Lea, Rosa en Seff 18+ !!

[Ravief]

Waarop Cerise naar hem glimlachte en zich warm voelde worden. Toch bleef ze haar afstand van hem houden op die manier. Ze waren vrienden, al zou het -als ze zou willen- kunnen groeien naar meer. Daar maakte ze geen enkele aanstalten toe omdat ze wist van Lea en hoezeer Seff's hart nog vol met haar zat.

Jovian was meer van de weken indelen naar hoeveel projecten er nog lagen. Meestal betekende dat dat er wel een middagje vrijgegeven kon worden, en inderdaad was alleen zondag een vaste vrije dag. Maar Seff zou meer dan genoeg tijd hebben om ook nog andere dingen te doen. Ze kletsten wat, spraken loon af en Seff werd direct aan het werk gezet. Jovian gaf hem af en toe stukjes resthout waar je niets meer mee kon, maar wat geschikt was om het figuursnijden op te oefenen.
----

Ondertussen maakte Lea haar eindexamens. Ze was voor een keer totaal niet gestrest want hier had ze al drie weken voor geleerd. Ze ging uit van goede cijfers, ook al maakte ze veel toetsen op een moeilijker niveau.

[varden]

Een hart vol Lea, en een lichaam vol opgekropte emoties. Het ging niet altijd goed samen. Op een vrije middag zat hij met nog wat restjes hout te spelen op het bankje voor het huisje dat ze huurden. Hij keek op toen Cerise terug kwam van de markt, en stak haar grijnzend een wolf toe. Naast hem stonden er meer. Hij was de hele roedel aan het snijden! Tot nu toe had hij Lorenzo, Oliver, en Cerise gedaan. "Wat vindt je ervan?" Als hij goed leek, zou hij beginnen aan Asra. Het was een behoorlijke klus om alle unieke kenmerken van de wolven in het hout vastgelegd te krijgen. Hij vond het een leuke oefening. Ook al betekende zijn klusje ook dat hij zijn hoofd niet stil kreeg. Want als hij druk werd kon hij beter uit het huis blijven. De vorige keer was hij zo druk geworden tijdens het koken en had hij twee pannenlappen in de hens laten vliegen!
___

Mano zat te denken over een goed cadeau voor zijn dochter als ze haar eindexamens haalde. Want dat ze dat zou doen, was absoluut niet de vraag. Haar aanmelding voor de universiteit was inmiddels de deur uit, en ze wachtten allemaal op het antwoord. Hopelijk was Avyanna's naam en afkomst, samen met Lea's schoolresultaten en andere talenten (muziek, dans, en handwerken werd zeer gewaardeerd bij jonge dames) goed genoeg voor toelating! Hij hoopte het in ieder geval voor zijn oudste, ook al zou hij haar vreselijk gaan missen. Hoewel Lea een cadeau zou krijgen van haar beide ouders als ze zou vertrekken, wilde Mano haar ook iets persoonlijks geven. Hij wist dat Lea haar leven lang onzeker was geweest over hoeveel aandacht ze kreeg van haar ouders, en hij wilde haar laten weten dat ook als ze ver van huis was, hij heus wel elke dag aan haar dacht.

[Ravief]

"Ik vind dat deze tas erin weegt," lachte ze, maar kwam even later weer naar buiten. Ze ging bij hem zitten en wist de wolven te raden. "Ben ik echt zo?" vroeg ze, met een wat fronsend, verbaasd gezicht. Ze leek zo... ze wist niet helemaal hoe ze het moest noemen, maar ze had gedacht er iets gemener uit te zien als wolf. Maar ze zag er statig uit, wat haar ergens ook wel beviel. "Mooi! Je wordt er steeds handiger in!" Waarna Cerise de beeldjes weer neerzette en hem opnam met een wat serieuzere uitdrukking. "Weer druk, vanbinnen?"

[varden]

Dat ontlokte een grinnik. De tas zag er ook aardig vol uit... Met Cerise als kok werd zelfs Seff enorme honger elke dag gestild! Vragend keek hij haar aan, vond ze het niet goed? Want zo zag hij haar in ieder geval wel. Dus knikte hij, na even getwijfeld te hebben. "Ik vind van wel? Denk je dat ik ze moet schilderen?" Nu hadden ze door de technieken die hij gebruikte wel iets van kleuren gekregen, maar dan meer verschillende tinten bruin door de manier waarom hij het hout gesneden had. Een beetje alsof je met potlood tekende en alles wel andere tinten grijs hadden, maar uiteindelijk was het toch allemaal zwart, grijs, en wit.
Bij Cerise's volgende vraag begon Seff lichtelijk betrapt en beschaamd te blozen en knikte. "Mijn hoofd houdt niet op vandaag. Ik heb het al sinds ik klein was, maar het is lastiger hier met de roedel. Thuis is er altijd mam of Lea die zorgde dat ik weer rustig wordt. Nu moet ik mijn eigen manieren vinden." Ook deel van dat leerproces dat hij hier door moest maken, maar het was een lastig leerproces. Er kwam niets nuttigs uit hem als zijn hoofd zo was. Alleen houtsnijden werkte nu, en dat kon je ook maar zolang doen voordat een houtvoorraad op was. "Ken jij meer mensen zoals ik?" Die zo druk konden zijn? Seff had nog nooit iemand ontmoet die een hoofd had als het zijne. Hij vroeg zich af of Cerise misschien zo iemand had gehad in haar oude roedel. Hij vroeg daar nog niet direct naar, de vorige keer dat hij dat deed was ze erg defensief geworden en hij merkte ook dat ze nu nog af en toe een afstand tussen hen bewaarde. Ook al snapte hij niet zo goed waarom, maar dat had hij met wel meer dingen en zeker bij vrouwen.

[Ravief]

Direct knikte ze enthousiast. "Ja! Moet je doen! Ik wil wel op de markt kijken naar pigmenten en kwastjes?" Dat zou nog een heel priegelwerk worden, vermoedde Cerise, maar misschien was het ook wel iets wat hem bezighield en rustig. Ze luisterde geïnteresseerd, al zei ze wel dat het niets was om over te gaan blozen. "Wat maakt dan dat het bij hen wel rustig wordt? Doen ze iets?" Vragend nam ze hem op, maar moest toen nadenken over zijn vraag.
Haar gezicht leek ineens wat geslotener en haar gedachten dwaalden af naar haar oude roedel. Naar hoe het daar was geweest, welke positie ze er had gehad en... "Maiza," zei ze zacht en haar lippen trilden, ook al had ze het niet door. "Ze kon.. ze kon ook zo zijn." Haar stem was meer een fluistering nu en Cerise trok haar schouders op alsof ze het koud had en sloeg haar armen om zichzelf heen.

[varden]

Gretig knikte hij. Hij zou haar geld geven voor de verf en kwastjes, gezien dat waarschijnlijk wel wat zou gaan kosten. Hij hoopte maar dat hij het kon betalen...
Op haar volgende vraag haalde Seff zijn schouders op. "Niet echt. Met mam ga ik rennen, met Lea ga ik vaak schaken. Maar niet altijd. Soms zitten ze gewoon naast me en dan.. dan word ik vanzelf weer rustig." Hij wist niet wat hun truc was, hoewel zijn wolf terugdacht aan Lea's handen in zijn vacht om hem weer tot rust te brengen. Het was lastig uit te leggen, net zoals hij nooit kon uitleggen wat er in zijn hoofd omging als hij zo was.
Toen Cerise zich ineens zo af leek te sluiten keek hij haar verbaasd aan. Had hij een grens overschreden? Maar toen gaf ze antwoord, en had hij door dat dit heel zwaar voor haar viel. Maiza? Wie zou dat zijn geweest? Het duurde even, maar uiteindelijk sloeg Seff zijn arm om Cerise heen en hield haar dicht tegen hem aan. Zacht streek zijn hand over haar arm, zoekende naar de woorden om haar te troosten en bedenkend wat hij kon zeggen of vragen zonder de grens opnieuw te overschrijden. "Was.. Was Maiza familie?" Of een ander roedellid? Wat was Cerise's band met het meisje dat ze nu noemde, en dat ze zo duidelijk miste? Want dat de herinneringen pijn deden, dat was duidelijk genoeg te zien.

[Ravief]

Hmm, vreemd. Als het niks speciaals was, dan was het dus vooral de band met diegene waardoor hij rustig werd. Dat was wel iets om te onthouden.
Ze leunde lichtjes tegen hem aan en ontspande uiteindelijk een beetje, al was het niet genoeg om een andere positie aan te nemen. Maiza.. Cerise zuchtte en sloot even haar ogen terwijl ze probeerde te bedenken wat ze Seff wilde vertellen en wat niet. "De.. de Alfa uit mijn oude roedel had geen mate en.. daardoor vond hij dat hij recht had op elke vrouw in de roedel." Mate met een andere of niet, al kende hij de grenzen en deed pas iets als de man uit de buurt was. "Zo hield hij de roedel in stand, zeg maar. Allemaal pups van hem en de vrouwen hadden de kroost maar op te voeden. Het werkte.. amper, gezien er maar zoveel is dat een vrouw pikt aan gedrag, maar er waren iets van vier ofzo die bij hem bleven uiteindelijk. Maiza is.. was.." ze hakkelde wat over welke vorm ze nu moest gebruiken. "mijn halfzusje."

[varden]

Seff had gehoord, en gelezen, over roedels die zo werkten. Meestal waren het roedels met één mannelijke wolf en enkel vrouwen verder. Maar ze hielden inderdaad nooit lang stand. Vrouwelijke wolven waren erg defensief over hun pups en niet alle mannelijke wolven deelden dat gevoel, zeker niet als het er zoveel waren. Maar dat zei Seff niet, wetende dat dat nu niet goed zou vallen. Dus Cerise was een Alfa-dochter? En ze accepteerde de laagste plek in een roedel? Hoe deed ze dat, hoe accepteerde haar wolf dat? Hij knikte stilletjes. Was haar halfzusje? Dus.. het meisje leefde niet meer? "Cerise... Wat is er met je roedel gebeurd?" Er was een kans dat ze boos werd, of defensief om de vraag. Seff wist dat die kans groot was. Maar hij wilde het toch vragen. Hij wilde haar steunen, haar helpen, zoals zij hem ook zo vaak hielp. Cerise moest weten dat er iemand in deze roedel was, die wel voor haar klaarstond.

[Ravief]

Ja, deels Alfa, deels.. hoerenkind. Zo werden ze genoemd door anderen in elk geval. En gezien iedereen zo ongeveer alfa-pup was voor een deel, was iedereen laag geweest. Er was echter een favoriet geweest en die stonden dan inderdaad hoger. Hun vreemde status was uiteindelijk de reden voor een aanval, al was Maiza er toen al niet meer.
"Ik.. herinner me er niet veel meer van. We hadden een botsing met een andere roedel. Groot en sterk en wij waren een makkelijke prooi met veel jonge wolven en weinig volwassenen die konden vechten." Ze haalde een schouder op alsof het gewoon zo simpel was als dat. Cerise was blij dat ze zich amper meer wat herinnerde, want ze vermoedde dat ze die nacht niet zoveel goeds had meegemaakt. "Ik weet nog dat ik van me af beet en vocht en daarna niks. Toen ik wakker werd lag ik in een plas bloed en was het geloof ik Lorenzo die over me heen stond." ze hield haar stem zo vlak en rustig als ze kon.

[varden]

Dat soort taal wilde Seff nooit horen over anderen, hoewel hij mee had gemaakt dat de halfbloed-Elfen op Eldon ook met de nek werden aangekeken. Sommige leerlingen hadden bovendien erg moeten wennen aan Rosa en haar menselijkheid ook al had ze haar gave. Lea was ook een halfbloed, maar met een volledige wolf. Seff had hen nooit als anders gezien dan hijzelf.
"Waren er andere overlevenden?" Of was ze echt de enige geweest? De roedel had anderen immers vast ook wel opgenomen? Was haar zusje ook omgekomen in de aanval? Seff wist immers niet dat Cerise bedacht dat Maiza er al niet meer was geweest toen de aanval was begonnen. Een roedel met jonge wolven was altijd kwetsbaarder, maar als je zoveel jonge leden had, dan maakte je inderdaad zeer weinig kans tegen andere roedels. Zeker als die groot en sterk waren...