When children of the night roam the day

[varden]

"Hmm... Ik deel je aandacht toch liever nog even niet," zei ze met een glimlach en glimmende ogen. Wat was dat Adams? Sinds wanneer flirt je zo met hem? Maar ze drukte het stemmetje in haar achterhoofd meteen weer weg.

Duidelijk geïnteresseerd luisterde ze naar zijn verhaal, waarna ze hem een verhaal vertelde uit de folklore van Schotland, hij weer een verhaal vertelde over reizen die hij had gemaakt, en zij daarna volgde met een paar verhalen over Cyra in haar kindertijd. En voor ze het doorhadden was het opnieuw vier uur verder en was het donker buiten! Hoe gebeurde dat toch elke keer dat ze met deze man zat te praten...? Serieus, ze moest een koekoeksklok aan haar pols vast gaan maken in plaats van haar huidige horloge.
Gezien ze ook een gedeelte dezelfde kant op moesten liepen ze zelfs een heel stuk samen op, waarbij Cyra constant in de verleiding was om te vragen of hij misschien zin had om wat te gaan eten. Het was toch rond die tijd. Maar ze hield zich in, hoewel ze hem wel openlijk plaagde dat ze hem volgende keer weer gewoon zelf zijn koffie kwam brengen in The Kettle. Ze namen met een knuffel afscheid.
Toen ze binnenkwam hoorde ze Charlie en Sarah, een andere huisgenoot, in de keuken staan. Nieuwsgierig stak ze haar hoofd om de hoek. Dat rook goed! "Vertel me alsjeblieft dat ik een paar biertjes kan ruilen voor een bord van... wat jullie dan ook aan het koken zijn?" Als er genoeg was voor drie tenminste... Cyra was duidelijk in een veel beter humeur dan ze was geweest toen ze vanmiddag Charlie gedag had gezegd om naar haar afspraak te gaan.

[Ravief]

Het zou ook zeker niet de laatste keer zijn dat ze zo de tijd vergaten. Sevas kwam zijn belofte na en in de twee weken die volgden, zagen ze elkaar geregeld. Dan wel bij de koffietent, dan wel in de lessen, dan wel in zijn kantoor. Ze hadden het over de meest uiteenlopende zaken. Sevas had een paar jaren op haar voor en dat was op sommige vlakken wel te merken. Al bleef hij verrassend menselijk. Hij hield emoties niet verborgen, al dempte hij ze wel als het ging om het uiten ervan in colleges. Hij bleef verrast bij leuke dingen, geschokt als iets hem niet aanstond en hem raakte en hij kon ook gerust huilen bij zielige films.
De donderdag dat hij jarig was, trakteerde hij haar op eten. Al bleef het in de campus en iedereen die ernaar vroeg, kreeg te horen dat Cyra hem aan het uithoren was om hem te betrappen op leugens en dat hij niet kon liegen op een lege maag. Maar zodra er niemand in de buurt was, knipoogde hij naar haar en hadden ze een hele goede tijd samen.

Drie weken na het incident was hij volkomen genezen, al liep hij dan wel nog steeds met gips om. De stok had hij allang niet meer nodig dankzij verschillende uitstapjes en voedzame drankjes.
Het was dinsdag en het was vakantie. Een weekje geen colleges en iedereen was er gelukkig mee. De studenten waren losser, feesten erop los en waren in een beter humeur dan anders. Sevas had een hele week geen vergaderingen en dat stond hem ook wel aan. Dat betekende niet dat hij niets had te doen.
Omdat hij het rumoer op de achtergrond wel fijn vond werken, zat hij gewoon in de grote kantine toetsen na te kijken. Het zou bepalend zijn voor het niveau en ook om aan te geven wie beter kon stoppen na de introductie en wie goed genoeg was om verder te gaan. Er kwam geen cijfer uit, maar wel een gesprek indien dat nodig was voor de studiekoers.
"Sevas!"
Hij keek op en liet zijn werk direct liggen. Een blije grijns kwam op zijn gezicht en zijn ogen sprankelden. "Abby!" De laatste paar meter overbrugde hij met snelle passen en met één arm om haar heen tilde hij haar uitgelaten op, draaide haar rond en zette haar toen pas weer op de grond. Warm knuffelde en omhelsde hij haar en drukte een korte kus op haar lippen. "Je bent terug!" Het ontging hem totaal dat iedereen naar hem aan het staren was.
___________
Ondertussen had Charlie haar best gedaan om Cyra aan een kruisverhoor te onderwerpen. De vrouw kon af en toe zolang verdwijnen en dan helemaal uitgelaten en vrolijk thuiskomen... Het leek verdacht veel op verliefdheid, maar haar vriendin bleef volhouden dat ze gewoon vrienden waren. Waar Charlie uiteraard geen zak van geloofde.

[varden]

Misschien was het maar goed dat ze niet echt slaap nodig hadden zoals mensen deden, anders waren er een paar nachten heel wat korter geworden doordat Cyra elke keer zo lang met hem bleef zitten praten. Ook weer toen ze uit eten waren gegaan, iets waar absoluut wat gezoem op campus door was geweest. Maar tegelijk ook niet, door het feit dat hij een jonge docent was, en Cyra tot nu toe altijd meer dan in staat was geweest om haar mannetjes te staan tegen over ongewenste intimiteiten of voorstellen. Maar je moest wel blind zijn om niet te zien dat ze zat te stralen toen ze daar met hem zat, en dat ze ook zo thuis was gekomen. Toch ontkende ze in alle toonaarden dat ze verliefd op hem was. Zij weet het aan het feit dat ze het goed met elkaar konden vinden, veel interesses deelden, en bij toeval ook nog allebei vampier waren.

_____

Cyra zat met Charlie, Sarah, Elizabeth, en nog wat anderen te eten toen ze allen een hele uitbundige stem Sevas' naam hoorden roepen. Een tikje verbaasd keken ze allemaal op om zo getuige te zijn van een wel heel liefdevol vertoon. Cyra's ogen werden even groot van verbazing. Ze herkende de naam "Abby" natuurlijk meteen, maar toch... Deze vrouw was bloedmooi! En straalde zelfverzekerdheid en kracht uit, iets dat haar alleen maar aantrekkelijker maakte. Ineens, ze wist niet waar het vandaan kwam, voelde ze een onzekerheid aan zich knagen die ze al jaren niet had gevoeld. Niet sinds ze een eigen baantje had gekregen en zichzelf was gaan ontwikkelen, tot het punt dat ze was weggerend uit Schotland. Toen had ze zichzelf beloofd dat ze nooit meer zo afhankelijk van iemand zou worden, en die afhankelijkheid kwam ook door aangepraatte onzekerheid.
En nu was dat knagende gevoel er weer, samen met een jaloezie die ervoor zorgde dat ze een nare nasmaak kreeg achterin haar mond. Binnen een seconde werd Cyra's houding weer gereserveerd, terughoudend, afgesloten. Het was iets dat ze rond anderen vaker hanteerde, om op te letten dat ze niets weggaf over wat ze was, maar juist de laatste tijd was ze vrij ontspannen geweest. Met een frons prikte ze in haar eten. Wat was hier gaande? Waarom voelde ze zich zo bij het zien van Sevas en Abby?

Abby grijnsde ondertussen stralend naar Sevas. Dat deze vrouw geen topmodel was, of een zeer gehaaide advocate of iets dergelijks, was puur door haar eigen keuze om een vrij, ongebonden leven te leiden dat ook makkelijk van de radar kon verdwijnen. "Yes! New York is nog niet van me af hoor," zei ze terwijl ze hem speels en plagend een knipoog toewierp. Een ander zou het interpreteren als dat hij nog niet van haar af was.

[Ravief]

Hij lachte en ging met zijn hand door haar lokken. "Het is gek om je zo te zien. Het is lang geleden dat ik je heb gekend met zulk donker haar." Maar vervolgens pakte hij heel snel zijn spullen in. "Ik heb je veel te vertellen en ik ben heel benieuwd naar al jouw verhalen!" Ze hadden bijzonder weinig contact gehad de afgelopen weken en het was dan ook goed om met eigen ogen te kunnen zien dat het goed met haar ging.
"Kom, dan laat ik je mijn kamer zien, daar kun je wel even logeren en vanavond gaan we uit eten." Lachend, elkaar plagend en diep in gesprek liep het stel weg. Voor iedereen die keek was het onmogelijk om te denken dat ze geen stel waren. Die twee hoorden overduidelijk bij elkaar.

Maar op zijn kamer aangekomen en op de bank geploft, zou ook al snel blijken dat een bepaalde naam wel erg vaak in Sevas' verhalen opdook... Hij vertelde over de aanval, over het drama in het ziekenhuis, dat hij zijn best had moeten doen om niet te snel te genezen om geen aandacht op zich te vestigen en over dat Cyra ook een vampier was. Dat hij had beloofd haar voor te stellen aan Cyra. En verder over zijn colleges en het doodgewone leven hier dat alleen opgeleukt werd door bepaalde gesprekken.
Maar vervolgens was Abby aan de beurt om te vertellen! Had ze de Jager afgeschud?
---------

"Oh man.. de bimbo is terug!" Nathalie kreunde gepijnigd en trok een gezicht naar Elizabeth. Beide dames zagen er verslagen uit.
"En met haar geverfde haren is ze nog mooier. Fuck it! Toen die roddels er waren dat ze zomaar was vertrokken uit zijn kamer, dacht ik echt dat ze uit elkaar lagen!" Vervolgens keek Elizabeth naar Cyra. "Jij doet ook mee voor de extra studiepunten. Heb jij al iets losgepeuterd uit hem over zijn vriendin?"

[varden]

Ooh ja, hoe meer hij vertelde, hoe vaker Abby één bepaalde naam begon te horen en hoe meer ze hem hoorde, hoe meer de glimlach op haar gezicht verscheen. Ze had Sevas al een hele tijd niet meer zo meegemaakt, sterker nog... de laatste keer dat hij zo keek was misschien wel naar haar geweest.
Maar eerst begon ze zelf te vertellen. Dat haar vlucht naar Washington goed was gegaan, met twee jagers aan boord. Hoe ze hen in de stad ternauwernood voor was gebleven en hoe ze zich lam was geschrokken toen ze in de vlucht naar Miami er nog maar één zag. Maar dat ze had gehoopt dat de ander in Washington was gebleven.
En toen Brazilië. "Toen ik hem voor het laatst zag leefde hij nog," zei ze. "Maar ik denk niet dat we hem nog terugzien. Ik heb zijn gids omgekocht om hem verdwaald in de jungle achter te laten." Ze wenste de man veel succes met er weer uit te komen. En zo had ze opnieuw geen bloed aan haar handen, maar de kans dat de man ooit nog levend tevoorschijn kwam was miniem. "En daarna heb ik een week op het strand gelegen." Wat haar duidelijk goed had gedaan.

"Maar Sevas, even terugkomend op een klein dingetje... Ben je stiekem verliefd aan het worden op een student?" plaagde Abby hem met glimmende ogen en duidelijk plezier. En dan net de enige student die ook een vampier bleek te zijn!
---------

"Hmm?" Cyra keek pas op toen Charlie haar tussen de ribben stootte met haar elleboog. Nathalie's en Elizabeth's afwachtende gezichten waren op haar gericht. "Ooh, niet veel nee. Hij laat niet echt iets los over haar." Moest ze zeggen dat ze gewoon vrienden waren? Hele goede vrienden zelfs? Nee, Sevas had het verhaal over Abby juist opgehangen om van de aandacht van studenten af te zijn. Dan was het niet haar plek om erover te beginnen, en al helemaal niet om die illusie de wereld uit te helpen. Maar ooh wat wilde dat graag doen. De verslagenheid was voor de verandering ook in haar eigen ogen te zien. Cyra wilde het liefst opstaan en op haar bed liggen huilen, een gevoel dat ze nauwelijks kon onderdrukken laat staan verklaren.

[Ravief]

"En mij maar zorgen laten maken." Hij porde haar gemeen hard, wetende dat ze het kon hebben, maar glimlachte warm naar haar. Ja hoor, in de tijd dat hij had gehoopt wat van haar te horen om te weten dat ze in orde was, had zij lekker op het strand geleden. Man, hij had daar ook wel zin in. Een week helemaal niks, behalve zwemmen en een beetje op t warme zand liggen. Goede boeken lezen en eventjes nergens druk om maken.
Sevas keek haar met grote ogen aan en kreeg toen een zachte uitdrukking op zijn gezicht. "Het zou zo makkelijk kunnen zijn," mompelde hij. Ja, als hij het echt toeliet zou hij hard voor haar vallen, met haar willen daten en haar het hof maken en... Hij haalde een hand door zijn haar. "Ik ben erg op Cyra gesteld, het is.. het is fijn om met haar te praten, maar ik doe mijn best om.." Het grijnzende gezicht van Abby en haar schouderpor, deden hem zijn zin onderbreken en Sevas rolde zijn ogen. "Oké! Misschien is het al te laat om het tegen te houden. Ik weet het niet oké? Ze is.. ze is leuk en knap en intelligent." Waarna hij zuchtte en van haar wegkeek. Wat hield hem eigenlijk tegen? Het zou geen herhaling van Melbourne worden. Cyra kon wel tegen een stootje. Maar zich ergens aan verbinden..? Kon hij dat? Wilde hij dat? Was het mogelijk om hier zolang te blijven zonder op te vallen?
_____

Na nog enig gezeur vertrokken de dames tenslotte om nog wat te werken. Charlie nam Cyra wat bezorgd op. Haar blik was nadenkend. De afgelopen tijd was ze juist zo opgewekt geweest. Opgewekter dan ze haar ooit had gezien. Nu trok ze zich weer terug en leek ze weer op de vrouw die ze had ontmoet toen ze hier net kwam wonen.
"C? Ik wil niet lullig doen, maar volgens mij geef je meer om hem dan je wil toegeven."

[varden]

"Dus wat houdt je precies tegen? Behalve je eigen stomme hoofd natuurlijk..." Ze stak even haar tong naar hem uit, maar werd toen weer serieus. "Ze is een volwassen vrouw Sevas, het leeftijdsverschil is niet zo groot, en je vertelde dat ze alleen maar dit introductievak bij je volgt dus het is ook geen belangenverstrengeling. Wat houdt je tegen haar te zeggen hoe je je voelt?"
Abby stond op, sloeg haar armen stevig om hem heen. "Als het is om de jagers... We kunnen niet ons leven door hen laten regeren. Ze vonden mij in mijn eentje. Wat wij hadden al die tijd was ook fantastisch Sevvie, laat je hart nou eindelijk eens open voor iemand die je weer gelukkig kan maken." Niet dat hij nu per se ongelukkig was, maar altijd maar alleen zijn was... nou ja, heel erg eenzaam uiteindelijk. Ze konden zich niet omringen met mensen, niet voor de lange termijn tenminste, en dus waren ze altijd genoodzaakt na een jaar of 5 a 7 toch echt wel hun hele leven weer op z'n kop te zetten. Banden met vrienden, met werk, met collega's, met alles moesten dan verbroken worden terwijl je aan de andere kant van de wereld ging wonen tot je zeker wist dat je vergeten was, of dat iedereen die je kende overleden... Het was deprimerend om over na te denken. Hij had haar nu als vriendin, ze trokken nog wel eens een tijd samen op, maar nog iemand met wie hij wel dingen echt kon delen... Liet hij zich echt tegenhouden door angst?
_____

Even keek ze naar haar beste vriendin, degene die ze eigenlijk alles wel toevertrouwde - binnen wat mogelijk was - en ze zuchtte. "Ik weet het niet Charles," gaf ze eindelijk eens eerlijk toe terwijl ze met haar hand door haar haar streek. "Hij... hij is aardig, en intelligent, en I mean... look at him." Charlie was degene die haar daarop gewezen had: Sevas was vreselijk knap! "En we kunnen ontzettend leuke gesprekken hebben waarbij ik baal dat we naar huis moeten en we niet verder kunnen praten. Maar.. maar hij wil ook niets met studenten. Anders zou hij dit soort dingen niet doen middenin de cafetaria." Bovendien had hij haar dat eerlijk verteld, dat hij Abby had gevraagd dit toneelstuk op te voeren zodat hij de studenten van zijn nek kreeg. "Ik weet niet zo goed wat ik moet denken, of wat ik voel." Cyra gaf het met een zucht toe, maar ja, dat dit meer stak dan verwacht dat kon ze niet echt ontkennen. Dit, en haar gevoel toen hij haar kort buiten had gesloten, het zei eigenlijk al genoeg. Maar het was niet iets dat ze kon tonen, had ze het idee. Ze wilde haar vriendschap met Sevas niet op het spel zetten, en ze had ook geen zin in het gezanik van Nathalie en Elizabeth.

[Ravief]

"I know, I know." Ze droeg allemaal goede dingen aan. Cyra was ook vampier, wist dat ze hier niet kon blijven, begreep hoe het leven was en wat hij doormaakte. Ze zouden elkaar kunnen steunen en elkaar kunnen helpen groeien en.. Nou ja.. en als het niet bleek te werken na twintig jaar, dan hadden ze toch een prachtige twintig jaar gehad.
"I really don't want her to get hurt, Abby." De woorden waren uiterst zacht en nadat Sevas even tegen haar aan had geleund, keek hij haar aan. "Er.. er was iemand in... in Australië." Nu bijna drie jaren terug. "Het had niet zover mogen komen en ik had beter moeten weten en nu is ze dood." Ze was menselijk geweest en Sevas was tot zijn schrik in de liefde gevallen voor hij doorhad wat er was gebeurd. Ze had zijn hart veroverd in een mum van tijd en de tijd met haar was fantastisch geweest. En ook erg kort. Hij wist dat hij nooit met haar kon trouwen, haar niet het grote gezin kon geven dat ze graag wilde en niet bij haar kon blijven en toch was die droom kort door zijn hoofd geschoten.
"M'n Sire dook op, zag hoeveel ik van haar hield en maakte er een einde aan. Vervolgens.." Hij schudde zijn hoofd en hoefde dit ook eigenlijk niet uit te leggen aan Abby en dat deed hij dan ook niet. Hij was gedwongen om in Merlbourne te blijven en had zijn liefdesverdriet daar gelaten toen hij eindelijk kans zag om te ontsnappen. Ondertussen was hij redelijk over haar heen, maar soms.. soms dan deed het nog steeds pijn. Wat zijn Sire deed was iets lastiger te vergeten en gezien hij niet weer zo gebruikt wilde worden, had hij hem ontvlucht.
Wanhopig stond hij op en beende heen en weer. "Hij is te sterk voor mij. Ik weet niet wat hij gaat doen als hij me opspoort en me ziet met een vampier waar ik.. waar ik van hou." Goed, voorlopig zat hij in het verliefdheidstadium, maar het was makkelijk om naar de volgende honk te gaan.
De vlagen van jaloezie die zijn Sire kon hebben, waren dodelijk voor omstanders en Sevas zelf ook niet per se prettig, gezien wat er daarna meestal gebeurde.
________

Charlie luisterde en nam haar op. "Klinkt mij in de oren alsof je zijn vak moet laten gaan en hem moet zeggen wat je voelt. Je hebt het zwaar te pakken meid." Maar ze gaf haar een knuffel en dwong haar niet een bepaalde kant op. "Weet gewoon dat ik er voor je ben en dat je met mij over alles kunt praten, oké?"

[varden]

"Sevas, wie zegt dat hij je opspoort? Misschien heeft hij weer een andere childe onder zijn hoede. Drie jaar is een lange tijd..." En de drang om niet alleen te zijn was de reden dat velen van hen een ander transformeerden. Zodat je maar vooral niet alleen was. "En als hij je vindt... Zij is tegen hem opgewassen. Hij heeft geen macht over haar." Een Sire had die macht alleen over zijn of haar eigen childes. Cyra zou immuun voor die van hem zijn, en hij voor die van haar.
"Hou op met je zorgen te maken over de toekomst, die is nog zo lang... Ga nou eindelijk eens van het hier en nu genieten man! Dat doe je al te weinig tussen al die stoffige boeken van je." Abby leefde voornamelijk in het hier en nu, daarom had het uiteindelijk niet tussen hen gewerkt. Hoewel ze altijd zorgde dat ze goed voor zichzelf kon zorgen, en genoeg geld op de bank (of meerdere banken) had staan was ze niet bezig met waar ze over een jaar, of tien jaar, of vijftig jaar zou zijn. Ze leefde van week op week. Soms vaak zelfs van dag tot dag. Dat Sevas nu al aangaf het volgende stadium te zien, waarin hij van deze vrouw hield, dat zei genoeg. Hij moest dit wel proberen, of hij het nou leuk vond of niet.
________

Cyra legde haar hoofd op Charlie's schouder. Ja, ze had het zwaar te pakken. En ze had het lang kunnen ontkennen, maar niet voor eeuwig bleek maar weer. "I know, you're sweet," zei ze zacht terwijl ze een kus op Charlie's wang drukte. Om daarna haar hoofd weer op diens schouder te leggen. "Man... Ik ging echt zo een 10 in dat vak halen..." bromde ze zacht. Moest ze het echt laten vallen?

[Ravief]

Ze droeg goede punten aan. Sevas wist dat eens in de tien jaar zijn Sire hem opzocht, of probeerde op te zoeken en dan kwam hij ook niet snel weer van hem af, maar soms was het frequenter. Cyra was, met haar twintig jaar vampier-zijn absoluut niet tegen hem opgewassen, maar dat vertelde hij maar niet. Hij zuchtte en dacht wat na over de mogelijkheden en zijn eigen bezwaarpunten en gaf het tenslotte maar op.
"Oké, Abs, oké.. Ik geef me over. Enig idee hoe ik dit moet aanpakken?" Hij had verschillende ideeën over etentjes en gaan stappen en wat al niet meer om Cyra en Abby aan elkaar voor te stellen. Maar om iemand te verklaren dat hij met haar wilde daten.. Nee, daar had hij nog niet over nagedacht.
_____

Charlie sloeg een arm om haar heen. "Je hoeft niet direct iets te beslissen. Denk erover in de vakantie, wie weet wat voor inzicht je krijgt." Met haar vrije hand werkte ze haar lunch naar binnen en zou er verder niet veel over zeggen tot er weer wat over te zeggen viel. "Heb je trouwens al een geheim ontdekt? Ik vraag me af wat de anderen vinden.."