Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

"Thee, natuurlijk!" Waarop ze naar binnen ging om aan de slag te gaan en ze de kinderen aan Collin overliet en hem opdroeg ervan te genieten en zich een beetje te laten gaan.
Maar inderdaad zat Senna twee dagen later op zijn rug, hij als wolf, en leidde hem rond. Haar handjes zaten stevig in zijn vacht en ze vertelde over alles. Hoe Eldon er nu uitzag, hoe het bos kon kraken, hoe heerlijk licht alles was, dat er een mooi uitzichtpunt was vlakbij en giechelde om hoe pluizig hij was en hoe lekker warm. Nova had Avès op de arm en keek glimlachend naar het stel en vertrouwde erop dat de wolf goed op haar kleine zou passen. Ze bleef dan ook binnen en luisterde naar de plannen van Aya en Kaspar, die samen weer het gala regelden. Wat bevreemd bedacht ze dat ze nu beiden een Coin zouden hebben op het feest.

[varden]

Terwijl Aya juist hun jarenlange wedstrijdje had gewonnen, en beëindigd op het jaar dat zij met een Coin naar het gala ging. Daarna had ze immers altijd dezelfde partner meegenomen.
Collin's wolf had lang aan Senna gesnuffeld toen hij tevoorschijn was gekomen, en daarna aan Nyah, Nova, en de kleine Avès, waarna hij toe had gestaan dat Senna op zijn rug was geklommen. Nu liep hij rustig rond met haar door de tuin en tussen de bomen die eraan grensde. Zijn oren bewogen vrolijk rond terwijl hij naar het Nimfje luisterde en deze wonderlijke witte wereld ontdekte. Sneeuw was leuk! Koud, maar leuk! Hij kon alle sporen van konijntjes en eekhoorntjes makkelijk zien, en het was inderdaad ontzettend licht, en het rook lekker. Hij hield van sneeuw!
Tegen de tijd dat Senna van zijn rug af klom was de wolf dan ook helemaal niet van plan om terug te veranderen en de mens kreeg het niet voor elkaar het beest te dwingen. Hij drukte zijn natte snuit tegen Senna's wang en bromde tevreden. Het nimfje rook lekker, en hij piepte zacht. Toen keek hij naar de deuren. Zou hij mee naar binnen mogen? Lekker bij het vuur liggen en meer met Senna spelen?

[Ravief]

Senna had het fantastisch naar haar zin met dit speelmaatje! Ze liet rustig aan zich snuffelen en gaf hem dikke knuffels en heel veel aaien, al was ze ook voorzichtig met hem. Maar ze zag hoe hij naar de deur keek en ze schudde haar hoofd. "Wolven mogen niet naar binnen. Wolven zijn voor buiten, mensen zijn voor binnen." Maar daarna jaagde ze hem lachend op, rolde met hem door de sneeuw en maakte een sneeuwpop en warmde haar koude handjes in zijn pluizige vacht. Ze wilde wel dat hij altijd bij hen zou blijven! Ze had het heerlijk met hem, maar schudde zich tenslotte als een hondje uit. "Ga je weer terug veranderen? Mama maakt de beste warme chocomelk die er is en samen kunnen we haar vast wel overhalen!"

[varden]

Collin jankte zacht. Dat was niet eerlijk! Hij wilde ook naar binnen...
Maar het spelen leidde hem goed af, tegen de tijd dat Senna aangaf naar binnen te willen was ook hij behoorlijk bekaf en hij trok zich dan ook terug op de plek waar hij in de eerste instantie ook was getransformeerd. Rillend van de kou rende hij terug, tilde Senna zonder moeite op en met haar op zijn nek hobbelde hij naar binnen. "Koud koud koud." Het was duidelijk dat de mens nog niet zo gewend was aan sneeuw en winter, dus die warme chocomelk klonk lang zo gek nog niet! Hij zou die middag naar het dorp moeten, naar Von, maar dat kon daarna nog.
Binnen brandde er een vuur in de haard en de kinderen hadden zich daaromheen verspreidt met boeken en met spelletjes. Een paar keken op toen Collin en Senna binnenkwamen, maar de meesten waren er inmiddels aan gewend dat er constant volwassenen naar binnen en naar buiten liepen. "Goed, waar is je mama? Dan gaan we die eens overhalen om ons lekkers te geven." Hij keek op naar Senna, met een grote grijns op zijn gezicht.

[Ravief]

Gillend van de pret sloeg ze haar armen om hem heen en hield zich zo aan hem vast terwijl ze snel naar het kasteel gingen. Lachend wreef ze haar handen over zijn wangen om hem weer warm te krijgen en drukte zomaar een kus op zijn prikkende kaak. Eenmaal weer op de grond -laarsjes uit, pantoffels aan en jas uit- trok ze hem aan zijn hand mee. "Lekkers!" bromde ze, want daar was ze behoorlijk aan toe. Het duurde even, maar ze vonden Nova in de bibliotheek, waar ze aan het lezen was. Even een momentje voor zichzelf. Ze keek op en stond ook op toen ze die twee zo binnen zag komen. Beiden verwaaid, blos op de wangen en Senna die Collin aan de hand had, of andersom.

[varden]

Collin grijnsde naar Nova toen hij haar zag, een stralende, brede grijns die hem iets jongensachtigs gaf. Het was Senna die hem meesleepte, zonder twijfel. "Deze kleine dondersteen zegt dat jij de lekkerste chocolademelk van heel Eldon maakt." Goed, dat "heel Eldon" gedeelte had Senna niet op die manier gezegd, maar het klonk wel goed in zijn hoofd. "Dus kwamen we bedelen of we een kop mochten." Daar was hij dan wel weer heel eerlijk in, want iets anders dan bedelen kon je dit toch niet echt noemen. Zijn neus prikte nog door de kou buiten en het viel hem ineens op hoe Nova rook. Vers gras, madeliefjes, en... iets anders. Iets dat hij niet zo goed kon plaatsen. Kaneel? Lavendel? Iets kruidigs dat zijn gevoelige neus een beetje prikte. Hij had even een seconde nodig om zijn gedachten weer te ordenen, een seconde waarin zijn grijns kort verdween en toen weer terugkeerde.

[Ravief]

Waarop Nova op hen afliep en Senna de lucht in tilde en haar knuffelde. "Bedelen nog wel? Weet je wel wat mama daarvan vindt?" Ze keek even streng, maar drukte toen een kus op de lokken van haar kind en zette haar weer op de grond. Ze moest nog een beetje denken aan haar spieren. Met een warme glimlach keek ze naar Collin. Ze had gemist hoe zijn grijns verdween en weer verscheen en was zich ook niet bewust van zijn gedachten -want dat zou creepy zijn als je in iemand hoofd kon kijken. "Vooruit dan maar, ik zal warme chocomelk voor jullie maken." Senna huppelde met een tevreden 'yeeeey' voor hen uit naar de keuken. Ze wilde kijken! "Je ziet eruit alsof je het kan gebruiken," plaagde de Nimf en keek hem met een zachte blik aan. "Hoe vind je wolf de sneeuw?"

[varden]

Collin volgde wat rustiger, naast Nova liep hij mee naar de keuken. "Mijn wolf vindt sneeuw fantastisch," zei hij met een ietwat verbaasd gezicht. "Hij wil nooit meer terug naar Griekenland. Het liefst wil hij verhuizen naar de Noordpool en leven als een pinguïn..." Zijn wolf moest eens weten dat er geen pinguïns waren op de Noordpool. Hij grijnsde al snel weer. "Maar serieus, hij vond het heel erg leuk om met Senna buiten te spelen. En hij houdt wel echt van sneeuw. Het is koud, maar het maakt de lucht heerlijk fris. Je ruikt alles." Inclusief dus de mensen om je heen. Even nam Collin Nova op, vaag in zijn achterhoofd hoorde hij de vragen van de jongen een paar dagen eerder. Wilde hij niet samen zijn met Nova?
Snel schudde hij het van zich af. "Hoe was jouw ochtend? Heb je de bibliotheek al uit?" Hij moest eens weten hoe vaak Nova die vraag had gehad toen ze op Eldon lessen volgde.

[Ravief]

"Een wollige pinguïn," plaagde Nova en vertelde hem daarna dat er helemaal geen pinguïns waren op de Noordpool. Maar ze luisterde opgewekt naar zijn verhalen, vroeg hem uit en glimlachte om zijn ervaringen. "Zie je wel dat het allemaal wel meevalt. Sneeuw hier is magisch. Wacht maar tot kerst." Haar groene ogen sprankelden en ze ging hem voor naar de keuken waar ze al snel in de weer ging met een pannetje en wat geheime ingrediënten. "Rustig. Het was fijn om gewoon even wat tijd voor mezelf te hebben. En deze bibliotheek heb ik nog niet uit, nee. Maar dat komt nog wel!" het klonk stellig en ze vertelde hem over haar tijd op Eldon en hoe vaak ze in de bieb te vinden was geweest en dat het haar was gelukt om in vier jaar -en wat meer- alles uit te lezen. Terwijl ze vertelde, maakte ze de warme chocolademelk en schonk een beker voor hem in en overhandigde die met een lichte glimlach. Eens zien of hij het warme goedje ook kon waarderen.

[varden]

Hij ging zowaar op tafel zitten terwijl hij gefascineerd naar haar luisterde. Het stelde hem een beetje teleur dat er geen pinguïns waren op de Noordpool maar daar was hij ook snel weer overheen. "De pluizigste pinguïn die je ooit hebt gezien!" Zijn grijns leek nooit meer te verdwijnen en was haast kinderlijk door vrolijkheid erachter. Hij grijnsde naar Senna. "Denk je dat ik een goeie pluizige pinguïn zou zijn?" Maar daarna begon hij haar moeder vragen te stellen. Wat was haar favoriete boek geweest? Had ze er wel eens eentje twee keer gelezen? Waren er boeken met gevaarlijke magie erin? Waar kon je je het beste verstoppen in de bibliotheek? Bij die vraag knipoogde hij naar Senna, als teken dat ze daar maar een keertje verstoppertje moesten spelen.

Nieuwsgierig rook hij aan het goedje, en even kleurden zijn ogen geel waardoor het ruiken meer snuffelen werd haast. Haast voorzichtig nam hij een slokje maar direct werden zijn ogen groot. Het was zoet! En warm, en romig, en... Het was de heerlijkheid van sneeuw, maar dan in een warme beker! Hij grijnsde. "Nou, Senna heeft niet gelogen. Dit is echt heel erg lekker."