Belevenissen van Destan en Aya

[Ravief]

Het duurde eigenlijk helemaal niet lang, maar omdat Nova schrok van de uitkomst en het zeker wilde weten ging er wel wat tijd overheen. Kriebelen, porren, licht laten volgen.. Alles ging prima. Maar reageren op een liedje of op haar naam.. ho maar. Nova probeerde op wel veertig verschillende manieren de aandacht van het meisje te trekken op die manier en te controleren of haar vermoeden juist was. Tegen die tijd was het twee uur later en gaf Rissa haar een blik die ongeveer wel kon betekenen 'ben je nu klaar met al je gepier?'
Het zou verklaren waarom het knagende gevoel bleef, maar tegelijk was dit nogal iets.. In tweestrijd beet ze op haar lip. Ze kon er immers naast zitten.

[varden]

Toen Rissa begon te morren om al het gedoe van Nova opende Themis slaperig haar ogen. Met de eerste klanken van het kind gingen ook al haar instincten af. Met een kreun kwam ze overeind en streek haar haar uit haar gezicht. "Hé, hoe gaat het hier?" Ze liep op Rissa en Nova af. Wat was er aan de hand dat het kleintje begon te brommen? Had ze honger? Was ze moe? Wat was er aan de hand?

[Ravief]

Rustig gaf ze de kleine over aan Themis en keek naar die twee en was gerustgesteld dat Rissa al snel weer lag te lachen. Misschien had ze simpelweg gewoon teveel gevraagd van het kleine ding? Ze aarzelde nog even, want ze wilde dit Themis niet aan doen. Tegelijk... wat als ze niets zei en ze kwamen er later achter en er was nu nog iets wat ze konden doen? Misschien kon Amiel controleren of het wel was wat ze dacht? "Theems... is Rissa oké? Reageert ze op dingen anders dan je gewend bent?" Nova kon het niet nalaten te vragen. Als je naar het wolfje keek, zou je niet vermoeden dat er iets met haar aan de hand was.

[varden]

Ja, het kleine lachebekje was snel genoeg op te vrolijken als ze begon te wurmen. Themis was even met het kleintje bezig en het duurde dan ook even voor ze antwoord gaf op Nova's vraag. "Niet dat ik weet. Ze is soms nog wel eens diep in haar eigen wereldje verzonken, dan moet je haar echt oppakken voor ze doorheeft dat je er bent." Maar het was een baby, Aelia had ook zo afgeleidt kunnen zijn door dingen als glinsterende lichtjes, of bewegende objecten. Themis wist echter wel dat Nova dat wist, dat die zoiets niet zomaar zou vragen. "Hoezo? Denk je dat er iets mis is?" Had Nova iets aangevoeld?

[Ravief]

Ze wilde Themis niets op de mouw spelden, maar ze had haar dan alsnog nerveus weten te maken. Nova zuchtte en haalde onbeholpen haar schouders op, haal blik gericht op Carissa. "Ik weet het niet... Iets zit me niet lekker en het wordt me niet duidelijk wat dat nou is." Waarna ze verontschuldigend naar Themis keek. "Sorry.. ik wilde je niet ongerust maken. Het kan net zo goed niets zijn." Hoewel ze die woorden zei, en ze het van harte hoopte, wisten beide vrouwen heus wel dat Nova veel te veel met de natuur verbonden was om het fout te hebben. Er was iets, zoveel was duidelijk. En als haar vermoeden juist was, dan ging dat nogal wat levens op de kop zetten.

[varden]

Dat wisten ze inderdaad, en Themis' zorgen waren inmiddels van haar gezicht af te lezen. "Nova, wat is er aan de hand?"
Wat was er aan de hand dat Nova zich zulke zorgen maakte? Het leek behoorlijk aan de jonge vrouw te knagen, en dat deed weinig goeds voor de gemoedsrust voor de moeder... Even ging haar blik weer naar Rissa, die met haar vrolijkheid van niets leek te weten. Het meisje brabbelde een beetje en haar armpjes zwaaiden ongecontroleerd alle kanten op. Themis' frons nam echter niet af. Was er iets mis met Rissa dat ze had gemist?

[Ravief]

Ze schudde haar hoofd. "Ik weet het niet. Maar iets voelt niet goed... Het spijt me dat te zeggen, Themis." Haar blik gleed ook weer naar de baby en Nova zuchtte. "Als je het goed vindt zou ik graag met haar naar Amiel gaan en wat testjes doen." Wie weet was het iets kleins en was het te verhelpen. Of misschien zat ze er wel helemaal naast als het ging om Rissa's gehoor. Ze kon alleen maar vurig hopen dat dat echt het geval was.

[varden]

Themis slikte maar knikte. "Ik ga wel mee," zei ze, de zorgen in haar stem te horen. Ze pakte Rissa goed in en hing haar in een zelfde soort draagdoek als waar Nova Aves meestal in droeg. Als dit dan moest gebeuren wilde Themis erbij zijn, ook al was ze nog niet bepaald volledig hersteld van de zwangerschap en bevalling. Ze liet aan Edmond weten naar Eldon te gaan, dat Nova bij haar was, en dat ze misschien met z'n allen terug naar huis konden als het even zou duren en Aelia klaar was met lessen en hij met werken. Om zichzelf nog even af te leiden begon ze over een ander onderwerp. "Ik hoorde dat Collin terug is?" Vragend keek ze naar Nova. Hoe ging dat? Voor haar en voor haar kinderen?

[Ravief]

Nova wilde protesteren. Dit deed ze liever niet met Themis erbij, maar ze begreep ook wel dat dat niet door zou dringen. Zij zou ook niet van haar kind willen scheiden als er zoiets werd gezegd. Ze keek bedachtzaam toe, maar richtte zich toen op Avès en ging zelf nog even naar de wc.
Ze wandelden heel rustig richting het kasteel, maar ze knikte op de vraag. Collin was nu een paar dagen terug. Hoezeer haar meisjes ervan opknapten, was haast eng. "Ja.. het is.. Ik weet niet goed wat het is." Nova keek even opzij. "Ik had niet gedacht dat ik na Sam iemand zou toelaten.. en al helemaal niet zo snel. Maar er speelt iets en het voelt goed, al vind ik het eng. Hij is goed met de meisjes en Senna is verzot op hem. Ik weet niet goed hoe het zo is gegaan, maar.. ik weet niet.. het voelt alsof hij deel is van het gezin." Al hadden zij tweeën nog niet weer gekust en vond Nova het af en toe nog heel moeilijk om hem toe te laten. "Ik wil heel graag dat dit blijft. Dat hij blijft. Maar tegelijk hebben we het er niet over en dat is ook wel lastig." Ze zei maar niet hoe heerlijk het was om in zijn armen te staan en dat ze warm werd van het zicht van hem met de kinderen, of hoe graag ze gewoon maar toe wilde geven aan de verlangens van kussen, zoenen, en samen in slaap vallen. Daarin hoopte ze toch echt dat Collin de eerste stap zou zetten, want ze wist niet of zij dat kon doen.

[varden]

Nova zou op haar kop kunnen gaan staan, Themis zou zich niet van Rissa laten scheiden met deze zorgen in haar hoofd. De Duivelin was nu wel blij dat haar warmte langzaam begon terug te keren, met meisje hing warm en comfortabel tegen haar buik. Hoewel deze moeder haar figuur niet zo snel en makkelijk terugkreeg als de Nimf, maar menig vrouw kon daar jaloers op zijn bij Nova. Zacht streek ze over Rissa's hoofdje terwijl ze zelf ook genoot van het momentje buiten lopen. De beweging en frisse lucht voelde ondanks de vermoeidheid prettig.
Themis humde kort. "Wat denk je er anders van dat de kids een avond bij ons komen logeren? Dan hebben jullie een avond alleen en misschien de rust om eens te praten?" Ze waren immers druk genoeg bezig op andere momenten, met werk en de kinderen. Als je naar die twee keek leken ze inderdaad wel een gezin, met drie hummeltjes die inderdaad met grote ogen naar hen opkeken en bij hen veiligheid en warmte vonden. Tot nu toe waren de kinderen maar weinig in huize Armell geweest, om Themis een beetje te ontzien, maar de drang om ook Nova te beschermen en te verzorgen zat er nog altijd in bij de Duivelin en dit was iets dat ze wel kon.