Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Ze genoot van deze momenten samen, ook al waren er tal van anderen bij hen. Nog meer dan anders, gezien Cerise vermoedde dat Seff er straks in zijn eentje op uit ging. Ze wist het niet zeker natuurlijk, maar ze had zo'n gevoel. Als ze wist wat er op haar wachtte, dan zou ze hem smeken haar mee te nemen...
______

Ze voelde zich weer boos worden. "Ik zal ze eens een lesje leren," bromde ze lichtelijk agressief, maar glimlachte zoetsappig naar de Wiskunde-docent die haar toch al niet lag. "Natuurlijk begrijp ik het meneer. Als u me wilt excuseren..." Ze raapte de boeken van Elias en zichzelf op en ging hem achterna. Ze kwam bij het bed staan waar een paar opgewonden studentjes om hem heen stonden. Iemand waarop ze konden oefenen! Wat chagrijnig joeg ze hen weg en maakte een kompres wat hij tegen zijn oog kon houden.
"Gaat het?" Lea was zich van geen kwaad bewust en had geen idee dat het misschien wat vreemd was om als meisje terug te slaan en een stomp op te vangen alsof het niets was. Om nog maar te zwijgen over Elias' ego...

[varden]

De volgende avond bereikten ze Ierland eindelijk. Nog voor de loopplanken voor de passagiers lagen, glipte Andris al van het schip af, ook al betekende dat een duik uit een patrijs poort waardoor hij doorweekt en verkleumd de steiger op krabbelde. Maar dat was minder erg dan betrapt worden, en worden overhandigd aan de politie voor het niet betalen van de overtocht.
Seff keek in de haven al zijn ogen uit. Hij was nog nooit eerder in Dublin geweest en eigenlijk ook nog nooit in zo'n grote stad. In Marokko was iedereen tegen deze tijd juist aan het eten omdat het eindelijk wat koeler werd, maar hier bruisde het van de energie. Mensen gingen naar pubs of cafés, schepen werden geladen en gelost, overal waren mensen en geuren en geluiden. Het verwarde hem een beetje.
______

Gelukkig had Elias niet zo'n enorm ego, dus kon het niet echt een deuk oplopen. Met een zachte kreun van pijn drukte hij het kompres tegen zijn oog. Er zat een propje in zijn neus tegen het bloeden, en zijn lip was dik en gespleten. "Dank je", mompelde hij zacht. Zonder Lea waren ze immers nog wel even door gegaan met hem slaan. En dan had hij hier vast in een hele andere staat gezeten.
Mattias had ondertussen ook gehoord wat er was gebeurd, en het was dat Martijn bij de rector zat anders had hij zijn vriend behoorlijk de les gelezen. Nu waren Friedrich en hij echter op zoek naar Lea, om te kijken of ze in orde was. Maar niemand leek te weten waar ze gebleven was.

[Ravief]

Cerise keek ook haar ogen uit, maar was bovenal blij om weer grond onder haar voeten te hebben. De roedel had hier zo zijn contacten en ze gingen naar een buitenwijk waar ze eigenlijk altijd terecht konden. Er waren drie kleine appartementjes en dat betekende dat Seff en Cerise er eentje konden delen, al kwam Lorenzo al snel bij hen aansluiten. De man wist van Seff's plannen en dacht dat het handig was om hem bij te praten en aan te geven waar hij heen moest.
Voor Cerise betekende het vooral rust en ontspannen en maar koken voor drie! Een hele verademing.
_______

"Dit moet echt ophouden." Lea zuchtte en ging maar naast Elias op het bed zitten en zwaaide met haar benen. "Ik maak het niet echt beter voor je hier, hè?" ietwat sip trok ze die conclusie en keek bedrukt naar haar knieën. Haar felle houding van net was volkomen weg, al zou deze vanzelf weer oplaaien. Eigenlijk kon Elias nog wel wat van haar leren op het gebied van fit zijn en terugslaan...

[varden]

Het budget werd dan ook lager. Nu legden enkel Seff en Lorenzo in in de pot, en die moesten dan ook snel weer een baantje gaan vinden. Maar nu was het middernacht en wilde Seff enkel slapen. Met Cerise dicht tegen zich aan. Lorenzo nam genoegen met de bank zodat die twee de kamer voor zichzelf hadden.

Andris had niet het geluk van contacten of een kamer, en hij besteedde de nacht ergens in een portiek zodat hij in ieder geval uit de wind zat. Aan zijn ongeschoren kaken te zien, leefde hij al een tijdje zo.
_______

Elias glimlachte zacht naar haar. "Joh, je moet jezelf niet de schuld geven. Dat soort jongens zoeken altijd wel een slachtoffer. Jij bent gewoon het excuus om me te mogen lastig vallen." Bovendien, zonder Lea had hij helemaal geen vrienden. Zelfs Mattias begon inmiddels iets aardiger tegen hem te doen. Friedrich deed nog uit de hoogte, maar dat deed hij eigenlijk bij iedereen. Die twee kwamen niet veel later door de deur lopen en keken verbaasd naar Elias en Lea. "Lea, gaat het wel? Wat is er gebeurd?" Bezorgd liep Mattias op haar af, terwijl hij ook Elias opnam. Die zag er niet zo best uit.

[Ravief]

Cerise nam zich voor om haar best te doen ook wat werk te vinden. Dan hadden ze eten en dan kon Seff ook wat meer sparen - wat hij zeker wel nodig had voor zijn reis. Maar die nacht sliep ze heerlijk in zijn armen, al sliepen ze natuurlijk niet direct.
Al snel hadden ze weer een patroon van werken, eten, schoonmaken, kletsen en Lorenzo vertelde veel verhalen over Von en waar ze allemaal waren geweest. Hoe de roedel was toen zij er nog was.

Cerise had een baantje voor 2 dagen gevonden om wat schoonmaak werk te doen en op de andere dagen zorgde ervoor dat de roedel genoeg te eten had (ze bleef de boodschappen voor iedereen doen) en zorgde voor wat nieuwe kleren.
In een dikke rok en stevig shirt gezien de wind toch wel fris was, begaf ze zich naar het centrum. Ze wilde lokaal eten leren kennen en dan zelf leren maken. En je leert het beste door te proeven.
______

"Ik mis Rosa," verzuchtte ze ineens. "Mijn zusje zou ze allemaal op hun bek slaan." Lea glimlachte verontschuldigend naar Elias voor haar taal maar ze meende het wel. "Ik weet alleen niet of terugvechten een goed iets is."
Veel kans om erop in te gaan had ze niet. Mattias en Friedrich kwamen binnen en ze glimlachte vaagjes naar ze en knikte. "Met mij is alles best. Martijn en zijn kameraden waren weer eens vervelend," legde ze uit.

[varden]

De markt was druk, zoals altijd. Maar tegelijk was hij ook heel anders dan die in Marokko. Hier liepen niet alleen maar rijken, maar ook veel bedelaars en genoeg dieven. De straten waren vuil van de modder en rondzwervend afval, en de stallen waren donkerder en minder fris en aantrekkelijk dan die in het zuiden. Toch waren alle producten er.
Seff en Lorenzo hadden zichzelf als sjouwers verhuurd, gezien ze mogelijk niet heel lang bleven, en Seff sneed in zijn vrije uren figuurtjes die hij tussendoor wist te verkopen voor een paar muntjes. Maar zij werkten in de havens. Hier werkte echter een dagloner, gekleed in veel te dunne kleren die bovendien oud en vervallen waren. Andris klaagde echter niet, allang blij dat hij werk had voor de dag.
______

"Je zusje klinkt... wat vreemd", zei Elias met een verontschuldigende glimlach. In zijn wereld zou een vrouw nooit iemand 'op z'n bek slaan', dus hij kon zich er werkelijk niets bij voorstellen. Mattias en Friedrich wisselden kort een blik met elkaar. "We hoorden al zoiets op de gangen ja. Met jou alles oké?" Het was een vraag die half uit beleefdheid kwam, maar ook half uit wat echtere zorgen. Elias knikte erop. Het ging prima. Hij was enkel een beetje beurs.

[Ravief]

Cerise ging van kraampje naar kraam. Ze had vandaag vrij en dus had ze de tijd. Ze zou er een fijne dag van maken en proberen wat te verstaan van het rauwe Engels wat hier gesproken werd en dan in de late middag met Seff en Lorenzo weer naar huis gaan. Ze had haar gedachten bij het eten en wat voor vreemde dingen ze allemaal hadden en lette niet, of weinig, op haar omgeving. Haar wolf was echter wel alert en piepte af en toe als er wat vervelende lui te dichtbij kwamen. Verder vond het beest het maar een smerige omgeving en begreep ze niet waarom iedereen hier zo naar uit had gekeken.
_____

Lea moest echter lachen. "Dat is ze ook wel een beetje. Rosa had eigenlijk als jongen geboren moeten worden." Maar ze was dol op haar zusje en miste haar gigantisch.
Ze moest wat glimlachen toen ze merkte dat de vraag van Mattias voor een deel oprecht was. "Jongens, hoe zorgen we ervoor dat dit stopt?" Lea keek naar Friedrich en Mattias. Hadden zij hier ervaring mee? Wisten ze hoe ze dit konden aanpakken?

[varden]

Waarschijnlijk omdat dit voor velen hun thuisland was, en ze hierna door zouden gaan naar de groene heuvels van Ierland en de kleinere dorpjes. Maar voor nu zaten ze in Dublin.
Andris nam net zijn loon in ontvangst van de ene kraam, waar hij had helpen uitladen en opbouwen, en was van plan op zoek te gaan naar de volgende plek waar hij iets zou kunnen verdienen. Het was echter zijn wolf die een zeer bekende geur oppikte, en daardoor haast uit zijn vel sprong van vreugde die te ruiken. Verbaasd keek de jongen op, recht in Cerise's gezicht. Totaal verbijsterd staarde hij naar het meisje, dat inmiddels echt een jonge vrouw was geworden, en hij liet bijna zijn geld uit zijn handen vallen. "C.. Cerise?" Kon dat echt? Leefde ze nog? Na wat er die nacht gebeurd was?
_____

Dan was het helemaal dubbel dat Rosa op vrouwen viel, of in ieder geval op één bepaalde Sirene.
De twee jongens keken even vragend naar elkaar en haalden toen hun schouders op. "Dat zal lastig zijn", zei Friedrich eerlijk. "Je kunt hem moeilijk elk moment van de dag te bewaken. Ik denk dat na vandaag, er op de universiteit niet veel meer zal gebeuren. Maar daarbuiten moet hij toch echt zijn eigen boontjes leren doppen." En als hij naar Elias keek, kon Friedrich snel oordelen dat dat een wonder nodig zou hebben. De jongen was slungelig, slap, en een makkelijk doelwit. Hij was niet sterk, hij was niet snel, dus vechten of rennen zou al afvallen. Wat bleef er dan over?

[Ravief]

Ze verstijfde totaal toen iemand haar naam zei. Ze had net een kruid geprobeerd en besloten dat ze het wilde kopen toen dat gebeurde. Even dook ze in elkaar en haar wolf reageerde heel dubbel. Uiteindelijk keek ze op, wetend dat ze altijd nog een mep uit kon delen en het op een rennen zetten. Een mager, behoorlijk behaard, gezicht kwam in beeld. Cerise twijfelde wat, op het eerste gezicht herkende ze hem niet, maar toen gaf haar wolf een beeld van hen twee door. Haar benen zakten bijna onder haar weg en ze greep zich vast aan het kraampje. "N-N-Nee.. jij.. hoe..? An.. Andris.." ze begon zowat te hyperventileren en de kraamhouder kwam bezorgd op haar af en snauwde haar toe dat ze rustig moest ademen door haar neus. De snauw was uit bezorgdheid, maar hielp wel wat. Nog altijd van haar stuk staarde ze naar Andris. Ze wist niet of ze moest huilen of hem een klap wilde verkopen en nooit meer wilde stoppen.
_______

Lea keek ontevreden daarbij. Goed voorlopig was Elias veilig, maar niet lang. Misschien moest de jongen toch maar iets aan sport gaan doen... "Oké.. we verzinnen wel wat." Ondertussen gingen haar gedachten heel snel. Schermen? Paardrijden? Joggen? Er moest iets zijn wat hem zou helpen..

[varden]

Ook Andris was duidelijk behoorlijk van zijn stuk. Zijn wolf deed vreugdedansjes in zijn hoofd, maar tegelijk herinnerde de mens zich maar al te goed wat hij teweeg had gebracht. Hij had haar beloofd samen met haar te vertrekken, en juist dankzij hem was zij ongeveer de enige van haar roedel die nog in leven was. Daardoor wist hij nauwelijks hoe hij haar aan moest kijken. "Je... Het... Het spijt me zo Cerise...", zei hij uiteindelijk alleen maar zacht. Het was een excuses die hij lang geleden al had moeten, en willen maken. Hij had haar toen al moeten smeken of ze hem ooit wilde vergeven wat hij haar had aangedaan, maar hij had het niet kunnen tegenhouden. Het had nooit zo moeten gaan, als het was gegaan. En tot enkele seconden geleden dacht hij bovendien dat ze dood was geweest.
_______

Waardoor het stil werd in de kamer. De drie jongens wisten zich lastig een houding te geven. Elias' neus was ondertussen gestopt met bloeden, en zijn oog en lip waren dik en blauw net als andere lichaamsdelen die klappen hadden gehad. Maar ze wisten geen van drieën wat ze met deze situatie aanmoesten en hoe ze hem konden voorkomen in de toekomst. Elias had het geld niet om een koetsier hem elke dag te laten halen en brengen, dus dat zou geen optie zijn. En sporten zag hij eigenlijk niet zo zitten, maar hij wist niet dat Lea daaraan dacht.