We find our own way

[Ravief]

Nish zat inmiddels met boek vier in handen en keek op toen beide vrouwen zijn kant op kwamen. Hij sloeg het boek voorzichtig dicht en legde het weg om de vrouw eens op te nemen. "Nieuws gaat snel hier," zei hij, maar glimlachte lichtjes naar de vrouw. Anders dan Moyra was hij niet voor honderd procent op zijn gemak. Ariadne had een uitstraling en effect op hem wat hem deed denken aan iemand die niet weg ging voordat ze al zijn geheimen eruit had gepeuterd en voor iedereen ten toon had gesteld. Toch had hij geen neiging om bij haar weg te rennen, maar een kop thee met haar drinken zou Nish wel afslaan.
Zijn blik gleed naar Moyra en glimlachte zacht naar haar. Hier zijn deed haar zichtbaar goed. "Het is een fantastische plek. Ik begrijp waarom je hier zo graag komt."

Ondertussen waren er meer priesteressen die af en toe een blik op de Fiach hadden geworpen. Soms bleven ze staan staren, anderen keken kort en gingen weer verder met hun eigen bezigheden. Een paar van hen bleven in een groepje staan en fluisterden met elkaar over deze vreemde vogel (haha). Hoe zat het met hun vloek? Wat voor persoon was deze man eigenlijk? Konden ze hem wel toestaan hier te verblijven?

[varden]

Ariadne bleef naar hem kijken en bleef ook glimlachen. "Ik luister niet van naar de roddels." Moyra keek even van de één naar de ander, naar Nish even met een vragende blik maar toen glimlachte ze geruststellend naar hem. "Ik weet niet hoe, maar Ariadne weet sommige dingen gewoon." Nu grinnikte Ariadne zacht. "Jij verbergt je geheimen gewoon niet erg goed." Moyra rolde met haar ogen, maar ze wist niet dat Nish ook veel meer over haar had gededuceerd zonder dat zij er iets over had gezegd. Ariadne keek met een glimlach naar Nish. "Trek je niets aan van de blikken. Velen zijn gewoon jaloers dat de Fiach hun kenmerken zo openlijk en vrij tonen. Moyra hier blijft de hare verbergen, ook als je haar verteld dat haar schubben prachtig zijn." Nu kleurden Moyra's kaken terwijl ze Ariadne kort, dreigend aankeek. "Zeg... Weet je niet bij toeval een boek waarin staat hoe je vloeken opheft?" Waar de jonge vrouw duidelijk ongemakkelijk was bij dit onderwerp, was de priesteres niet van haar stuk te brengen. Nu keek ze toch wel nieuwsgierig naar de twee. "Wat voor vloek is het?" En wie had hem uitgesproken?

[Ravief]

Hij kneep zijn ogen wat samen. Wat dit was Anann deed bij vreemdelingen? Nee toch zeker? Anann kwam in elk geval vriendelijk over, bij deze vrouw kreeg hij de rillingen. Hij fronste lichtjes. Moesten ze haar vertellen over wat er tussen hen was? "Het is geen vloek. Het is een magische verbinding." Hij stond op, niet langer van plan om hier heel lang te blijven. Was het wel verstandig om iedereen hier maar over te vertellen? Tenslotte konden mensen hier ook misbruik van maken. Iemand dwingen bij de ander weg te lopen bijvoorbeeld.. Niet dat Nish de indruk kreeg dat deze vrouw dat van plan was, maar het was misschien niet zo handig om hard rond te roepen welke vloek hen had getroffen en op een groot spandoek te schrijven en mee rond te lopen.
Dus richtte hij zijn aandacht op Moyra. "Is het ritueel voorbij, of komt er nog meer?" zijn vraag was nieuwsgierig, mede omdat hij bijna de hele tijd had zitten lezen en verder niet alles had meegekregen van wat de groep vrouwen had gedaan.

[varden]

Moyra fronste verbaasd haar wenkbrauwen, om wat ze zag als plotselinge terughoudendheid van Nish, maar toen knikte. "Ik ben klaar," zei ze zacht. Wat meer kwam vanwege de locatie, hard spreken voelde niet juist voor haar hier. "Mijn ouders zullen ons wel thuis verwachten over niet al te lange tijd voor het avondeten." Ze waren hier immers meerdere uren geweest, heerlijke rustige uren waarin niemand aan hun hoofd zeurde. Dus zei Moyra Ariadne gedag, waarna ze nog naar de priesteressen die het ritueel hadden geleidt liep om hen te bedanken.

Eenmaal buiten trok ze haar schoenen weer uit en met die in haar hand, ze leek haast immuun voor de hitte van het zand waar Nish aanzienlijk meer last van had, liepen ze rustig terug. De straten waren vol met mensen met manden eten, of die stonden te praten, en velen keken hen na. De een kritischer dan de ander, maar de vriendelijke blikken waren hoe dan ook op één hand te tellen. Moyra zei een tijd niets, liep te tobben en te kauwen op de woorden die zich in haar hoofd vormden. "Je mocht Ariadne niet zo, volgens mij?" vroeg ze uiteindelijk voorzichtig. De vrouw werd door velen als vreemd beschouwd, en er waren veel dingen die Moyra niet wist over haar. Dingen zoals leeftijd, bij welke tak van de Ryuu ze hoorde en of ze daar kenmerken van vertoonde, of zelfs maar wie haar familie was, maar toch beschouwde ze de vrouw als vriendin. Een vertrouwelinge. Ze kon zich niet voorstellen dat anderen zich slecht op haar gemak voelden bij haar.

[Ravief]

De onvriendelijke blikken en woorden gleden langs Nish heen, terwijl hij aan het denken was over wat ze hiermee moesten. Hij was niet echt een achterdochtig type en had helemaal nog niet nagedacht over het feit dat er misbruik van hun situatie gemaakt kon worden, maar nu de gedachte omhoog was gekomen, was deze niet stil te krijgen.
"Ariadne?" hij moest duidelijk even uit zijn gedachten komen en keek dan ook even daas naar Moyra. "Ik weet het niet. Iets voelde niet fijn. Alsof ik maar beter niets kon zeggen tegen haar. Het was.. nogal vreemd." Nish kon het niet verklaren en haalde heel licht zijn schouders op. "Maar de tempel is inderdaad een geweldige plek. De rust die er is.. zoiets heb ik nog niet vaak mogen voelen." Het was natuurlijk nog maar de vraag of Moyra erin trapte en ook de verandering van onderwerp goed vond. Hoe dan ook begon Nish over de technieken van de fontein en daarna over de boeken waar hij in had gelezen en de vele onderwerpen die hij had gezien.

Het avondeten was niet zo gezellig met dank aan de aanwezigheid van Nava. Hij beklemde de sfeer aardig, want na het eten raakte Nish erg snel in gesprek met de beide broertjes en dat voelde gewoon goed. Af en toe gleed zijn blik naar Moyra. Ze zouden gaan zwemmen, maar na het ietwat stroeve vertrek bij de tempel van Wadjet, wilde hij haar daar niet per se aan herinneren. Als het even kon wilde hij ruzie uitstellen of vermijden.

[varden]

Maar Moyra was haar belofte niet vergeten. Nish had duidelijk genoeg gemaakt hoe graag hij even wilde afkoelen. Dus sloot ze het onderwerp brommend af met enkel de woorden: "Laten we accepteren dat niet iedereen vrienden met elkaar hoeft te zijn." Ze had ook wel door dat Nish soms wat moeite had met Anná, hoewel dat iets was wat de jonge vrouw zich makkelijker kon voorstellen dan problemen met Ariadne. Aan de andere kant, er was een kant van Anann dat haar de stuipen op het lijf joeg dus als ze er dieper over na zou denken zou ze het misschien wel kunnen begrijpen.

Dat ze enigszins gestoken was over de opmerking over haar vriendin hield haar in ieder geval niet tegen om na het avondeten kort, vragend naar Nish te kijken. Pas toen ze zijn blik kort had gevangen stond ze op. "Tenzij jullie mee willen, zien we jullie morgen weer." Carwyn keek op. "Waar gaan jullie heen?" Ook Hide keek al nieuwsgierig. Moyra zuchtte. Waar Nish het duidelijk goed met haar broers kon vinden, boterde het aanzienlijk minder tussen de jongens en hun zus. Nava's afwijzing kwam heus niet alleen door Nish' aanwezigheid, als het aan de man lag zou zijn dochter terug komen naar Ramal om hier weer gekoppeld te worden waardoor ze zeker wisten dat ze een goede partner aan de haak sloeg waar Anu en Nava het mee eens was, en waar ze zo menselijk mogelijke kinderen van kreeg. Het was geen vooruitzicht waar Moyra naar uitkeek, en dat haar broers menselijker waren in uiterlijk en daarom aanzienlijk meer konden maken zonder in de problemen te komen stak haar van tijd tot tijd behoorlijk. "We gaan naar de Fida-oase." Het was de minst toeristische, eigenlijk kwam er alleen de lokale jeugd. Carwyn en Hide, hun kans op een leuke avond schoon ziend, begonnen meteen te grijnzen. Carwyn kwam al overeind. "Hè, heb je eindelijk eens een goed idee! Laten we gaan!" Waarop beide jongens meteen naar hun kamers schoten voor zwemkleding. Moyra trok zich kort terug om een bikini onder haar gewaad aan te trekken.

Het zand onder hun voeten was nog altijd gloeiend heet, maar aan het geluid te horen had dat anderen niet tegengehouden om ook naar de oase te komen. Ze konden het door de woestijn al van tientallen meters afstand horen. Carwyn en Hide schoten voor hen uit, getraind in het lopen door het rulle zand. Moyra had het al een tijd niet gedaan, en dat was te zien. Het kostte haar aanzienlijk meer moeite, en het was behoorlijk zwaar lopen. Dat werd spierpijn in haar kuiten morgen...

[Ravief]

Nish bleef naast haar lopen en keek even naar de twee jongemannen die voor hen uitschoten. "Ik denk dat het misschien hetzelfde is wat Anann kan doen. Het is een beetje intimiderend denk ik. Maar je hebt gelijk, we hoeven niet allemaal bevriend te zijn." Hij had een short aan onder zijn broek en Nish keek behoorlijk uit naar het vooruitzicht van koel water over zijn huid.
"Vind je het oké dat je broers mee zijn?" zijn blik werd onderzoekend, vragend nu. "Ik wist niet goed of ik er wat van moest zeggen, maar je keek niet helemaal gelukkig toen ze aankondigden dat ze meegingen." Ze had verteld over hoe zij behandeld werd en Nish had al even kunnen zien dat Moyra inderdaad minder vrijheid kreeg dan de jongste twee. Hij kon zich voorstellen dat ze dan niet alles samen wilde doen met die twee.

De oase was fantastisch. Genoeg plek om je handdoek neer te leggen en hem niet vol zand terug te vinden. Dat water zag eruit als een geschenk van de goden en de sfeer bracht direct een lach op Nish' gezicht. Ooh, hier een paar uur doorbrengen was helemaal geen straf. Verderop hielden Carwyn en Hide al een plekje vrij voor hun spullen, maar zodra ze het duo zagen, gingen zij er al vandoor en zaten lachend en joelend elkaar achterna tot ze beiden het water in plonsden.
Nish legde zijn handdoek neer en gooide zijn shirt en broek er achteloos op, zodat hij alleen nog een short aan had. Hij grijnsde naar Moyra. "Ik zie je zo?" Maar toen was het te verleidelijk om nog langer te blijven staan en ging hij de broertjes achterna en sprong met een bommetje het water in. Aaaah, wat was dat welkom!

[varden]

Moyra knikte. Ze begreep wat hij bedoelde over Anann, ze had het zelf immers gevoeld toen ze de sjamaan had ontmoet en met haar had zitten praten. Maar zijn volgende vraag was wat moeilijker te beantwoorden. "Het is niet erg," begon ze dan ook. "Ik hoop alleen dat ze me een beetje met rust laten. Ze kunnen nogal... nou ja, ze vinden het niet zo erg om hun eigen gedrag beter te laten lijken door mij uit te leveren aan het verhoor van onze ouders." En dan zei ze het nog aardig, want eigenlijk wilde ze zeggen dat het egocentrische klootzakken waren. Maar ze besloot maar voor aardige woorden te gaan.

Hoofdschuddend, maar tegelijk glimlachend keek Moyra de drie jongens na en legde toen hun handdoeken uit, waarna ze een paar bekende gezichten begroette. De avonden waren alsnog warm, ook als de zon al onder was duurde het lang voor het fris werd, dus trok de oase genoeg mensen en daarvan kende Moyra er genoeg om even bezig te zijn met verplichte sociale praatjes. Het duurde dan ook even voor ze haar eigen gewaad uittrok. De bikini die ze droeg was simpel zwart van kleur, maar het feit dat ze hem droeg was nog al een ding. De volledigheid van haar schubben werd er immers in getoond. Even had ze een badpak overwogen, wat ze normaal droeg als ze ging zwemmen. Maar deze oase was niet alleen een heerlijke plek om af te koelen, maar ook een plek waar alleen maar jongeren kwamen, en hoewel er zat tussen zaten die afkeurend naar uiterlijke kenmerken keken waren er ook zat die zich aansloten bij de beweging die zich steeds meer uitsprak voor een betere plaats voor de 'lagere klassen'. En na een paar biertjes en andere drankjes keek iedereen bovendien vaak wat minder.
Dus kwamen de schubben op Moyra's rug tevoorschijn, piekten die op haar gezicht uit onder haar wilde bos krullen, en kwam er iets nieuws aan het licht. Carwyn, die net het water uit kwam staarde verbaasd naar de tatoeage die zijn zus op haar linkerkuit had staan. Het sterrenbeeld Serpens* prijkte daar in grijze en blauwe inkt, met als begin een kleine planeet met ringen in witte en groene inkt. "Weten mam en pap daarvan?" Moyra keek hem kort, fel, aan. "Nee, en je houdt je smoel of ze horen over de avonden dat je bij mij blijft logeren in Grimmere." Als hij zo dronken was dat ze hem nog wel eens uit een club had moeten ophalen... Waarna ze met een semi-sierlijke duik het water in schoot.



*Sterrenbeeld Serpens: http://bit.ly/2tUq8mR
*Planeet: https://nssdc.gsfc.nasa.gov/image/plane ... _false.jpg

[Ravief]

Carwyn trok een gezicht en was niet zo blij met die dreiging. Meestal was hij het die 'leverage' had over zijn zus en niet andersom. Maar hij knikte. Pap en mam zouden niets van hem horen. Even later was hij samen met Hide alweer het water uit en waren ze een of ander spel aan het doen op de handdoeken. Daarna kwamen ze vrienden tegen en waren de broertjes hun zus en Nish vergeten en namen ze hun handdoeken mee, al kletsend en plagend en pochend over hun laatste avonturen. Ondanks dat ze twee jaar verschilden in leeftijd, waren de twee best goed bevriend en trokken ze vaak genoeg samen op.

Hij kon het niet helpen, maar staarde toch echt eventjes naar Moyra. Wauw. Simpelweg wauw. Nish dook snel onder water voor het teveel op zou vatten en zwom haar tegemoet. Zodra Moyra boven kwam kreeg ze een plens water over zich heen en stond Nish haar met een grote grijns op te nemen. Het was een heerlijke afsluiting van de dag. Ze zwommen, hadden plezier, plaagden elkaar en spetterden elkaar nat en kropen uiteindelijk op de handdoek om droog te worden en even op adem te komen. In elk geval had Ramal al drie mooie plekken: de tempel, de zandduin en deze oase waren alle drie heerlijke plaatsen en Nish had dit niet willen missen. Hij rolde op zijn zij. "Wat had je nou nog meer bedacht, waarvan je zei dat ik het waarschijnlijk wel leuk zou vinden?" Nieuwsgierig, moe maar tevreden, nam hij Moyra op. Zijn blik bleef bij haar gezicht hangen en Nish was zich totaal niet bewust van het groepje jonge mannen dat hen al een poosje in de gaten hield.

[varden]

Moyra had niet door dat Nish staarde, en dat was maar goed ook. Zolang ze zich immers niet bewust was van blikken die op haar geworpen werden, was ze zich niet zo hyper-bewust van haar schubben en dat hielp duidelijk bij het ontspannen. Maar toen ze een plens water over zich heen kreeg was het oorlog! De volgende tientallen minuten werden besteed met elkaar onderduwen, achterna zitten, en zo verzopen mogelijk te krijgen. Als je niet beter zou weten, zou je haast denken dat de twee echt een stel waren...

Hijgend lag Moyra op haar rug, haar krullen om zich heen gespreid. Het water had ze nauwelijks weten te temmen. Ze opende loom een oog en keek toen met een grijns naar Nish. "Dat zie je morgen wel," zei ze enkel. Ze had geen enkele behoefte om het te verklappen gezien ze Nish' gezicht wilde zien. Ze dacht dat hij het wel leuk ging vinden, dat het bij hem paste.
Terwijl ze zo loom in de zon lagen, werden ze kritisch opgenomen door een groeiende groep. Eerst waren het enkel jongens geweest, die al dan niet kritisch naar Moyra keken. Sommigen zouden het niet eens zijn met haar vertoon van haar schubben, anderen keken misschien enkel vanwege haar uiterlijk of vanwege de roddels. Zo hadden ook een paar meisjes naar Nish zitten kijken, tot de groep zich tot één geheel begon te vormen en de sfeer een beetje begon om te slaan. Het pijnlijkste was misschien dat er ook mensen tussen zaten die Moyra beschouwde als goede kennissen, vrienden zelfs. Toch duurde het nog een hele tijd voor één van hen op Moyra afstapte. "Zou je jezelf niet even bedekken?" Zijn toon was bot, haast aanvallend. Verbaasd opende Moyra haar ogen, keek ze naar de jongen op. "Pardon?" Wat zei hij nou? Maar ze had hem schijnbaar wel goed gehoord. "Die schubben, we hoeven niet allemaal te zien hoe de Palomers ook steeds meer beest worden dan mens." Geschokt staarde Moyra naar de jongen, die ze herkende uit de omgeving van Indra. De omgeving die zo vreselijk veel om hun menselijkheid gaf dat ze elk vertoon van niet-menselijkheid als een directe bedreiging zagen. Moyra zag een paar meisjes achter de jongen snel een omslagdoek om hun schouders slaan. Er waren maar heel weinig Ryuu die geen kenmerken hadden... Nu ging zijn blik naar Nish. "En dat geldt ook voor jou. Je bent hier niet in Vexgarde."