Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Edmond volgde niet veel daarna. Hij had de man al een paar keer ontmoet als Senna hem meesleepte, of als Nova hem uitnodigde, om mee te komen eten. Collin was goed gezelschap en een rustige wolf. Zacht brommend begroette hij hem even om zijn geur op te slaan. Ontspan wat, joh. Het is maar rennen.
Sterker nog.. hun alfa's kwamen al dollend en elkaar achterna zittend bij de groep. Zoals altijd kreeg Aya een dikke knuffel omdat ze nou eenmaal een bijzondere band hadden en daarna keek Von wat nieuwsgierig naar Collin. Eigenlijk bleek uit niets dat zij de alfa was; haar uitstraling was speels en tegelijk oplettend. Eerder die van een bèta. Welkom, goed dat je eindelijk eens meedurft. Haar plagende woorden moesten voor iedereen duidelijk zijn en ze liet Mano en Edmond een richting uitkiezen en wat dollen en bleef zelf wat meer achter om met Aya op te trekken. Ze had er helemaal geen behoefte aan om de baas te spelen en betrok Collin rustig in de groep, zonder hem in een positie te duwen.

[varden]

Collin was zowaar een beetje schichtig, keek dan ook verbaasd op toen Edmond op hem af kwam tot hij hem herkende en ook hij wat aan de man snuffelde zodat hij wist wie hij was als ze gingen jagen. Maar hij werd pas echt van zijn sokken geblazen toen de Alfa's zich bij de groep voegden. En dat kwam echt niet alleen omdat Emil enorm was, maar ook door hoe ze zich gedroegen. Verbijsterd keek hij naar de twee, die elkaar opjoegen alsof ze pups waren. Met open hangende bek keek hij naar het gebeuren, naar hoe Aya werd begroet en ze zacht door Von's vacht streek met haar snuit. Het meisje was als mens en als wolf dol op haar schoonzus, en ze begroette haar innig. In tegenstelling tot Von of Emil, die beiden inderdaad geen Alfa uitstraling hadden waar hij aan gewend was, had Aya daar helemaal niets van. Ze was als wolf wat speelser dan als mens, maar nog steeds haar rustige en wat timide zelf. Qua uitstraling dan want hij zou snel genoeg ontdekken dat ze dol was op racen. Eh..., wist Collin alleen maar te antwoorden op Von's begroeting. En dat werd niet snel aangevuld. Tijdens de jacht blikte hij af en toe verbaasd naar Destan, of naar Edmond en Aelia. Het jongste lid van de roedel werd wel degelijk als volwaardig lid behandeld, ook al was Aelia pas 16. In de roedel in Griekenland zou ze alleen de restjes krijgen, gezien ze niet de Alfa-pup was, en zou ze geacht worden haar mond te houden tenzij het een noodsituatie was. Hier deed ze mee met het gesprek, met de jacht, met de stoeipartijen en genoot ze van de aandacht van haar ooms en tantes. Dit was meer een familie dan een roedel.

Tegen de tijd dat ze op het eerste hert van de avond lagen te knagen keek Collin nogmaals verbaasd rond. Is.. is het hier altijd zo? Vragend keek hij naar Von, over wie hij veel had gehoord maar die hij nog nooit eerder had ontmoet.

[Ravief]

Von had heus wel door dat hij verbijsterd was, maar was ook niet van plan om zich aan te passen. Dit was hoe het eraan toe ging in de roedel. Niemand stond onderaan en als er al iemand onderaan stond, dan was het Themis en ook alleen maar omdat ze niet kon transformeren. Ze waren familie. Iedereen lette op iedereen en als nood aan de wolf kwam, dan traden ze op als alfa's. Dus ze claimden ook niet het beste stuk hert, maar letten er samen op dat iedereen te eten had en niemand hongerig naar huis zou gaan.

Ze zat op een stukje vlees te knagen en keek loom naar Collin. Ik weet niet wat je gewend bent, Collin, maar hier zijn we familie. Iedereen is evenwaardig en hoort er net zo goed bij, maakt niet uit hoe oud ze zijn. Tuurlijk zou het mooi zijn als Destan en Aya straks de roedel gaan leiden, maar dat betekent niet dat ze nu meer zijn dan de rest. Maar daarna liet ze een lachende grom horen. En nee, het gaat niet altijd zo. Meestal wordt er meer geracet en gespeeld.

[varden]

Dat klonk eigenlijk... best wel goed, dacht hij terwijl hij met een bedachtzame piep zijn kop een beetje schuin hield en naar het gehele tafereel keek. Hij stond op en porde zijn broertje met zijn snuit, waarna hij zich met een lome plof naast hem liet vallen. Ik snap dat je hier bent gebleven man. En dat was heus niet alleen vanwege de kleine wolf die tevreden haar kop onder die van Destan had liggen. Het leek erop dat het in huize Coin-Izanagi eindelijk weer normaal begon te worden. Aya keek even op bij Collin's woorden en gaf toen Destan een lik over zijn snuit. Ik ben ook blij dat hij is gebleven, zei ze op licht plagende toon.

Emil keek even naar Collin en neusde toen met zijn snuit door de vacht rond Von's nek. Hij grinnikte zacht. Haat hebberige Alfa's al net als ik. Emil was immers jarenlang een Omega geweest omdat zijn Alfa's hem weg hadden gejaagd van huis. Toch was hij Von nog altijd dankbaar dat ze hem ooit mee had gesleept met de eerste roedel, toen deze nog had bestaan uit Edmond, Mano, zijzelf, en Aya.

[Ravief]

Destan grijnsde naar zijn broer en schoof hem nog een stuk vlees toe. Het is nogal een wereld van verschil he? Het duurt even voor je wend, maar het is zo heerlijk Collin. Je gaat het zien. Eigenlijk wist hij niet hoelang zijn broer zou blijven, maar ergens hoopte hij dat hij vaker mee zou gaan met het rennen. Dit was een echte roedel en hij had niet geweten hoezeer hij het nodig had gehad, tot hij echt was opgenomen in de groep. Hij vermoedde dat het voor Collin net zo zou zijn. Ga je iemand meevragen voor het gala? plaagde Des. Het zou nog zeker een maand duren, maar het kon geen kwaad om erover na te denken. Je tijd op Eldon is niet compleet zonder het gala meegemaakt te hebben, voegde hij eraan toe, voor zijn broer kon protesteren. Tenslotte kende hij hem langer dan vandaag.


Ondertussen was Nova aan haar derde kop thee in een half uur. Oef.. ze wist niet wat die kleine druktemaker had, maar het voelde lang niet goed. Gelukkig had ze alles voor een kop thee op haar kamer in Klein-Eldon en waren haar meisjes onder de hoede van Themis zodat ze hen niet wakker zou maken met haar gespook.

[varden]

Collin bromde terwijl hij op het stuk knaagde. Man ik zie er toch helemaal niet uit in zo'n apenpakje? Bovendien, wie zou hij nou mee kunnen vragen? Ik kan me beter nuttig maken door op die kleine donderstenen van jullie te passen. Destan kende hem goed, bleek maar eens weer, Von kende slechts één iemand anders die zo moeilijk kon doen over een mooie outfit. Hoewel dat ook wel het enige was wat Cyra en Collin met elkaar gemeen hadden.

Dat Themis zich inderdaad niet fit genoeg had gevoeld voor de maan, had ze opgelost door aan te bieden samen met Avyanna op alle kleintjes te passen die nog niet meekonden. Seff, Lea en Rosa, Kiran en Kaspar, Senna en Nyah, de roedel had genoeg kids om ze goed bezig te houden. Daarmee hoopte de Duivelin ook Nova een avond te ontzien, want ze had wel door dat die zich niet helemaal lekker voelde de laatste tijd. Zelf had ze het koud vandaan met als gevolg dat ze voor het eerst in haar leven over haar trui nog een vest van Edmond aan had getrokken.

[Ravief]

Er wordt altijd oppas geregeld. Destan nam zijn broer eens op. Anders ga je met Nova? Jullie zijn goede vrienden toch?
maar vervolgens liet hij de kwestie zitten. Ze dolden wat, hadden een heerlijke tijd en daarna gingen ze allemaal huiswaarts. Von maakte nog even kennis met Collin op twee benen en toen ze met Emil weg liep, had de roodharige vrouw het idee dat ze hem wat had kunnen geruststellen dat ze echt niet zou bijten en net zo normaal was als ieder ander.

Het was ruim na middernacht, eerder richting licht dan dat het nog nacht te noemen was, toen Nova de eerste weeën kreeg. Met een kreun werd ze wakker. Shit! Dat was te vroeg! Maar te voelen aan haar lichaam ging het kind echt niet langer blijven zitten en was het geen vals alarm.

[varden]

Collin kwam rond die tijd net het kasteel inlopen, na een nacht dollen. Hij voelde zich opgelaten, ontspannen door hoe het met de Alfa's was gegaan en tegelijk een beetje verward. Als het zo heerlijk kon voelen en familie-achtig kon aanvoelen in een roedel, waarom was het thuis dan zo anders? Zo gedwongen, zo.. gerangschikt? Het gaf hem behoorlijk wat stof tot nadenken.
In de keuken ging hij nog op zoek naar een kleine snack en een glas water voor hij zijn bed in zou duiken. In de rest van het kasteel was het uitgestorven en even vroeg hij zich af of Kaspar al terug zou zijn, maar hij ging het niet checken. De rest van de roedel had hun (slapende) kids opgehaald uit huize Armell en was nu ook wel ongeveer thuis aangekomen.

[Ravief]

Ze hoorde de zware kasteeldeur, ook al deed hij nog zo zachtjes, en dankte de goden op haar knieën. Of het nou Collin of Kaspar was, ze konden helpen en mensen halen! Met een pijn vertrokken gezicht wist ze zich uit bed te wurmen en de gang op te strompelen, om bijna tegen Collin op te lopen. Met één hand om haar buik, greep ze zich met de ander aan hem vast. "Collin.." moeizaam keek ze naar hem op. Ze kneep hard in zijn arm bij een nieuwe wee en hield zich maar net staande. "Haal Aya en Themis voor me.. alsjeblieft. Zo snel je kan." En misschien kon hij Boaz wakker maken zodat er iemand bij haar bleef in de tussentijd? Het voelde niet goed, helemaal niet goed.

[varden]

Verbaasd keek Collin op toen hij iemand hoorde, en hij schrok zich lam toen hij zag dat het Nova was. De pijn was van haar gezicht af te lezen en gezien ze haar hand op haar buik hield kon hij wel bedenken dat het iets met de baby te maken had. Of dat een bevalling was of niet, dat wist hij niet zeker. Hij had geen verstand van dit soort dingen. "Natuurlijk, natuurlijk," stamelde hij, waarna hij haar terug naar haar kamer hielp.

Boaz rolde niet veel later, in enkel een pyamabroek en maar half wakker, de kamer in terwijl Collin als wolf in bloedspoed door de bossen scheurde. Zijn angst voor precies deze plek, helemaal zo midden in de nacht, was vergeten, het enige dat hij wist was dat hij Aya en Themis moest halen, en wel nu!
Met Themis op zijn rug, die was in drie seconden wakker toen Collin (spiernaakt) het huis was binnengevallen en haar ongeveer haar bed uit had gesleept, en Aya naast hem kwamen ze uiteindelijk het kasteel binnenrollen. Tijd voor schaamte over hoe de Duivelin hem had gezien was voor later, Aya schoot in een losvallende jurk terwijl de twee vrouwen Nova's slaapkamer binnenkwamen. Meteen erna werden de twee mannen naar buiten geschopt, want onbedacht was Collin (nu met broek) achter hen aangegaan. Dit was geen plek voor hen! Themis ging op Nova's bed zitten, pakte haar hand vast terwijl Aya wat spullen begon te verzamelen. Arts en moeder waren bij haar, en beiden waren duidelijk dodelijk ongerust. Ze moest nog niet bevallen, en de Nimf was lijkbleek. "Lieverd, wat is er? Wat voel je?" Bezorgd keek Themis naar Nova, probeerde iets van haar warmte naar de jonge vrouw over te brengen.