Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Lorenzo trok een wenkbrauw op en Adán haakte er direct op in. "Als je het niet aandurft moet je het niet spelen." Hij grijnsde terwijl hij van Iven won en wat geld naar binnen harkte. Lorenzo legde zijn kaarten neer en schudde zijn hoofd. "Ehm, nee, maar je kunt misschien ook klusjes inzetten als geld? Al raad ik het je aan om het eerst te leren voor je mee gaat doen."
Waarop Cerise heftig knikte dat hij moest gaan oefenen voor hij mee ging doen. Maar daarna trok ze zich terug en zorgde even later ervoor dat er wat lekkere hapjes op tafel kwamen en iedereen een biertje kreeg.

[varden]

Seff bromde zacht en zijn blik flitste kort, kwaad, naar Adán. Maar de rest van de avond hield hij zijn mond maar dicht. Naar de roedel toegroeien ging al lastig voor hem, dit soort dingen maakten het niet veel makkelijker. Dus ging Seff, net als elke andere dag, als eerste naar bed. Hoewel hij heel erg lang wakker lag, hij hoorde de rest binnen komen, hoorde Adán nog een poging doen bij Asra, en in slaap vallen. Zijn hoofd was zo druk dat slapen niet ging...
Dus eindigde hij die avond weer in de woonkamer en schreef hij zijn ouders, en Lea. Dat hij al een tijd geen brieven van haar had gehad, maakte hem kriebelig en zorgde ervoor dat hij wat nerveus begon te worden. Als ze straks in Wenen zat, had ze dan nog wel tijd om hem te schrijven? Of... of zag ze hun relatie dan niet zitten gezien ze elkaar toch niet konden zien? Natuurlijk schreef hij dat niet in die woorden op, maar de essentie was duidelijk. Ze zouden nog lange tijd van elkaar wegblijven en Lea was straks omringt door jongens die veel slimmer (en rijker) waren dan Seff ooit zou zijn. Bovendien liep ze rond in een wereld die zo'n beetje voor haar geschapen leek te zijn! En hij was in Marokko, en vanaf daar weer naar andere plekken... Zou hen dat uit elkaar drijven?

[Ravief]

Lea had eindelijk een pauze van alles bestuderen en ze had een paar vakken uitgekozen voor in Wenen en had haar examens afgerond. Vanavond gebruikte ze voor een inhaalslag, waarbij ze inging op alles wat hij had geschreven. Het was een gigantisch dikke brief gezien hij bijna een maand besloeg.

Ik weet dat je het niet zo wil zeggen, maar ik kan bijna horen wat je duidelijk wil maken. Ik weet niet hoe het zal gaan, Seff. Ik weet niet of ik iemand zal ontmoeten bij wie ik me goed voel, of dat jij iemand ontmoet daar. Ik weet alleen dat ik je mis en niet weet wat we nu hebben. We hebben elkaar nu al.. Lea telde de dagen en schreef het op, (..) dagen niet gezien. Misschien moeten we elkaar die ruimte gunnen? Ik weet dat jij altijd in mijn hart zal zijn, maar als jij iemand ontmoet wil ik je niet tegenhouden. Onze levens zijn verschillend nu. Ze zuchtte want ze kon niet echt voorstellen dát ze iemand zou ontmoeten met wie ze wilde samen zijn. Maar de waarheid was, dat ze zich niet meer verbonden voelde met Seff. Hij was ver weg en wat hij schreef over de wereld daar en de roedel voelde vreselijk onwerkelijk. Zeg me wat je wil, Seff.. want ik weet het niet meer. Ik weet niet waar ik aan toe ben, behalve dan dat je lang weg blijft. Hoe gaat dat werken als we elkaar nooit zien in de komende maanden en jij naar welk stadje dan ook gaat en ik ga studeren?

Dit schrijven maakte haar absoluut kriebelig. Ze wilde niet hun relatie stopzetten, maar hadden ze überhaupt wel een relatie nu?

[varden]

Het verbeterde Seff's humeur ook niet, en het duurde een hele tijd voor hij terug schreef. In die tijd had hij Izem moeten vertellen dat het afscheid eraan zat te komen, en was hij opgelucht geweest dat de man een andere leerling had aangenomen. Maar hij keek niet uit naar dat moment van vertrekken, want hij had net eindelijk weer iets van stabiliteit opgebouwd. Het gemis van Lea knaagde echter vreselijk, helemaal omdat hij wist wat hij terug zou moeten gaan schrijven. Ze waren ook maar mensen, nou ja wolven, en zo lang van elkaar vandaan zijn maakte hem in ieder geval gek op sommige dagen. Hij wilde haar bij zich, haar in zijn armen houden en liefhebben. Haar over zijn dag vertellen, of over de ideeën die hij had voor de toekomst. Maar dat vertellen via brieven was gewoon niet hetzelfde!
Seff werd daardoor redelijk kortaf en soms zelfs snauwerig naar de rest van de roedel. Alleen tijdens de privé-momenten met Cerise, waarin ze naar zijn werk of naar huis liepen samen, was hij nog een beetje te doen.

Lea, ik mis je ook. Elke dag, en het vreet me op vanbinnen. Mijn wolf wordt er kriebelig van en mijn hoofd is soms zo stuiterig dat ik niet weet wat ik moet doen. Ik wil dit niet, echt niet. Maar... mocht je iemand ontmoeten in Wenen die je gelukkig maakt, dan wil ik ook niet in de weg staan. En het is niet eerlijk, voor ons beiden niet, om ergens aan vast te zitten zonder dat je weet waar je aan toe bent. Ik denk, en ik schrijf dit met meer pijn dan ik ooit gevoeld heb, dat het voor nu beter is als we onze relatie op een pauze zetten... Ik weet niet of die permanent is, want ik weet niet wanneer we elkaar weer zien en hoe het dan zal zijn tussen ons, maar voor nu is dat misschien het meest eerlijke wat we elkaar kunnen aandoen.

Nog nooit had Seff zo'n grote knoop doorgehakt, iets waarvoor hij normaal de benen nam en de beslissing aan anderen over had gelaten. Zijn ouders, Rosa, Lea, hij liet dit soort dingen meestal aan hen over. Het schrijven van deze woorden maakte dat hij die avond naar buiten ging na het eten, en uren niet meer terugkwam. Toen hij eindelijk verscheen zei hij geen woord en ging rechtstreeks naar bed. Ergens had hij de neiging gehad om zich in een bar te bezuipen, maar hij had zijn moeder beloofd dat niet te doen als hij zich rot voelde. Hij had daardoor ook de wekelijkse update van de roedel gemist, waardoor hij niet wist wat de plannen voor de komende week waren.

[Ravief]

Lea vond het ook niet fijn en lezen dat hij ermee instemde, was eigenlijk iets wat haar tegenstond. Ergens had ze gehoopt dat hij fel zou zijn en zou zeggen dat ze voor elkaar gemaakt waren en dat niemand of niets er tussen zou kunnen komen. Maar ze wist ook wel dat dit het beste was. Ze hadden beiden deze ruimte nodig en de rust dat ze altijd elkaar weer zouden zien maar dat het voor nu goed was als iemand op hun pad kwam.

---

Er brandde nog licht toen hij terug kwam en het was Asra die nog op was. Ze nam hem fronsend op en vroeg zich af wat hem dwars zat, maar ging er niet echt op in. "Je hebt de meeting gemist. We hebben besloten om eerder te vertrekken, gezien het steeds warmer wordt en er broeit iets in de stad wat ons zorgen baart. We vertrekken morgenavond." Als het koeler werd was het fijner om te reizen en dan hadden ze nog even om flink te onderhandelen over de prijs voor hun inboedel die de huurbaas kon overnemen. Ze stond op en vertrok naar haar eigen kamer.

[varden]

Seff had fel willen zijn, en had dat willen zeggen. Maar hij had niets gehad om die bewering op te baseren en die woorden schrijven zouden in strijd zijn met het feit dat hij had besloten tijdelijk bij deze roedel te blijven. Als ze voor elkaar geschapen waren, waarom zou hij dat dan immers doen? Ze hadden deze ruimte nodig om zichzelf te ontdekken en te groeien. Het was een 'volwassen beslissing', maar Seff werd er niet vrolijker door.
Dus luisterde hij stilletjes kokend naar Asra's mededeling, die ze met Bèta-uitstraling deed, en ging grommend naar bed. De volgende dag vertelde hij Izem, duidelijk ontevreden, dat de groep waarmee hij reisde verder wilde en dat hij wel mee moest omdat hij niet anders kon. Het deed hem pijn dat de man te moeten zeggen, hem te moeten vertellen dat dit zijn laatste dag zou zijn.

Die avond was hij ook niet te genieten bij het eten. Iedereen was door elkaar aan het praten over het naderende vertrek en hoe ze er zin in hadden om weer eens wat anders te zien. Seff werd er kriebelig door, en zijn hoofd sloeg compleet op hol. Hij was kwaad door de brief aan Lea, kwaad om de beslissing van de roedel, kwaad om kleine dingen als Asra's Bèta-uitstraling en Adán die altijd maar deed alsof hij hem rond mocht commanderen. "Ik vind dat we te snel weggaan. Jullie nemen onnodig risico door alles nu al op te breken." Seff wist niet eens wat hem bezielde om dat te zeggen! Hij was hier geen Alfa, niet eens een Alfa-zoon, en toch had hij openlijk commentaar op de beslissing? Maar nu hij eenmaal begonnen was, kon hij net zo goed doorgaan. "Jullie redeneren dat er iets in de stad broeit? Wat denk je dat daarbuiten dan is? Wat hier nu is in een klein getal, is daarbuiten nog veel meer! Je kunt beter wachten tot dat allemaal hier is, opgepot en op één plek, en dan weggaan zodat je het in één keer achter je laat." Zonder blikken of blozen keek hij Han en Adán recht aan. Zijn blik was standvastig, fel, en leek geen enkele tegenspraak te dulden. Seff mocht nog zo onervaren zijn, als hij na ging denken kon hij echt wel beslissingen nemen. Dan was hij meer zoals zijn moeder, dan iemand ooit zou denken.

[Ravief]

Izem knikte echter begrijpend. Hij vond het ook jammer, want hij hoopte de jongen nog meer te kunnen leren. Maar ze maakten er een fijne dag van en ze kletsten wat over waar hij heen zou gaan. Izem stelde voor dat hij misschien wel wat contacten wilde schrijven, als hij nog steeds verder wilde leren. Aan het eind van de dag gaf hij hem een setje met mesjes en wenste hij Seff het beste toe en hoopte nog eens een keer wat van hem te horen.

"Seff," probeerde Asra te sussen, maar toen ging Han er vol Alfa overheen. "Je weet niet wat er speelt en het lijkt erop dat dat meer onvrede is in de stad dan dat het om Jagers gaat." Adán vervolgde: "Wat je had kunnen weten als je er gisteren bij was geweest."
Waarna iedereen hem negeerde, maar Asra kwam naar hem toe en nam hem apart. "Luister, het is goed dat je meedenkt, maar je hebt je nooit met de groep bemoeit en daardoor valt dit echt heel slecht. Deels ook door je positie. Han heeft gelijk, er komt niets van buitenaf, het probleem is de stad. Hoe minder shit, hoe beter."

[varden]

Dat waardeerde Seff, heel erg zelfs, en hij vroeg Izem of hij inderdaad wilde schrijven. Hij beloofde te blijven oefenen terwijl ze onderweg waren en de man nog een keer te schrijven, hoewel dat wel in het Frans zou zijn want het Arabische schrift zou hij nooit machtig worden.

In een seconde werden Seff's ogen geel en gromde hij kwaad. Zijn uitstraling werd woest en dominant, zwaar Alfa. Kokend luisterde hij naar Han en Adán maar deed geen openlijke aanval, hoewel zijn uitstraling niet minder werd, die was bovendien aanzienlijk krachtiger dan die van Adán. Seff's wolf voelde die van Asra aan en duldde duidelijk niet dat ze haar Bèta-uitstraling tegen hem gebruikte, wat hij nog niet eerder in deze mate en deze 'natuurlijkheid' had gebruikt. Het zorgde ervoor dat Lorenzo zijn wolf voelde steigeren, en ook Oliver moest moeite doen om niet te transformeren.

[Ravief]

Waar Iven net nog niet had zitten opletten en met zichzelf een kaartspel had gespeeld terwijl iedereen zich druk maakte om niks, was hij in één keer wakker. Twee alfa's in dezelfde kamer? Daar kon zijn wolf nog altijd niet tegen. Met een grauw stond hij op en voor hij het wist, scheurde hij uit zijn kleren en vloog hij Seff aan. Dat ventje moest echt eens leren zich niet te bemoeien met dingen die hem niet aangingen.

Geschokt deinsde Cerise naar achter terwijl de twee vechtend door de kamer rolden. Ook haar wolf kriebelde, maar dan eerder om Seff te helpen. Misschien kwam dat door hun band...

Asra zuchtte geïrriteerd bij zijn grom en houding. Ja hoor, het zou ook niet.

[varden]

Een korte kreet kwam uit Seff's keel toen Iven's tanden zich in zijn, nog zeer menselijke, arm boorden. Maar ook hij transformeerde al snel. Het was voor de rest van de roedel al snel duidelijk dat Asra's vechtlessen inderdaad hun vruchten hadden afgeworpen, want Seff wist zich beter dan ooit te verweren en tevens behoorlijk van zich af te bijten. Grommend, grauwend, en met plukjes vacht rondvliegend rolden de wolven over de grond. Maar Iven was ouder, groter, en vele malen sterker en harder. Seff zou dit niet kunnen winnen, niemand in de roedel kon van Iven winnen. Alleen Han, als hij diens overmacht als Iven's Alfa gebruikte. Seff was ook een Alfa, maar niet die van Iven. Hoewel beiden wolven gewond raakten tijdens de knokpartij, was het meeste bloed in Seff's vacht toch echt van hemzelf...