Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Ze leunde dicht tegen Themis aan en zuchtte tevreden. Het was een hele opluchting dat het goed was gegaan en bovenal dat het kind er nu was. Eigenlijk viel het haar mee. Ze had aldoor verwacht dat ze het extra zwaar zou hebben als het een jongetje zou zijn. Maar het voelde meer als een juiste afsluiting van een kloteperiode. Alsof Sam nog een klein beetje extra achterliet en zei dat het goed was zo.
Al protesteerde ze lichtjes bij die woorden. "Dat het een jongetje is, betekent nog niet direct voetballen. Tenslotte doet Senna dat ook en die is in al het andere toch behoorlijk meisjesachtig." Het bleef een poosje stil en tenslotte keek Nova wat aarzelend omhoog. Ze hoopte maar dat ze Themis niet voor haar schenen schopte hiermee. "Ik ben naar Sam geweest..." gaf ze zachtjes aan.

[varden]

Themis keek even verbaasd op bij die woorden. Naar Sam geweest? Het was best een wandeling naar het graf, en Themis kon zich voorstellen dat het emotioneel geweest was. Waarom had ze niet gevraagd of zij of Edmond met haar mee wilde? Of had ze Aya meegevraagd? "In je eentje?" vroeg ze dan ook voorzichtig. Als Nova daar in haar eentje heen was gegaan, en toch nog terug was gekomen was de vrouw een heel stuk sterker dan Themis al had gedacht, maar Themis betwijfelde of het goed voor haar was geweest.

[Ravief]

Die voorzichtige woorden gaven Nova genoeg bevestiging. Het was goed dat ze met Collin was geweest, al had het voor stress gezorgd en was het waarschijnlijk de reden van de vroege geboorte. Ze schudde licht haar hoofd. "Nee, met Collin." Ze zuchtte. "Ik moest erheen, in elk geval 1 keer. Maar.. jullie bedoelen het goed, maar ik zou me niet kunnen concentreren als jij of Aya mee was gegaan. Hij heeft me uiteindelijk weg gedragen. Het was moeilijker dan gedacht, maar het is goed gegaan." Nova wilde geen geheimen meer en ze wist ook niet precies waarom ze het nu opbracht, maar ze moest het delen.

[varden]

Themis knuffelde Nova stevig, tenminste, zo stevig als ze kon met een arm. Ze glimlachte warm naar Themis. "Lieverd, het kan me helemaal niets schelen dat je Collin hebt meegevraagd in plaats van Aya of mij. Ik ben alleen maar blij dat je iemand bij je had die je kon bijstaan en kon helpen. Je moet altijd doen wat goed voelt voor jou, en ik begrijp dat je het nodig had om naar hem toe te gaan." Themis was niet gekwetst, of voor haar schenen geschopt, hoewel ze de keuze voor Collin opmerkelijk vond. "Ik weet zeker dat hij ook trots op je is lieverd." En dan doelde ze op Sam, niet op Collin. Themis bracht de leeuw niet vaak op, wetende hoeveel pijn zijn dood Nova deed, maar heel soms waren er dit soort zinnetjes die gewoon uitgesproken moesten worden.

[Ravief]

Ze leunde nog wat meer tegen haar aan en sloeg een arm om Themis heen. "Ik heb ook niet meer de drang om erheen te gaan. Het was goed zo. Eén keer was blijkbaar wat ik nodig had en nu is het.. ik weet niet.. niet klaar ofzo, maar ik denk dat het steeds meer een plekje krijgt en ik het meer los kan laten." Wat eigenlijk ook het meeste was wat Nova in tijden had gezegd over haar verdriet en verwerkingsproces tegen de Duivelin. Nova glimlachte warm bij die woorden. "Ik.. ik heb hem gehoord, daar." Hij had gezegd dat ze verder moest gaan. En op welke manier precies, dat wist ze niet, maar het voelde als een afsluiting.

[varden]

Het klonk als iets wat je inderdaad kon gebruiken bij het afsluitingsproces, bij het rouwen. Zacht streek Themis over Nova's arm en schouder. "Ooh meisje toch," wist ze enkel te zeggen. Het klonk alsof Nova er vrede mee begon te krijgen, haar verdriet een plekje kon geven. Maar wat had Themis graag gezien dat haar al deze ellende bespaard was gebleven... "Natuurlijk is het niet klaar, maar het klinkt goed. Hoewel ik me niet kan voorstellen hoe het was om hem te horen." Als haar dat zoiets als dit alles zou overkomen met Edmond zou ze waarschijnlijk nooit meer in staat zijn om op te staan als ze hem dan een jaar later weer hoorde. Maar ze was dan ook geen Nimf, had geen contact met de geesten zoals Nova had. "Ik vind het fijn om te horen dat Collin er was om je daarmee te helpen. Misschien dat ik ook wel begrijp waarom je daar meer aan hem had dan je aan ons had gehad. Hij is... een onpartijdige factor in dit alles?" Zei ze dat goed? Ze bedoelde er in ieder geval mee dat ze Collin verhalen over Sam kon vertellen zonder dat hij een eigen invulling had. Hij kende Nova niet uit die tijd, kende niemand van Eldon van die tijd. Met als gevolg dat hij overal met een open blik naar keek, ook naar Nova als ze door moeilijke periodes ging.

[Ravief]

Het was bijzonder geweest. Ze moest door en het klonk alsof hij dat van haar verlangde. Op welke manier dan ook, was het goed als ze hem liet gaan. Nova drukte haar gezicht tegen Themis aan en hield nog even haar blik op haar kersverse zoon. Maar bij haar voorzichtig gekozen woorden, keek ze toch even op. Collin was een onpartijdig persoon hierin? Hoe moest ze dat zien? Nova dacht er even over na, maar kon ook niet echt een antwoord vinden. "Ik weet het niet precies. Maar hij wist niet van hoe ik was na Zephan en zou gewoon op me letten zonder er gekleurd naar te kijken en dat was wat ik nodig had." Wat onbeholpen haalde ze haar schouders op. "Hij is een goede vriend geworden en de meisjes zijn dol op hem. Ik ben blij dat hij er is." Het was een onbetaalbaar geschenk en misschien was het juist wel zo waardevol omdat hij hier was gekomen voor zijn broer en ze gaandeweg bevriend waren geworden.

Na wat kletsen, nam ze Avès weer over en ging Nova eten en slapen en dat herhaalde zich tot het avond werd. Ze had Avès verschoont en gevoed en hij lag tevreden te slapen in haar armen.

[varden]

Waar hij ook was, of wat er "van hem over was", Sam zou altijd van haar houden, altijd over haar waken. Maar hij zou nooit van haar willen dat ze eeuwig om hem zou rouwen, hij zou altijd willen dat ze haar leven weer met vreugde in haar hart kon leven. Dat ze de Nova zou zijn waar hij zo verliefd op was geworden, waar hij zoveel van had gehouden, waarvan hij helemaal geen afscheid had willen nemen maar juist dat had hij moeten doen. Dus ja, hij verlangde van haar dat ze door ging, ook als dat betekende dat ze zichzelf toevertrouwde aan een ander. Dat ze hun kinderen en zichzelf dat geluk weer gunde. Het enige wat hij van haar kon blijven vragen was dat iemand hun kids af en toe iets over hem vertelde, daarom had hij het boek met papa-verhaaltjes gemaakt, daarom had hij Senna de fluit gegeven waar ze op kon oefenen. Verder zou hij niet via de natuur of de bosgeesten contact met hen zoeken, wetende hoeveel kwaad dat kon doen. Sam had het immers zelf gezien toen ze Zephan hadden verloren.

Het was rustig in klein-Eldon. De kinderen waren naar hun kamers, Themis en Edmond had Senna en Nyah opgehaald en mee naar huize Armell genomen (waar ze nu werden verwend met warme chocomelk als toetje). De klop op de deur was dan ook maar al te duidelijk te horen, waarna die openging en Collin zijn hoofd om de hoek stak om te kijken of Nova nog wakker was. Hij glimlachte toen hij haar zag, met het bundeltje in haar armen. "Stoor ik?" vroeg hij zacht.

[Ravief]

Ze schudde direct haar hoofd en maakte een wenkgebaar. "Nee, kom erin." Ze schoof een beetje op in bed, zodat hij de ruimte had om naast haar te zitten en in elk geval niet met een halve bil op het matras zijn evenwicht moest bewaren. Nova draaide Avès een beetje zodat Collin een blik op het bundeltje kon werpen -dat nu eindelijk zoet lag te slapen. Ze was duidelijk nog moe, maar haar groene ogen straalden alweer en ondanks haar pijn, voelde ze zich oké.
"Ik heb je hopelijk niet te erg laten schrikken," zei ze, zowaar een beetje plagend want ze vermoedde wel dat dit de eerste bevalling was die Collin had meegemaakt en zelfs dat was van een afstandje geweest. Maar daarna keek ze vragend. "Wil je hem vasthouden?"

[varden]

Hij ging naast haar op bed zitten en trok een gezicht. "Volgens mij heeft Kaspar me dronken proberen te voeren. Ik maakte me echt een beetje zorgen om je." Vanwege haar duidelijke pijn toen ze hem vroeg Aya en Themis te halen, vanwege haar gekerm dat hij door de deur had gehoord. Het had even geduurd voordat het hem duidelijk was dat ze aan het bevallen was, en dat er niet iets heel erg mis was met haar en het kind. Maar toen nam hij heel voorzichtig Avès van haar over. In een halve seconde was er niets van zijn normaal wat stoere houding over. Hij vertederde nog meer dan wanneer hij met Senna praatte, of als hij Nyah vermaakte. Avès lag dan wel rustig te slapen, maar toch kon hij het niet laten iets tegen hem te zeggen. "He kereltje," zei hij zacht. "Je hebt oom Collin wel aan het schrikken gemaakt hoor." Zacht streek hij met zijn duim langs een van de zachte wangetjes voor hij weer naar Nova keek. "Hij is prachtig Nova. Een echt klein wolfje." Zijn wolf voelde dat aan alles bij het hummeltje. Hij glimlachte naar haar, maar kon het niet helpen haar toen weer even op te nemen. "Hoe gaat het met jou? Themis vertelde me dat je nog een beetje last hebt van de bevalling en wat rust moet houden?" Dat ze daarom nog even op klein-Eldon bleef. De Duivelin had hem er nog even niet op geattendeerd dat hij naakt was geweest toen hij haar haar huis uit had gesleept, en Collin leek zich daar nog niet echt bewust van te zijn.