Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Hij zou daar niemand anders vinden? Had hij dan...? Was er dan toch...? Was hij nou aan het stamelen? Dat was niets voor hem. Ze merkte zijn hand niet op, omdat ze net weer wegkeek, maar uiteindelijk zuchtte ze. Ze las de onzekerheid op zijn gezicht en dat hij het echt niet meer wist en ze slikte haar eigen twijfels weg.
"Collin..." Nova pakte zijn hand en keek hem aan en beet even op haar lip. "Ik begrijp het. Je hebt daar een huis en je hebt daar altijd gewoond en geleefd en je hebt familie daar." Haar blik verzachtte wat. "Het is niet zomaar iets om dat dan op te geven, maar wat je ook besluit.. het hoeft niet voor altijd te zijn, dat weet je toch? Als je.. als je zou gaan... Je bent altijd welkom hier.." Het was maar goed dat niemand haar zag blozen in het donker. "Meer dan welkom." Ze sprak die woorden zacht uit en kneep lichtjes in zijn hand. Ja, ze zou heel graag zien dat hij bleef, maar nu was ze bang geworden. Het liefst van al wilde ze gewoon een knuffel en alles uitspreken, maar wat als ze dit helemaal verkeerd zag? Als ze meer hierin zag dan er was?

[varden]

Ze bleven op deze manier wel op elkaar heen draaien zeg... Maar bij die drie woorden kreeg Collin dan toch weer een glimp van hoop in zijn ogen en glimlachte hij een beetje onzeker naar haar. Zacht vouwde hij zijn vingers om haar hand en glimlachte naar haar. Onbewust van haar verlangen, was zijn volgende beweging om haar echter dicht tegen zich aan te trekken, in een stevige knuffel. Zacht legde hij zijn wang op haar kruin en glimlachte. "Dat weet ik," zei hij zacht, terwijl hij genoot van de geur van de nimf in zijn armen. Hij wist dat wat hij ook deed, het niet voor altijd zou zijn. En als hij hier echt welkom was, dan zou hij zeker weer terugkomen. Maar voor nu wilde hij niets meer zeggen, wilde hij gewoon zo blijven staan, al was het maar om Nova een beetje warm te houden. Om hen heen dwarrelden sneeuwvlokken rustig naar beneden, vanwege de kou was iedereen binnen en hadden ze de tuin helemaal voor zichzelf en dat was helemaal prima op dit moment.

[Ravief]

In eerste instantie was haar omhelzing meer vastklampen dan iets anders. Met haar ogen dicht leunde ze tegen zijn borst en wist met moeite te ontspannen in zijn armen. Ga alsjeblieft niet weg. Blijf. Blijf bij mij. Ze wenste het stilletjes en zuchtte tenslotte toen zijn warmte tot haar wist door te dringen. Nova was zich helemaal nergens meer van bewust, behalve van zijn armen om haar heen. Wat kon ze verder nog zeggen? Was er verder wat te zeggen?

Pas na een hele tijd werden ze gestoord door iemand van de staf, die zachtjes aangaf dat Avès niet stopte met huilen en dat Nova nodig was. De Nimf maakte zich met tegenzin van hem los en liep aan zijn zijde weer naar binnen en ging toen snel achter de vrouw aan. Avès had inderdaad dringend een voeding nodig en vermoeid gaf ze hem die. Al haar vrolijke energie was uit haar verdwenen na het gesprek van net, wat amper een gesprek te noemen was. Ze bleef boven tot haar kleine ventje sliep en ging toen Collin opzoeken, om te overleggen en zijn jasje terug te geven. Misschien konden ze nog een dans doen en dan gaan?

[varden]

Collin had op haar zitten wachten buiten en glimlachte naar haar. "Wilde hij mama?" Het had even geduurd voor ze terug was gekomen, hoewel Collin niet naar binnen was gegaan. Hij vermoedde dat erbij zijn als Nova haar zoontje voedde echt wel een stap te ver was, een inbreuk op haar privacy. Hij kwam overeind en bood haar zijn arm weer aan, even keek hij schuldbewust. "Ik weet dat.. dat mijn onderwerpkeuze misschien niet zo handig was vanavond. Maar mag ik nog een dans van je?" De muziek in de zaal was net weer rustig geworden, na een paar nummers die kennelijk populair waren onder de groep jongeren, en hij wilde haar graag nog een keer zo zien stralen als hij eerder had gezien. Voordat hij de sfeer verpestte door zijn dilemma aan haar voor te leggen. Collin moest eens weten wat ze in stilte had gewenst.

[Ravief]

"En liet me niet gaan," mompelde ze, maar liep aan zijn arm mee naar binnen. De rustige nummers waren precies goed voor nu en ze stond dicht tegen hem aan met haar armen om hem heen. Ze wiegden zacht op de muziek. Nova schudde haar hoofd. "Het is oké. Ik ben eigenlijk wel blij dat ik weet wat er speelt, maar het moet even bezinken. Ik had het niet echt zien aankomen." Ze glimlachte verontschuldigend. "Laten we gewoon genieten van vanavond. Al moet ik zeggen dat ik niet weet hoe lang ik het nog volhoud." De lichamelijke ongemakken waren wat zwaarder dan verwacht. Waarop ze haar hoofd weer tegen zijn schouder/borst liet rusten en op haar gemakje met hem bewoog op de muziek. Al waren die bewegingen minimaal.

[varden]

Zijn armen gleden om haar heen, alsof hij haar wilde beschermen tegen de wereld. "Ik breng je zo weer veilig thuis," beloofde hij. "Je mag zelfs kiezen. Als je wilt mag je ook op mijn rug, je dochter vindt me in ieder geval lekker zacht en pluizig." Hij probeerde de sfeer iets te verlichten met een grapje, niet wetende of dat goed zou vallen op het moment. Maar de keuze was aan haar of ze naar huis gedragen zou worden door de man, of lekker warm op de rug van de wolf. Voor Collin maakte het niet uit welke van de twee ze koos. Zacht streek hij geruststellend over haar rug. Tja... Wat moest hij nou toch doen?

[Ravief]

Ze mompelde vaag wat, maar ze zou het later wel zien. Ze had nog steeds zijn jasje aan en eigenlijk bewogen ze amper, maar Nova had het goed zo. Ze kwam niet uit dit beschutte plekje voor twee lange nummers, maar uiteindelijk gaf ze aan naar huis te willen. Ze gaf hem zijn colbert terug en haalde bij de garderobe haar winterjas op, om vervolgens Avès te gaan halen en nog wat meer in te pakken. Uiteindelijk koos ze dan toch voor zijn armen, als hij er zeker van was dat hij dat volhield.

Klein-Eldon was zowaar nog verlicht. Ze hadden een enorme kerstboom binnen weten te krijgen om ook met de kinderen een beetje feest te kunnen vieren. Boaz was nog op met de oudsten en Nova glimlachte vermoeid naar hem. Met een zachte glimlach bedankte ze Collin nog eens voor de fijne avond, maar wilde toen echt haar bed in. Ze was te moe om nog na te denken.

De volgende dag echter zette ze de mogelijkheid dat hij zou vertrekken uit haar hoofd. Nova wilde zoveel mogelijk genieten van deze tijd van het jaar en dat was aan alles te merken. Ze wilde eveneens het beste halen uit die paar dagen dat Collin er nog was. Na Oudjaar zou ze wel weer zien.

[varden]

Het begon dan in ieder geval goed. Toen Nova beneden kwam was er een ontbijttafel bij de boom neergezet, waar Collin en Boaz een enorm ontbijt neer aan het zetten was. Themis, Edmond, Aelia, Senna en Nyah zaten al aan tafel. Tenminste, tot de twee meisjes hun moeder zagen want meteen renden ze op haar af voor knuffels. Collin glimlachte warm naar Nova. "Lekker geslapen?" Ze was al ongeveer aan het dutten geweest toen hij haar terug had gedragen had hij het idee gehad. Collin had zich eindelijk eens voor dit weer gekleed, in een dikke trui omdat zijn lichaam nog niet helemaal wilde wennen aan de kou uit de bergen, waardoor hij er heel "kerstig" uitzag. Zijn haar stond een beetje alle kanten op en er zaten vegen bloem en cacao in zijn baard. Boaz en hij waren al een tijdje bezig om iedereen van dit ontbijt te kunnen voorzien.
Themis kwam overeind en liep naar Nova toe om een knuffel te geven. "Fijne kerst lieverd," zei ze zacht. Durfde ze te vragen hoe het gisteren was gegaan?

[Ravief]

Ze glimlachte warm naar Collin en grinnikte om zijn uiterlijk, maar was toen een poosje bezig met haar meisjes. Avès legde ze in een wieg, in de buurt maar tegelijk ver weg genoeg zodat hij rustig door kon slapen. Senna en Nyah kregen uitgebreide knuffels en verhaaltjes en ze liet hen vertellen over de spelletjes die ze met Edmond hadden gedaan en dat ze allemaal lekker hadden gekregen. Daarna hielp ze hen weer aan tafel. Warm sloot ze haar armen om Themis heen en gaf de vrouw een kus op de wang. "Jij ook. Ik vertel je later meer." Voor nu had ze trek.

De middag stond in het teken van de kinderen. Voor iedereen waren er cadeautjes, kleren, lekkers, warme chocomelk en knuffels en verhaaltjes. Kaspar en Destan gingen met ze wandelen en een sneeuwballengevecht houden en Aya en Nova trokken zich terug in de keuken om Boaz te helpen voor een fantastische maaltijd.

[varden]

Sinds de keuken was aangepast was er een bron van geluk teruggekomen in het leven van de man en hij rolde enthousiast en moeiteloos overal rond, terwijl hij Aya en Nova instructies gaf over het eten dat hij had bedacht. Van alles was er wat, vlees voor de wolven, groenten voor de Nimfen en Faunen, vis voor de Sirenes, hij had echt zijn best gedaan en hij genoot er duidelijk van.

Collin hield zich ondertussen bezig met alle kleine klussen die die dag uitgevoerd moesten worden tussendoor: opruimen, afwassen, de haard aanmaken, dingen klaarzetten voor spelletjes, de tafel dekken voor lunch en later voor avondeten. Het gevolg was dat het een vreselijk drukke dag was. Themis trok zich halverwege terug in een van de ongebruikte gastenkamers omdat ze echt even moest slapen anders zou ze het einde van de dag niet eens halen. Voor het avondeten schoof immers ook nog eens een gedeelte van de roedel aan en ze wist dat ze daar echt wel bij hoorde te zijn. Maar het ging duidelijk niet echt heel erg goed met haar op het moment.
Natuurlijk kon ze het tussendoor niet laten Collin kort te plagen met dat het leuk was hem nu weer eens te zien met kleren aan, waardoor de man bijna een half uur lang een knalrood hoofd had omdat het nu pas echt tot hem doordrong hoe hij de Duivelin onder ogen was gekomen.

Tegen de tijd dat het avondeten af werd gerond, nam Boaz pas weer een momentje rust. Hij glimlachte naar Aya en Nova. "He meiden, hoe was het gisteren op het bal?" Het was raar om daar zelf niet bij geweest te zijn.