We find our own way

[Ravief]

Nish herademde en knikte direct. "Natuurlijk. Heel graag." Zijn glimlach werd warmer, echter haast, en hij liet haar los. Het was maar goed dat hij haar gedachten niet kon horen. Want hij zou haar stomverbaasd aankijken. Hij wilde haar dromen niet in de weg staan. Als ze hier alsnog les wilde geven, zou hij haar uiteraard niet tegen houden, maar voor nu wilde hij haar alleen maar aanmoedigen om de GU te proberen. Ze had hier zo hard voor gewerkt. Zo lang naar verlangd.
Vervolgens vertelde hij haar dat niemand wist wat er na de zee kwam. Niemand was ooit terug gekomen om het te vertellen, of had het in kaart gebracht. Nog even keek hij naar beneden en dacht aan Catha, maar hield de rest van de paar gesprekken luchtig. Uiteindelijk vergat hij zijn karretje en het plan om te racen.
Ze liepen langzaam samen terug richting Gennat. Het was niet alsof het ineens beter was tussen hen, maar het voelde wel alsof het mogelijk weer beter zou kunnen gaan. Nish moest zich inhouden om niet haar hand te pakken tijdens het lopen en keek even naar haar toen ze langs het schooltje kwamen, maar zei er niets over.

[varden]

Moyra was blij dat hij haar hand niet pakte, hoewel zijn vingers op haar huid fijn en goed hadden gevoeld. Ze had gewoon echt nog even nodig om dit te verwerken.
Haar blik ging langs plekken zie ze kende, naar boven als ze wist dat ergens een plateau moest zijn, en naar het schooltje waardoor ze niet zag dat Nish naar haar keek. Ze had het gesprek daar leuk gevonden, maar gezien ze zich nooit zelfs maar netjes had afgemeld terwijl ze haar een kans hadden willen bieden schatte ze de mogelijkheid ooit terug te kunnen keren klein. Bovendien... Moest ze niet eerst de GU proberen? Ze had er, zoals Nish ook al dacht, zo ontzettend hard voor gewerkt...
Tegen de tijd dat ze bij Gennat's huis aankwamen was Moyra opnieuw afgepeigerd, maar ze zag er ietsjes beter uit. Ietsjes ontspannener. Ze wist niet wat de toekomst hen ging brengen, wat er nog over was van "hen", en of het genoeg was om hen beide uit deze krakkemikkige situatie te trekken, maar ze wilde het wel proberen. Toen ze binnenkwamen zag ze Gennat en Iriza al zitten, en ze keek haar vriendin aan. Het grootste deel van de dag was eigenlijk al om. "Wilde je vanavond nog terug?" Of zag Iriza dat eerder morgenochtend gebeuren? Moyra wilde het niet laten klinken alsof ze zo snel mogelijk weg wilde, want dat was zeker niet het geval, maar het was wel iets waar ze rekening mee moesten houden. Ze zou niet blijven, niet dit keer. Ze had die rust even nodig voor ze Nish weer zag, dit keer echt zag en niet zo voor het blok werd gezet over zijn bestaan.

[Ravief]

De sfeer leek iets beter tussen haar en Nish en Iriza keek even van de een naar de ander en weer terug. Ze glimlachte naar Moyra en knikte lichtjes. "Ik had het er net over met Gennat, maar we kunnen met een half uurtje wel die kant op. Dan hebben we een goede aansluiting naar Grimmere. Ik moet morgen echt weer aan het werk." Even keek ze verontschuldigend naar Gennat, maar die schudde zijn hoofd en drukte een kus op haar wang. Hij had ook gewoon weer werk te doen morgen.

Het voelde niet reëel. Niets van dit alles. Moyra hier, samen met Iriza en terwijl zij niet heel hard hun best deden om te hard verliefd te zijn. Het klopte niet. Maar Nish hield zich vast aan het feit dat ze weer langs wilde komen en dat het dan waarschijnlijk zonder Iriza zou zijn. Of met, wat maakte het hem ook uit? Het volgende bezoek wilde ze afleggen om hem weer te zien en daar ging het om. Hij liet die hoop voorzichtig branden. Hij wilde niet dat het hem zou verteren en dat het dan op niets uit zou lopen, maar hij had die hoop nodig. Hoop dat er een tweede kans was voor hem en Moyra. Dat hij haar pijn op den duur weg kon nemen. Dat hij er kon zijn voor haar en bijgepraat kon worden en misschien.. misschien dat ze dan eens normaal konden daten? Als ze zou willen.
Hij liet hen alleen om te pakken, maar daagde weer op toen het drietal naar de vlotten ging en hij glimlachte zacht naar Moyra. "Hé.. ik heb iets voor je." Hij keek bijna wat verlegen, al was het meer onbeholpenheid met de hele situatie, en gaf haar een pakketje wat ingepakt was. Erin zat een mechanische raaf voor het brievensysteem en een brief. Briefje, eigenlijk. Mocht er iets gebeuren, of toch liever niet langs willen komen, of gewoon wat van zich willen laten horen, dan kon ze hem bereiken. "Pak in Grimmere maar uit. En een goede reis."

[varden]

Verbaasd nam Moyra het pakketje aan, keek kort vragend naar Nish maar stopte het toen voorzichtig in haar tas. Daarna keek ze weer naar hem. Ook voor haar voelde dit vreemd, onjuist, alsof het niet klopte dat zij nu vrijwillig op datzelfde vlot stapte dat hem maanden geleden van haar "had ontnomen". Maar toch was dat precies wat ze ging doen. Toch keek ze hem dit keer wel recht aan, iets wat ze sinds gisteren niet heel vaak had gedaan. "Ik zie je volgend weekend?" Haar stem was zacht, maar onbewust was er toch iets van hoop in door te klinken. Moyra wist niet wat ze wilde, wat ze nodig had op dit moment, maar toch wilde ze wel echt terugkomen volgend weekend, hem weer zien, hem weer spreken, en ze hoopte maar dat ze dan alles een beetje had kunnen overdenken zodat ze wist wat ze tegen hem wilde zeggen en wat ze verder wilde in de toekomst. Want ze konden hier niet eeuwig omheen draaien, dat zou hen beiden geen goed doen.

[Ravief]

Hij had de neiging om door haar krullen te strelen bij haar blik. Het leek in elk geval veel meer op de Moyra die hij kende. Niet het gepijnigde vogeltje wat hij eventjes had gezien. Geruststellend knikte hij een glimlachte naar haar. "Ik haal je op bij de overstap van metro naar de vlotten, is dat oké?" De vlotten waren tenslotte wel programmeerbaar, maar niet erg aan te raden voor anderen. Vexgardianen wisten wat ze moesten doen en leerden ermee om te gaan vanaf jonge leeftijd. Hij knipoogde naar haar. "Succes met studeren." Ze hadden een wat ongemakkelijk afscheid, maar Gennat ging met hen mee tot ze zich zelf zouden kunnen redden en keerde toen weer om.

Eenmaal thuis, ging Nish aardig tekeer tegen Gennat. Had hij niet even kunnen waarschuwen? Hem een moment kunnen gunnen om te bedenken hoe hij Moyra op had kunnen vangen of wat hij tegen haar had kunnen zeggen?! Hij werd er bijna weer benauwd van en midden in de woordenstrijd, greep hij zijn vriend bij de schouder en hield gewoon op met praten om rustig te worden, wat zeker wel even duurde. Nish kon alleen maar hopen dat ze zou schrijven, en dat ze echt wilde komen volgend weekend. "Oké.. genoeg over Moyra. Waarom heb je nooit wat gezegd over dat je aan het daten was? Serieus aan het daten, Gennat! Als dat ooit zou gebeuren, zouden we drinken en erom lachen en je zou me alles vertellen!" Dus Gennat kwam er niet onderuit en moest en zou die avond vertellen hoe het zo gekomen was tussen hem en Iriza.

[varden]

Moyra knikte en glimlachte nog naar hem, maar stapte toen op het vlot. In de metro, na het afscheid van ook Gennat, zakte ze met een vermoeide zucht diep in haar stoel weg. Haar blik stond een beetje op standje "oneindig" terwijl ze probeerde te realiseren dat de afgelopen twee dagen geen droom waren geweest. Nish leefde echt nog, en zij werd erdoor verscheurd. Wat moest ze nu?


Gennat had al wel verwacht dat Nish zou gaan razen, en kaatste alleen maar terug dat het Nish was die altijd alles maar uitdacht en dat dat tot nu toe ook alles behalve goed had uitgepakt. Moyra kennende was dit hoe dan ook niet goed aangekomen, gewaarschuwd of uitgedacht of niet. En hij had bovendien pas kort geweten dat Iriza en Moyra vrienden waren, en nog korter dat ze naar Vexgarde zouden komen.
De jongeman haalde zin schouders op bij de volgende vraag. "Ik weet het niet. Het is pas sinds kort echt iets tussen ons, sinds gisteren zelfs pas echt uitgesproken exclusief. Ik wilde eerst even kijken hoe het ging." Maar gisteravond was wel gebleken dat het op alle fronten wel goed zat. Niet alleen op dates, en als personen, ook aan passie in de slaapkamer bleek het tussen die twee niet te ontbreken. Maar daarna vertelde Gennat, over hoe hij Iriza had leren kennen op die avond in de club, hoe dat verder was gegroeid, en gegroeid, en gegroeid, en hoe ze nu dus echt aan het daten waren. "Het volgende is denk ik dat ik haar een keer meeneem naar mijn ouders." De jongen trok prompt een gezicht. Hij was één van de weinigen die een eigen plek had voor hij ging trouwen, maar waarschijnlijk dacht het grootste deel van Vexgarde dat Gennat nooit een partner zou vinden bij wie hij het langer dan drie dagen volhield. Daarnaast had hij Iriza nog niet verteld over de... gewoontes van stellen uit Vexgarde en hij wist ook nog niet helemaal hoe hij dat het beste kon gaan brengen.

[Ravief]

Het was de eerste avond dat Nish zich aan een pilsje waagde en ook alleen maar omdat hij Gennat vertrouwde. De man zou hem tegenhouden als hij door zou slaan, of teveel wilde drinken of wat dan ook. Nish grinnikte en trok een gezicht. Ondanks alles voelde dit vertrouwd. Dit was alsof er niets was veranderd. Niet aan hem, niet aan hun vriendschap. Ze waren gewoon aan het kletsen, hadden het goed en Nish wist al zijn gedachten van zich af te zetten. Vanavond kon hij wel weer piekeren en zich zorgen maken. Voor vanavond... vanavond wilde hij verdorie gewoon weer eens ontspannen.
"Weet je dat wel zeker?" Hij wist dat hun ouders regelmatig elkaar in de slaapkamer ontmoetten. Misschien was het ook wel het gezamenlijke ongemak hierover wat ze deelden en hun vriendschap zo hecht had gemaakt in het begin. Sterker nog, er waren er genoeg bij hen in de klas geweest die dachten dat hij en Gennat ooit wel wat zouden krijgen.
"Ik bedoel... beter jouw ouders dan die van mij.. maar ik zou wel even goed aan haar uitleggen hoe het allemaal werkt hier en haar de kans geven het te laten bezinken." Hij wist niet eens hoe Gennat er echt in stond, maar nu Nish had geproefd van wat hij kon hebben met een vrouw en zijn hart had verloren, wist hij heel zeker dat hij niet zo'n 'losbandig' huwelijk wilde. Nee, hij wilde Moyra. En haar met niemand delen.

Iriza besloot haar vriendin niet te storen en stootte haar alleen aan toen het tijd was om uit te stappen.

[varden]

Gennat trok weer een gezicht. Hij was Nish' beide ouders al meerdere keren bij de zijne thuis tegengekomen, en andersom en het was een idee wat de beide mannen ronduit vreemd vonden. Van hun andere vrienden wist Gennat dat hoewel er één getrouwd was, met een kind onderweg, die net als vele mannelijke Vexgardianen op mannen viel. Maar hoewel Gennat nog net iets meer had met mannen dan Nish, viel hij als een blok voor Iriza en wilde hij het met haar proberen. Als hij daarvoor dat losbandige en vrije van Vexgardiaanse relaties moest laten gaan, dan was dat het waard.
Die avond bleven ze lang praten, iets dat ze al een tijdje niet meer hadden gedaan maar dat zo normaal voelde dat die tijd niet uit maakte. Gennat lette op Nish, zorgde dat hij naast een biertje af en toe ook water dronk of wat at, en stuurde hem uiteindelijk met een streng gezicht naar huis en naar bed. Beiden hadden werk de volgende dag, en die afleiding was altijd goed voor Nish.

Afleiding die ook Moyra met beide handen aangreep. Eenmaal terug in de Argos was ze al snel gecrasht en de volgende dag stortte ze zich op haar studie. Maar Nish zat in haar hoofd, dat was niet te ontkennen, en het studeren met Peros ging voor de eerste keer niet zo soepel omdat zij steeds afgeleidt raakte door haar gedachten. Ze had het pakje nog niet opengemaakt, net zoals ze nog geen enkel idee had hoe ze dat weekend het gesprek met hem moest aangaan. Brommerig boog ze zich over een ingewikkelde berekening van de baan van een komeet, een hemellichaam dat maar eens iedere 1000 jaar langs hen scheerde en die nu nog maar een paar maanden weg was. Moyra was al wekenlang met het ding bezig, kon niet wachten om hem te zien, maar voor het eerst leek het haar aandacht niet pakken.

[Ravief]

Ze hadden het over gewoontes, over vroeger en haalden heel wat herinneringen op. Nish hield het bij twee biertjes en ze probeerden er samen achter te komen hoe het was gekomen dat hij van 'Ciar' naar 'Nish' was gegaan. Hij wist het amper meer. In elk geval was het veel lachen samen. Nish haalde zelfs nog even een herinnering aan van Catha, Gennat en hijzelf en dat was toch iets wat maar heel zelden gebeurde. Vervolgens moest hij zijn vriend nog wat plagen met het idee van een vaste relatie en liet zich met een lachje naar bed sturen.

De volgende dag ging hij met hernieuwde energie aan de slag. Hij had zin om nieuwe modellen uit te proberen en te bedenken en er lagen nog drie tekeningen te wachten op de laatste details en bijschavingen, voordat die ook naar de opdrachtgevers konden en er weer geld in het laatje kwam. Hij probeerde niet teveel aan Moyra te denken, maar hield de hoop levend snel weer van haar te horen, of haar weer te zien en dat deed duidelijk heel wat goeds met Nish. Het was bijna alsof hij weer hersteld was.
_____

Peros liet haar wat aanmodderen terwijl hij met zijn eigen onderzoek bezig was. Na een uurtje was het hem wel duidelijk dat er echt niets uit Moyra's vingers zou komen en bestelde hij thee bij Iriza en klapte hij de studieboeken dicht. Vervolgens zette hij thee voor haar neus en keek zijn vriendin aan. De maanden dat ze bezig waren met haar voor te bereiden op de universiteit hadden ervoor gezorgd dat hij haar meer leerde kennen en haar meer respecteerde daardoor. Het idee dat ze vrienden waren, was voor nu genoeg voor hem.
"Oké, vertel op, wat is er aan de hand? Normaal kan je niet wachten om bezig te gaan met de komeet, maar je bent echt ergens anders met je hoofd vandaag."

[varden]

Met een schok keek Moyra op, weggerukt uit haar gedachten, uit haar overpeinzingen, maar niet uit de berekeningen en het essay dat ze zou moeten schrijven op het moment. "Ik eh..." Wat moest ze vertellen? Moest ze Peros vertellen dat Nish terug was? Terug in haar leven, op de meest verdraaide manier mogelijk denkbaar? Moyra had hem nooit de details verteld, over de vloek, over haar gevoelens, over wat dan ook, en naar Peros' weten was Nish gewoon al die tijd in leven geweest. Het enige wat ze hem verteld had was dat ze verliefd was op een ander, maar dat dat ingewikkeld lag. "De jongen op wie ik verliefd ben, hij is weer.. beter. En nu weet ik niet goed wat ik moet voelen, wat ik moet denken." Ze hoopte maar dat ze haar vriendschap met Peros goed had ingeschat, want anders was dit gemiddeld wel genoeg om elke jongen weg te jagen. Maar ergens kon ze het advies van een man wel gebruiken in dit geval. Met Iriza had ze niet veel gepraat, maar ze wist het advies van haar vriendin wel. Toch nam dat al dat geknaag niet weg en Moyra wist niet zo goed wat ze moest. Af en toe wierp ze nog een half oog op haar aantekeningen. Normaal zouden die schetsen van de baan van de komeet haar afleiding bieden, verlichting, maar nu was er niets van dat rustige gevoel.