Dat is... anders," zei hij uiteindelijk maar maar toen glimlachte hij naar haar. "Gelukkig heb je genoeg wolven om je heen om erbij te helpen als de eerste transformatie komt. Hoewel dat natuurlijk pas over tig jaar is." Maar het was wel iets fijns. Een wolfje zonder hulp en de eerste volle maan... Dat was nooit prettig. Collin moest eens weten hoe Lea's eerste transformatie was gegaan... Collin wist ook niet dat ze het nog aan niemand anders had verteld.

[Ravief]

Hij lachte stilletjes bij haar gezicht. Ja, dat was de Themis die hij kende. "Het komt wel goed. Als je het goed aanpakt, kun je nog lang doorwerken. Zorg gewoon dat je tijdens de lessen genoeg momenten hebt waarin je kunt zitten en uitleg kunt geven. En laat de leerlingen naar jou toe komen als ze vragen hebben, in plaats van naar hen toe te gaan." Daarmee ving ze al heel wat op. "Het is meer iets om in de gaten te houden, niet dat je nu helemaal niets meer mag." Een knipoogje volgde. "Zeker van? Oké.. het wordt een meisje." Een warme glimlach en blik verscheen. "Gefeliciteerd."
Maar toen was hij aan de beurt voor een bekentenis en hij keek even vluchtig op. Zijn blik drukte uit dat hij dit ongemakkelijk vond. Meer omdat hij niet wist wat hij ermee aan moest, dan vanwege het onderwerp. In hun vriendschap was eigenlijk alles wel ter sprake gekomen en dus zeker ook zijn avontuurtjes en welke roddels waar waren en welke niet. Toch hadden ze nooit een grens overschreden en was er tussen hen nooit wat geweest. Wat alleen maar goed was, want anders zou hij niet meer hetzelfde naar haar kunnen kijken. "Ja.. er is... ik ehm... gisteren..." Amiel wist duidelijk niet goed wat hij met zijn gevoel aanmoest. Hij voelde zich schuldig. Alsof hij Mel verraadde met zijn actie. Het was een vorm van uitlaatklep die hij al heel lang niet meer had gebruikt.
_____________

"Gelukkig wel.. Maar ik vertrouw het Edmond en Aya en Destan absoluut toe om te zorgen dat het goed komt." Ze zou erbij willen zijn, maar ze wist ook dat er een deel van het kind zou zijn, wat ze nooit zou kunnen begrijpen. Een deel van het leven waar zij niet bij hoorde. Ze glimlachte naar hem en ze kletsten nog wat. Over Griekenland -waar Nova nooit genoeg van kreeg-, over haar thuisland en wat grappige verhalen over vroeger. Het was ontspannen en fijn en na nog wat drinken, wenste ze hem een goede nachtrust toe en verdween naar haar kamer.

[varden]

Dat zou betekenen dat ze naar buiten zou moeten brengen dat ze zwanger was. Themis zuchtte, maar het feit was dat het niet anders meer kon. Ze zou binnenkort maar eens bij Von langsgaan, om aan te kondigen dat ze een paar volle manen zou missen. Hoewel ze geen echte wolf was, was ze vanwege de bloedtransfusie wel degelijk gevoelig voor de maan en die had zodanig effect op haar dat ze meestal wel mee ging. Maar ze had het idee dat dat nu onverstandig zou zijn, puntje bij paaltje zou ze nooit kunnen transformeren en zou ze nooit volledig deel zijn van de roedel ook al was ze Edmond's mate. Dat Amiel dan ook had gezegd dat hij geen enkele aanleg voelde voor horens was toch een beetje jammer voor de Duivelin. Aelia had ze wel, ook al was ze meer wolf dan Duivel was er echt nog wel een Duivel-kant in haar, dat had zich ook getoond tijdens Saturnalia, en in haar vuurmagie. Maar ze zou tegelijk al blij zijn als dit kleintje gezond en wel ter wereld kwam. Bij de mededeling dat het opnieuw een meisje zou worden glimlachte ze dan ook, en daarna trok ze een gezicht. "Dat wordt nog een leuke discussie over namen," bromde ze. Misschien moesten ze Aelia ook in dat proces betrekken. Aelia was immers oud genoeg om alles zeer bewust mee te maken en Themis kon zich alleen maar bedenken hoe raar het was voor het meisje om nu nog een broertje of zusje te krijgen.
"Amiel, ik krijg nu het idee dat je of je kinderen geslagen hebt, of dat je met iemand in bed bent belandt." Vragend keek ze naar de Elf. Welke van de twee was het? De laatste had ze eigenlijk alleen ter grapje toegevoegd.
_____________

Waar haar twee dochters allang in dromenland waren, Nyah dicht tegen grote zus Senna aangekropen zoals beide meisjes ook nog wel eens bij hun moeder wilden doen.
Collin ruimde beneden nog op zodat de salon de volgende dag weer gebruikt kon worden voor lessen. Hij stond tegen die tijd te werken in de tuin, om de moestuin winter klaar te maken. Aarde schoffelen, en de restanten van de eerste uitgebloeide planten weghalen. Collin had aangeboden het te doen om Themis en Nova te ontzien erin. De Duivelin had niemand buiten haar gezin verteld dat ze zwanger was, maar Collin had het uiteindelijk toch opgepikt op een avond dat Senna hem weer had uitgenodigd voor het eten. Hij glimlachte naar Nova toen hij haar zag, groette haar zonder iets te zeggen door zijn hand op te steken, en trok een gek gezicht naar Senna die haar moeder op de voet volgde.

[Ravief]

"In elk geval kan iedereen meedenken en hoef je je nu maar tot één geslacht te beperken," plaagde Amiel. Het scheelde toch wel. Al kon hij haar alleen maar aanraden om er zo snel mogelijk mee te beginnen. Zeker als het echt zo'n drama was als ze het deed klinken. Al vermoedde hij dat ze overdreef, zoals ze wel eens kon doen omdat ze niet wist wat ze anders moest zeggen.
Bij haar zin keek hij scherp op. "Ik sla mijn kinderen niet." Er mocht dan veel over hem gezegd worden, Amiel liet zijn handjes niet wapperen. Hij kon zeker wel streng zijn, maar hij had vroeger zelf vaak genoeg slaag gehad om te weten dat het daar niet beter van werd. Wat verslagen haalde hij een hand door zijn haar. "Maar gisteren ben ik inderdaad met iemand naar bed geweest.. En vandaag voel ik me klote daarom. Ik bedoel... Ik weet echt wel dat ze me heeft verlaten en niet terugkomt. Maar zo voelt het niet. Het voelt alsof ik haar verraad." Zijn donkere ogen keken haar radeloos aan. Waarom voelde hij zich zo slecht om iets waar hij gisteren nog zo van had genoten?
__________

Senna giechelde en trok een gek gezicht terug. Het meisje was dol op oom Collin en ze mocht dan wel echt een ontzettend meisje zijn, ze vond het ook heerlijk om op zijn rug te zitten en heel hard rond te sjeezen. Of te voetballen met de tweeling.
De week ging snel voorbij en voor ze het wisten was het vrijdag. In de middag keek ze even naar de Weerwolf. Had hij zijn toezegging onthouden? Ze wilde de kinderen hier laten en deze keer alleen gaan.

[varden]

Themis overdreef inderdaad ook om zichzelf een beetje een houding met de gehele situatie te geven.
Met een zucht ging ze naast hem zitten op het bureau. Goed, ze had beter moeten weten dan "slaan" als optie te bedenken, maar ze had even niets anders kunnen bedenken. Ze wist wat Amiel's reputatie was, maar ergens had ze niet verwacht dat hij met een ander in bed zou belanden. Aan de andere kant vond ze het ergens ook wel goed voor hem. "Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen Amiel," zei ze eerlijk. "Je zegt het immers zelf al, ze heeft je verlaten en volgens mij denkt niemand dat ze nog terug komt. Maar ze is wel de moeder van je kinderen en natuurlijk voel je je dus nog met haar verbonden. Aan de andere kant is zij degene die jou heeft verraden, niet andersom." Ze keek haar vriend aan en zuchtte opnieuw. "Ik vind het eigenlijk goed dat je het hebt gedaan," gaf ze eerlijk toe. "Je verdient geluk, iets leuks, en als een avondje ontspanning daarbij helpt wat is er dan zo fout aan? Het kan alleen maar voor opluchting en positieve energie zorgen, en dat kun je dan weer meenemen naar je kids." Maar ja, dat het nu rot voelde, daar wist Themis niet zoveel tegen.
__________

Toen Nova zijn blik ving knikte Collin. Hij was zijn belofte niet vergeten, als zij klaar was konden ze gaan. Hij wist niet precies wat er van hem verlangt werd, wat "gronden" precies inhield, maar hij had wel door dat het belangrijk was. Dat het niet iets was dat hij mocht vergeten, of dat hij kon afzeggen. Hij zou met haar meegaan naar Sam's graf.