Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Verlegen Lea was nergens te bekennen en deze dame leek wel een totaal ander persoon... Lea greep Eva bij haar shirt en trok haar omhoog. "Waar is Seff? Hoe haal je het in je achterlijke hoofd om hem alleen achter te laten in een stad die hij niet kent en geen woord Spaans spreekt, stomme trut?!" Blauwe ogen keken haar woedend aan en dan mocht Lea een tenger ding zijn bij wie je niets verwachtte, ze kon wel degelijk eng zijn. "Waar heb je hem voor het laatst gezien?! Schiet op!" 'blafte' ze haar toe.

[varden]

Wow! Eva trok zich los van Lea en streek haar shirt recht. "Rustig aan zeg. Hoe bedoel je dat hij in zijn eentje is gegaan? Ik dacht dat hij jou ging ontmoeten! Hij had gisteren gezegd dat jullie samen naar zee zouden gaan!" En nu stond Lea haar te verwijten dat ze hem alleen had gelaten in de stad? Eva kon er niets aan doen dat Lea kennelijk niet was gekomen! "Ik heb hem voor het laatst gezien op La Rambla." Het drukste plein van Barcelona, waar ook veel markten aan grensden.

Seff had net met het laatste beetje geld dat hij had, eten gekocht. Het was moeizaam gegaan, bij zijn enige aankoop op de markt had Eva voor hem getolkt maar nu was hij waarschijnlijk afgezet gezien hij de taal niet sprak. Toch deed het broodje hem goed, gezien zijn wolf niet goed tegen honger kon.

[Ravief]

Ze gromde haar nog een keer toe en rende toen weer weg, haar lokken wapperden achter haar aan. "La Rambla hebben ze hem achter gelaten," zei ze tegen haar vader en daarna keek ze rond. "We gaan meer wolven nodig hebben. Zoekt u wolven, ik zoek wat kleding wat het meest naar hem ruikt, dan zoeken we in groepjes van twee." Von ging haar vermoorden, Lea was er heilig van overtuigt, al waren haar gedachten nu meer bij Seff vinden dan wat er zou gebeuren als ze hem niet konden vinden.

uiteindelijk trokken er wat wolven opuit die gemist konden worden, inderdaad in groepjes van twee, elk groepje met een kledingstuk of kussensloop zodat ze af en toe zijn geur weer konden herinneren. Lea was met haar vader mee en werd paniekeriger met dat de tijd verstreek. Dit was haar schuld!

[varden]

Mano probeerde haar te kalmeren. Het was niet haar schuld! Seff wist dat het risicovol om in zijn eentje de stad in te gaan, hij had ook mee terug naar het kamp gekund. Hij had zelf besloten om toch naar het strand te gaan.

Seff wist niet precies hoe het was gebeurd. Hij had geprobeerd de geur van de zee te volgen, maar gezien hij niet zo goed wist hoe die rook was hij uiteindelijk gewoon een enorm rondje gelopen en weer op La Rambla geëindigd, dit keer bij een vismarkt. Zo schoot het niet op! Met een zucht ging hij op een bankje zitten. Goed, nu had hij mogelijk wel echt een probleem. Geen geld, hij sprak nog steeds geen Spaans, en het begon avond te worden. Het eten zou zo wel beginnen en hij kon zich alleen maar indenken hoe boos Avyanna op hem zou zijn omdat hij te laat was. Nou ja, als hij nog terug wist te komen. Misschien kon hij de geur van de enorme roedel oppikken als het later op de avond was en het minder druk was in de stad? Dat betekende echter dat hij niet veel anders kon doen dan wachten tot de nacht zou vallen.

[Ravief]

Waarop Lea hem een blik schonk van 'toe even zeg. We weten allebei dat dit niet was gebeurd als ik niet zo gemeen was geweest vanochtend'. Het zoeken ging zwijgend door, tot Lea aangaf dat ze moest eten anders kon ze zich niet meer concentreren. De stad begon al langzaam leeg te lopen. De markt werd afgebroken en het begon steeds donkerder te worden. Lea zat tegen tranen aan toen ze ineens iets rook. Ze ging rechtop zitten en liet zelfs haar broodje ervoor in de steek. "Wat is...?" Het was vaag en deed haar zelfs niet eens aan Seff denken, maar iets maakte dat ze het spoor volgde.

[varden]

Ze leek erg op haar moeder met die blik, en haar vurige gedrag mocht dan nog zo Spaans zijn, Mano wist dat Avy exact zo kon zijn. Hij had Avyanna laten weten dat die met de meisjes moest gaan eten, dat deze zoektocht nog wel enkele uren kon gaan duren.
Seff had het zich comfortabel gemaakt op het bankje, gezien hij hartstikke moe was door het rondlopen, de verzengende Spaanse zomerhitte en de drukte. Een dutje kon geen kwaad, toch? Onder zijn hoofd lag het tasje dat hij op de markt had gekregen bij zijn aankoop, die nu diende als kussen.

[Ravief]

Ze leidde hen door een wirwar van straatjes, steegjes en dan weer brede paden. Diverse pleinen volgden, maar Lea gaf er amper aandacht aan. Haar ogen kleurden af en toe oranje om extra haar best te doen en ze volgde niet alleen een vage geur, maar ook haar gevoel. Zodoende liepen ze dus drie rondjes -wat Seff ook had gedaan- en uiteindelijk kwamen ze bij het begin van hun zoektocht weer uit. Het was nu rustiger op het plein, maar cafeetjes begonnen zich klaar te maken voor de avonddrukte, dus zo rustig was het nou ook weer niet. Al was het ook wel mogelijk dat het nooit rustig was in de stad.
Tussen alle mensen door vond Lea haar weg naar Seff. Ze vonden hem slapend op een bankje en hoewel Lea hem wel door elkaar kon schudden, sloeg ze haar hand voor haar mond en snikte stilletjes van opluchting, waarna ze naar haar vader keek. Hij kon hem wel meenemen zo, toch? Of moesten ze hem toch maar wel wakker maken? Gezien de vis-, zweet- en andere geur was het wel duidelijk dat hij bekaf was en de halve stad had gezien en was het een wonder dat ze hem gevonden hadden.

[varden]

Mano legde zacht een hand op haar schouder en glimlachte liefdevol naar zijn dochter. Hij had de snik van opluchting wel gehoord. "Ik wil later met je praten over wat je echt voor hem voelt Lea. Maar laten we hem nu maar meenemen." Waarop hij Seff optilde en met de jongen in zijn armen, en het tasje aan een pols, terug begon te lopen. Seff bromde zacht, maar zijn wolf merkte wel dat het een roedelgenoot was die hem optilde dus wekte het beest de mens niet. Seff was behoorlijk vuil en plakte enigszins. De geur die om de jongen heen hing, prikte haast pijnlijk in Mano's neus maar hij droeg hem terug naar het kamp, waar hij een teken liet geven aan de rest van de zoektocht dat de jongen gevonden was.

[Ravief]

En anders dan Seff had gedacht was Avyanna gek van bezorgdheid. Uiteindelijk wekten ze Seff met zachte hand en zorgden dat hij in bad kon en legden kleren voor hem klaar. Avy had wat eten bewaard voor hem, gezien ze geen idee had of hij wel geld bij zich had gehad.

Lea zat stilletjes te wachten tot Seff klaar was, al wist ze niet of hij dan een beetje bij zijn positieven ging zijn gezien hij er bekaf uit had gezien. Maar ze moest haar excuses aanbieden, ze moest het goed maken! Ineengedoken had ze haar armen om zich heen geslagen en had haar blik gericht op de wagen.

[varden]

Seff was inderdaad gesloopt, maar toen hij eindelijk weer schoon was en niet meer naar vis rook kwam hij met het bord eten naast Lea zitten. Maar eerst... Hij reikte haar het tasje in, waar een zelfde soort trui in zat als ze van hem had geleend maar dan met een vrouwelijk model. Hij wist niet of hij haar maten goed had geraden. "Dan hoef je die van mij niet meer te lenen", zei hij zacht. Ze had immers gezegd dat ze die niet meer hoefde? Nu had ze in ieder geval een eigen warme trui? Seff wist niet wat hij anders had kunnen doen om het goed te maken, want kennelijk had hij haar gekwetst of in ieder geval beledigd en dat wilde hij helemaal niet doen.