Taloc&Gaëlla

[varden]

Wat verlegen liet Caron zich verzorgen, maar toen ze hem voor het blok zette keek hij haar even verbaasd aan. Uiteindelijk keek hij verlegen naar zijn schoenen. "Nee! Eh.. nee.. dat had je niet verkeerd begrepen. Ik eh.. ik wilde je mee uitvragen toen je hier kwam lunchen maar.. maar dat liep anders dan gepland. Dus.. dus ik wil heel graag met je uit." Dit was niet Caron's beste avond, vandaar het stamelen. Maar halverwege zijn zin keek hij in ieder geval wel weer op en glimlachte wat verlegen, maar ook zacht naar haar. Hij wilde heel graag met haar uit! Ook al kon hij zich voorstellen dat haar vriendinnen er niet blij mee gingen zijn...

Taloc had daarom moeten lachen, maar hij hield het uiteindelijk een paar uur uit. Daarna sloeg hij zijn armen om haar heen, trok haar met haar rug tegen zijn borst en verborg zijn gezicht ongeveer in haar slangen. "Ga je mee naar huis?" Aan zijn gespannen spieren was wel te merken dat die woorden ook betekende: 'Ik heb mijn grens bereikt, en trek het niet meer zonder door te gaan slaan.' Hij kon zijn grens nu tenminste met woorden aangeven...

[Ravief]

Myra glimlachte blij. Zie je wel, hij had er zin in maar was gewoon wat verlegen. Ze had ergens wel gewetendat de interesse niet alleen van haar kant kwam. "Fijn.. Kom je dan nu met me dansen?" of zou hij dat niet zien zitten? Vragend nam ze Caron op en besefte nu pas dat ze nog steeds zijn hand vasthield.

Ze draaide bij en sloeg haar armen om hem heen om hem even te kussen, maar gaf een knikje. Het wasmooi geweest en voor zo'n druk gebeuren had Taloc het goed volgehouden.

[varden]

Toch was Taloc's gezicht naar haar verontschuldigend. Hij had nog zoveel meer met haar willen dansen, nog zoveel meer van haar willen genieten gezien ze echt niet zo vaak een jurkje droeg. Maar dit... het was nog te snel, te veel. Hij hoopte maar dat bij het jaarlijkse soldaten-gala op de Academie (die altijd na de afstudeerceremonie in de lente plaatsvond) beter zou gaan, en dat hij dat weer zou kunnen. Zacht kuste hij haar terug, een paar jonge officieren begonnen te joelen, een paar anderen keken wat ontevreden. Maar voor velen was het in ieder geval duidelijk dat Taloc en Gaëlla meer ellende nodig hadden om eraan onderdoor te gaan.

Caron keek verbaasd bij haar vraag. Was dat wel een goed idee? Maar aan de andere kant, wat kon het hem schelen dat de andere meiden zo deden? Ze waren niet zijn vriendinnen, en hoefden dat ook niet te zijn! Dus knikte hij glimlachend en met haar hand nog in de zijne, loodste hij haar weer de keuken uit.

[Ravief]

Gaëlla lachte alleen maar en trok hem stevig tegen zich aan. Vurig zoende ze hem terug, tot ze niet meer kon en trok hem daarna met glinsterende ogen mee, de kroeg uit. "Niet zo verontschuldigend kijken. Ik heb me hierop ingesteld." Eigenlijk had hij het al langer volgehouden dan ze in eerste instantie had gedacht.

Misschien zou het haar vriendinnen eindelijk eens duidelijk maken dat Myra niet zoveel om status gaf. Ze was tenslotte dochter van de stamleider geweest en behandeld als een prinses, en daarna (hier) behandeld als het laagste van het laagste. Nee, het kon haar niet zoveel schelen. Dus ze glimlachte naar Caron en danste met hem. Ook toen het ineens een langzaam nummer werd, liet ze hem niet gaan, maar stapte simpelweg nog een beetje naar hem toe.

[varden]

Taloc glimlachte half, het bereikte zijn ogen niet echt. "Dat betekent niet dat ik het leuk hoef te vinden lieverd. Ik wil gewoon dat alles weer normaal is." Hoe kon hij immers ten strijde trekken, mochten de Raélls hen alsnog de oorlog verklaren, als hij zo was?

Caron's ogen werden groot toen ze een stap dichterbij deed, duidelijk niet van plan hem te laten gaan. Maar zijn armen gleden om haar heen en hij glimlachte naar haar. "Weet je wel hoe leuk je bent Myra?" Om hen heen werden dan ook afgunstige blikken op hem geworpen, voornamelijk door vrijgezelle officieren, en woedende door haar vriendinnen.

[Ravief]

"Dat wordt het vanzelf. Geef jezelf nou eens wat ademruimte man." Hij wilde weer eens te snel, zoals gebruikelijk. Maar Gaëlla had het oprecht naar haar zin gehad en wilde voor vanavond even geen zware onderwerpen. Dus nam ze hem mee naar het strand om nog even te wandelen voor ze naar binnen zouden gaan en ze hem ging verleiden tot nog een glas wijn.

Myra glimlachte plagerig. "Ik heb zoiets weleens gehoord." Maar daarna richtte ze zich op de dans en hoewel ze nog een poos bij hem bleef, moest hij natuurlijk op den duur weer aan het werk. Myra wierp haar vriendinnen even een blik toe, maar ging toen met Mattias aan de bar hangen en met hem kletsen. Isild was aan het oppassen thuis.

[varden]

Caron glimlachte nog even naar haar. "Dank je voor de avond Myra." Maar daarna moest hij inderdaad weer aan het werk. Zoida en Iris keken woedend naar hem, Jill keek met een onbegrijpend gezicht naar Myra. Een barknul? Echt?! Wilde ze iemand jaloers maken of zo?

Taloc had eigenlijk al teveel op, maar nam het glas aan en wilde haar daarna al helemaal niet meer los laten!

[Ravief]

"Ik zie je snel," groette ze hem en keek wat vragend naar Jill. Wat had ze toch?
Het werd na het weekend niet heel veel gezelliger. Het leek wel alsof Zoida, Iris en Jill haar ontliepen en ze begreep er niets van. Al had Myra het te druk om zich er heel veel zorgen om te maken, vond ze het absoluut niet leuk! Ineens zat ze alleen bij theepauzes en lunchpauzes, gezien ze het zo druk had dat ze niet een half uur weg kon blijven met gedurende de dag af en toe vijf minuutjes pauze nam.

Wat Gaëlla helemaal niet vervelend vond.

[varden]

Caron miste haar in het café, maar hij begreep dat ze het druk had op werk. Gezien ze hoofdarts was op haar afdeling, zou ze het vaak genoeg druk krijgen. Hij stond maar gewoon glazen te wassen en bier te tappen.
Zoida, Jill en Iris ontliepen haar inderdaad, maar voornamelijk om een plan te bedenken om Myra weer bij haar gezonde verstand te krijgen! Aanpappen met een barjongen, dat was voor in je baldadige tijd op de Academie, niet voor als je carrière wilde maken!

[Ravief]

Op een mindere dag, ze had een patiënt verloren aan bloedvergiftiging en daarna infectie aan de wonden, liep ze wat verdwaasd rond in het ziekenhuis. Uiteindelijk liep ze, nog in haar artskledij, zonder het heel erg door te hebben naar Lyov's restaurant. Ze had niet echt door dat ze werd aangestaard door haar kleren en haar ietwat doffe uitdrukking en zakte neer op een kruk.