Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Ze beet op haar lip, maar luisterde wel. Ze zocht zijn blik en haar gezicht verzachtte even bij zijn poging tot een grapje, maar ze werd al snel weer serieus. Ze had geen luxe om een verliefde tiener te zijn en zo voelde ze zich ook niet. Toch waren het wel juist die gevoelens voor hem die dit alles zo ingewikkeld maakten. "Het.. het is niet alleen dat, Collin. Het zijn kinderen. Met twee weken zijn ze het vergeten en weten ze niet beter of je gaat nooit weer weg." Nova nam een slokje en liet voorzichtig haar handen ook zakken. "Maar tegelijk maakt dat het juist ook groter. Zij zijn afhankelijk van mij en vertrouwen zich toe aan welke volwassene dan ook, tenzij ik zeg dat ze beter bij iemand uit de buurt kunnen blijven. Het gaat niet alleen om jou en mij. Als je tegen een kind zegt dat je nooit weg gaat, dan weet ze dat niet in verhouding te plaatsen. Wij weten allebei dat het anders zit. Je zult niet hele dagen hier zijn, je wilt misschien een keertje op vakantie..." ze haalde haar schouders op en bleef een hele poos stil. "Ik wil je vertrouwen met mijn kinderen zonder daar over hoeven na te denken, omdat ik weet dat je een goede man bent.. Tegelijk kan ik het me ergens niet veroorloven. Zij staan op nummer één. Altijd. En als iemand hen pijn doet, komt diegene aan wat ik het meeste lief heb." Nova zocht zijn blik weer. "Dat zeg ik niet om je te kwetsen, maar ik wil dat je dat weet. Zij gaan voor alles en als jij in hun leven... in mijn leven.. wilt zijn.. dan moet je bereid zijn om dat ook te willen. En te kunnen." Waarop ze onzeker werd en van hem wegkeek. Ze hadden niet echt over hun gevoelens gesproken. Ze hadden een kus gedeeld en een paar dagen later was hij weg. Nova vond dit doodeng, maar ze moest zeggen hoe het was. Als hij een relatie wilde, dan tekende hij ook voor drie kinderen die met grote ogen naar hem op zouden kijken, hem na zouden doen, huilend bij hem zouden komen, en lachend hem in hun wonderlijke wereld betrekken.

[varden]

Hij liet haar uitpraten zonder haar in de rede te vallen of op welke andere manier dan ook te storen, maar toen ze klaar was zette hij zijn kop weg en pakte zacht haar hand. "Ik... Claire en ik zijn onder andere uit elkaar gegaan omdat zij een gezin wilde, en ik niet. En ik dacht dat ik dat altijd zou blijven denken. Maar nu denk ik dat het misschien eerder is dat ik geen nood voel aan kinderen van mezelf. Mijn wolf hoeft niet zo nodig zijn eigen pups, maar voor hem..." Even moest Collin nadenken over hoe hij dit het beste kon verwoorden en het bleef dan ook stil terwijl hij maalde over de woorden in zijn hoofd. "Hij zou het niet trekken als één van die kleintjes van jou iets overkomt, dan wordt 'ie link. Toen ik hier aankwam heeft het me een half uur gekost voordat de mens het over kon nemen van de wolf, hij bleef maar buiten snuffelen of hij Senna of Nyah ergens rook." Instinctmatig had het dier eerst zelf willen weten of ze veilig waren, na de emotionele brief van Nova's oudste dochter. Maar uiteindelijk had de mens de controle moeten nemen, wolven waren immers voor buiten. "Dus de vraag die overblijft is of jij mij in hun leven toe zou willen laten. En in jouw leven?" Want dat ze hem vertrouwde met haar kinderen wilde helemaal niet zeggen dat ze hem ook toestond om op die manier bij haar in de buurt te komen. Collin wist dat het zwaar zou worden, hij was immers niet de biologische vader, en hij had geen enkele ervaring met kinderen behalve zijn neefjes en nichtjes, en nu zou hij mede-verantwoordelijk worden voor drie kleintjes die hun vader ook al hadden verloren. Ja... Dat zou een bron van hele nieuwe angsten zijn, maar tegelijk kon Collin zich eigenlijk al geen dag meer zonder die belhamels en hun moeder voorstellen. Deze hele relatie voelde zo anders aan dan alles was hij had gekend, maar tegelijk zoveel natuurlijker en stabieler, dat hij deze kans niet wilde laten lopen. Hij moest dit op zijn minst proberen, en dan wel heel erg serieus proberen.

[Ravief]

Nova, die eigenlijk deel van de roedel was sinds ze met Aya bevriend was geworden, wist voor een deel wel wat dit betekende. De wolf was dol op haar meisjes en wilde er zelf voor zorgen dat ze veilig waren en in orde waren. Maar ze wilde dat niet horen van de wolf. Ze wilde het horen van de man. Zou hij in staat zijn om de kleintjes voor zijn eigen wensen en behoeften te zetten? Hij hielp zichzelf in elk geval niet zo door te zeggen dat ze uit elkaar waren gegaan, juist om kinderen.
Ze keek naar hun handen en zuchtte diep. Ze had niet gedacht dat ze ooit weer voor iemand zou vallen. Dat ze dat zichzelf zou toestaan en dat ze daartoe in staat was. Haar hart verliezen was eng en pijnlijk geweest en ze wist niet wat ze nu moest. Was ze echt veilig bij deze man? Zou hij haar niet weer zo laten vallen als hij twee maanden geleden had gedaan? Tegelijk wist Nova ook wel dat er teveel gevoelens waren om hem helemaal buiten te sluiten. Dat kon niet, wilde ze ook niet. "Ik weet niet.." meer dan gefluister kwam er niet over haar lippen en ze slikte moeizaam. "Ik wil het wel.. maar ik weet niet of ik het kan." Het beangstigde haar allemaal. Haar groene ogen waren vochtig van opkomende tranen en glansden extra in het licht van de vlammen toen ze hem aan keek. "Ik wil niet.. ik wil die pijn niet weer meemaken, Collin." De pijn van zich toevertrouwen aan iemand en dan alleen verder moeten op den duur. Dat had ze te vaak meegemaakt. Het was niet eerlijk wat ze van hem vroeg, heel indirect, maar tegelijk was het wel de waarheid. Ze wilde liefhebben, wilde een relatie, wilde zich kunnen toevertrouwen, maar ze was zo bang.

[varden]

Collin dacht dat hij dat wel kon, maar hij wist ook dat hij het pas zeker zou weten als het zover was dat dat nodig zou zijn. Toen hij Nova's tranen zag trok hij haar zacht in zijn armen. "Dat snap ik Nova," zei hij zacht, haar dicht tegen zich aanhoudend. "Maar als het aan mij ligt zullen jij, of je kinderen nooit meer die pijn meemaken." Dat waren nogal woorden! Wie wist immers wat de toekomst zou brengen. Maar toch waren ze eruit zonder dat Collin er ook maar een seconde over had hoeven nadenken. "Voor jou, voor hen blijf ik hier. Ga ik van Eldon mijn thuis maken." Had hij zijn huis, zijn leven in Griekenland opgegeven. Hij had zijn broers gezegd dat hij Destan zou helpen en daarna terug zou komen, en in plaats daarvan had hij zijn leven daar eigenlijk "opgezegd". Om Nova zo angstig te zien vervulde hem van een onbekende drang om alle beangstigende gedachten en dromen weg te jagen. "En ik heb genoeg wolf-verhaaltjes om die kleintjes van je nog jaren te vermaken," grapte hij dan maar weer heel voorzichtig.

[Ravief]

Haast instinctief kroop ze bij hem weg, haar thee vergeten. Nova kon zich nog zo groot houden en de beste moeder van de wereld zijn, ze had dit nodig, ontzettend hard nodig. Huiverig ademde ze in en uit en besloot toen dat dit nog niet goed genoeg was en wurmde zich op zijn schoot, in zijn armen en krulde zich op tegen hem aan. Dat was beter.. Ze sloot haar ogen even en nam een momentje om bij te komen. Wat was er zojuist gebeurd? Had ze hem zo makkelijk weer toegelaten in haar leven? Wilde ze dit echt? Daar hoefde ze ook niet lang over na te denken. Het voelde goed. Het was ontzettend vreemd, maar het voelde goed tussen hen. Er was sprake van een band en vertrouwen en onderling begrip op heel wat vlakken en daarnaast waren er warme gevoelens. Niet per se hoe een relatie meestal ging, maar het was niet verkeerd.
Nova ontspande tegen hem aan en keek tenslotte naar hem op. "Laat me niet weer alleen... dan zien we de rest wel."

[varden]

Hij glimlachte warm naar haar, en knikte. "Beloofd," antwoordde hij enkel. Hij zou haar niet weer alleen laten. Zacht drukte hij een kus op haar voorhoofd en leunde toen naar achteren op de bank, zodat zij lekker tegen hem aan kon leunen. Hij was absoluut niet van plan deze kleine, tere vrouw al te laten gaan. Zacht streek hij over haar rug. Hoe en wanneer had hij zo snel zijn hart aan haar verloren? Want na Claire was Collin van plan geweest een hele tijd geen relatie te willen, en hij had er ook niet van willen weten in de paar keer dat hij uit was gevraagd op Eldon. Op één drankje na een keertje was hij zelfs nooit met ander personeel wezen stappen of wat dan ook. Nova was echter anders dan wie dan ook. "Zei je nou trouwens Themis en de baby?" Was de Duivelin inmiddels bevallen?

[Ravief]

"Hmmnn.. een meisje, maar ik maak me zorgen." Waarop ze omhoog keek naar hem en ze glimlachte zacht naar hem, haar ogen glinsterden wat. "De kinderen zijn voor jou vanavond.. jij mag mooi hier slapen en op Senna en Nyah passen en zorgen dat Senna naar de les gaat en dat Nyah haar boterhammen eet." Goed, hij had haar pijn gedaan, maar ze geloofde in zijn oprechtheid en dit was dan de eerste test voor hem. Niet dat Nova hem wilde testen, maar het voelde toch een klein beetje zo.
De rest van de avond brachten ze knuffelend door op de bank, maar op den duur vertrok Nova met Avès weer richting het huis van de Armell's. Eens zien hoe het daar ging ondertussen met de kersverse moeder en baby.

[varden]

Hij moest zowaar lachen om haar glinsterende ogen. "Vooruit dan maar, maar niet gaan mopperen als Nyah in de klas zit en Senna boterhammen zit te eten," plaagde hij. Maar hij zou goed op de kleintjes letten en de volgende ochtend zou dan ook zonder al te ernstige problemen verlopen.

Themis lag, verscholen in kruiken en kussens te slapen toen Nova binnenkwam. Hoewel ze nog steeds veel te koud was voor haar doen had ze wel goed gegeten en gedronken en lukte het haar inmiddels om Rissa zonder enige moeite te voeden. Het kleintje lag, sabbelend op een speen, nieuwsgierig om zich heen te kijken. Het maakte het wolfje duidelijk niet uit dat haar mama lag te slapen, met haar gele ogen nam ze alles dat ze zag in zich op.

[Ravief]

Omdat Nova het niet drukker wilde maken voor Themis, zorgde ze ervoor dat haar kinderen zoveel mogelijk op het landgoed waren en Kaspar kreeg een paar keer oppasdienst en moest zich maar zien te redden met Avès. Want Collin kon er ook niet altijd zijn, zeker niet nu er gekeken werd naar zijn baan en de lessen en met wie hij zou samenwerken en hoe het allemaal te combineren was en hoe het zat met loon. Het was wat wennen tussen hen en Nova reisde veel heen en weer tussen het landgoed en de Armell's, maar tegelijk voelde het zo goed en vertrouwd met Collin dat ze zich er na een poosje niet meer druk over maakte. Al had ze absoluut nog wel een goed en lang gesprek met Aya erover. Over haar angst en tegelijk dat ze zich het leven zonder hem niet meer voor kon stellen en dat het erop leek dat ze allebei een Coin aan hun zijde zouden hebben. Daarnaast was ze, ook al wilde ze daar nog niet echt over nadenken maar ze wist heus wel dat het niet eeuwig uit te stellen was, bezig met een drankje wat ervoor zou zorgen dat ze niet weer in verwachting zou raken. Als Nimf was ze enorm vruchtbaar -wat ze ook had bewezen- en hoewel ze nog niet met Collin sliep en het hier ook nog niet over had gehad, wilde ze dat die optie er was en dat ie zou werken voor haar.

Het duurde lang voordat Themis weer een beetje op de been was en Nova maakte zich behoorlijk zorgen om haar. Maar niet alleen om haar. Het knagende gevoel wat ze had gehad, dat bleef. En de kleine Rissa kon dan nog zo vrolijk zijn.. het zat haar enorm dwars. Het was een gevoel wat ze niet zomaar had en op een dag dat Themis even een middagdutje aan het doen was, besloot Nova wat testjes te doen.

[varden]

Met de tijd keerde Themis' temperatuur langzaam weer terug, wat ook kwam door Nova's, Edmond's, en Amiel's goede zorgen. Aelia ontpopte zich bovendien al snel tot Rissa's favoriete babysitter en de jonge half-wolf raakte al snel verknocht aan haar babyzusje.
Aya had Nova voorzichtig geplaagd dat ze dan toch "een eigen Destan" te pakken had gekregen, maar ze was vooral gewoon blij voor haar vriendin. Dat die niet nog een keer zwanger wilde worden, zeker van een andere man, snapte ze bovendien ook maar al te goed dus bood ze haar hulp aan waar ze maar kon. Nova had misschien meer verstand van planten en de natuur, Aya had na lange tijd ook weer eens de ruimte en tijd om haar medische kennis uit te breiden nu het in huize Coin eindelijk weer normaal was geworden. En daar was ze Collin vreselijk dankbaar voor...

Themis lag op de bank te slapen, erop vertrouwend dat iemand haar wel zou wekken als Rissa honger had of een schone luier nodig had. Het kleine meisje lag vrolijk bellen te blazen en had haar eigen voetje te pakken gekregen waar ze nu op lag te sabbelen, iets dat enkel baby's schijnen te kunnen.