Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Nova nam het verzorgen van het meisje dan ook op zich en controleerde haar van top tot teen. Ze huilde, had gele oogjes en wilde duidelijk de warmte van haar moeder. Alles leek in orde, maar ze kon er niet de vinger op leggen waarom ze bleef fronsen. De Nimf moest Themis zelfs helpen om het meisje goed aan de borst te krijgen, maar hielp daarna Amiel mee met alles schoon te krijgen, op te ruimen en te zorgen voor alle andere dingen die nodig waren.

Edmond hield Themis zo ongeveer overeind en streek zacht langs het wangetje van hun tweede meisje. Zijn bonkende hart kwam nu pas een beetje tot rust en hij drukte een kus op het voorhoofd van zijn vrouw.
Nova leunde moe tegen de muur aan en gaf het gezin de tijd, maar kon niet direct ontspannen. Er was iets, maar wat...?
__________

Uiteindelijk lag Senna opgekruld tegen hem aan te slapen, haar hand om een stuk van zijn trui gebald en lag Nyah niet ver bij haar zus vandaan. Beide meisjes vertrouwden de man zonder moeite en zonder er maar over na te denken.

[varden]

Zwaar tegen haar man aanleunend hield Themis het kleintje vermoeid in haar armen, maar ze glimlachte wel naar het kleintje aan haar borst. "He kleintje," mompelde ze zacht. "Welkom in ons gezinnetje." Waarna ze naar Nova keek en dankbaar en warm naar haar glimlachte. "Dank je," fluisterde ze. Zonder Nova had ze dit nooit gekund, als die niet de knoop door had gehakt dat de bevalling moest worden opgewekt zou Themis het zeer mogelijk inderdaad zelf niet gered hebben. Nu was het al behoorlijk kantje boord. Haar lichaam had duidelijk heel veel moeite om zichzelf een beetje gaande te houden op het moment en het zou nog wel even duren voor de Duivelin haar normale warmte terug zou krijgen. Warmte waar dit kleintje duidelijk om vroeg. Warmte en eten, want het meisje dronk gulzig.
__________

Waarop Collin maar besloot dat hij hier zou moeten blijven. Senna was immers duidelijk van plan hem niet los te laten, nu was dat niet zo erg want Collin was doodmoe door de enorme tocht en door het bezighouden van de twee kleintjes en hij zat nu al weg te dommelen.
Mocht Senna wakker worden 's avonds, dan zou ze Collin dan ook slapend aantreffen, maar wel bij de zusjes zoals hun moeder normaal ook over hen waakte.

[Ravief]

Ze glimlachte warm terug en liet hen daarna met rust, al hoorde ze Edmond nog zachtjes praten tegen Themis en de kleine, die ze blijkbaar Carissa Shani noemden.
In de keuken ging ze aan de slag om haar handen schoon te krijgen en een paar kruiken klaar te maken. Af en toe gleed haar blik naar Amiel, die er afgepeigerd uitzag. Zijn magie inzetten had duidelijk meer gevraagd dan zou moeten. Ze zei hem zonder meer dat hij op de bank moest gaan zitten en nadat ze de kruiken had gebracht, maakte ze een maaltijd voor de man en dwong hem tot eten en drinken en rusten. Voor nu was het ook alleen maar goed dat hij nog even hier bleef, voor het geval het ineens een stuk minder ging met de Duivel.

Ze kwamen het resterende deel van de nacht goed door en pas laat in de middag, werden moeder en dochter aan nog een groot onderzoek onderworpen. Nova hield Amiel in de gaten. Iets zei haar dat ze de kleine Carissa goed in de gaten moesten houden, maar tegelijk was ze bezorgd om Themis. "Hoe voel je je, lieverd? Helpen de kruiken wat? Voel je je goed genoeg om straks wat te eten? En misschien dat Edmond je omhoog houdt tijdens een douche?"

[varden]

Hoewel ze Nova's zorgen uit automatisme een beetje wilde afwimpelen, wist Themis dat dat nu niet verstandig was. Ze was zwak, dat kon ze niet ontkennen. "De kruiken helpen, de warmte is fijn." Voor zowel moeder als kind. Nu ze was bevallen wilde haar lichaam die warmte wanhopig graag terug maar de kans dat hij snel vanuit de natuurlijke bron (Themis' eigen vuur) zou komen was nog niet echt reëel. Dus klampte ze zich wanhopig aan de andere mogelijkheden om warm te blijven. Het aanbod voor wat eten nam Themis dan ook gretig aan. Alles om maar een beetje de boel op gang te krijgen, bovendien moest de Duivelin genoeg voedingsstoffen binnen krijgen om de kleine Carissa genoeg te geven. Douchen klonk ook niet slecht maar daar ging ze hulp voor nodig hebben. "Wil jij dan even op haar letten? Babysitten op je zusje," grapte ze er achteraan. Dat plagende zat er toch nog een beetje in. Carissa zou opgroeien met het idee dat Nova net zo goed haar grote zus was als Aelia.

[Ravief]

Waarop Edmond de taak kreeg om alvast kleren uit te zoeken en zelf ook even een half uurtje rust te nemen. Nova ging aan de slag met een maaltijd maken en kwam bij Themis op bed zitten. Ze liet de vrouw eten, al was het een lichte maaltijd en nam zelf het wolfje in haar armen. Ze glimlachte naar het slapende kindje en streek over de zachte wangetjes. "Hallo Rissa.."
Na het eten hielp Edmond haar met een douche en hield haar warm en stevig tegen zich aan. Hij deed het meeste werk en dat was geen probleem. Tenslotte had zij al hard werk verricht en moest ze gewoon lekker in de watten gelegd worden nu. Toen ze klaar waren, was het bed opnieuw opgemaakt, waren er nieuwe kruiken en stond er wat vruchtensap voor haar klaar en was Carissa nog zoet aan het slapen.
Nova overlegde even met iedereen of het wel kon, maar vertrok toen naar het landhuis omdat ze ontzettend graag haar eigen meisjes wilde zien.

[varden]

Een douche voelde na alle inspanning van de nacht ervoor toch wel heel erg heerlijk, maar daarna kroop Themis weer met het hummeltje in haar armen terug in bed. Ze sliep in ieder geval goed, dat was voor nu wel fijn. In het zachte bed, omringt door warme kruiken hield Themis het kleintje dicht tegen zich aan. Met een warme glimlach keek ze op naar Edmond. "Ze is prachtig lieverd." En ergens deed Carissa haar denken aan Aelia, die had er ook zo schattig uitgezien. Hoewel dit wolfje inderdaad geen enkel teken van hoorntjes vertoonde, in tegenstelling tot haar grote zus die wel een paar ervan had. De Duivel had het hier toch echt afgelegd tegen de wolf.

Collin had Senna wel streng naar de les gestuurd, het kon niet altijd alleen maar plezier zijn, maar hij had beloofd er tijdens de lunch gewoon te zijn. Hij zat voor nu met Nyah te tekenen om ook dat meisje eventjes wat aandacht te geven. Hij was zich er niet van bewust wat er in huize Armell was gebeurd die nacht, of dat Nova op weg was hierheen.

[Ravief]

Edmond glom van trots en vertedering tegelijk en gaf Themis zacht een kus. "Dat hebben we toch maar mooi gedaan," plaagde hij zachtjes. Maar vervolgens liet hij Themis met rust zodat ze bij kon komen en ging zelf ook eventjes wat slaap in halen. Dat Amiel in hun huis bleef, vond hij ergens een goed idee, maar tegelijk baarde het hem zorgen. Uiteraard wist Edmond heus wel dat die twee goed bevriend waren, maar tegelijk maakte het hem duidelijk dat er dus wel een reden was waarom hij bleef.

Onderweg deed Nova rustig aan. Ze liep de gebeurtenissen nog eens na en vroeg zich af waarom er wat bleef knagen. Themis leek een soort van oké en ze at en dronk dus dat was goed. De kleine Carissa huilde, leek gezond en had wolvenhonger, wat ze ondertussen goed kende van Avès die een paar maanden ouder was. Toch kwam ze elke keer weer uit bij het idee dat ze niets anders had kunnen doen. De bevalling had gemoeten en was uiteindelijk best goed verlopen.
In gedachten verzonken liep ze het kasteel in. Ze aaide Avès over zijn bolletje en toen kwam Nyah op haar af hobbelen. "Mama, mama!" Voor ze het wist had ze haar driejarige aan haar been hangen, die met stralende bruine ogen naar haar opkeek en aan haar hand trok. "Papa is er weer!" Een schok ging door de Nimf heen en ze keek op. Collin? Hier?

[varden]

Ja, niet lang nadat Nyah op Nova af was gerend verscheen Collin in het zicht. Met zijn handen in zijn zakken, en een wat verontschuldigende blik op zijn gezicht bleef hij op een kleine afstand staan, niet wetend of Nova hem ook maar in de buurt wilde hebben. "Hey," zei hij zacht. "Ik ehm... ik hoop dat het oke is dat ik op je dochters heb gepast?" Hij had die zorg immers maar zomaar op zich genomen, zonder daar met iemand over te overleggen. Ergens wilde hij zeggen dat hij toch had beloofd terug te komen, maar tegelijk wist hij dat dat de stomste woorden waren om uit te spreken op het moment.

[Ravief]

Nova wist oprecht niet wat ze moest doen. Had hij gehoord hoe Nyah hem noemde? Wat deed hij hier? Hij was twee maanden weggeweest! "Nyah, liefje... wil je even Kaspar opzoeken en daar eventjes blijven? Mama moet met Collin praten." Haar dochter kreeg grote ogen en keek van Collin naar haar moeder. "Ben je boos?" fluisterde ze -nou ja, een poging daartoe. 'Praten' was tenslotte altijd heel serieus en ze wist niet hoe ze dit anders moest zien dan dat. Nova gaf geen antwoord en gaf haar dochter een zetje richting de deur en wachtte tot ze weg was.

Maar zodra ze alleen waren, vlamden haar ogen op en gaf ze hem een duw. "Heb je enig idee dat je hebt gedaan?!" en dan had ze het niet eens over haar eigen verdriet...

[varden]

Hij had Nyah niet gehoord, en misschien was dat voor nu maar even beter. Toen Nova haar dochter wegstuurde zonk de moed hem in de schoenen en hij slikte. Dit ging waarschijnlijk niet zomaar goed komen...
De duw incasseerde hij, hij wist dat hij hem verdiende, en haar woede ook, ook al piepte zijn wolf kort. Hij had beloofd terug te komen en dat had hij toch ook gedaan? Waarom was ze dan zo boos op hem?, leek het beest met die piep te willen zeggen. Maar de mens was volwassener qua dit soort dingen en die schudde zijn hoofd. "Ik.. ik besefte het me niet tot Senna schreef," gaf hij eerlijk en schoorvoetend toe. Nee, hij was niet verstandig bezig geweest wat betreft zijn vertrek. "Maar.. Nova, ik kan nooit genoeg zeggen hoe erg het me spijt en ik zal niet vragen of je het me wil vergeven dat ik ben weggegaan maar... maar ik hoop dat je me wel kunt geloven als ik zeg dat ik hier blijf. Op Eldon. Dat ik je dochters, dat ik jou, dat afscheid niet weer zal aandoen." Terwijl hij dit allemaal zei wist Collin al dat het allemaal enkel woorden waren, dat hij de daden om dit te bewijzen nog nodig ging hebben. De man streek door zijn haar, iets dat inderdaad een Coin-trekje was. "En je hebt al het recht in de wereld om kwaad op me te zijn. En ik begrijp het als je me niet gelooft." Of hem zelfs maar in de buurt wilde hebben, ook al zou dat zijn hart breken.