Hij zuchtte zwaar. Zijn relatie met Melenwyn was altijd hobbelig geweest. Hij met veel meer ervaring -op elk gebied- maar ze hadden elkaar in balans gehouden. Ze hadden elkaar altijd weer gevonden en geholpen. Hij was er vriendelijker, zachter en toegankelijker van geworden. Zij had wat kennis op gedaan die haar had gehard. En nu was ze weg. Amiel had niet gedacht dat hij ooit met iemand zou trouwen, maar al helemaal niet dat zijn partner hem in de steek zou laten. "Wauw... je keurt het goed?" Dat was nieuw. Niemand had ooit zijn avontuurtjes kunnen waarderen (behalve de vrouwen in kwestie), dus deze reactie was echt niet wat hij had verwacht. "Het is niet alsof ik haar wil vervangen.. het zou ook niet kunnen, want ik zie teveel van Mel in de kinderen.. Maar bij de goden.. het was zo nodig. Ik wil alleen niet dat het rond gaat in het kasteel. Dat Lisse en Aran het horen." Hij zou wel vrede krijgen met zichzelf, maar dit hoefden de kinderen niet te weten. Misschien voelde hij zich ook wel zo schuldig door die vervloekte oorring. Die met magie was gesloten op de trouwdag, waardoor hij niet te verwijderen was.. voor zover hij wist op dit moment.
"Ik vind wel een weg.. ik moest gewoon het even kwijt." Dat Themis hem geen tik op de vingers gaf, kon hij absoluut waarderen, dus er volgde ook een gemeende glimlach en hij sloeg even een arm om haar heen.
________
Nova gaf geen directe uitleg aan Kaspar en Boaz, maar meer of ze even op Senna en Nyah wilden passen. Het programma was al afgelopen en iedereen zat spelletjes te doen. Ze zouden niet erg gemist worden als ze nu gingen. Buiten haalde ze even diep adem en sprak zichzelf moed in. Haar blik gleed kort naar Collin, maar begon toen richting het bos te lopen. Ze zou de plek moeiteloos vinden en ergens was ze bang voor wat er kon gebeuren, maar tegelijk wilde ze dit niet meer uitstellen. Ze had het nodig om verder te kunnen, al was er ergens een stukje van haar gestorven samen met Sam en zou ze nooit meer precies dezelfde worden.
Belevenissen van Destan en Aya
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
"Het is goed voor je Amiel, het is deel van het verwerkingsproces. En ik zal het nooit zeggen waar je kinderen bij zijn, maar er zijn mensen die kwaad op haar zijn om wat ze heeft gedaan." En dat hij er om rouwde in plaats van woedend was verbaasde vast ook heel wat mensen. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. "Het komt wel goed, en we zorgen er met z'n allen wel voor dat je kids dit soort dingen niet te weten komen." Waarmee ze aangaf dat als hij dit vaker zou doen, zij geen oordeel zou vellen in ieder geval. Dus knuffelde ze hem half terug. "Tenminste, zolang je dochter mijn huis niet afbreekt. Volgens mij probeert ze Aelia over te halen mee te trainen met haar," Themis trok een gezicht. Hoewel ze het ermee eens was dat haar dochter zichzelf moest kunnen verdedigen waren er een paar dingen waarin Lisse verder was dan de half-wolf en Themis moest maar eens een paar gesprekjes met haar dochter aangaan voor diens beste vriendin dat deed...
________
En Collin volgde haar, zonder een woord te zeggen, zonder haar lastig te vallen, hoewel hij haar af en toe zwijgend hielp met over boomstammen heen klimmen en dergelijken. Nova was immers zeven maanden zwanger, en dan waren boswandelingen toch dingen die je niet altijd even makkelijk meer deed. Ook niet als Nimf.
Het open veldje wat ze uiteindelijk bereikten was rustig. Er stond enkel een steeneik, die niet al te oud was maar ook zeker niet al te jong, met daaronder een graf dat van dezelfde "leeftijd" leek te zijn. Collin fronste zijn wenkbrauwen. Sam was toch pas bijna een jaar overleden? Of was die eik herplant? Wacht... Nee, er was nog een graf naast, begroeid met wild groeiende witte bloemen. Twee graven? Van wie was de tweede? Hij zweeg echter, en bleef aan de rand van het veld staan, Nova haar tijd en ruimte gevend.
De wind ruiste zachtjes in de eik op Zephan's grafje. Collin had het niet kunnen zien van die afstand, maar het was ook veel kleiner dan het graf ernaast. Zoals altijd was het rustig hier, leek niemand deze plek ooit te kunnen verstoren. Sam en Zephan lagen een heel stuk bij het andere kerkhof (opgericht na de aanval op Eldon en iets uitgebreid na de epidemie) en de rest van Eldon vandaan. In de natuur waar ze zo van hadden gehouden, de natuur waar Sam naar terug was gegaan omdat hij Nova had gesmeekt hem niet in het kasteel te laten sterven. Dat had hij nooit gewild, in dat opzicht waren man en vrouw hetzelfde geweest: ze hielden van open ruimtes en het bos.
________
En Collin volgde haar, zonder een woord te zeggen, zonder haar lastig te vallen, hoewel hij haar af en toe zwijgend hielp met over boomstammen heen klimmen en dergelijken. Nova was immers zeven maanden zwanger, en dan waren boswandelingen toch dingen die je niet altijd even makkelijk meer deed. Ook niet als Nimf.
Het open veldje wat ze uiteindelijk bereikten was rustig. Er stond enkel een steeneik, die niet al te oud was maar ook zeker niet al te jong, met daaronder een graf dat van dezelfde "leeftijd" leek te zijn. Collin fronste zijn wenkbrauwen. Sam was toch pas bijna een jaar overleden? Of was die eik herplant? Wacht... Nee, er was nog een graf naast, begroeid met wild groeiende witte bloemen. Twee graven? Van wie was de tweede? Hij zweeg echter, en bleef aan de rand van het veld staan, Nova haar tijd en ruimte gevend.
De wind ruiste zachtjes in de eik op Zephan's grafje. Collin had het niet kunnen zien van die afstand, maar het was ook veel kleiner dan het graf ernaast. Zoals altijd was het rustig hier, leek niemand deze plek ooit te kunnen verstoren. Sam en Zephan lagen een heel stuk bij het andere kerkhof (opgericht na de aanval op Eldon en iets uitgebreid na de epidemie) en de rest van Eldon vandaan. In de natuur waar ze zo van hadden gehouden, de natuur waar Sam naar terug was gegaan omdat hij Nova had gesmeekt hem niet in het kasteel te laten sterven. Dat had hij nooit gewild, in dat opzicht waren man en vrouw hetzelfde geweest: ze hielden van open ruimtes en het bos.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Ach, er waren er genoeg die hem vreemd vonden, dus Amiel zou daar niet van opkijken. Maar Mel en hij waren meer dan 17 jaren samen geweest, hoe zou hij hier niet om kunnen rouwen? Hij hield haar rustig vast en kwam wat tot rust. Hij zou voorzichtiger om moeten gaan met zijn verlangens, maar het was goed om te horen dat zijn beste vriendin -die hem het beste kende- het wel begreep. Dat het deel was van alles een plekje geven.
Hij lachte om haar opmerking. "Zelfverdediging is niet slecht, maar Lisse zit wel een beetje op een ander niveau dan zelfverdediging." Maar daarna vond hij het zwaar genoeg geweest. Ze kletsten wat over school en zaken, over de roedel en over dat het goed was om te zien dat het beter ging met de kinderen die ze hadden bevrijd van die stomme gek. Vervolgens had hij weer les en liet hij haar gaan met de woorden dat ze hem op de hoogte moest houden van hoe het ging.
___________
Het was fijn dat hij haar hielp. Nova had het niet in haar eentje gered en af en toe moesten ze even rust nemen omdat ze haar conditie had overschat en het toch meer van haar vroeg dan gedacht. Pas bij de open plek liet ze hem achter en keek even over haar schouder om te zien dat hij in de buurt bleef. Ze knielde met moeite neer tussen de graven en legde haar ene hand op het kleine heuveltje tussen de witte bloemen en de ander op het gras dat eeuwig groen leek te zijn. Ze had zaden mee genomen zodat ook hier bloemen zouden kunnen groeien. Nova haalde diep en trillerig adem. Sam.. Oh Sam... Ik mis je zo. haar ogen werden alweer vochtig en toen de wind zachtjes door haar lokken streelde, schokten haar schouders van ingehouden tranen. Stilletjes, in gedachten, vertelde ze hem alles over het afgelopen jaar. Haar boosheid, haar rouw, haar verdriet, haar angst om hun ongeboren kind, dat het een wolfje zou worden en dat ze niet door wilde zonder hem, maar niet anders kon dan doorzetten en zichzelf terug vinden. Juist ook voor de kinderen.
Snikkend voelde ze de natuur aan haar trekken. De roep was nog altijd even sterk. De fluisteringen waren onafgebroken nu ze stil was en haar verhaal had gedaan. Met heel veel moeite drukte ze haar handen tegen haar oren in een poging het buiten te sluiten. Dit was een fout geweest. Ze had niet moeten komen. Ze was niet sterk genoeg.
Hij lachte om haar opmerking. "Zelfverdediging is niet slecht, maar Lisse zit wel een beetje op een ander niveau dan zelfverdediging." Maar daarna vond hij het zwaar genoeg geweest. Ze kletsten wat over school en zaken, over de roedel en over dat het goed was om te zien dat het beter ging met de kinderen die ze hadden bevrijd van die stomme gek. Vervolgens had hij weer les en liet hij haar gaan met de woorden dat ze hem op de hoogte moest houden van hoe het ging.
___________
Het was fijn dat hij haar hielp. Nova had het niet in haar eentje gered en af en toe moesten ze even rust nemen omdat ze haar conditie had overschat en het toch meer van haar vroeg dan gedacht. Pas bij de open plek liet ze hem achter en keek even over haar schouder om te zien dat hij in de buurt bleef. Ze knielde met moeite neer tussen de graven en legde haar ene hand op het kleine heuveltje tussen de witte bloemen en de ander op het gras dat eeuwig groen leek te zijn. Ze had zaden mee genomen zodat ook hier bloemen zouden kunnen groeien. Nova haalde diep en trillerig adem. Sam.. Oh Sam... Ik mis je zo. haar ogen werden alweer vochtig en toen de wind zachtjes door haar lokken streelde, schokten haar schouders van ingehouden tranen. Stilletjes, in gedachten, vertelde ze hem alles over het afgelopen jaar. Haar boosheid, haar rouw, haar verdriet, haar angst om hun ongeboren kind, dat het een wolfje zou worden en dat ze niet door wilde zonder hem, maar niet anders kon dan doorzetten en zichzelf terug vinden. Juist ook voor de kinderen.
Snikkend voelde ze de natuur aan haar trekken. De roep was nog altijd even sterk. De fluisteringen waren onafgebroken nu ze stil was en haar verhaal had gedaan. Met heel veel moeite drukte ze haar handen tegen haar oren in een poging het buiten te sluiten. Dit was een fout geweest. Ze had niet moeten komen. Ze was niet sterk genoeg.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
En Themis liet hem beloven binnenkort weer eens te komen eten, met alle drie zijn kids. Het was altijd gezellig om ze over te hebben, en het deed hen goed om het huis uit te zijn hoewel het beter leek te gaan de laatste tijd.
Daarna werd het tijd voor een ander bezoek, eentje dat moeite kostte maar wat ze toch even zelf wilde doen. Themis was al maanden niet in het dorp geweest maar niet veel later liep ze de winkel van Von binnen, een muts op om haar horens te bedekken en de omslagdoek omgeslagen. Goed, dit was dan de eerste buiten haar gezin en buiten Amiel die het te weten zou komen en ondanks dat deze vrouw dezelfde leeftijd had was Themis toch ergens nerveus. Gezien Von bezig was met een klant neusde ze even door de winkel. Binnenkort zou het jaarlijkse bal zijn, ze zou Aelia weer eens mee moeten nemen naar hier...
___________
Collin had al die tijd op een afstand gestaan, gekeken, geobserveerd, haar in de gaten gehouden, maar op een hele andere manier dan Themis of Aya zou hebben gedaan. Hij zag haar strijd, maar weet het aan rouw, aan verdriet, hij kende de band tussen Nimfen en het bos niet goed genoeg om te weten dat Nova daar problemen mee zou kunnen hebben, en wist niet hoe sterk haar band met de bosgeesten was. Maar toen hij de worsteling heftiger zag worden besefte hij dat dit het punt was waarop ze hem nodig had om te "gronden". Zonder iets te zeggen liep hij het open veld op en zakte naast haar door zijn knieën. Stevig sloeg hij zijn armen om haar heen, hield haar tegen zijn borst, streek door haar lange blonde lokken. Hij voelde het ongeboren kind, dat een beetje tussen hen in zat zo, schoppen.
De wind was sterk, droeg haar gedachten met zich mee, ruiste af en aan. De natuur trok aan haar, de bosgeesten trokken aan haar zoals ze ook na Zephan hadden gedaan, vroegen haar zich over te geven aan haar verdriet, om deel van hen te worden. Er was echter één stem die zich na een jaar stilte in die menigte mengde. Ga verder, mijn lief, leek er zacht te klinken, hoewel het ook puur in Nova's hoofd kon zijn. Een brommerig geluid, het vage gebrul van wilde dieren in Afrika. Een geluid krachtig met leven, met liefde en warmte voor de Nimf aan wie het geruis dat probeerde over te brengen, aan de Nimf tussen de bloemen, de Nimf in de armen van een ander. Een ander die haar beschermde zoals de stem niet meer kon. Sam's geest was, zoals hij had beloofd, naar dezelfde plek gegaan als Zephan, en het zou altijd onduidelijk zijn of hij echt nog ergens rondhing tussen de bomen of dat dat puur een gevoel was.
Daarna werd het tijd voor een ander bezoek, eentje dat moeite kostte maar wat ze toch even zelf wilde doen. Themis was al maanden niet in het dorp geweest maar niet veel later liep ze de winkel van Von binnen, een muts op om haar horens te bedekken en de omslagdoek omgeslagen. Goed, dit was dan de eerste buiten haar gezin en buiten Amiel die het te weten zou komen en ondanks dat deze vrouw dezelfde leeftijd had was Themis toch ergens nerveus. Gezien Von bezig was met een klant neusde ze even door de winkel. Binnenkort zou het jaarlijkse bal zijn, ze zou Aelia weer eens mee moeten nemen naar hier...
___________
Collin had al die tijd op een afstand gestaan, gekeken, geobserveerd, haar in de gaten gehouden, maar op een hele andere manier dan Themis of Aya zou hebben gedaan. Hij zag haar strijd, maar weet het aan rouw, aan verdriet, hij kende de band tussen Nimfen en het bos niet goed genoeg om te weten dat Nova daar problemen mee zou kunnen hebben, en wist niet hoe sterk haar band met de bosgeesten was. Maar toen hij de worsteling heftiger zag worden besefte hij dat dit het punt was waarop ze hem nodig had om te "gronden". Zonder iets te zeggen liep hij het open veld op en zakte naast haar door zijn knieën. Stevig sloeg hij zijn armen om haar heen, hield haar tegen zijn borst, streek door haar lange blonde lokken. Hij voelde het ongeboren kind, dat een beetje tussen hen in zat zo, schoppen.
De wind was sterk, droeg haar gedachten met zich mee, ruiste af en aan. De natuur trok aan haar, de bosgeesten trokken aan haar zoals ze ook na Zephan hadden gedaan, vroegen haar zich over te geven aan haar verdriet, om deel van hen te worden. Er was echter één stem die zich na een jaar stilte in die menigte mengde. Ga verder, mijn lief, leek er zacht te klinken, hoewel het ook puur in Nova's hoofd kon zijn. Een brommerig geluid, het vage gebrul van wilde dieren in Afrika. Een geluid krachtig met leven, met liefde en warmte voor de Nimf aan wie het geruis dat probeerde over te brengen, aan de Nimf tussen de bloemen, de Nimf in de armen van een ander. Een ander die haar beschermde zoals de stem niet meer kon. Sam's geest was, zoals hij had beloofd, naar dezelfde plek gegaan als Zephan, en het zou altijd onduidelijk zijn of hij echt nog ergens rondhing tussen de bomen of dat dat puur een gevoel was.
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Haar zaak liep goed na zoveel jaren en Von was eigenlijk altijd wel druk met klanten. Haar wolf was echter direct alert. Themis mocht het dan anders zien, voor Von was ze pack, ook al kon ze niet transformeren. Ze handelde een paar zaken af en keek toen naar de Duivelin. Haar neus vertelde eigenlijk al wat Themis kwam vertellen en ze nam haar eventjes op. "Nieuwe kleren nodig, mevrouw Armell?" plagend keek ze haar aan.
____________
Nova greep zich aan Collin vast alsof hij een anker was. En een reddingsboei tegelijk. Ze drukte haar gezicht tegen zijn shirt waardoor ze tegen zijn borst aan leunde. Ze plaatste een van zijn handen op haar vrije oor en sloot haar ogen. Het rustige gebonk van zijn hart kalmeerde haar heel langzaam weer. De stemmen werden maar beetje bij beetje minder en leken haar langzaam los te laten, terwijl zij juist nog steeds Collin stevig vasthield. Nova hoorde de woorden en juist dat deed haar weer kort snikken. Uitgeput leunde ze tegen de weerwolf aan, terwijl ze een klein beetje ontspande. Ze kon niet meer vechten en het enige wat er overbleef was de warmte die hij uitstraalde en het krachtige bonken van zijn hartslag. Daar hield ze zich maar aan vast, tot ze haar handen genoeg wist te ontspannen om haar vingers te strekken en zo zijn shirt los te kunnen laten. Haar hand rustte op zijn zij en rug en uiteindelijk werd Nova zich weer wat bewust van de wereld. Moe hief ze haar hoofd en mompelde dat ze naar huis wilde.
____________
Nova greep zich aan Collin vast alsof hij een anker was. En een reddingsboei tegelijk. Ze drukte haar gezicht tegen zijn shirt waardoor ze tegen zijn borst aan leunde. Ze plaatste een van zijn handen op haar vrije oor en sloot haar ogen. Het rustige gebonk van zijn hart kalmeerde haar heel langzaam weer. De stemmen werden maar beetje bij beetje minder en leken haar langzaam los te laten, terwijl zij juist nog steeds Collin stevig vasthield. Nova hoorde de woorden en juist dat deed haar weer kort snikken. Uitgeput leunde ze tegen de weerwolf aan, terwijl ze een klein beetje ontspande. Ze kon niet meer vechten en het enige wat er overbleef was de warmte die hij uitstraalde en het krachtige bonken van zijn hartslag. Daar hield ze zich maar aan vast, tot ze haar handen genoeg wist te ontspannen om haar vingers te strekken en zo zijn shirt los te kunnen laten. Haar hand rustte op zijn zij en rug en uiteindelijk werd Nova zich weer wat bewust van de wereld. Moe hief ze haar hoofd en mompelde dat ze naar huis wilde.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Met een glimlach op haar gezicht draaide Themis zich om toen ze Von's stem hoorde. "Je deed echt geen babykleertjes, hè?" Ergens wist ze dat Von het meteen aan haar afzag, of rook, of wat dan ook. Zou ze dit soort dingen ooit echt geheim kunnen houden voor een wolf? De Duivelin sloeg de omslagdoek af, die binnen ook wel weer wat warm begon te worden. De naam "mevrouw Armell" kwam er dan wel altijd plagend uit bij Von, Themis droeg hem met trots. Ze was gelukkig als Edmond's vrouw, en ze was nog altijd blij en dankbaar dat Von hem heelhuids terug had gebracht van Han's roedel naar haar. "Hoe gaat het hier?"
____________
Collin knikte, en zonder iets te zeggen tilde hij haar op en droeg haar rustig bij de plek vandaan. Hij was niet van plan haar nu zelf te laten lopen, de heenweg had haar al genoeg energie gekost en dat was nog voor deze emotionele lading. Ze moest niet alleen op zichzelf passen, maar ook op de kleine die wel heel erg actief leek te zijn op het moment.
Hij zei pas weer wat toen ze ver bij de open plek vandaan waren. "Nova? Het zijn mijn zaken niet maar.. van wie was het andere graf?" Nova had wel eens door laten schemeren dat er meer in haar leven was dat behoorlijk mis was gegaan, dingen die haar leven overhoop hadden gegooid en haar hadden weten te raken voor Sam. Had het tweede graf daar ook mee te maken? Was Nova nog meer dierbaren verloren?
____________
Collin knikte, en zonder iets te zeggen tilde hij haar op en droeg haar rustig bij de plek vandaan. Hij was niet van plan haar nu zelf te laten lopen, de heenweg had haar al genoeg energie gekost en dat was nog voor deze emotionele lading. Ze moest niet alleen op zichzelf passen, maar ook op de kleine die wel heel erg actief leek te zijn op het moment.
Hij zei pas weer wat toen ze ver bij de open plek vandaan waren. "Nova? Het zijn mijn zaken niet maar.. van wie was het andere graf?" Nova had wel eens door laten schemeren dat er meer in haar leven was dat behoorlijk mis was gegaan, dingen die haar leven overhoop hadden gegooid en haar hadden weten te raken voor Sam. Had het tweede graf daar ook mee te maken? Was Nova nog meer dierbaren verloren?
Re: Belevenissen van Destan en Aya
"Misschien maak ik voor jou en Nova dit keer een uitzondering." Von glimlachte warm naar haar en gaf haar een omhelzing, waarna ze naar een stoel gebaarde. Ze kwam even later terug met thee en koekjes en keek naar Themis' buik. Ja, daar viel niet echt meer wat aan te verbergen. "De zaken gaan als een tierelier. Ik ga nog hulp in moeten schakelen." Maar vervolgens gaf ze een knikje. "Nieuwe roedelaanwinst? Dan denk ik dat je de komende manen rustig aan doet?" Ze nipte van haar thee. "Gaat alles goed? Met jou en het kind?"
____________
Ze krulde zich op tegen hem aan, zocht automatisch naar het plekje waarop zij het lekkerste lag en hij haar het makkelijkste kon dragen. Nova hield haar ogen gesloten en had even nodig om te aarden en tegen de tijd dat hij de vraag stelde, voelde ze zich wat beter. "Van Zephan.. Het eerste kind van Sam en mij. Hij stierf toen hij twee maanden was." Ze keek hem aan en richtte haar blik toen weer op haar bolle buik. "Ik.. ik ben mezelf toen bijna verloren." Een lichte zucht kwam over haar lippen en ze leunde vermoeid tegen Collin aan. "Niet praten en lopen tegelijk, alsjeblieft.. mijn hoofd kan het even niet aan." Sowieso was nog even zitten wel een fijne gedachte, wat ze dan ook even later bij hem aangaf. Te moe om hier over na te kunnen denken en dat ze dit van hem had gevraagd, leunde ze tegen zijn schouder aan. Haar handen beschermend op haar buik.
____________
Ze krulde zich op tegen hem aan, zocht automatisch naar het plekje waarop zij het lekkerste lag en hij haar het makkelijkste kon dragen. Nova hield haar ogen gesloten en had even nodig om te aarden en tegen de tijd dat hij de vraag stelde, voelde ze zich wat beter. "Van Zephan.. Het eerste kind van Sam en mij. Hij stierf toen hij twee maanden was." Ze keek hem aan en richtte haar blik toen weer op haar bolle buik. "Ik.. ik ben mezelf toen bijna verloren." Een lichte zucht kwam over haar lippen en ze leunde vermoeid tegen Collin aan. "Niet praten en lopen tegelijk, alsjeblieft.. mijn hoofd kan het even niet aan." Sowieso was nog even zitten wel een fijne gedachte, wat ze dan ook even later bij hem aangaf. Te moe om hier over na te kunnen denken en dat ze dit van hem had gevraagd, leunde ze tegen zijn schouder aan. Haar handen beschermend op haar buik.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Themis knikte glimlachend. "Een zeer actief wolfje, dat is zeker. Amiel zei dat het een meisje wordt, dus wie weet waar je je nu weer op kunt uitleven met jurkjes," plaagde ze Von. Elk kind in de roedel werd voor bijzondere gelegenheden immers door Von aangekleed, mannen net zo goed maar de vrouw leek het meeste plezier te beleven aan jurken. Themis' hand ging over haar buik. "Ik sla dus inderdaad een paar manen over, Amiel raadde toch wel aan dat ik dit keer meer rust moet gaan houden. Hoewel tot nu toe alles goed gaat, alleen rugpijn." Themis trok een gezicht en nam een slok thee. Met Aelia had ze inderdaad geluk gehad, ze hadden aan Avy destijds gezien hoe heftig de zwangerschap van een wolfje kon zijn hoewel Themis zich geen zorgen maakte dat het bij haar ook zo heftig zou zijn.
____________
Het eerste kind...? Bij de goden, wat had Nova allemaal wel niet moeten doorstaan in haar leven?
Toen ze aangaf ergens te willen zitten deed Collin dat dan ook. Hij vond een rustig plekje waar de zon precies door het bladerendak viel en liet haar rustig plaatsnemen op een boomstam, maar hield zijn arm om haar heen geslagen zodat ze tegen hem aan kon leunen en haar hoofd op zijn schouder kon laten rusten. Haar beschermende gebaar jegens het ongeboren kind ontging hem niet. "Wat bedoel je precies met dat je jezelf bijna verloren bent? Was dat waar je op doelde toen je me vroeg mee te komen om te gronden?" Wat betekende dat woord eigenlijk?
____________
Het eerste kind...? Bij de goden, wat had Nova allemaal wel niet moeten doorstaan in haar leven?
Toen ze aangaf ergens te willen zitten deed Collin dat dan ook. Hij vond een rustig plekje waar de zon precies door het bladerendak viel en liet haar rustig plaatsnemen op een boomstam, maar hield zijn arm om haar heen geslagen zodat ze tegen hem aan kon leunen en haar hoofd op zijn schouder kon laten rusten. Haar beschermende gebaar jegens het ongeboren kind ontging hem niet. "Wat bedoel je precies met dat je jezelf bijna verloren bent? Was dat waar je op doelde toen je me vroeg mee te komen om te gronden?" Wat betekende dat woord eigenlijk?
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Aah een meisje! Altijd leuk. Misschien moest ze voor roedel en familie inderdaad maar een uitzondering maken en een soort van kraampakket maken. Maar al dat gemier met kleine steekjes en kleine lapjes stof, was teveel van het goede om in de winkel te gaan doen.
"Fijn dat het goed gaat, dat is het belangrijkste. Goed dat je het aangeeft. Hoe gaat het op het werk? En thuis?" Ondertussen was er aardig wat tijd verstreken, maar Von wist heus wel dat er het een en ander was veranderd thuis tussen de relaties en ze hoopte dat dat nu weer goed zat. "Aelia voelt in elk geval weer aan zoals normaal, bij de volle maan." En dat was een goed teken, als het met de wolf goed ging.
_______
Nova had meer doorstaan dan welk willekeurig persoon die Collin tegen zou komen, waarschijnlijk. Ze draaide haar gezicht net voldoende om wat zon op te vangen, maar was niet van plan om hem los te laten leek het wel. Het duurde even voordat ze begon met praten. En dat was niet direct een antwoord op zijn vraag, maar zou wel meer duidelijk maken over haarzelf. "Zephan was een ongelukje," begon ze zacht. "We waren allebei aangeschoten en ik verwachtte er niets van. Ik dacht niet dat Sam zou blijven en al helemaal niet nadat ik had verteld zwanger te zijn. Ik was.. ik was gewend om het alleen te doen en wilde niemand om me heen eigenlijk." Het was nogal een strijd geweest om Sam toe te laten in haar leven. "Het was vrij snel duidelijk dat het niet goed ging toen hij geboren was.. zijn longen waren niet goed ontwikkeld en elke ademhaling was een gevecht. Uiteindelijk was het beter zo, maar... maar ik kon het niet aan." Het was een enorm moeilijke periode geweest, helemaal omdat het nieuws van haar vader toen amper een paar maanden daarvoor was gekomen.*
"Hij was zo... zo mooi en klein en ik kon niet geloven dat ik ook dit had verloren. Ik wist niet wat ik met mijn verdriet moest en uiteindelijk is het maar net goed gegaan." Nova leunde zwaar tegen Collin aan en bewoog even haar wang tegen de zachte stof van zijn shirt. "Nimfen zijn door hun aard al meer verbonden met de natuur, maar.. maar soms is dat nog sterker dan alleen aanvoelen wat planten doen en wat ze nodig hebben om te overleven. Ik kan.. ik kan bosgeesten horen en in die tijd ging ik op zoek naar Zephan." Ze bleef weer een poos stil. "Ik kan me niet alles meer herinneren. Aelia en Themis hebben me later ingelicht dat het nogal eng was. Je kon ongeveer door me heen kijken, ik at niet, ik sliep niet, ik herkende soms zelfs Aya niet meer.. Het scheelde niet veel of ik had me bij de stemmen gevoegd. Dan was ik vervaagd." Ze vond het eng om dit te vertellen. Wat zou hij er wel niet van denken? Nova keek hem dan ook niet aan. "Sindsdien... ben ik eigenlijk bang om alleen in het bos te zijn. Dus ja, ik had je nodig om.. om niet toe te geven. Om hier te blijven." Het was nogal een vertrouwen wat ze in hem had gesteld, maar het kwam even niet in haar op dat het best vreemd was dat ze hem het had gevraagd en niet Themis of Edmond of Aya.
*=Ik weet niet meer hoe het met Petr zat, maar ik doe maar even dat het wat later is gekomen.
"Fijn dat het goed gaat, dat is het belangrijkste. Goed dat je het aangeeft. Hoe gaat het op het werk? En thuis?" Ondertussen was er aardig wat tijd verstreken, maar Von wist heus wel dat er het een en ander was veranderd thuis tussen de relaties en ze hoopte dat dat nu weer goed zat. "Aelia voelt in elk geval weer aan zoals normaal, bij de volle maan." En dat was een goed teken, als het met de wolf goed ging.
_______
Nova had meer doorstaan dan welk willekeurig persoon die Collin tegen zou komen, waarschijnlijk. Ze draaide haar gezicht net voldoende om wat zon op te vangen, maar was niet van plan om hem los te laten leek het wel. Het duurde even voordat ze begon met praten. En dat was niet direct een antwoord op zijn vraag, maar zou wel meer duidelijk maken over haarzelf. "Zephan was een ongelukje," begon ze zacht. "We waren allebei aangeschoten en ik verwachtte er niets van. Ik dacht niet dat Sam zou blijven en al helemaal niet nadat ik had verteld zwanger te zijn. Ik was.. ik was gewend om het alleen te doen en wilde niemand om me heen eigenlijk." Het was nogal een strijd geweest om Sam toe te laten in haar leven. "Het was vrij snel duidelijk dat het niet goed ging toen hij geboren was.. zijn longen waren niet goed ontwikkeld en elke ademhaling was een gevecht. Uiteindelijk was het beter zo, maar... maar ik kon het niet aan." Het was een enorm moeilijke periode geweest, helemaal omdat het nieuws van haar vader toen amper een paar maanden daarvoor was gekomen.*
"Hij was zo... zo mooi en klein en ik kon niet geloven dat ik ook dit had verloren. Ik wist niet wat ik met mijn verdriet moest en uiteindelijk is het maar net goed gegaan." Nova leunde zwaar tegen Collin aan en bewoog even haar wang tegen de zachte stof van zijn shirt. "Nimfen zijn door hun aard al meer verbonden met de natuur, maar.. maar soms is dat nog sterker dan alleen aanvoelen wat planten doen en wat ze nodig hebben om te overleven. Ik kan.. ik kan bosgeesten horen en in die tijd ging ik op zoek naar Zephan." Ze bleef weer een poos stil. "Ik kan me niet alles meer herinneren. Aelia en Themis hebben me later ingelicht dat het nogal eng was. Je kon ongeveer door me heen kijken, ik at niet, ik sliep niet, ik herkende soms zelfs Aya niet meer.. Het scheelde niet veel of ik had me bij de stemmen gevoegd. Dan was ik vervaagd." Ze vond het eng om dit te vertellen. Wat zou hij er wel niet van denken? Nova keek hem dan ook niet aan. "Sindsdien... ben ik eigenlijk bang om alleen in het bos te zijn. Dus ja, ik had je nodig om.. om niet toe te geven. Om hier te blijven." Het was nogal een vertrouwen wat ze in hem had gesteld, maar het kwam even niet in haar op dat het best vreemd was dat ze hem het had gevraagd en niet Themis of Edmond of Aya.
*=Ik weet niet meer hoe het met Petr zat, maar ik doe maar even dat het wat later is gekomen.
I write for the same reason I breathe - because if I didn't, I would die
Re: Belevenissen van Destan en Aya
Zacht streek Themis over haar buik. Misschien moest ze Von vragen een paar jurken te maken die ze over een maand en verder kon dragen, Themis had haar zwangerschapskleding lang geleden al weggedaan... "Het gaat beter. Nova, Aelia en ik hebben de laatste maanden veel gezeten, veel gepraat en het lijkt erop dat we een manier hebben gevonden waarop we met elkaar om kunnen gaan zonder dat zij mij dingen blijven verwijten en ik me schuldig daarover blijf voelen. En daarnaast is er nu ook Collin," even keek Themis Von aan. Ze wist dat Destan's broer die maan mee zou gaan met de roedel, voor het eerst sinds hij hier was zou hij kennismaken met Destan's Alfa's. "Ik weet niet precies wat het is met hem, maar zijn aanwezigheid heeft een heel rustgevend effect. Op Destan, op Aya, op Nova." Themis wist niet hoe ze het moest uitleggen, maar ergens had ze een vaag vermoeden dat er onbewust meer speelde bij de Nimf. De enige naar wie ze dat vermoeden echter had geuit was naar Edmond. "En die rust is op dit moment best fijn in huis. We hebben straks immers twee schreeuwlelijkerds." De enige baby die Themis kende die hen nooit wakker had gehouden was Senna, die vanaf haar geboorte alleen maar had kunnen lachen.
_______
Collin hield haar stevig tegen zich aan, en luisterde enkel. Maar de zwaarte van het verhaal was niet te missen... Een kind verloren, haar partner verloren, misschien wel andere familieleden gezien ze het had over "ook dit verloren". Toen ze haar wang tegen zijn shirt bewoog pakte hij haar zacht op en trok haar weer iets meer op zijn schoot zodat ze volledig tegen hem aan kon leunen, en onbewust sloeg hij nu ook zijn andere arm om haar heen, alsof hij haar wilde beschermen. En bescherming leek ze nodig te hebben, mentaal en fysiek was Nova veel gevoeliger en kwetsbaarder dan ze soms leek te willen zijn. Toen ze uitgesproken was bleef het dan ook een beetje stil, voordat Collin iets zei. Zijn blik was op het bladerdak van het bos gericht. "Ik weet niet wat Destan en Aya ooit hebben gedeeld over onze ouders, maar toen die net waren gedood door jagers is Destan met Kaspar rond gaan reizen. Hij had dat nodig denk ik, maar mijn andere broers waren gelukkig met hun partners en ik was de enige die nog in ons ouderlijk huis woonde. Ik was doodsbang om naar het bos te gaan, zelfs met volle maan, bang dat er meer jagers waren, of dat ik mijn broers in een hinderlaag zou zien lopen zoals onze ouders overkomen was." Waarom vertelde hij dit? Misschien omdat zij zichzelf aan hem toevertrouwde, en hij het idee had dat hun vriendschap alleen gelijkwaardig bleef als hij dat ook deed? Collin wist het niet zo goed, maar hij deed het wel. "De Alfa's dwongen me uiteindelijk met hen mee te gaan, keer op keer weer. Ik ga het bos in, hier ook, maar eigenlijk hou ik meer van grote open vlaktes. Dus ik vind het niet raar dat je bang bent om alleen in het bos te zijn, ik ben het ook. Ik vind het fijn dat je me hebt meegevraagd want dan weet ik zeker dat we allebei weer veilig thuis komen." Nu pas keek hij naar haar, met een vriendelijke glimlach om zijn lippen. "Als je nog eens wilt gaan zeg je het maar, oke? Dan zorg ik dat je daarna weer veilig terugkomt bij je meisjes." Bij haar familie. Collin wist niet waarom hij niet een van hen had meegevraagd, maar dat zou iets zijn dat hij later zou navragen.
_______
Collin hield haar stevig tegen zich aan, en luisterde enkel. Maar de zwaarte van het verhaal was niet te missen... Een kind verloren, haar partner verloren, misschien wel andere familieleden gezien ze het had over "ook dit verloren". Toen ze haar wang tegen zijn shirt bewoog pakte hij haar zacht op en trok haar weer iets meer op zijn schoot zodat ze volledig tegen hem aan kon leunen, en onbewust sloeg hij nu ook zijn andere arm om haar heen, alsof hij haar wilde beschermen. En bescherming leek ze nodig te hebben, mentaal en fysiek was Nova veel gevoeliger en kwetsbaarder dan ze soms leek te willen zijn. Toen ze uitgesproken was bleef het dan ook een beetje stil, voordat Collin iets zei. Zijn blik was op het bladerdak van het bos gericht. "Ik weet niet wat Destan en Aya ooit hebben gedeeld over onze ouders, maar toen die net waren gedood door jagers is Destan met Kaspar rond gaan reizen. Hij had dat nodig denk ik, maar mijn andere broers waren gelukkig met hun partners en ik was de enige die nog in ons ouderlijk huis woonde. Ik was doodsbang om naar het bos te gaan, zelfs met volle maan, bang dat er meer jagers waren, of dat ik mijn broers in een hinderlaag zou zien lopen zoals onze ouders overkomen was." Waarom vertelde hij dit? Misschien omdat zij zichzelf aan hem toevertrouwde, en hij het idee had dat hun vriendschap alleen gelijkwaardig bleef als hij dat ook deed? Collin wist het niet zo goed, maar hij deed het wel. "De Alfa's dwongen me uiteindelijk met hen mee te gaan, keer op keer weer. Ik ga het bos in, hier ook, maar eigenlijk hou ik meer van grote open vlaktes. Dus ik vind het niet raar dat je bang bent om alleen in het bos te zijn, ik ben het ook. Ik vind het fijn dat je me hebt meegevraagd want dan weet ik zeker dat we allebei weer veilig thuis komen." Nu pas keek hij naar haar, met een vriendelijke glimlach om zijn lippen. "Als je nog eens wilt gaan zeg je het maar, oke? Dan zorg ik dat je daarna weer veilig terugkomt bij je meisjes." Bij haar familie. Collin wist niet waarom hij niet een van hen had meegevraagd, maar dat zou iets zijn dat hij later zou navragen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten