We find our own way

[Ravief]

Af en toe ging zijn blik naar haar terwijl ze las. Hij glimlachte lichtjes bij het zien van de aardige hoeveelheid die Iriza zo snel had neergepend. Hij vertrouwde erop dat ze inderdaad snel eens langs zou komen en dan ook zeker een weekend zou blijven hangen. Het was een vooruitzicht wat voor Moyra fijn moest zijn.
In de tussentijd vermaakte hij zich met zijn schetsblok en de andere kraai. Hij kon rustig aan weer beginnen met schrijven en er was nogal wat gebeurd in de tijd dat hij was gestopt tot nu. Dus hij pende hun avonturen in een heel langzaam tempo neer en als zijn pols pijn begon te doen, probeerde hij -voor de zoveelste keer- uit te zoeken hoe de kraaien werkten. Hij vond het nog altijd 'gemeen' dat Rhan niet wilde vertellen hoe het allemaal in elkaar zat, maar ondertussen had Nish zich erbij neergelegd dat hij het nooit zou weten.
Ze namen de tijd in het hok, waar Moyra uiteindelijk (blijkbaar met heel veel moeite) ook een brief naar haar ouders wist te schrijven. Hij hielp haar weer met het instellen van de kraai, maar niet door het voor te doen, maar door haar er doorheen te praten.

Voor de middag hadden ze geen plannen, maar Nish bedacht zich dat hij Moyra de school nog niet had laten zien en dat ze misschien maar eens kennis moest maken met zijn beste vrienden, die hem al kenden sinds.. nou ja sinds ze vijf waren ofzo?

[varden]

De brief van haar ouders schreef ze niet van harte, maar Moyra wist ook wel dat ze het moest doen. Voordat ze voor de deur zouden staan in Grimmere en Iriza en Anná dat over zich heen kregen. Dus schreef ze waar ze was, wat er in het ziekenhuis allemaal was geconstateerd, dat ze ontslagen was vanwege haar afwezigheid door de storm, en dat ze niet wist wanneer ze weer naar Grimmere of Ramal zou gaan. Meer dan dat kon ze niet schrijven, omdat ze niet wist hoe het hier verder zou gaan. Ze schreef maar niet dat ze ging proberen hier een baan te vinden, iets dat haar verblijf in Vexgarde enorm kon verlengen.

"Dus, nog waarschuwingen die ik moet weten? Gennat gedroeg zich toen we aankwamen?" Ze waren onderweg naar een kroeg waar ze met Nish' vrienden hadden afgesproken, en Moyra wist niet wat ze moest gaan verwachten. Dat Gennat zich had gedragen , weet ze ook aan hoe Nish eraan toe was geweest en hoe zij er zelf had uitgezien na de lange, uitputtende reis.

[Ravief]

Zijn blik gleed eens over haar heen en hij probeerde haar te zien alsof hij haar voor het eerst zag. Maar dat nam niet weg dat hij moest lachen om haar opmerking over Gennat. "Gennat gaat je proberen te versieren als hij nog niemand heeft en Emer... Emer is de rustige en trouwe vriend die je je op je gemak laat voelen. Hij is net vader geworden. Rhan is enthousiast over zijn werk, maar kan er niets over vertellen, dus probeer hem maar eens uit te horen." Nish haalde zijn schouders op. "Ontspan en wees jezelf, en vertel ze alsjeblieft niets over... nou ja, onze zoenen enzo want dan krijg ik ze niet meer van mijn nek." En dat was eigenlijk ook de eerste keer dat hij begon over hun zoenpartij die bijna in een vrijpartij was geëindigd. Daar zouden ze het misschien nog een keertje uitgebreid over moeten hebben, maar dat kon wel wachten.

De drie hadden al een tafeltje geclaimd, waar Gennat een sterk verhaal aan het vertellen was, waar hij even mee op hield om naar Moyra te grijzend en te knipogen. De twee anderen barstten even daarna in lachen uit om de clou en schoven wat stoelen erbij en verschoven wat, zodat ze met z'n vijven konden zitten.
"Zo... durf je haar toch nog te delen, Nish, of doen we er ondertussen niet meer toe?" Gennat grijnsde naar de twee en toen hij wist wat ze wilden hebben, liep hij weg om het te halen bij de bar. Nish rolde zijn ogen en ging er verder niet op in. "Rhan, Emer.. dit is Moyra, Moyra, dit zijn Rhan en Emer en die gestoorde gek heb je al eens ontmoet."

[varden]

"Hmm, als je je gedraagt horen ze er misschien niets over," plaagde Moyra met een grote grijns op haar gezicht. Ja, daar moesten ze het eigenlijk nog eens over hebben, maar niet nu. Want nu ze elke avond zo in zijn armen lag te slapen, merkte Moyra heus wel dat ze diep van binnen best wel om deze vreemde vogel (haha!) begon te geven. En dat was iets dat ze eng vond, heel eng zelfs.

"Ben je zo jaloers ingesteld Gennat? Want ik ben nog niet van plan hem op te geven." Het antwoord was wat gevatter dan waar Moyra normaal mee kwam, maar ze grijnsde naar Nish' beste vriend om wel stand te houden. Ze had nu al door dat dit wel eens een enorme plaaggeest kon zijn, iets wat ze wel wilde uittesten maar waarvan ze ook wist dat ze er voorzichtig mee moest zijn. Dus bestelde ze bier, en ging naast Nish aan tafel zitten terwijl ze voorgesteld werd. Met Rhan raakte ze al snel aan de praat over diens werk, hij liet inderdaad erg weinig los, ook al probeerde Moyra het wel eruit te krijgen. De vogels fascineerden haar.

[Ravief]

Nish keek zowaar op van dat antwoord en keek even met een glimlachje naar Moyra en schudde lichtjes zijn hoofd. Ook hij had bier en was al snel aan het praten met Emer en of hij nog een beetje kon functioneren en zat al snel met Gennat mee te grappen. Ieder in de groep had zo zijn eigen rol, maar ze waren geen van allen leider of volger, gewoon volwassen kerels die elkaar mochten en genoeg van elkaar hadden meegemaakt om te weten wat je aan elkaar had.

Hij moest natuurlijk uitgebreid vertellen over Grimmere en daarna over Ramal. Hij vertelde, niet alles, maar wel veel. Dat hij wagenziek was geworden van een kameel, dat oases echt het zaligste waren wat je kon verzinnen in de woestijn en daarna over het sandboarden. De mannen konden daar geen genoeg van krijgen en Nish leefde duidelijk op toen hij erover vertelde. Rhan begon direct over allemaal technische dingen en vraagstukken en ze wisselden van plek waardoor Moyra ineens tussen Emer en Gennat inzat. De laatste probeerde direct een arm om haar heen te slaan en Emer gaf hem een klap tegen het achterhoofd. "Laat haar met rust joh." Waarna hij het gesprek met haar aanknoopte over dat het best een omschakeling moest zijn van woonplek en hoe het ging en wat ze van Vexgarde vond. Geïnteresseerd, rustig en vriendelijk zonder hele moeilijke vragen. Precies wat Nish dus over hem had gezegd.

[varden]

Emer was iemand waarbij Moyra het helemaal kon voorstellen dat hij iemand had gevonden, dat hij nu vader was. De man straalde een fijne soort rust uit die haar volledig gerust stelde. Toch kon ze het niet helpen vragen te hebben, nieuwsgierig te zijn. Nish had immers veel gezegd over de 'open relaties' van Vexgarde. Ze wist haar vragen echter in te houden, vond het niet gepast om die hier aan tafel te stellen. Gennat zat bovendien onbeschaamd met haar te flirten, en na drie biertjes begon ze te merken dat ze onbewust toe begon te geven aan dat geflirt. Ze was wat licht in haar hoofd maar tegelijk voelde dat heerlijk. Haar blik ging van tijd tot tijd naar Nish, peilend hoe het met hem ging, hoe hij eruit zag, onbewust telde ze de veren in zijn haar. Ze had het idee dat ze er iets beter uitzagen, iets levendiger, maar ze wist niet zeker of dat echt zo was of dat ze dat zichzelf wijs maakte.

[Ravief]

Ze hielden elkaar dus in de gaten en Nish kwam af en toe tussen beide als hij het idee had dat Gennat te ver ging of te ver wilde gaan. Hij hield na zijn derde biertje ermee op en stapte over op water, al kreeg hij toen wel zijn maten over zich heen die het niet konden laten om hem daarmee te plagen. Wat speels ging hij er tegenin, maar al met al hadden de vrienden teveel om over te praten en om Moyra aan verhalen te vertellen om lang bij een onderwerp te blijven hangen.

Emer was de eerste die naar huis ging. Hij had het gezellig gehad en leuk gehad met Moyra ook en had zijn best gedaan om haar vragen zoveel mogelijk te antwoorden. Nish keek even daarna naar Moyra. "Wat denk je ervan? Moe?" Ze waren dan wel ontslagen uit het ziekenhuis, dat zei natuurlijk lang niet alles. Bovendien konden ze het er even ongestoord over hebben, gezien Rhan en Gennat in gesprek waren met de barman, iemand die een paar jaar ouder was dan zijzelf en hen wel goed kende.

[varden]

Moyra knikte en stal een slok water van zijn glas. "Wel een beetje," bekende ze met een glimlach. "En ik denk dat ik Gennat's grappen nog ongeveer tien minuten lollig vind." Voordat ze hem een rechterhoek verkocht. Ze streek door haar wilde bos krullen en keek Nish met een zachte blik en glimlach aan. Was het erg dat ze, met moed ingegeven door de drank, in zijn armen wilde kruipen en hem eigenlijk heel erg graag enorm wilde zoenen? Door die gedachte kon Moyra het niet helpen dat haar blik even naar zijn lippen ging en daar even bleef hangen.

[Ravief]

"Je houdt het al langer bij hem uit dan ik had verwacht," grinnikte hij. Hij wist hoe zijn vriend kon worden na wat bier. Dus hij glimlachte nog even naar Moyra, liep naar de bar om af te rekenen en groette zijn vrienden nog even.
Ze liepen samen rustig naar huis. Nish probeerde om zoveel mogelijk andere routes te nemen, zodat Moyra telkens weer wat nieuws zou zien van de omgeving waar ze zich nu in bevond. Niet dat het echt uitmaakte en dat ze routes zou moeten onthouden... ze zaten toch aan elkaar vast. Maar soms, soms vergat Nish dat een beetje en had hij gewoon het idee dat ze heel goed bevriend waren en hij haar moest rondleiden en wat al niet meer.
"En... zijn ze een beetje door de keuring gekomen?" plagend, met een fleem van een lachje, keek hij haar aan.

[varden]

"Emer is heel aardig, en Rhan is nog niet van me af." Ze had nog zoveel vragen die hij maar niet wilde beantwoorden! Dus ze grijnsde zo onschuldig mogelijk. "En Gennat is een goede vriend, maar als ik hem in een bar zou ontmoeten en niet via jou, had hij een schop gekregen." Nu kon ze er wel om lachen, omdat ze was gewaarschuwd door Nish en omdat ze had gezien hoe hij zich zorgen had gemaakt om Nish. Maar anders...
Ze genoot van de wandeling, maar ging na een tijdje wel dichter tegen Nish aanlopen. En dat was echt niet alleen voor de warmte... Af en toe keek ze naar hem op, soms keek ze enkel omhoog om te kijken of ze de sterren kon zien. Vexgarde was heerlijk, maar ze miste die sterrenhemel die ze in Ramal overal kon zien waar ze ook maar omhoog keek.