Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Even leek het alsof ze toch die kant op wilde gaan. Ze wilde niet dat het wende. Ze wilde niet een ander om gelukkig mee te worden. Maar hij had gelijk. Het was uit. Ze hadden mooie tijden gehad en ze zou altijd om hem geven, maar ze wilden inderdaad andere dingen in het leven. Ze wilde een gezin, ze wilde meer uit het leven... "Klinkt alsof je een goede plek hebt gevonden," reageerde ze dus. Ja, ze zou hem missen, maar ze gunde het hem ook zo. Uiteindelijk waren ze beiden niet echt gelukkig geweest in hun relatie. Claire glimlachte naar hem. "Het viel tegen. Ze staan daar niet zo te springen om mijn aanwezigheid, als ik om het hunne." De zoektocht naar een baan was ontzettend moeilijk en het was iets wat Collin haar altijd had voorgehouden.
"Collin? Ik weet dat we onze eigen weg in slaan nu... maar ik zou het fijn vinden om bij te praten. Om te horen over die school en hoe je het hebt gehad en samen wat te eten." Vragend keek ze hem aan. Was dat oké? Konden ze dat nog delen? Voor hij blijkbaar voor altijd -want zo voelde het toch wel- uit haar leven zou verdwijnen.
_________

Ze kneep haar ogen dicht en zuchtte. Ze zou niet huilen! En dat deed ze ook niet. Ze had een week na het vertrek uiteindelijk dan opgebiecht dat ze hem had gekust en voorzichtig had gehoopt op meer. Nu was hij weg en iedereen kon haar dan wel voorhouden dat hij beloofd had om terug te komen, maar wat had ze daar aan? Hij was niet hier en dat was waar het om ging.
"Ik weet niet meer wat ik met Senna aan moet vangen.." Het meisje kreeg ongeveer driftbuien dat was totaal niet wat Nova van haar dochter gewend was. Senna was altijd zo makkelijk, zo lief, zo zacht... Maar bovenal wilde Nova niet dat Senna haar achterna ging. Ze had genoeg meegemaakt in haar leven en Senna had haar vader al moeten verliezen.. Tegen de rest van alle dingen die haar kleine meid pijn konden doen, wilde ze haar beschermen.

Een paar dagen later, Senna had een time-out gekregen vanwege haar geschreeuw en gehuil, kroop ze dan bij Boaz op schoot en drukte haar neus in de trui van de man. De tranen waren nog niet opgedroogd en ze mompelde stilletjes dat ze gewoon wilde dat Collin terug kwam.

[varden]

"Dat klinkt goed. Waarom kom je morgen niet bij mij eten?" De spullen waren nog niet ingepakt, het enige wat hij tot nu toe had gedaan was het er voorzichtig met zijn broers over hebben hoe ze alles zouden verdelen en wat er met Destan's en Collin's deel zou moeten gebeuren gezien die hier niet woonden.
Collin zou dat ook nog graag delen, net zoals hij Claire graag zou zien als hij ooit nog langskwam hier, maar verder zou hij inderdaad verdwijnen. Hij had hier geen plek meer, geen thuis, en geen reden. Het was tijd voor verandering, het was tijd dat hij zijn leven in eigen handen zou nemen in plaats van te doen wat iedereen maar van hem verwachtte. In het lege huis blijven wonen, een braaf lid in de roedel te zijn, een gelukkige relatie te hebben ook al groeide je al een lange tijd uit elkaar. Het was het leven dat hij voor Eldon had gekend, en het was makkelijk om daar weer in terug te vallen, dat wist hij ook wel. Hij glimlachte naar Claire. "En het komt wel goed. Uiteindelijk zullen ze wel inzien dat ze je maar al te graag willen daar, dan hebben ze door hoe geweldig je bent." Ze zou het wel redden in de stad, als ze er eenmaal voet aan de grond kreeg en dat was in Collin's ogen gewoon een kwestie van tijd.
_________

Themis had ook geen raad daarvoor, het enige wat ze kon doen (en wat ze dan ook deed) was Nova een beetje helpen en ontzien door Senna wat af te leiden als ze thuis waren. Maar de Duivelin was absoluut niet fit, met haar lage temperatuur en de andere lichamelijke klachten op het moment, en het vrat energie. Dat de tranen hoog zaten bij Nova, viel haar bovendien ook wel op en ze hoopte maar dat dit verdriet niet weer zo werd opgekropt als na het overlijden van Sam.

Boaz streek zacht over Senna's lokken. "Waarom schrijven we hem geen brief meisje? Dat je hem mist en dat hij snel terug moet komen?" Dan had Senna misschien het gevoel dat ze tenminste iets had gedaan om weer contact te krijgen met de wolf. "Wie weet schrijft hij wel terug?" Vragend keek de man Senna aan. Vond ze dat een goed idee? Hij zou haar helpen met het schrijven.

[Ravief]

Dat spraken ze af en Claire liet hem verder met rust. Maar ze aten samen voor een paar dagen en het voelde in elk geval weer goed tussen hen. Ze hoorde hem uit over alles. De mensen daar, de roedel, hoe het met Destan ging, of het niet gek was dat zijn broertje ook een gezin had.. Over wat hij ging doen daar, hoe hij het voor zich zag en wat hij het meeste zou missen en wat hij absoluut niet zou missen.
Op haar beurt vertelde ze over wat zij in die maanden had gedaan. Ze was bezig met zoeken naar een baan en en appartement, maar gaf tegelijk de ruimte hier nog niet op. Tenslotte had ze geen behoefte aan dakloos zijn. Daarna wat dingen over de roedel en wat Collin's broers hadden vergeten te melden. Het was gezellig, al wist Claire ook wel dat hij weer weg zou gaan, maar dat was op het moment niet erg. Dit voelde beter. Het voelde als een goed afscheid.
__________

Nova was vooral boos eigenlijk en hoewel ze verdriet had omdat ze hem miste, had ze wel andere dingen aan haar hoofd. Ze was bezorgd om Themis en het wolfje en stuurde Amiel een paar keer naar haar toe om te zien of alles nog wel goed ging. Nova voelde dan wel aan dat het gezond leven was, ze was op dit moment meer bezorgd om het leven van de Duivelin, dan om dat van het kind. Dat zorgde wel voor zichzelf, zoals dat ging met zwangerschappen.

Ze snufte nog even en veegde haar tranen af en keek met grote ogen naar Boaz. "Kan dat? Ik weet helemaal niet waar hij woont." Maar ze vond het duidelijk direct een goed idee. Ze had er vertrouwen in dat het zou werken en dat Collin dan snel weer naar huis kon komen voor knuffels.

[varden]

Dit voelde eigenlijk als het afscheid dat ze nooit hadden gehad. Het gewoon gezellig hebben, praten over hun leven, over hun verdere toekomstplannen. Het was vriendschappelijk, soms zelfs een beetje speels. Op een avond ging Claire ook mee naar Brenn en aten ze met diens gezin. Collin kon het niet helpen te denken dat ze dit veel eerder hadden moeten doen, op deze manier uit elkaar gaan. Dit was een einde, en tegelijk mogelijk de start van een nieuwe vriendschap of in ieder geval een staat waarin ze goede kennissen van elkaar konden blijven in plaats van ongemakkelijke vreemdelingen. De wolf zou eens moeten weten wat er allemaal op Eldon afspeelde...
__________

"Dat komt allemaal goed lieverd. Kom dan gaan we pen en papier zoeken." Waarop Boaz hen naar Kaspars werkkamer rolde en hij begon te schrijven wat het meisje wilde dat hij opschreef. Een pixie zou de weg maar moeten vinden.

Op een ochtend wilde Themis haar bed uit komen, maar bij de eerste stap begon de wereld al zodanig te draaien dat ze het niet hield. Met een harde klap, en een kreun, zakten haar benen onder haar uit en kwam ze met een klap op de grond terecht. Even was ze helemaal van de wereld. Ze wist niet wat ze waar aan gestoten had, of haar buik en hoofd iets hadden geraakt, het enige wat ze wist was dat opstaan niet lukte op het moment. "Ed? Nova?" Was één van hen nog bezig in het huis, of in de keuken? Themis' stem klonk zwak in haar eigen oren. Shit...

[Ravief]

Het werd een hele lange brief, waarin ze heel veel vertelde en vooral drie keer de vraag of hij snel terug kwam. Dat ze hem allemaal misten, mama ook, maar zij het allermeest. Waarna ze zelf een tekening maakte op het papier en het aan de volwassenen overliet om te regelen dat de brief bij Collin kwam. Gelukkig had Kaspar wel een adres en was de kans groot dat de brief met een paar dagen wel de Weerwolf zou bereiken. In elk geval had het een magische uitwerking op Senna. Ze werd weer rustiger, gedroeg zich als eerder en kwam sorry zeggen bij Nova en de andere kinderen.

Nova had geen idee wat ze had gedaan maar ze glimlachte dankbaar naar Boaz.

Gelukkig was Edmond nog thuis aan het werk en hij schoot op haar af. Voorzichtig hielp hij haar overeind, zijn bruine ogen groot van zorgen, en hielp haar het bed weer in. Het was doodeng om haar zo mee te maken en hij kreeg zowaar een proefje van wat Mano allemaal had doorstaan met Avyanna. "Lieverd?" Ze voelde klammig en koud tegelijk.. dat was geen goed teken.

[varden]

Collin keek verbaasd op toen hij ineens een brief keek. In de anderhalve maandag hij nu in Griekenland terug was had hij nog geen post gekregen. Toen hij hem opende, de tekening zag, en de brief las was het besluit echter genomen. In een halve dag tijd had hij ingepakt wat hij wilde houden, dingen die hem aan thuis deden denken, dingen die hij dacht dat Destan wel wilde hebben, en een paar stukken gereedschap die voor hem onvervangbaar waren samen met zijn persoonlijke bezittingen. Het volgende moment viel hij bij Brenn met de deur in huis. "Ik heb niet echt tijd voor uitleg Brenn, maar ik moet terug naar Eldon. Wil je de dozen die thuis staan naar me toesturen? En wat je met de rest doet, zal me eigenlijk worst wezen." Dat was niets voor Collin, die normaal altijd alles netjes en verzorgd achterliet, om te zeggen. Maar hij moest nu weg, zo snel mogelijk!

___

Themis kreunde zacht toen ze Edmond's armen voelde en ze liet zich overeind helpen. "Niet lekker," wist ze uit te brengen. "Duizelig." Nog steeds. Elke keer dat ze haar ogen opende was de kamer weer aan het draaien. Ze moest liggen, in bed, op de bank, of op de grond interesseerde haar niet maar zolang ze horizontaal lag ging het aanzienlijk beter dan wanneer ze rechtop stond.

[Ravief]

Brenn keek hem verbaasd aan. Het zou een vermogen kosten om het te versturen met koets, maar vooruit. Ze zouden er vast wel wat op verzinnen en als ze het huis verkochten, dan zou dat wel de kosten dekken. "Doe voorzichtig. En laat af en toe wat van je horen, oké?" Maar hij wist beter dan hem tegen te houden. Dit was niet echt hoe Collin was en dus moest er zeker wat aan de hand zijn, wilde hij zo reageren.
________

Hij propte heel wat kussens in haar rug en zei haar dat ze dan maar haar ogen dicht moest houden. Zacht gingen zijn handen over haar buik en hij bleef bij haar tot ze weer een beetje op adem was. "Wat kan ik voor je doen, liefste? Moet ik iemand halen?" Ze klonk niet alsof ze op het punt van bevallen stond en dat scheelde alweer. Maar hoe koud ze was en dat ze zo duizelig was, dat vond Edmond eng.

[varden]

Collin zou Brenn wel terugbetalen, desnoods met de eerste maanden van zijn salaris, maar na zijn broer beloofd te hebben contact te houden ging hij snel nog een paar gezichten langs. Alec, Claire, zelfs zijn Alfa's. Hij nam van iedereen afscheid zoals het hoorde, en transformeerde toen om het op een lopen te zetten.
Als hij op de heenweg al weinig pauzes had genomen, dan nam hij er op de terugweg nog veel minder. Maar dan nog kostte het hem drie dagen, wat betekende dat Senna's brief al ruim een week verstuurd was voordat hij hijgend bij klein-Eldon aankwam. Zijn tong hing uit zijn bek, zijn poten trilden van de vermoeidheid en de verzuring, en zijn maag rammelde van de honger omdat de man nergens de tijd voor had genomen. Toch was hij nog niet van plan halt te houden. De wolf snuffelde rond, zoekend naar het kleine meisje dat zijn mens zo had laten haasten. Zou ze bij toeval buiten zijn? Collin was ruim twee maanden weggeweest...

__________

Weer een kreun, nu ook een beetje geïrriteerd. Ze wilde liggen... Maar Themis hield haar ogen maar dicht.
Het wolfje deed salto's en schopte wild, hoewel dat mogelijk niets met Themis' val te maken had. Ze was inderdaad nog niet aan het bevallen, maar als dit lang door zou gaan kon Themis daar niet op wachten. "Kun je.. kun je Amiel en Nova halen?" En daarna bij haar blijven? Themis wist niet of de twee wat konden doen, maar in hun kunde had ze nu het meeste vertrouwen. Aya mocht dan arts zijn, ze had al aangegeven dat ze niet goed wist wat ze tegen Themis' klachten kon beginnen.

[Ravief]

Senna was binnen, net als alle andere kinderen en had les van Boaz. Ze had daardoor geen tijd om naar buiten te kijken of ook maar te hopen dat Collin terug zou komen. Er was haar wel uitgelegd dat het een poosje zou duren voordat haar brief er zou zijn en dat het ook een poosje zou duren voor er reactie zou komen.

Hij drukte een kus op haar wang. "Ik ben terug voor je het weet. Nergens heengaan." Hij schoot er vandoor. Eldon was dichterbij en dus was het makkelijker om daar eerst heen te gaan. Amiel vinden was geen probleem, maar zijn les onderbreken was iets wat eigenlijk niemand durfde te doen. Edmond nam geen tijd om na te denken en liep gewoon het lokaal in. Tot zijn opluchting, begreep Amiel direct dat het dringend was en hoefde de Wolf helemaal niets uit te leggen. De Nachtelf ging direct richting het huis van de Armells en liet Nova halen over aan de man.
"Themis?" Amiel ging bezorgd op het randje van het bed zitten en nam even haar hand in de zijne. "Theems? Wat is er aan de hand?" Hij noemde haar nooit zo, hooguit gekscherend liefkozend of plagend.

Nova schrok zich rot toen Edmond als wolf binnenkwam. Ze gaf de kinderen nog net instructies en liep even naar Kaspar, maar haastte zich toen achter hem aan. Ze ging op zijn rug zitten, hield zich stevig vast (een hand in de vacht en de ander hield beschermend Avès tegen zich aan in de draagdoek) en keek verder niet op of om.

[varden]

Toen de wolf het meisje niet buiten vond transformeerde hij dan toch maar terug en liep het gebouw binnen. Haar klas vinden was niet zo moeilijk maar Collin onderbrak de boel niet. Hij bleef in de deuropening staan kijken en luisteren, tot hij Senna had gespot. Zijn hart maakte een sprongetje. Goed, hij had geen gezin gewild, hij wilde nog steeds niet echt pups van zichzelf. Maar dit kleine meisje en haar zusje en broertje, die wilde hij wel beschermen. Voor hen zou hij de beste en coolste oom zijn die hij maar kon bedenken! Hij moest eens weten dat Nyah hem "papa" had genoemd...

Themis opende met een kreun een oog toen ze Amiel hoorde. Maar sloot die ook snel weer toen de wereld weer begon te spinnen. "Zo duizelig..." wist ze met wat moeite uit te brengen."En ik ben net onderuit gegaan." Met welke gevolgen, dat wist ze niet.